incest of love ปรารถนาซาตาน

ลำดับตอนที่ #3 : น้องสาวสุดที่รัก

                       น้องสาวสุดที่รัก




                “อ้าวหวาน ลงมาเร็วๆเดี๋ยวไปสอบไม่ทันหรอก” สำเนียงของผู้เป็นแม่เร่งให้บุตรสาวรีบลงมาหลังเห็นเรือนร่างบอบบางก้าวลงมาจากบันได

“ค่ะ รับทราบค่ะ”

“แหม เรานี่ยังกวนไม่เลิกเลยนะ” เสียงห้าวทุ้มที่คุ้นเคยทำให้หญิงสาวปรายตาคู่สวยไปยังต้นเสียงแทบจะทันที

“พี่ภัทร!!” แววตาดีใจไม่ปกปิดฉายวาบในดวงตาคู่สวย ริมฝีปากได้รูปแย้มยิ้มขึ้นรับกับรอยบุ๋มบนแก้มขาวนวลอย่างมีเสน่ห์ชวนให้หลงใหลจึงไม่น่าแปลกใจเลยที่หญิงสาวผู้นี้มีดีกรีเป็นถึงดาวมหาวิทยาลัยชื่อดัง “ทำไมถึงกลับมาที่บ้านได้คะเนี่ย”

“ไม่อยากให้พี่มาหรอ”

“ตลกน่า หวานคิดถึงพี่ภัทรที่สุดเลยค่ะ” เสียงหวานออดอ้อนราวกับเด็กตัวน้อยขณะที่ร่างบางวิ่งถลามากอดพี่ชายคนเดียวไว้แน่นก่อนที่จะประทับปากบางบนพวงแก้มของอีกฝ่ายอย่างรักใคร่ กลิ่นกายหอมฟุ้งของวัยสาวแทบจะทำให้ชายหนุ่มผู้เป็นพี่คลุ้มคลั่งอยากจะกระชากร่างน้อยๆนั้นมากอดและตีก้นสักสองสามที ให้สาสมกับการทำให้อารมณ์เขาพุ่งพล่านขนาดนี้

“พอแล้วยัยหวาน รีบๆกินข้าวแล้วไปสอบซะ” ชายที่นั่งหัวโต๊ะเอ่ยเตือนเบาๆด้วยเกรงว่าบุตรสาวจะสาย วีรภัทรตวัดสายตาเย็นชาไปมองเค้าโครงหน้าเปี่ยมอำนาจของบิดาด้วยความไม่พอใจ ถ้าไม่มีผู้ชายคนนี้เขาก็คงไม่ต้องออกจากบ้านที่แสนสุขสบายแห่งนี้ ไม่ต้องจากน้องสาวสุดที่รักไป แต่กระนั้นมือหนาก็จำต้องคลายจากเอวบางอย่างเสียดาย

“ตกลงว่าพี่ภัทร กลับมาทำไมหรอคะ”

“พี่ก็มารับน้องสาวสุดที่รักของพี่ไปส่งนะสิ”   

“จริงหรอคะ” รอยยิ้มแสนยินดีฉายชัดบนใบหน้าหวาน

“พี่เคยโกหกหวานหรอ” ชายหนุ่มยิ้มรับ ดวงตาส่งประกายความรักอย่างสุดซึ้ง “วันสอบวันสุดท้ายของมหาวิทยาลัยทั้งที พี่ต้องขอทำหน้าที่ขับรถให้น้องสาวสักหน่อย”

“งั้นไปกันเลยดีกว่าค่ะ หวานอยากคุยกับพี่ภัทรนานๆ” น้องสาวขี้อ้อนลุกขึ้นลากพี่ชายออกจากโต๊ะกินข้าวด้วยความตื่นเต้น

“หวานอย่ารบกวนพี่เค้าสิลูก” คุณวนาลัยผู้เป็นมารดาดุเบาๆ

“ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณน้า” วีรภัทรหันไปบอกคุณวนาลัยผู้มีศักดิ์เป็นแม่เลี้ยง อันที่จริงคุณวนาลัยเป็นญาติห่างๆของคุณวนาลีมารดาของเขาซึ่งเสียชีวิตเมื่อเขาอายุเพียงสามปี คุณวิริยะบิดาของเขาจึงรับตัวคุณวนาลัยเพื่อมาเป็นพี่เลี้ยง แต่เวลาผ่านไปด้วยความมักมากของผู้เป็นพ่อทำให้คุณวนาลัยตกเป็นแม่เลี้ยงของเขาอย่างจำยอมและให้กำเนิดบุตรสาว คือ วรัศยา นั่นเป็นจุดเริ่มต้นที่เขาสงสารคุณวนาลัยและน้องสาวตัวน้อยและเป็นสาเหตุให้เขาทุ่มเทความรักความเอาใจใส่ให้แก่น้องสาวสุดรักสุดดวงใจเพียงผู้เดียวมาตลอด

 เมื่อคิดถึงจุดนี้ความเจ็บปวด โกรธแค้น และความรู้สึกสูญเสียเมื่อน้องสาวเอ่ยถึงชายคนรักก็จู่โจมเขาอีกครั้ง ดวงตาคมแสนเจ้าเล่ห์วาบขึ้นก่อนที่จะกลับเป็นปกติเมื่อหันไปคุยกับแม่เลี้ยง

“ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมจะดูแลน้องหวานอย่างดีที่สุดเลยครับ”





อ้า ออกไปด้วยกันแย้วๆๆๆ แล้วอย่างนี้น้องหวานจะรอดพ้นกรงเล็บของพี่ภัทรไหม

ตอนนี้ขออัพแค่สั้นๆก่อนอ่ะครับ ค่อยๆเล่าประวัติที่เป็นพื้นฐานก่อน แต่ตอนหน้านี่

ขอเตือนว่าเตรียมเลือดสำรองไว้ด้วยนะครับ หุ หุ