Lovely Boy of Jaejoong

เนื้อเรื่อง

"นี่…รอฉันด้วยสิ"

"ตามมาเร็วสิ…แจนี่ขาสั้นจัง"

"ใครจะขายาวเท่านายล่ะ" ผมสวนกลับ หนอย…มาว่าเราขาสั้นได้ยังไงไม่ยอมเด็ดขาด

"เร็วๆสิ เดี๋ยวเข้าเรียนสาย!!!" ยุนหันมาย้ำ เสียงดัง

"อือ!!!" แล้วผมก็ออกตัววิ่งสุดชีวิต

ติ้งๆๆๆ

เริ่มคาบแรกแล้ว

ผมอยู่ห้อง ม.5 / 2 เดียวกันกะยุน

ยุนชอบนั่งติดหน้าต่างที่สุด

ส่วนผมน่ะเหรอ…ชอบนั่งติดผนัง

เราเป็นเพื่อนกันมา2ปีแล้ว

ยุนเป็นคนที่โหดและเอาแต่ใจมากๆแต่ดันมาเป็นเพื่อนกับคนที่แสนดีอย่างผมได้ไงก็ไม่รู้ (ซะงั้น)

ยุนแอบชอบผู้หญิงอยู่คนนึง

ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน เวลาคิดถึงเรื่องนี้แล้วมันแปลกๆ

บอกไม่ถูก…..

"แจ"

"..."

"แจจุง!!!"

"หือ อะไรนะ" กำลังคิดอะไรเพลินๆอยู่เลย

"เรียกตั้งนานแล้วทำไมไม่หัน"

"อ้อ กำลังคิดอะไรอยู่น่ะ" ฉันตอบยุน แล้วก้มหน้าลงมองหนังสือเงียบๆ

"กำลังคิดถึงไอ้ซีวอนอยู่ล่ะสิ" ยุนแขวะพร้อมทำหน้าประชด

"บ้าเหรอ" ใช่ใครจะไปชอบซีวอนออกจะกะล่อนขนาดนั้น

แต่ซีวอนน่ะน่ารักมากๆเลยนะ

ว่าแต่ยุนทำไมต้องประชดด้วยล่ะ

"แล้วไป งั้นเย็นนี้ไปกินไอติมกันนะ" แล้วยุนก็เดินกลับไปนั่งที่

ทุกวันตอนเย็นเราจะไปกินไอติมที่ร้านคุณคิมเสมอ

ไอติมร้านคุณคิมอร่อยอย่าบอกใครเชียว……….

ติ้งๆๆๆ

เลิกเรียน

"ไปกันยังยุน" ผมถามเขา

"ไปสิ" ร่างสูงเก็บกระเป๋าทันที

/หน้าร.ร/

"หวัดดีคะ รุ่นพี่ยุน" อ๊ะ น้องคนนี้ไงที่ยุนชอบ

"อะไรเหรอครับ ///_///" ทำไมต้องหน้าแดงด้วยนะ

"คือว่าหนูมีเรื่องจะบอก แต่…." แล้วน้องกึนยองก็หันมามองทางฉัน

"เอ่อ…แจไปรอที่ร้านก่อนได้ปะ" ยุนไม่เห็นหัวเราเลยนะ….ไล่กันได้ไง

"ก็ได้ แต่เร็วๆล่ะ"

"อือ"

แล้วฉันเดินช้าๆ ย้ำช้าๆ เพื่อจะได้ไปให้ช้าที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพื่อจะได้ยินที่ 2 คนนั้นคุยกันบ้าง แต่ก็ไม่เห็นมีอาไรเลย

/ร้านคุณคิม/

"รับไรดีจ้ะ หนูแจ"

"รอยุนก่อนฮะ เดี๋ยวเค้ามาค่อยสั่งพร้อมกัน" ผมตอบอย่างสุภาพ

เรามากินร้านนี้ทุกเย็นตั้งแต่เมื่อ 3 เดือนก่อน

"นี่ถ้าไม่บอกว่าเป็นเพื่อนกัน ป้านึกว่าเป็นแฟนกันซะอีกนะจ้ะ" แล้วเธอก็เดินเข้าไปหลังร้าน

ไม่รอให้ผมพูดอะไรเลย

ใช่แล้ว……ครั้งแรกที่มากินคุณคิมก็บอกแบบนี้เหมือนกัน

แต่ทำไมยุนช้าจังเลยนะ

กริ้ง

"มาแล้วรอนานเปล่า"

"ยุนมาช้าจังนะ"

"อือ ว่าแต่สั่งไรยังอ่ะ"

"ยังเลยยุนสั่งสิ" ก็พึ่งปฏิเสธอยู่เมื่อกี้นี่เอง

"ป้าคิมครับ ไอติมเรนโบว์ 2 ครับ" ยุนสั่งเสียงดังลั่นร้าน

ไม่อายเค้าบ้างรึไงนะ

เราชอบสั่งเรนโบว์มากินเหมือนกันทุกครั้ง…..

/หน้าบ้านผม/

"แจเข้าบ้านดีๆนะ"

"จ้ะยุนก็เหมือนกัน บ้ายบายนะ"

"อือ" ยุนขานรับในลำคอเบาๆก่อนเดินออกไป แต่….

"เออ ยุน" ฉันเรียกเค้าไว้เองแหละ

"ไรเหรอ" ยุนหันมาถาม

"ก็เรื่องน้องกึนยองนะ …มีไรเหรอ"

"ไม่มีไรหรอก" ยุนบอกปัดๆ

"มีไรไม่บอกกันมั่งเลยนะ จำไว้" แล้วฉันก็ส่งค้อนวงเบอเร้อให้เขา

"อ้อ คือว่าน้องเค้ามาสารถาพรักน่ะ"

อ…อะไรนะ น้องจีเฮมาสารภาพรักยุน!!!!

จี๊ด….

อูย….ทำไมถึงรู้สึกเจ็บอย่างงี้นะ

"แล้วยุนตอบว่าไงอ่ะ" ทำหน้าอยากรู้สุดๆ

"ฉันบอกว่าขอคิดดูก่อน"

"แล้วไป" ฉันพึมพำ

"อะไรนะ" ร่างสูงถามงงงง

"เปล่า แล้วยุนจะตอบว่าไงอ่ะ"

"ก็คงเล่นตัวสักพักก่อน แล้วค่อยตกลงแหละ" ตอบหน้าเฉยสุดๆ

จี๊ด….

เอาอีกแล้ว

"ห…เหรอ" เสียงสั่นๆ

"ทำไมอ่ะ แจก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าเราชอบน้องคนนั้นอ่ะ" ยังจะมาย้อนถามอีก

รู้ไหมว่ามันเจ็บ….นะ

"รู้ ไม่มีไรแล้วยุนกลับไปเถอะนะ" ฉันรีบหันหลังเข้าบ้านทันที

"อือ Good night นะ" ยุนตะโกนมาจากประตูรั้ว

……………………………………

ซ่าส์….

"ทำไมมันเจ็บแบบนั้นนะ" พึมพำ

ตอน…อาบน้ำ

' หรือว่าเราจะชอบยุน '

"คงไม่หรอกมั่ง" พึมพำ

แล้วคืนนั้นทั้งคืน ฉันก็คิดแต่เรื่องนี้ทั้งคืน

……………………………………

ติ้งต่อง…..

ใครมาแต่เช้านะ

"อ้าว ยุนเองเหรอ" ผมกล่าวทักทายแขก

"อือ ไปกันยัง"

"รอแปปนะยุน ยังไม่ได้ผูกไทเลย" ฉันพูดพลางคว้างไทมายืนผูกหน้ากระจก

"มีไรกินมั่งเนี่ย " ยุนตะโกนถามมาจากครัว

"หิวเหรอ จะกินอะไรเดี๋ยวฉันทำให้" เดินไปในครัวพร้อมผูกไทไปด้วย (ความสามารถพิเศษ)

"อือ แล้วแจจะทำอะไรให้กินอ่ะ" ยุนถามหน้าสงสัย

"ก็ข้าวไข่ดาวไง" ตอบไม่ต้องคิดเลย

"อีกแหละ" ยุนทำหน้าเบื่อๆ

"อย่ามาดูถูกไข่ดาวฉันนะ ใครๆก็ว่าไข่ดาวฉันอร่อยที่สุด" ฉันตอบพลางล้างกระทะ

"ไข่แจหร่อยแน่เหรอ" อย่าทำหน้าน่าเกลียดอย่างงั้นสิ

"ไข่ไร" ถามพร้อมยกตะหลิวขึ้นชู

"ไข่ดาวไง คิดมากไปเปล่า~~" ยังมาทำหน้ากวนๆแถมลากเสียงยาวอีก

พอกินข้าวเสร็จ

ยุนก็ล้างจานเพราะฉันไม่ชอบล้างจานที่กินแล้วที่สุด

มันเหม็นๆลื่นๆน่ะ ก็เลยไม่ชอบ

เกี่ยงให้ยุนล้างลูกเดียว

"ยุน"

ฉันเรียกตอนเดินไปร.ร

"ไรเหรอ"

"ยุนจะตอบรับน้องกึนยองเมื่อไหร่อ่ะ" ฉันถาม

"วันนี้ ตอนพักกลางวันเป็นไง"

"วันนี้เหรอ"

"อือ ใช่ ถ้าแจอยากดูก็มานะ เลือกหน้าๆล่ะเพราะคนต้องมุงเยอะแน่ๆเลย" ยุนตอบพลางยิ้มอย่าพอใจ

จะไม่ให้มุงเยอะได้ไงล่ะ

ก็ยุนน่ะป๊อปจะตายไป…….

ตื้งๆๆๆ

พักกลางวัน

"แจไปยัง หิวข้าว" ยุนเดินมาฉุดแขนผมให้ลุกขึ้น

"ยุนไปเหอะ เดี๋ยวฉันไปเอง"

"ทำไมอ่ะ" ยุนถาม

"คือว่า…." ยังไม่ทันที่จะพูดจบ

"แจไปกินข้าวกัน" เสียงนึงดัวมาจากประตูหลังห้อง

ซีวอนนั่นเอง………

"อ้อ เข้าใจแล้ว" แล้วยุนก็เดินออกประตูหน้าห้องไป

"คือว่า ซีวอนไปเหอะ ฉันยังไม่หิว"

"เหรอ" หน้าเสียดายๆ (?)

"อือ"

"งั้นฉันไปนะ" แล้วซีวอนก็เดินไปอีกคน

ตอนนี้เหลือฉันนั่งอยู่ในห้องคนเดียวแล้ว

ผมไม่รู้ว่ายุนจะสารภาพไปแล้วรึยัง

มือเมื่อไหร่จะหยุดดสั่นนะ

ผมกลุ้มใจจริงๆ…………………………

กรี๊ด!!!!!!!!!!

เสียงมาจากหน้าต่าง ข้างสนามกีฬา

ไปดูดีกว่า เพื่อเป็นยุน

ตึกๆๆๆ

คนเยอะแยะเลย มาทำไรกันนะ

เป็นยุนจริงๆด้วย ยืนอยู่กับใครน่ะ……..จีเฮ

จี๊ด……….

ยุนจะบอกไหมนะ

"กึนยอง คือว่าฉัน" ยุนหน้าแดงมากๆ

ผมได้ยินพูดชัดแจ่วเลย

"…." ผมแอบมองอยู่ตรงหน้าต่างห้อง

เท่าที่ผมรู้ตอนที่ยุนกำลังจะพูด

ผมรู้แล้วว่าเรื่องเมื่อคืนที่คิด

มันเป็นเรื่องจริง………..

ตึกๆๆ

ผมวิ่งลงมาจากชั้น3 อย่างรวดเร็ว

ยุนรอฉันก่อนนะ

อย่าพึ่งบอกกึนยองไปนะ………

/สนามกีฬา/

"คือกึนยอง พี่…."

"ยุน!!!!" ผมแหกปากตะโกนลั่น

"อ้าว แจ" ยุนหันมามองผมส่วนกึนยองทำหน้าไม่พอใจเอามากๆ

"คือยุนฉันมีเรื่องจะบอก แฮ่ก…แฮ่ก"

"อะไรเหรอ" ยุนถาม

"ฉันคิดว่าฉันรักยุนนะ รักมานานแล้วด้วย "

วิ้ว……..

ทุกอย่างรอบตัวผม เงียบลงไปทันที

"รุ่นพี่แจ/แจจุง" เสียงกึนยองกับยุนเรียกผมพร้อมกัน

"ฉอดๆๆๆ" และเสียงนินทาตามมาอีกเป็นสิบ

ใช่แล้วเรื่องที่ผมคิดไว้เมื่อคืนไม่ผิดแน่

ผมชอบยุน…..

และก็ชอบมานานแล้วด้วย

แต่ผมบังคับมันเอาไว้

เพื่อไม่ให้ยุนและตัวผมเองรู้

จนมาถึงวันนี้…….

มันเลยยิ่งใหญ่และกลายเป็นความรักของผมเองในที่สุด

ผมไม่อยากได้ยินคำตอบของยุนเลย

"ยุนฉันขอโทษนะ" ผมบอกพร้อมวิ่งหนี

ผมไม่อยากได้ยินและเห็นอะไรหลังจากนี้อีกแล้ว

ผมกลัวเหลือเกิน…………….

"แจเดี๋ยวสิ" ร่างสูงวิ่งตามร่างบางอย่างสุดชีวิต

"…." ผมได้แต่วิ่งเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้

หมับ

แต่ก็ไม่เป็นผล….

"ฟังฉันก่อนสิ" ยุนถามพลางมองหน้าผมที่เอาแต่ก้มหน้าหลบงุดๆ

"อย่าพูดเลยยุน….ฉันกลัว" น้ำอุ่นๆไหลออกมาอาบแก้มของผมเต็มไปหมด

"กลัวอะไร เราเป็นเพื่อนกันนะ" ประโยคนี้ของยุนทำให้ผมทรุดไปกองอยู่กับพื้น

"ฮือ…ฮึก….ฉันขอโทษ" ผมยังร้องไห้ไม่ยอมหยุด

"ไม่ต้องขอโทษ ฉันรับได้น่า" ยุนกอดปลอบผมเบาๆ

"เราเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมนะ "

"…" ยุนไม่ตอบอะไร

"นะ…ฉันขอร้อง ฉันจะไม่ทำอะไรให้ยุนลำบากใจนะ" ผมขอร้องพลางเงยหน้ามองยุน

"ฉันไม่อยากให้เป็นเหมือนเดิม" ยุนตอบพร้อมทำหน้าไม่อยากสุดๆ

"ก็ได้ ไม่เหมือนเดิมแต่ยุนอย่าเกลียดฉันนะ…ขอร้องล่ะ" ผมอ้อนวอน

"ฉันไม่เกลียดนายหรอกเพราะ…ฉันเองก็รักแจจุงเหมือนกัน"

" – O-- อะไรนะ "

อะไรกัน…….

ทำไมถึงเป็นแบบนี้

ฝันไปใช่ไหม…..

"ไม่เห็นแปลก ทีแจยังรักยุนได้ทำไมยุนจะรักแจบ้างไม่ได้" ยุนพูดเหมือนมันเป็นเรื่องปกติ

"ฉันรักยุนแบบแฟนนะ ไม่ได้รักแบบเพื่อน" ผมพยายามทำให้ยุนเข้าใจ

"ฉันก็หมายความว่าอย่างงั้นนี่…หึหึหึ" ยุนตอบขำๆ และประคองผมให้ลุกขึ้น

"ยุนไม่คิดว่ามันแปลกเหรอ ก็เราเป็น…อุ๊บ" ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบ

ยุนก็ประกบปากฉันที่มีแต่คราบน้ำตาเรียบร้อยแล้ว

มันยาวนานมากๆเลย

ยาวนานจริงๆ

เพราะเกิดมาฉันยังไม่เคยจูบกับใคร

หรือโดนจูบจากใครเลย

ยุนนี่แหละคนแรก………First Kiss…….

"ไม่สำคัญว่าเราจะเพศไหน สำคัญที่นี่มากกว่านะ…แจ" ยุนเอากำปั้นไปทุบที่หน้าอกข้างซ้าย เบาๆ

"อือ มิน่าล่ะ แจถึงรักยุนที่สุดเลย"

ผมกระโดดกอดยุน

อย่างแรง จนยุนเซไปเลยแหละ……..

แต่ยังไม่จบนะ

"แล้วกึนยองล่ะ" ฉันถามสิ่งที่คาใจ

"อ้อ เรื่องนั้นฉันก็กุขึ้นมาเองแหละ ที่จริงฉันไม่ชอบกึนยองหรอก" ยุนตอบยิ้มๆ

"อ้าว แล้วทำไมล่ะ" งงคับ…คำเดียว

"ก็แจอยากน่ารักเกินไป จนซีวอนมาชอบก่อนทำไมล่ะ" ยุนตอบแบบงอนๆ

"แล้วไป" ฉันส่งสายตาเป็นเชิงว่า

'ถ้าเป็นจริงนายตายแน่'

"รู้แล้วน่า นายกระต่ายน้อยของฉัน"

ยุนเอามือมาขยี้หัวผมเล่น…หัวยุ่งเลยนะ ฮึ่ม

***************************************************

ถ้าจะถามว่าคืนนั้นผมนอนที่ไหน ???

ก็คงจะเป็นบ้านผมเองแหละ…

แต่ว่ามันไม่ปกติตรงที่….

นายยุนน่ะมานอนเป็นเพื่อนผมด้วยนะสิ…………จุ๊บๆ ฝันดีนะ

……….THE END……..