นายกวนประสาท กะ ยัยสุดซ่า

ลำดับตอนที่ #2 : จุดเริ่มต้น หรอเนี้ย

หลังจากนั้น 1 อาทิตย์ ที่ฉันได้พบกับเรื่องที่สุดจะเลวร้าย ที่เกิดขึ้นกับตาบ้านั้น  เออ! เขาชื่อ เรฟ เป็นลูกคนโตของบริษัทยักษ์ใหญ่ในประเทศไทย ตานี่รวยที่เดียวเลยแหละ  ส่วนฉันเรื่องฐานะก็จัดว่ามั่นคงที่เดียว อ่ะ! แล้วอยู่ๆเรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นกับฉันอีกจนได้

" ยูริ แม่บอกลูกหรือป่าว ว่าเค้าไปพบกับแม่ของเรฟทำไม "  หา!! ไปมาตอนไหนอ่ะ แล้วนายเรฟอีกแล้วหรอนี่

" ป่าวนี่ค่ะ แล้วแม่เขาไปมาตอนไหนอ่ะ หนูไม่เห็นรู้เลย "  ฉันถามพ่ออย่างแปลกใจ และพยายามกลบสีหน้าที่ตกใจเอาแล้ว

" อ้าว! พ่อนึกว่าแม่เค้าจะบอกลูกซะอีก "  พอพ่อพูดจน แม่ที่กำลังทำกับข้าวอยู่ คงได้ยินบทสนทนาของเรา เลยออกมาตอบคำที่เราสงสัยทันที

" แม่ก็แค่ ไปคุยเรื่องเล็กๆน้อยๆกับแม่เรฟเองนะ "  เสียงของแม่ที่อยู่ๆดังมา

จากด้านหลังทำเอาฉันกับพ่อสะดุ้งเลยทีเดียว

" แล้วเรื่องเล็กน้อยของแม่นี่ เรื่องอะไรจ้ะ "  พ่อถามขึ้นทันทีเมื่อเห็นหน้าแม่เดินมานั่งที่โซฟา

" ก็แม่ของเรฟนะ เค้าเป็นเพื่อนสนิทตั้งแต่ประถมของแม่ เราเลยคุยกันหลายเรื่อง "  แม่ตอบด้วยสีหน้าที่ดูมีเล่ในมาก

" แล้วคุยเรื่องอะไรบ้างละ มีเกี่ยวกับหนูไหม "  ฉันรีบถามทันที เพราะรู้สึกว่าต้องมีอะไรเกี่ยวกับฉันแน่

" ก็มีนะ เรื่องสำคัญด้วย "  แม่พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูจริงจัง

" แล้วเรื่องอะไรละ ที่เกี่ยวกับลูก แล้วยังสำคัญมากด้วยนะ "  พ่อพูดซะ

" ก็คือเราอยากจะให้ลูกสองคนแต่งงานกันนะ แต่แม่อยากถามความสมัครใจของลูกก่อนนะ แม่คิดว่าลูกคงตกลง พ่อละว่าไง "  555 แม่พูดว่าไรนะ

" จะดีหรอแม่ "  พ่อพูดอย่างจจริงจัง

" หนูว่าไม่ดีหรอนะคะ เขาคงจะไม่ชอบผู้หญิงที่มีสามีแล้วอย่างแม่ "  ฉันแกล้งหยอกแม่เล่น แต่กับโดนเขกหัวกับมา เหมือนเรียกสติ

" โอ้ย!! เจ็บนะแม่ "

" ยูริจ้ะที่แต่งไม่ใช่แม่ ลูกเมาเปล่าเนี้ย "  ว่าไงนะ แม่จะให้ฉันแต่งงานกับตาบ้านั้นอ่ะนะ โอ้ไม่เอา

" หา!!  ยูริหรอ ไม่เอาด้วยหรอกนะ ยูริพึ่ง 16 เองนะ จะให้มีสามีตอนนี้ไม่เอาด้วยหรอ "  ฉันตั้งสติได้ ก็รีบปฏิเสทออกไปทันที

" พ่อว่ามันเร็วไปนะแม่ ลูกเรายังเด็กอยู่เลย "  ใช่ ใช่ พ่อพูดถูก หนูรักพ่อจังค่ะ

" เออ ฟังข้อตกลงกันก่อนสิจ้ะ เพื่อลูกอาจจะสนใจก็ได้นะ "  โห  มีข้อเสนอด้วยแหะ

" ก็ไดค่ะ แม่ว่าข้อเสนอมาสิ เพื่อมีไรน่าสน ว่ามาซิค่ะ " 

" เรฟนะเป็นลูกคนโตของบ้านแถมเป็นผู้ชาย เขาเลยต้องเป็นทายาทของบริษัท ซึ่งแม่เขานะเป็นห่วงว่าเรฟจะไม่ยอม เขาเลยอยากให้ลูกไปคอยดูแล ไม่ให้เรฟไปคว้าใครมาแต่งงานนะ ก็เค้านะ หล่อซะขนานนั้น แถมยังรวยอีก แม่เค้าเลยอยากให้ลูกค่อยเป็นหูเป็นตาให้นะ เราเลยอยากให้ลูกหมั้นกันไว้ก่อน พอเรียนจบมอปลายแล้วค่อยแต่ง ถ้าเอยากถอนหมั้นก็ได้นะ แต่ลูกต้องหาแฟนที่ดีพอให้แม่ยอมรับได้ ก่อนจบมอปลาย และหลังหมั้นลูกต้องย้ายไปอยู่คอนโดเรฟด้วย ตกลงไหม "เมื่อแม่ยื่นข้อเสนอจบ ฉันก็แทบเป็นลม จะให้ไปอยู่เดียวกัน เป็นหูเป็นตาให้เนี้ยนะ ไม่เอาด้ยวหรอก

" ไม่เอาคะแม่หนูไม่อยากทำ "  ฉันปฏิเสททันที

" แม่ว่าแล้วว่าลูกต้องไม่กล้าแน่ ทีอยู่ญี่ปุ่นนะ หายเป็นคืนสองคืน อันนั้นนะ ทำเป็นกล้า ไม่อยากเป็นอิสระหรือไง "  อ่ะเล่นไม้นี้เลยหรอ

" ตกลงค่ะ หนูจะหมั้น "  ฉันก็บ้าไปตามแผนแม่อีกเนอะ

" จริงหรอจ้ะ ยูริ "  แม่ฉันแสดงสีหน้าดีใจเกินเหตุแหะ

" คะ แต่ช่วงนี้ ยูริอยากได้อะไรแม่ต้องให้นะคะ "  555 ฉันจะได้เป็นอิสระแล้ว

" ตกลง เว้นเรื่องเรียนกับเรื่องเที่ยวกลางคืนนะ "  แม่ฉันนี่ร้ายจริงๆ

" อือ ได้คะ "   โห เล่นงี้เลย แต่ก็ไม่เป็นไร

" แล้วจะให้หมั้นกันเมื่อไรละคุณ "  พ่อถามขึ้นอย่างเป็นห่วงเป็นใยฉัน

" อีก 2 เดือนก่อนเปิดเทอมค่ะคุณ "  แม่ตอบพลางหันหน้าไปทางพ่อ พ่อจึงได้แต่พยักหน้ารับรู้เท่านั้น

" อีก 2 เดือนเหรอค่ะ "  อะไรจะเร็วปานนั้น หวังว่าตาบ้าคงจะปฏิเสทอะไรบ้างนะ

         แล้วแม่ก็นัดพบกับฝ่ายโน้น เพื่อจะตกลงเรื่องหมั้น เรานัดกันที่ร้านอาหารไทยแห่งหนึ่ง เมื่อไปถึงแม่ก็ทักผู้หญิงผมยาวกลางหลังสีดำสนิท หน้าตาสวยคม ผิวเป็นสีน้ำผึ้ง  เมื่อเธอหันมาก็ยิ้มทักตอบแม่ทันที  เป็นรอยยิ้มที่ดูอ่อนโยนเหมือนแม่ฉันเลย

" ดีจ้ะ เป็นไงบ้าง "  แม่เข้าไปทักทันที

" อือ ก็ดีจ้ะ แล้วนะ "  เธอตอบคำถามแม่ด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม อย่างพอใจ แล้วหันมาทางฉันแล้วถามขึ้น

" อ้อ นี่ยูริ ลูกสาวฉันไง โตจนจำไม่ได้ละซิ ยูริสวัสดีคุณป้าสิ "  แม่ตอบอย่างนิ่มนวล

" สวัสดีคะ คุณป้า "  ฉันหันไปทางเธอ

" ใช่จ้ะ โตมากจนจำแทบไม่ได้ สวยเหมือนเธอตอนรุ่นๆเลยนะ "  ท่านมองฉันอย่างเอ็นดู ทำให้ฉันรู้สึกว่าท่านเป็นคนที่อ่อนโยน ใจดี และน่ารักมากเลยทีเดียว

         แล้วเราก็คุยกันอยู่นาน คุณป้าบอกว่านายเรฟติดธุระสำคัญจึงมาไม่ได้ ทำเอาเธอไม่ค่อยพอใจน่าดู แต่แม่ของยูริก็ไม่ได้ว่าอะไร คุณป้าว่านายเรฟตอบตกลงทันทีที่ฟังข้อเสนอจบ ทำให้เธอตกใจน่าดู  แล้วแม่ก็ต้องขอตัวกลับก่อนเพราะนัดพ่อไปกินข้าวนอกบ้านไว้ คุณป้าจึงชวนฉันวันหลังให้ไปกินข้าวบ้านท่าน ฉันจึงตกลงไป แล้วเราก็กลับบ้าน แม่รีบทำข้าวเย็นให้ฉัน ทั้งที่ฉันบอกว่าไม่ต้อง แล้วท่านก็รีบไปอาบน้ำแต่งตัวทันที  ก่อนไปแม่ก็กำชับให้ฉันกินข้าวด้วย

" ยูริ แม่กับพ่อไปก่อนนะจ้ะ แล้วอย่าลืมกินข้าวล่ะ "  แม่ตะโกนบอกฉันที่อยู่ในห้อง ฉันจึงรีบวิ่งลงมาข้างล่าง

" ค่ะ ไม่ลืมหรอก รักกันจังนะค่ะ ทิ้งลูกเฝ้าบ้านอีกแหละ "  ฉันพูดอย่างน้อยใจ แม่กับพ่อจึงเดินมากอดฉันด้วยความรัก

" แม่ก็รักลูกนะจ้ะ "  แม่พูดข้างหูและหอมแก้มฉัน

" พ่อด้วย พ่อนะรักยูริมากนะ "  พ่อก็เช่นกัน

" แม่ไปดินเนอร์กับพ่อแหละนะ แล้วจะรีบกลับจ้ะ ฝันดีนะ ราตรีสวัสดิ์จ๊ะ " 

" Oyasuminazi "  พ่อพูดราตรีสวัสดิ์ฉันเป็นภาษาญี่ปุ่นประจำ

" ค่ะ เช่นกันนะคะ ไปดีมาดีค่ะ " 

        เมื่อกินข้าวเสด็จฉันก็ออกไปร้านสะดวกซื้อในหมู่บ้านเพื่อย่อยอาหาร ที่น่าประตูทางเข้ามีป้ายรับสมัครงานของร้านติดอยู่ น่าสนใจดีแหะ ฉันเลยเข้าไปถามพนักงานที่เคาวเตอร์ดู เขาชี้ให้ฉันลองไปถามรายละเอียดกับผู้จัดการร้านดู ฉันจึงเดินไปหาเขาที่ตรงประตูพนักงาน ชายวัยกลางคนมองฉันอย่างสงสัย แล้วถามขึ้น

" ต้องการให้ช่วยอะไรไหมครับ "  เขาพูดพลางยิ้มให้ฉันอย่างเป็นมิตร

" คุณเป็นผู้จัดการร้านใช่ไหมค่ะ "  ฉันถามเขาให้แน่ใจ

" ครับ มีอะไรหรือครับ "  เขาเริ่มทำหน้าสงสัยมากขึ้น

" คือฉันอยากจะรู้รายละเอียดการสมัครงานที่นี่นะค่ะ ยังรับอยู่ไหมค่ะ "  พอฉันพูดจบเขาก็เริ่มทำหน้าสบายใจขึ้น

" ครับ ยังรับสมัครอยู่ ส่วนรายละเอียดก็เท่าที่ระบุไว้ในป้ายประการแหละครับ " 

" ขอบคุณค่ะ "

" แต่ถ้าคุณสนใจก็รีบหน่อยนะครับ เพราะเราขาดพนักงานอีกแค่คนเดียวนะครับ แล้วก็เป็นช่วงเช้าด้วย "  เขาพูดขึ้น เมื่อรู้สึกว่าฉันสนใจงานนี้พอสมควร           

" คะ "  ฉันตอบสั้นๆ แล้วขอตัวลาทันที ฉันสนใจงานนี้พอสมควร แต่พ่อกับแม่นะซิจะอนุญาตหรือเปล่าก้ไม่รู้ อย่างไรต้องขอดู