อบอุ่นรักบ้านไร่ yulsic

ตอนที่ 15 : ตอนที่ 15

       เช้าวันฝึกงานเริ่มขึ้นนิโคลไปหายุนอาที่ไร่ ส่วนซึงยอนไปฝึกที่บริษัท นิโคลเข้ากับยุนอาได้เร็วมากอาจเพราะนิสัยและทัศนคติที่ตรงกันเลยทำให้คุยกันถูกคอ

       “คุณยุนอาค่ะ เราจะเก็บองุ่นเดือนหน้าใช่มั้ยค่ะ”

       “อืมใช่ เธอได้ช่วยเก็บแน่ไม่ต้องห่วง อ่อ! อีกอย่างเรียกพี่ยุนก็ได้นะ ไม่ต้องเรียกคุณหรอก”

       “จะดีเหรอค่ะ”

       “ดีสิ ลองเรียกดู”

       “พะ พี่ยุน”นิโคลหัวใจเต้นแรง

       “อืมใช่แล้ว เรียกแบบนี้แหละ วันนี้เราจะส่งไวน์ไปให้บริษัทของซอฮยอนบรรจุใส่ขวดนะ สนใจไปดูมั้ยล่ะ”

       “สนใจค่ะ”นิโคลยิ้มกว้าง

       “เวลาเธอยิ้มก็น่ารักดีนะ ยิ้มเยอะๆนะชั้นชอบ”ยุนอามองหน้านิโคล

       “อืม ค่ะ”นิโคลหน้าแดง

       “เดี๋ยวรอคนงานขนเสร็จ เราค่อยไปกัน”ยุนอายิ้มให้นิโคล

       “พี่ยุนค่ะ ฉันมีเรื่องอยากเตือนเออ...เรื่องคุณยูริ”นิโคลกล้าๆกลัวๆ

       “พี่ยูลทำไมเหรอ”ยุนอาตั้งใจฟัง

       “เออ...ซึงยอนเขาชอบคุณยูริแล้วเขาประกาศว่าเขาจะแย่งคุณยูริจากคุณเจสสิก้า”นิโคลมองหน้ายุนอา

       “อืม ฉันจะคอยดูเอง ขอบใจนะที่บอก ฉันจะปิดเรื่องนี้เป็นความลับ เธอต้องช่วยฉันด้วย เวลาเพื่อนเธอคิดแผนแย่ๆก็รีบโทรบอกฉันทันทีเข้าใจใช่มั้ย” ยุนอาจับไหล่นิโคล

       “ค่ะ ฉันเข้าใจ”

       “งั้นเราไปบริษัทกันดีกว่าป่ะ”ยุนอาจับมือนิโคลเดินไป

       นิโคลได้แต่ยิ้มแล้วมองแผ่นหลังยุนอา

       บ้านใหญ่ยูริยังคงนอนกอดเจสสิก้าไม่ยอมตื่นไปไหน จนเจสสิก้าไล่ให้ไปทำงาน

       “ยูลค่ะ คุณจะกอดเจสทั้งวันทั้งคืนเลยหรือไงค่ะ ปล่อยได้แล้ว ไปอาบน้ำแล้วไปดูงานที่ฟาร์มเลยนะ”เจสสิก้าตีแขนยูริ

       “ไปก็ได้แต่เจสต้องไปด้วยนะ ยูลคิดถึง เอาลูกๆไปด้วย เดี๋ยวจันทร์หน้าก็เปิดเทอมแล้วด้วย”

       “ยูลได้คนขับรถแล้วเหรอค่ะ”

       “ได้แล้วเขาเป็นญาติกับลุงชานขับรถแท็กซี่ที่กรุงโซล แต่เพราะตอนนี้รถในโซลมันเยอะเกินไปแกเลยมาขอทำกับเรา”

       “แล้วเขาไว้ใจได้แค่ไหน”เจสสิก้าถามให้แน่ใจ

       “ลุงชานเขารับประกันว่าคนนี้เป็นคนดี”

       “แล้วไปค่ะ เจสแค่ห่วงเด็กๆมากไปหน่อย ไปอาบน้ำเถอะ เจสจะไปดูเด็กๆแล้ว เจอกันข้างล่างเลยนะค่ะ”

       “เจส...หอมก่อนนะ นะ”

       “คุณนี่จริงๆเลย” จุ๊ฟ “พอใจยัง ไปแล้วนะห้ามงอแงด้วย”

       “พอใจแล้วจ๊ะที่รัก”ยูริลูบแก้มตัวเองฃ

       เจสสิก้าพาคิบอมกับแจจินลงมารอยูริที่โต๊ะอาหาร

       “ป๊าลงมาช้าจัง ผมหิวแล้วอ่ะม๊า”คิบอมนั่งลูบท้องตัวเอง

       “งั้นเด็กๆทานไปก่อนนะ ขืนรอป๊าได้เป็นโรคกระเพาะกันหมดนี่แน่”เจสสิก้าตั้งอาหารให้แจจิน

       ยูริเดินลงมาพอดี เด็กๆเลยเล่นงานให้ซะ

       “ป๊ามาช้าอ่ะ ถ้าผมหิวจนตาลายแล้วกินบ้านนี้ทั้งหลังจะทำไง”คิบอมปล่อยมุข

       “เป็นปลวกเหรอ ถึงกินบ้านได้น่ะเรา”ยูริลูบหัวคิบอมไปมา

       “รีบทานเถอะค่ะ เดี๋ยวไปไร่สายนะค่ะ”

       “จ๊ะ อืม เจส ยูลว่าจัดงานเลี้ยงให้คนงานทั้งหมดวันเสาร์นี้ เจสว่าไง ยูลเลี้ยงปีล่ะครั้งอยู่แล้ว พอดีวันอาทิตย์จะได้หยุดงานหนึ่งวัน”

       “ก็ดีนะค่ะ คนงานจะได้ผ่อนคลายบ้าง แล้วคนงานที่ไร่กับที่บริษัทล่ะค่ะ น่าจะรวมกันหมดเลย พื้นที่ตรงหน้าบ้านนเหมาะที่จะจัดงานที่สุด”

       “อืม ตามนั้น เดี๋ยวยูลจะบอกยุนกับซอเอง”

       “ค่ะ เด็กทานอิ่มแล้วเหรอ ทำไมอิ่มเร็วจัง”เจสสิก้ามองจานข้าว

       “ผมทานข้าวหมดแล้วฮะ”แจจินยิ้ม

       “สงสัยลูกจะโตขึ้นมั้งเนี่ย”ยูริมองลูกชายทั้งสอง

       “วันพรุ่งนี้ต้องไปซื้อเสื้อผ้านักเรียนกันใช่มั้ย ยูลตื่นเช้าๆหน่อยนะ”

       “จ๊ะที่รัก อิ่มแล้วเราไปกินเถอะ ไปดูแมรี่กันว่าตัวโตแค่ไหนแล้ว”

       “แมรี่ลูกวัวที่เจสตั้งชื่อให้นี่ค่ะ ไปสิอยากเห็น เด็กไปกันจ๊ะ”

       “คร๊าบ/คร๊าบ”

       ทั้งหมดนั่งรถกอล์ฟไป ระหว่างทางต้องผ่านบริษัทของซอฮยอน ยูริขอแวะไปหาซอฮยอนเพื่อบอกเรื่องงานเลี้ยง

       “อ่ะ พี่ยูล เจสมาได้ไงเนี่ย”

       “นั่งรถมา”ยูริตอบกวนๆ

       “พี่ยูล”ซอฮยอนทำหน้าดุ

       “พี่ล้อเล่น คือพี่จะบอกซอว่าวันเสาร์นี้เราจะจัดงานเลี้ยงคนงานในไร่ ซอติดประกาสบอกคนงานที่บริษัทด้วยนะ บอกพี่ยุนให้หน่อยก็ดี”

       “เดี๋ยวพี่ยุนมาที่นี่ค่ะ แล้วซอจะบอกให้นะค่ะ”

       “งั้นพี่ไปก่อนนะ จะไปที่ฟาร์มซักหน่อย”

       “เจสกับหลานอยู่เล่นในบริษัทก็ได้นะ ปล่อยพี่ยูลไปคนเดียวนะดีแล้ว”ซอฮยอนแหย่ยูริเล่น

       “ไม่ได้ลูกเมียพี่ต้องอยู่กับพี่เท่านั้น”ยูริโอบไหล่เจสให้เดินออกไป

       “ฮิฮิฮิ ลูกเมีย เต็มปากเลยนะพี่เรา สงสัยคนนี้รักจริงแฮะ” ซอขำพี่สาวตังเอง