นายกวนประสาท กะ ยัยสุดซ่า

ลำดับตอนที่ #1 : เมื่อชีวิตถึงจุดแสนเศร้า

ฉัน ชื่อ ยูริ  เป็นนางเอกของเรื่อง อายุ 16 ปี น่ารูปไข่  ผิวขาว ผมดำยาว ฉันเป็น

ลูกครึ่งนะไทย – ญี่ปุ่น แม่ฉันดิดันมีสามีเป็นคนญี่ปุ่น ซึ่งก็คือพ่อของฉันเอง ^_^  แต่

ไม่รู้อะไรดลใจให้พ่อแม่ของฉันกลับมาเมืองไทยซึ่งฉันไม่อยากมาเลย ในเมื่อฉันเกิดที่

ญี่ปุ่น จนชินมากแล้ว แล้วอย่างก็ฉันนะหน้าตาดีเลยสวยสะดุดตาหลายคน อิอิ           

( แต่น้อยกว่าผู้แต่ง 555 ) ( ฉันสวยกว่าย่ะ ) ตอนนี้เราอยู่กันบนเครื่องบินคะ

   “ ยูริ ยูริ ยูริ ลูกเป็นอะไรน่ะ “  ทายซิเสียงใคร แม่ฉันเอง กำลังเรียกฉัน

ให้ออกจากความฝันแสนหวานที่ฉันจะไม่ต้องไปเมืองไทยนะสิ

   “ อะไรล่ะแม่ก็ ยูริไม่อยากไปนะ ไม่อยากไปอ่ะ  พ่อช่วยยูริด้วย “

ฉันพูดแล้วทำท่าอ้อนวอนพ่อไปด้วย แต่ดูท่าจะไม่ได้ผล ก็แม่น่ะสิ เล่นมองจนพ่อกลัว

ไปหมด

    “ ยูริ ลูกก็ลองคิดซะว่าเปลี่ยนบรรยากาศบ้างสิ อยู่ที่ญี่ปุ่นตั้ง 16

ปีไม่เบื่อเหรอ “  ง่ะดูพ่อฉันสิอยากเปลี่ยนบรรยากาศหรือกลัวแม่ฉันกันแน่

   “ พ่อก็ไม่อยากไปหรอก อุ้ยไม่ใช่พ่อก็อยากไปเปลี่ยนบรรยากาศ

เหมือนกัน “  555 ดูสิพ่อกลัวแม่ขนาดหนักเลย

   “ ถ้ายูริไม่ชอบพ่อพากลับก็ได้ “ ดูพ่อฉันกล้าพูดออกมาได้ เดียวสวยแน่น

   “ คุณจะพาลูกไปไหนเหรอค่ะ ในเมื่อบ้านเราก็อยู่เมืองไทยแล้ว “

แม่ฉันจะกลายร่างแล้ว  โอ้ไม่

   “ ยูริ ไปก็ได้ไม่ต้องทะเลาะกันหรอกคะ “  ฉันบ่นกระเปาะกระแปะ

   “ ยังไงก็ต้องไป “  555 พ่อฉันกระซิบใหญ่ในขณะที่แม่ไม่ได้ยิน ถ้าได้ยิน

ตายแน่เลยยยยยยยย   อิอิ

 

  ขณะนี้ผู้โดยสารที่มาจากญี่ปุ่น โดยเที่ยว G 135 ได้ลงจอดแล้วค่ะ

   “ นี้เมืองไทยเหรอแม่ “  ฉันถาม  พร้อมกับมองไปรอบๆ ตัว

   “ จ้ะ นี่แหละบ้านใหม่ของเรา สวยไหม “ อือ ก็ใช่ได้อ่ะ

( ทำไมพูดงั้นล่ะ  ออกจะสวย : คนแต่ง ) ( จ้าๆ โทษนะ )

   “ แม่ค่ะ ยูริหิวอ่ะ ไปหาไรกินกันนะคะ “  เปลี่ยนเรื่องก่อนเด๋วตาย

   “ ได้สิจ๊ะ รอพ่อก่อนนะ เดียวเราไปกินที่ปากทางเข้าบ้านก็ได้ มี

ร้านคอฟฟี่ช้อบอยู่ร้าน อร่อยมากทีเดียว “  อือน่าสนทีเดียวเลยนะเนี้ย 

     พอถึงร้านฉันก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำทันที  ไปเสริมสวยน่ะ  ระหว่างเดินไป ฉันก็มอง

รอบๆร้าน อือ ก็ตกแต่งดีนะเนี้ย เรียบๆ แต่ก็ดูเก๋ดี มีตุ๊กตาแขวนผนังน่ารักๆสลับกับ 

ภาพถ่ายรูปธรรมชาติมากมายเต็มผนัง ดูแล้วเย็นตาดี  แต่พอจะถึงห้องน้ำสิก็

ตุบ โครม โอ้ยใครกล้ามาเดินชนฉัน ซะกระเด็นจนก้นกระแทรกกับพื้นแบบนี้

   “ คุณเดินไงเนี้ย ดูคนบ้างซิ ”  ว้าว หน้าตานายนี้หล่อมากๆๆเลยอ่ะ

คิ้วเข้ม ผมตั้ง ผิวขาว ตัวก็สูง เท่ที่สุดเลย ไม่ใช่สิไม่มีเวลามาชมมัน

   “ เธอแหละเดินยังไง ฉันเดินมาดีๆก็เดินมาชน “  หล่อแต่ทำไมปาก

ไม่ดีเลยว่ะ   แถมพูดซะเย็นชาเชียว

   “ อะไรของนาย นายยังมีหน้ามาว่าฉันอีกเหรอ “  ไม่มีความเป็นสุภาพ

บุรุษเลย  ตาบ้าเนี้ย

   “ เธอเป็นคนเดินมาชนฉัน ไม่ขอโทษ ยังมายืนด่าฉันอีก มันจะ

มากไปเหรอ ยายเตี้ย “

 

   “ นาย นาย นาย ว่าฉัน เหรอ “

   “ เห็นว่าฉันชมเธอเหรอไง “  ฉันจะฆ่ามัน

   “ กริ้ดดดด “  ฉันโกรธจนพูดไม่ออก ตาบ้านี้ว่าฉันเตี้ย แล้วยังกวนอีก

   “ เธอจะกริ้ดทำไม หนวกหู อายคนเขาด้วย “  ถามได้ก็เพราะนายนั้น

แหละ  ไอ้บ้า

   “ ความพอใจของฉันนายจะทำไม “  เพื่อไม่ให้เสียหน้า  ฉันเลยพูดออกไป

แบบไม้ทันคิดอะไรมาก

   “ ลองอีกทีสิเธอจะได้รู้ว่าฉันจะทำอะไร “ นายอ่ะนะจะกล้าทำไรฉันใน

ที่แบบนี้

   “ ได้กริ้ดด ดดดด “    นายท้ามาฉันก็กล้าตอบย่ะ

    “  หึ  “   เอ้ะ !

   แล้วอยู่ก็เหมือนมีมือมาอุดปากฉัน แต่นี้ไม่ใช่มือนิ ตาบ้านี้จูบฉัน ฉันจะฆ่ามันนั้น

มัน คิส แรกของฉันนะ                                                                                                    

    “ กริ้ดดดดดดดดดดดดดดดด “  รอบนี้ไม่ใช่เสียงฉันแน่นอน แต่เป็นแม่

ฉันต่างหาก ตายแน่เลย

     “ นายทำอะไรลูกสาวฉันน่ะ “  นายนั้นตอนนี้อยู่ที่บ้านของฉันแล้ว 

เพราะไรนะหรอ ก็แม่ฉันนะซิดึงมา

    “ เธอคิดอย่างไงฮะ ถึงทำแบบนี้กับลูกสาวฉันในที่สาธารณะแบบ

นั้น เธอทำกับลูกสาวฉันแบบนี้ไม่ได้ คนเขาเห็นกันทั้งร้าน เธอจะ

ต้องรับผิดชอบ “  555 ตายแน่นายอ่ะ ไม่รู้จักแม่ฉันซะแล้ว  เอ้ะ!  ว่าแต่ ต้อง

รับผิดชอบเนี้ย มันจะไม่เวอร์ไปหรอ  หรือ… แม่ต้องมีแผนอะไรแน่เลย