คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มแรกเหตุเกิด!!!!!!
ร่างสูงใบหน้าคม ผิวคล้ำเล็กน้อยตามแนวนักกีฬาและความสูงที่เกินมาตราฐานผู้หญิงเกาหลีทั่วไป ไปแค่นิดๆ ที่กำลังขบคิดเรื่องที่รบกวนสมองมาตลอดหลายวัน ท่ามกลางแดดร้อนและลูกบาส!!!!
"ไอ้ควอน ยูลิง!!!! แกจะยืนเก๊กหล่อให้สาวกรี๊ดทำแปะไรฟ่ะ กลางสนามบาสเนี่ย"ร่างเล็กที่พึงจะวิ่งดุ่กๆมา ตะโกนใส่หู
"อ๊ากกกก ไอ้หมาแทหู ช้านนนนนน"ลิง!เอ๊ย ยูริแทบอยากจะถีบเพื่อนร่างเล็กให้มันเตี้ยกว่าเดิมไปเลย ตะโกนใส่สะ ขี้หูจะออกมารำฮาวายอยู่แล้วเนี่ย
"ไอ้เพื่อนบ้าฉันกำลังคิดเรื่องสำคัญอยู่เฟ้ยยยย"ยูริจับไหล่แทยอนเอาไว้แล้วตะโกนใส่หูเสียงดังยิ่งกว่า[-*-] ทำให้ร่างเล็กๆของเพื่อนเลิฟตนนั้น ดิ้นไปมาจับหูตัวเองเหมือนหมาโดนน้ำร้อนลวก
"เวอร์ไป แทฉันถามแกอย่างนึงดิ ถ้าฉันจะเลี้ยงเด็กนี่ มันจะรอดไหมว่ะ"
"ห๊า!!!! ยูลิงแกไปทำใครท้องฟ่ะ"แทยอนตะโกนด้วยเสียงทีดังมากกกก[จริงๆน่ะ] จนคนมองกันทั้งสนาม
มาอีกด้านหนึงดีกว่าปล่อยให้หมาลิงเค้าขำกลิ้งกันไป
"ฮึกๆ คุณพ่อกลับมาสิค่ะ ฮึกๆ พ่อค่ะ"ร่างบางเล็กๆยังคงนอนร้องไห้อยู่บนเตียงกว้างสีชมพู
"ปึง ซูยอนแย่แล้วลูก "เสียงของคนเป็นแม่ที่พึ่งเปิดประตูออกมาบอกลูกสาวด้วยอาการร้อนล่น
"ฮึกๆ แม่ค๊า ซูยอนคิดถึงคุณพ่อ"ร่างบางวิ่งเข้าไปกอดคนเป็นแม่ที่ยังเหลืออยู่เนื่องจากคุณพ่อของเธอเกิดอุบัติเหตุเมื่อไม่นานมานี้เสียชีวิต
"ลูกต้องเข้มแข็ง อย่าพึ่งร้องไห้ แม่มีเรื่องจะบอก"เด็กหญิงกลั้นเก็บน้ำตาเอาไว้ แล้วพยักหน้า
"ลูกต้องย้ายไปอยู่กับน้ายูล น้องของแม่ ตอนนี้แม่ต้องไปดูธุรกิจที่ เมกา'น่ะลูกไม่งั้นบริษัทพ่อของลูกต้องแย่แน่ๆ ลูกเข้าใจใช่ไหม"ผู้เป็นแม่พูดด้วยเสียงเครียด ทำให้ร่างบางรู้ดีว่าต้องทำเช่นไร
"ค่ะ แล้วเรื่องโรงเรียนละค่ะ"
"แม่จัดการให้เรียบร้อยแล้ว ไปพรุ่งนี้น่ะลูก แม่จะพาไปส่งตอนเช้า อย่ามัวแต่ร้องไห้น่ะ ลูกของแม่ต้องเข้มแข็ง จุ๊บ"ผู้เป็นแม่ค่อยๆจูบที่หน้าผากของร่างบางเพื่อให้ลูกสาวคลายอาการเศร้าที่ต้องเสียพ่อไปแถมยังต้องจากตนเองไปอีก
'' ปึง ''
เมื่อแม่ออกไปแล้วร่างบางก็ค่อยๆนอนลงบนเตียงนุ่ม พร้อมมองไปรอบๆ
เราจะไม่ได้อยู่บ้านหลังนี้แล้วสิน่ะ เฮ้อ จอง ซูยอน เธอต้องสู้ๆน่ะ ไม่สิ เจสสิก้าไฟท์ติ้ง~
ตัดไปที่ขำกลิ้งลิงกับหมาดีกว่า
หลังจากที่ทั้ง2 แหกปากกันลั่นสนามจนเป็นที่สนใจของ ใครหลายๆคน[แถวบ้านเรียกเยอะ] 2หน่อก็ใส่เกียร์แทยอน[หมานั้นเอง]วิ่งออกจากสนามด่วน
"แฮ่กๆ ไอ้หมาบ้าแกจะตะโกนทำแปะไรฟ่ะ อายไหมนั้น"ยูริที่ยังคงหอบ แฮ่กๆ บ่นแทยอน แต่
"แฮ่กๆ ๆ แฮ่กๆๆ แอ๊กกกก ตึง ไม่ หวายยย แย้ววว"ร่างเล็กของเพื่อนสนิทลงไปนอนกองกับสนามหญ้าหลังโรงเรียน
"555+ เป็นไงล่ะ อยากดังดีนัก จึ้กๆ โครมมมม"ยูริค่อยๆใช้ไม้แถวนั้นเขี่ยเพื่อน[รัก]กลิ้งลงไปตามเนินหญ้า ร่างเล็กก็ค่อยๆไหลไปตามแรงโน้มถ่วงจนตกลงมา
"ก๊ากๆ ฮาว่ะ ขำกลิ้ง ลิงกับหมาจริงๆด้วย"ร่างเล็กๆค่อยๆลุกขึ้นมาแล้วทำหน้างง
"ยังฟ่ะ ฉันเห็นแต่แกขำอยู่คนเดียว"
"เอ๊า~ ก็แกกลิ้งไง ส่วนฉันขำ ก๊ากๆ "น่าน มันด่าตูเป็นหมาอีก อย่างนี้มันต้องงงง
"เรียกไอติมเค้าเลยน่ะไอ้ลิง"แป่ววว ไหงมันง่ายจังฟ่ะ
"เออๆ เดี๋ยวค่อยพาไปกิน ฉันต้องรีบกลับบ้านไปก่อนน่ะ พรุ่งนี้หลานฉันจะย้ายมาอยู่ด้วย"และแล้วลิงก็วิ่งหยาไปในฉับพลับ เหลือแต่หมาน้อยโอดครวญถึงไอติมของตน
ฮึกๆ ไอ้เพื่อนลิงบ้า ทำกันได้ ฮึกๆ
ตัดไปวันรุ่งขึ้น
"จิ๊บๆ อ๊อดดดด ตึงๆๆๆ ปังๆๆๆ"เสียงนกร้องยามเช้าและ เสียงใครมันทุบประตูฟ่ะ
"เฮ้ยยยย จ๊ากกก แย่แล้วนี่มันกี่โมงแล้วฟ่ะ หลานๆ"ร่างสูงที่นอนอยู่บนเตียงสีเทาของตนพึ่งนึกได้ว่าวันนี้ต้องมีใครมา ถึงกับสดุ้งตื่นแล้วกะโดดลงจากเตียงวิ่งไปที่หน้าประตู้ห้องตนทันที
"แปปหนึงๆ มาแว้วๆ พลั๊ว"เสียงเปิดประตูอย่างแรงของร่างสูงทำให้สาวน้อยผมสีทองบรอน หน้ารูป ไข่ จมูกโด่งรับกับริมฝีปากชมพู และนัยตาสวยทำให้ร่างสูงอึ้ง โอ้ว~ หลานฉันแค่ยังเด็กยังขนาดนี้ตอนโตนี่ไม่เป็นนางสาวเกาหลีเลยฟ่ะเนี่ย สวยชะมัด อ่ะๆ ไม่สิต้องน่ารักเพราะยังเป็นเด็กอยู่
"ยูริใช่มั้ยค่ะ หนูชื่อเจสสิก้า หรือจอง ซูยอนต้องไปส่งหนูที่โรงเรียนตอนนี้ภายใน10นาทีข้างหน้า"ร่างบางที่สูงเกินไหล่เค้ามานิดหน่อยพูดแจ่วๆ
"ได้จ๊ะ ว่าแต่เอาของเข้ามาเก็บข้างในเลย"ยูริอ้าประตูให้คนเป็นหลานเต็มที่แต่.....
"ยูริต้องเอาเข้าไปค่ะ"เจสสิก้าเธอจะเย็นชาไปไหนกันเนี่ย เธอเป็นหลานฉันน่ะ ไม่ใช่แม่ โอ้ว~ พี่จะส่งแม่อีกคนหนึ่งมาให้ฉันหรือไงกันเนี่ย ชีวิตลิง
"ไม่ต้องบ่น รีบๆเอาไปข้างในสิ เหลืออีก5นาทีแล้วน่ะ"ยังคงความนิ่งเอาไว้ที่ใบหน้า
"จ๊ากกกก รอแปปหนึงน่ะ"ยูริรีบดึงกะเป๋ามากมายเข้าโยนไว้ที่เตียงของตนก่อนวิ่งเข้าห้องน้ำไป
"อีก3นาที แก๊ก กึก ปัง!!!"
"ไปกันเถอะเจสสิก้าหลานรักก่อนที่มันจะไม่ทัน จ๊ากกกก อีก2นาทีแล้ว"ยูริรีบจูงมือเจสสิก้าออกไปจากห้องก่อนที่จะ จู๊ดดดดดดดด+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
+++++เฟี๊ยววววว
"แฮ่กๆ โทดที แฮ่กๆ รถมันเสีย เดี๋ยวตอนเย็นน้าจะมารับน่ะ บะบาย ฝากสวัสดีคุณครูด้วย"ยูริหันมายิ้มให้ร่างบางทีหนึ่งก่อนจะ จุ๊บ
"ควอน ยูริ ทำอะไรน่ะ"
"ฉันเป็นน้าเธอน่ะ เรียกชื่อห้วนๆได้ไงกัน"
ไรเตอร์ไปแระเดี๋ยวจะมาต่อใหม่ตอนหน้า
ปล.ยูลไปทำไรเจสหว้า? เรื่องแรกที่แต่งมีไรก็พูดกันได้ สมจูน สมแน๊นแนนมาแว้วน่ะเฟ้ยยย
ความคิดเห็น