คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Maybe ♥ no.1 - ยัยตัวแสบ vs นายตัวซวย {Intro}
ที่ลอนดอน ประเทศอังกฤษ
“ซอฮยอน นี่พ่อเองนะลูก”
“ค่ะ มีอะไรคะพ่อ”
“พ่อมาคิดๆดูแล้ว พ่อจะให้หนูย้ายกลับมาโซลนะลูก”
“หะ! พ่อ เอ่อ คือพ่ออย่าล้อเล่นกับซอแบบนี้นะ ซอตกใจหมด”
“พ่อพูดจริงๆลูก ตอนนี้พ่อส่งตั๋วไปให้แล้ว ไฟท์บินอีกสามวันนะลูก”
“พ่อคะ .. ทำไมอยู่ดีๆพ่อให้ซอกลับโซลหล่ะคะ รอซอเรียนไฮสคูลปีสุดท้ายให้จบก่อนซิคะพ่อ”
“พ่อรู้มาว่าเจ้าซีวอนพี่ชายลูกมันไม่เอาไหน วันๆเอาแต่เที่ยว จะให้พ่อฝากซอไว้กับเจ้าวอนได้ยังไง”
“แต่พ่อคะ พี่ซีวอนเค้าก็อยู่ส่วนเค้านะคะ ซอดูแลตัวเองได้จริงๆ”
“ปีนี้หนูต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัยแล้วนะลูก จะให้พ่อปล่อยไว้ พ่อไม่สบายใจ กลับมาอยู่นี่มีคนดูแล”
“เอ่อ อ .. ก็ได้ค่ะพ่อ ซอจะกลับไปโซลค่ะ แล้วเจอกันนะคะพ่อ”
“ดีมากซอฮยอนลูกพ่อ เจอกันลูก”
หลังจบการสนทนาข้ามทวีประหว่างพ่อลูก ซอฮยอนสาวน้อยที่ถูกพ่อเรียกตัวกลับกะทันหันถึงกับถอนหายใจออกมา
“นี่แกจะต้องกลับโซลจริงๆใช่ป่ะซอ” เสียงใสของเพื่อนรักที่นั่งอยู่ข้างๆถามคนที่กำลังหนักใจ
“อืมม อีกสามวัน” ซอฮยอนตอบสั้นๆ
“ทำไมมันเร็วอย่างงี้อ่ะ” เธอถามอีกครั้งด้วยความตกใจ
“ไอยู ชั้นขอโทษแกจริงๆ เราสัญญาว่าเราจะไม่ทิ้งกันแท้ๆ แต่ครั้งนี้ชั้นจำเป็นต้องกลับไป” มือเรียวยาวเอื้อมไปด้านหลังของเพื่อนรักแล้วดึงมากอดอย่างเสียใจและรู้สึกผิด
“แกไม่ต้องขอโทษชั้นหรอกซอ แกก็รู้ว่าชั้นเป็นใคร ชั้นกลับไปพร้อมแกก็ได้หนิ ที่เกาหลีใช่ว่าจะไม่มีญาติชั้นหลงเหลืออยู่ซักหน่อย” สาวน้อยไอยูพูดกับเพื่อน และนั่นทำให้คนที่เศร้ากลับมามีรอยยิ้มอีกครั้ง
“แกจะกลับไปพร้อมชั้นหรอไอยู”
“อืม ^^ ชั้นจะกลับไปกะแก แต่คงไม่ใช่ในอีกสามวันข้างหน้านี้แน่”
“ไม่เป็นไรเว้ยแก แค่แกจะกลับไปกับชั้นก็พอแล้ว” ซอฮยอนยิ้มร่าเริงราวกับคนละคนหลังจากวางสาย
“ย่ะ ยัยเพื่อนรัก”
.
.
.
.
สามวันต่อมาที่สนามบินอินชอน เกาหลีใต้
“ซอฮยอนๆ ทางนี้จ้ะ” เมื่อซอฮยอนเดินเข้ามาได้ยินเสียงที่คุ้นเคยตะโกนเรียก เธอจึงรีบหันไปทันที
“พี่ยูริ สบายดีมั๊ยคะ” ยูริ พี่สาวคนสวยของไอยูเพื่อนสนิทซอฮยอนที่ขออาสาจากพ่อของซอฮยอนเพื่อมารับเธอแทน
“สบายดีจ้ะ เป็นไงบ้างซอ เดินทางเหนื่อยรึเปล่าจ๊ะ” ยูริถามอย่างเป็นกันเอง
“ก็เหนื่อยนิดหน่อยค่ะ ซอหลับมาตลอดทางเลย แล้ววันนี้พี่ยูริไม่มีเรียนหรอคะ” ซอฮยอนถามอย่างมีเลศนัย
“จะมีได้ไงหล่ะจ๊ะ ก็นี่มันซัมเมอร์นะซอ ” คำตอบของยูริทำให้สาวที่ไม่ได้เที่ยวที่เกาหลีมานานตาโต
“แหะๆ ^^ ซอลืมไปน่ะค่ะ ..คือ เอ่อ คือว่าถ้าวันนี้เราจะ เอ่อ ..” ซอฮยอนยิ้มเขินๆอย่างเกรงใจ ไม่กล้าพูดแต่เท่านี้ยูริก็เข้าใจหมดแล้ว
“จะให้พาไปเที่ยวใช่มั๊ยตัวแสบ” ยูริถามยิ้มๆ
“ค่ะ ซอไปอยู่นู้นซะนาน กลับมาก็อยากไปเที่ยวซักหน่อย” พูดจบยูริก็คว้ามือซอฮยอน
“งั้นไปจ้ะ พี่ก็อยากไปเหมือนกัน ^^”
“ค่ะออนนี”
.
.
.
.
.
ที่เมียงดง แหล่งช้อปปิ้งสุดฮิตของวัยรุ่นเกาหลี
“โห ที่นี่เปลี่ยนไปเยอะเลยนะคะ” ซอฮยอนโพล่งขึ้นมาอย่างตื่นเต้น
“เรานี่ก็ตื่นเต้นเกินไปแล้ว”
“พี่ยูริคะ เราเข้าไปดูร้านนี้กันเถอะค่ะ”
“จ้ะๆ”
สองสาวเดินเข้าร้านนู้นร้านนี้อย่างไม่รู้จักคำว่าเหน็ดเหนื่อย ซอฮยอนที่เพิ่งเดินทางจากอังกฤษมาหลายสิบชั่วโมงแท้ๆ แต่กลับไม่มีอาการเหนื่อยให้เห็น จนยูริแปลกใจไม่น้อย
“พี่ยูริคะ เราเข้าไปดูทะ .. โอ้ยยยยยย!”
ซอฮยอนที่กำลังจะเดินนำพี่สาวเข้าไปในร้านเสื้อผ้าอีกร้านต้องร้องออกมาเพราะแรงฉุดจากด้านหลังเหมือนมีอะไรเกี่ยวเสื้อของเธอไว้
“นี่เธอ! ทำอะไรน่ะ”
หนุ่มหล่อที่ยืนหันหลังให้ซอฮยอนอยู่หันมาเพราะรู้สึกถึงแรงฉุดจากด้านหลังเช่นกัน
.. ก็บังเอิญว่าเจ้าเสื้อสุดเท่ที่พรอพเต็มหลังของชายหนุ่มคนนี้มันดันไปเกี่ยวกับเสื้อหนาวถักมือแสนสวยของซอฮยอนเข้าให้น่ะสิ
“เสื้อนายมันเกี่ยวเสื้อช้านนนนนนนนนนนนนนนนน!!!!!!! My god ! It’s so suck ” ซอฮยอนโวยวายเป็นเด็ก จนอีกคนรำคาญ
“เธอจะมาโทษเสื้อชั้นคนเดียวได้ไง ดูเสื้อเธอซิ ” ซอฮยอนดูเสื้อตัวเอง
‘จริงอย่างที่นายบ้านี่พูด โอ้ย เราก็ลืมเปลี่ยนเอาไอ้เสื้อหนาวนี่ออกซะด้วยสิ’
“เป็นไงหล่ะ ทีนี้ก็เลิกบ่นแล้วช่วยกันคิดว่าจะทำยังไง ให้ทั้งเสื้อชั้นและเสื้อเธอไม่ขาด” สิ้นคำของชายหนุ่มคู่กรณี ซอฮยอนก็หันกลับไปหายูริเพื่อบอกเป็นนัยว่าต้องการความช่วยเหลือ ส่วนอีกคนก็หันไปหาเพื่อนที่ได้แต่ยืนยิ้มเพราะช่วยอะไรไม่ได้
“พี่ว่าถ้าดึงแรงๆ เสื้อของพวกเธอซักคนต้องเละแน่ๆ”
“ค่ะ / ครับ” ทั้งสองหันหน้ามาจ้องอีกฝ่ายก่อนตอบอย่างพร้อมเพรียง
“งั้นพี่ว่าเดี๋ยวเราหาร้านซักร้าน ซื้อเสื้อตัวใหม่แล้วก็เปลี่ยนพร้อมกันทั้งสองคนเลย” ไอเดียของยูริทำให้คู่กรณีตาโตอย่างตกใจ ‘เปลี่ยนพร้อมกัน’ หรอ ไม่มีทาง!
“ซอไม่เปลี่ยนพร้อมนายนี่นะคะพี่ยูริ” ซอฮยอนคัดค้าน
“ป่าวจ้ะ พี่จะยืนบังซอไว้เอง อีกอย่างดูร้านนั้นสิ เราเอาม่านเสริมนั่นมากั้นไว้ก็ได้นะจ๊ะ” ยูริอธิบาย ซอฮยอนกับสองหนุ่มพยักหน้าอย่างเห็นด้วย
“โอเคครับ ทำตามที่พี่คนสวยบอกก็ได้ ^^”
หลังจากทั้งสองเปลี่ยนเสื้อเสร็จเรียบร้อย
“อ่ะนี่จ้ะเสื้อของเธอ” ยูริยื่นเสื้อของชายหนุ่มที่เธอเพิ่งขอร้องจากเจ้าของร้านที่ชำนาญเรื่องการตัดเย็บเสื้อผ้าให้ช่วยแกะออกให้
“อ่า ขอบคุณมากครับ” ชายหนุ่มโค้งขอบคุณยูริ ซึ่งภาพนั้นทำให้ซอฮยอนเผลอทำหน้านิ่งอย่างหมั่นไส้โดยไม่รู้ตัว
“ส่วนเธอ เลิกทำหน้านิ่งแบบนี้ใส่คนอื่นซักที แล้วขอให้เราอย่าเจอกันอีก ผมขอตัวก่อนนะครับ” ร่างสูงหันไปไม่วายเหน็บหญิงสาวที่เป็นคู่กรณีกันเมื่อซักครู่ ก่อนจะหันไปบอกลายูริอย่างสุภาพอีกครั้ง
“จ้ะ โชคดีนะ” ยูริเอ่ยกลับไปอย่างเป็นมิตร ต่างกับอีกคน
“ไปไหนก็ไปเหอะนาย”
“ฝากไว้ก่อนยัยตัวแสบ”
“ไม่ต้องฝาก ชั้นไม่อยากเจอหน้านายอีก ”
สิ้นคำของซอฮยอน หนุ่มหล่อก็เดินออกจากร้านไปอย่างหัวเสียไม่น้อย ปล่อยให้อีกคนยืนมองอย่างผู้(เถียง)ชนะ
“ไปดีมาดี อย่าได้เจอกันอีกเลยนะ นายตัวซวย !!!”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
มาแล้วนะคะตอนแรกสดๆร้อนๆ
อาจจะสั้นไปนิดนึง เพราะเป็นแค่อินโทรค่ะ
ยังไงก็รอติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ
อ่านแล้วเม้น อ่านแล้วจงเม้น 555555
ความคิดเห็น