ลองเสี่ยงรัก yulsic vs yulyoon

ตอนที่ 15 : ตอนที่ 15 ความรัก

       ยูริโทรหาซันนี่เพื่อให้จัดงานปาร์ตี้ให้ที่ดาดฟ้า และก็ชวนซันนี่กับแฟนเธอด้วยซึ่งก็ถือว่าสนิทกับยูริด้วย

       เมื่อสั่งงานเสร็จก็เข้าห้องเพื่อไปพักผ่อน ร่างสูงล้มตัวนอนข้างๆร่างบางที่หลับไปตั้งแต่เข้าห้องมา เจสสิก้าพลิกตัวไปกอดร่างสูงทันทีที่รับรู้ว่ามีมือเรียวที่คุ้นเคยมากอดเธอเอาไว้ก่อนที่จะพากันเข้าสู่ห้วงนิทราไปอีกครา

       ชายหาดยามบ่ายแดดแรงพอสมควรลูกทัวน์ส่วนใหญ่เป็นฝรั่งที่มาเที่ยวและมาอาบแดด ดีที่บริเวณช่วงของโรงแรมเป็นหาดส่วนตัว ผู้คนจึงมีแต่นักท่องเที่ยวเท่านั้น

       “ยุนหิวมั้ย เราไปหาอะไรทานกันดีกว่ามั้ย ร้านนู้นน่าจะโอเคนะ”ยูลชี้ไปที่ร้านริมทะเลไกลออกไปจากโรงแรมพอประมาณ

       “เอาสิ ถือว่าเดินเล่นไปด้วยแต่คุณต้องเลี้ยงนะ”ยุนอาหันไปทำตาวาวใส่ยูล

       “ได้อยู่เสมอ สำหรับเธอฉันเลี้ยงได้ตลอดชีวิตอยู่แล้ว”ยูลยิ้มกรุ่มกริ่มให้อีกคนใจเต้นรัว

       “ปากหวานแบบนี้กับสาวทุกคนหรือเปล่าค่ะ”

       “ไม่หรอก จะหวานเฉพาะคนพิเศษเท่านั้นแหละ”ยูลยื่นหน้าไปกระซิบข้างหูยุนอา

       (_///_)

       “ทำไมเงียบไปล่ะ เดินก้มหน้าแบบนั้นจะเห็นวิวสวยๆได้ไง นี่ต้องเงยหน้าขึ้นแบบนี้”ยูลประคองหน้าสวยได้รูปขึ้นมาดูวิวข้างหน้า

       >///////<

       (^ [+++] ^)

       “คนเยอะจังนะค่ะ”ยุนอาพยายามเปลี่ยนเรื่องเพื่อกลบเกลื่อนความเขินพร้อมทั้งหลบสายตาของยูล

       “นั่นสิ ดีที่โรงแรมยูริเป็นพื้นที่ส่วนตัวนะ ไม่งั้นวุ่นวายตายเลย”ยูลพูดแล้วมองไปข้างหน้า

       “ถึงแล้วค่ะ เราไปนั่งข้างในแล้วกันนะค่ะ ตรงนี้มันร้อน”

       “ค่ะ”ยูลเดินนำยุนอาไปที่โต๊ะ

       เมื่อสั่งอาหารกันเสร็จ ไม่นานนักอาหารที่สั่งไปก็วางอยู่ตรงหน้าของทั้งสองคน ความหิวที่ก่อตัวมานานทำให้ทั้งสองทานอาหารอย่างเงียบๆ แต่ก็มีแอบมองกันบ้าง หลายครั้งที่เผลอสบตากันความเงียบยังคงปกคลุมอยู่ จนยูลเริ่มทนไม่ไหวชวนยุนอาคุยเมื่อเห็นอีกฝ่ายรวบช้อนซ้อมไว้ที่จานอย่างเรียบร้อย

       “อิ่มแล้วเหรอ เดี๋ยวเราเดินกลับไปที่โรงแรมกันเลยมั้ย”ยูลถามร่างบาง

       “ฉันอยากเดินเล่นอีกแป๊บหนึ่งค่ะ คุณกลับไปก่อนก็ได้นะค่ะ”

       “ฉันไม่ปล่อยเธอไว้คนเดียวหรอก งั้นเราก็เดินย่อยอาหารด้วยกันแหละแต่คงต้องหาที่เดินเล่นใหม่นะ แดดตอนนี้ร้อนแรงมากเลย เดี๋ยวดำกว่านี้ยุนจะมองไม่เห็น”ยูลยิ้มหน้าตายให้ยุนอาได้ขำน้อยๆ

       “ก็ได้ค่ะ”ยุนอายิ้มกว้าง

       เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าคนที่เกลียดขี้หน้ากันตอนแรก ตอนนี้กลับทำให้เธอยิ้มได้ไม่มีหยุด แถมยังชอบทำให้หัวใจเต้นรัวและแรงอยู่บ่อยครั้ง หากแต่อาการนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับคนที่ชื่อยูริเลย นี่ก็แสดงว่าเธอมีใจให้กับคนข้างหน้าเธอเหรอ โอ้...พระเจ้า

       >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

ห้องทำงานซันนี่

       ซูยองไปนั่งเล่นที่ห้องทำงานของซันนี่ ซึ่งทุกครั้งที่เค้ามาที่โรงแรมแห่งนี้ เค้ามักจะไปนั่งเล่นในห้องทำงานของสาวร่างเล็กทุกครั้ง

       “ไม่เบื่อเหรอค่ะ มาทีไรก็มานั่งจ้องหน้าฉันแบบนี้”ซันนี่ถามคนตัวสูงกว่า

       “ไม่เบื่อหรอก ใครจะเบื่อคนที่เรารักได้ล่ะ”ซูยองตอบเสียงเรียบหากแต่ทำให้สาวร่างเล็กหน้าเครียดขึ้นมาทันที

       “คุณซูยองค่ะ คุณยังไม่เลิกคิดเรื่องนี้อีกเหรอค่ะ เราสองคนไม่เหมาะสมกันหรอกค่ะ”ซันนี่จ้องหน้าซูยอง

       “คุณเอาอะไรมาวัดว่าเราไม่เหมาะสมกัน อายุกับฐานะงั้นเหรอ”

       “.....................................”

       “ฉันจะบอกอะไรให้นะ เรื่องพวกนี้ไม่สำคัญสำหรับฉันเลย ฉันรักเธอจริงๆนะซันนี่”

       “แม้เราจะห่างกันตั้ง 5 ปีเหรอค่ะ ปีหน้าฉันก็ 30 แล้วนะค่ะ”ซันนี่หน้าเศร้าลงทัน ใช่ว่าเธอไม่มีใจให้คนตรงหน้า แต่กลัวความแตกต่างหลายๆด้านที่ทั้งสองมี

       “ฉันไม่สน แม้เธอจะแก่กว่าฉัน 10 ปี ฉันก็รักเธอ ฉันรู้นะว่าเธฮก็รักฉันเหมือนกัน”ซูยองจ้องมองไปในดวงตาสวยของซันนี่

       “ซูยอง”ซันนี่น้ำตาคลอ

       “ตลอด 2 ปีที่ฉันรักเธอ ฉันได้พิสูจน์ให้เธอเห็นแล้วว่าฉันรักเธฮจริงๆนะซันนี่ ได้โปรดอย่าพลักไสฉันไปไกลจากเธอเลยนะ”ซูยองเดินเข้าไปกอดสาวร่างเล็กไว้ในอ้อมกอด

       “ฉันกลัว กลัวไปหมดทุกอย่าง”ซันนี่กอดตอบซูยอง

       ใช่เธอกลัว...กลัวว่าจีวูจะไม่ต้อนรับเธอในฐานะคนรักของลูกสาวเธอและกลัวใครต่อใครคิดว่าเธอมาเพื่อหวังทรัพย์สมบัติของตระกูลชเว

       “อย่ากลัวไปเลยซันนี่ ฉันจะยืนอยู่เคียงข้างเธอเองนะ”ซูยองเช็ดน้ำตาให้ซันนี่

       “ขอโทษนะที่ฉันทำเธอเสียใจอยู่บ่อยๆ ฉันขอโทษ”ซันนี่กอดซูยองจนแน่น

       “ไม่เป็นไรหรอก ไม่ว่าเธอจะทำฉันเสียใจสักกี่ครั้ง ฉันก็ให้อภัยเธอได้ทั้งนั้น เพราะฉันรักเธอ รักเธอจริงๆ”ซูยองเชยคางของซันนี่ขึ้นมาและจูบริมฝีปากอิ่มของซันนี่อย่างอ่อนโยน

       “ฉันก็รักเธอซูยอง เราจะเติมเต็มชีวิตของเราทั้งสองคนให้เต็มนะ”ซันนี่พูดและยิ้มออกมาทั้งน้ำตาของความดีใจ

       >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>




แทนี่

       “อ๊า อ้า อ๊า แทแทอย่าหยุดนะ ฟานี่ไม่ไหวแล้ว”

       “อ้า ฟานี่ เธอ-สวย-เหลือ-เกิน สุดที่รักของฉัน”

       “อ๊า.......แทแท”ทิฟฟานี่ร่างกายกระตุกเมื่อแทยอนส่งเธอขึ้นสวรรค์(ชั้นไหนก็ไม่รู้เน้อ)

       “อ๊า อ้า ฟานี่”แทยอนล้มตัวลงทับร่างกายเปลือยเปล่าของทิฟฟานี่คนที่แทยอนรักสุดหัวใจเลยตอนนี้

       “อืม...สุดยอดเลยฟานี่”แทยอนทำเสียงอู้อี้ตรงซอกคอขาว

       “ขนาดมือเจ็บยังหื่นได้อีกนะแทแท เป็นไงบ้างค่ะเจ็บมือมั้ย”

       “ไม่ค่ะ แค่นี้จิ๊บๆ เรารีบแต่งตัวกันดีกว่านะ เดี๋ยวใครเข้ามาเห็นเราแบบนี้คงตกใจแย่”แทยอนรีบลุกออกจากเตียงอย่างรวดเร็ว

       “นั่นสิค่ะ”ทิฟฟานี่รีบเข้าไปอาบน้ำเพราะเธอเองแม้จะเป็นสาวมั่นแต่ก็อายเป็นนะหากใครมาเห็นสภาพว่าเธออยู่ในชุดวันเกิด

ร๊อบบี้

       แทยอนและทิฟฟานี่เดินลงมาหาเพื่อนๆที่ตอนนี้หายไปไหนกันหมดก็ไม่รู้ เมื่อหาไม่เจอแทยอนจึงชวนทิฟฟานี่ไปทานอาหารกลางวันกันที่ห้องอาหารของโรงแรม

       แทยอนจัดการสั่งอาหารให้คนรักตามที่เธอได้บอกออกไป เมื่ออาหารมาถึงแทยอนก็มิวายให้ทิฟฟานี่ป้อนอาหารเธอด้วยเหตุผลที่ว่า ‘มือยังใช่กันไม่ค่อยได้ มันสั่นๆหยิบช้อนไม่ไหว’

       ทิฟฟานี่จึงต้องป้อนคนขี้อ้อนและก็ทานไปด้วย แต่เธฮกลับมีความสุขที่เธอทำให้กับคนที่เธอรัก แม้แทยอนจะขี้อ้อนเพียงใดเธอก็ไม่เคยรำคาญหมาน้อยของเธอเลยสักครั้งเดียว





 

ความน่ารักของแทนี่จร้า

..........
....