Fic HxH ตอน เหล่าฮันเตอร์ x โศกภนาฏกรรมทอสก้า

ลำดับตอนที่ #2 : chap.2เงื่อนไข/ดำเนินเรื่อง

วันนี้ฝนตกทั้งวัน กอร์นได้แต่นั่งเล่นไพ่ตาแก่กินน้ำกับคิรัวร์แก้เซ็ง

"อา~จะมีอะไรน่าเบื่อกว่านี้มั้ยเนี่ย"คิรัวร์บ่น

"อ๊ะๆอย่าหยิบไพ่ใบนั้นนะ!!"กอร์นพูดกับคิรัวร์ สีหน้าดูเริงร่าท้าฝนสุดๆ

".......(เซ็งจิต)"

-ปิ๊งป่อง! กอร์น คิรัวร์ อยู่กันมั้ยเนี่ย?-
เสียงออดและเสียงของเลโอลีโอที่ดังมาจากอินเตอร์คอมดึงความคึกคักมาสู่บ้านอีกครั้ง
กอร์นรีบวิ่งไปเปิดประตูรับแขกกลางสายฝนทันที

"อ้าว?คุราปิก้า มาด้วยเหรอเนี่ย"กอร์นทัก(เหมือนคุราเป็นตัวแถม)
"อืม...มีธุระนิดหน่อยน่ะ"คุราปิก้าตอบเรียบๆ ยื่นใบเอกสารมาให้กอร์น"อ่านเสร็จแล้วก็
ตามมาหน่อยล่ะ"

"และก็ ขอค้นบ้านหน่อยนะกอร์น"เลโอลีโอพูดแล้วตามคุราปิก้าเข้าบ้านไป

"ค้นบ้าน?ทำไมล่ะ?"กอร์นถามงงๆ วินาทีนั้นชื่อของฮิโซกะก็แว๊บเข้าสมองมาพอดี
"อ๊า!!!ไม่ได้นะ!!"กอร์นร้องแล้วรีบวิ่งไปขวางทางทันที

"กอร์น หลีกมาเถอะ"คิรัวร์พูดแล้วดึงกอร์นออกมา
เปิดทางให้คุราปิก้าเปิดประตูห้องกอร์นไปเจอฮิโซกะ(นอนใส่กางเกงในตัวเดียว
เล่นเรียงไพ่บนหัวเตียงกอร์น สร้างความอุจาดแก่ปวงประชายิ่งนัก จบข่าว..)

"ฮิโซกะ!ชั้นขอจับกุมนาย จะไปดีๆหรือจะไปด้วยเลือด"คุราปิก้าพูดขึ้น
สายโซ่บนมือสั่นไหวกรุ๊งกริ๊ง แผ่รังสีอาฆาตใส่ฮิโซกะ

"โดนจับได้ แล้วสินะ"ฮิโซกะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นๆดูไม่ตื่นเต้นอะไร ออกจะดีใจด้วยซ้ำมั้ง
ก็ดูหน้าตากระหายเลือดนั่นเหอะ

"กอร์น...เราคงต้องขอจับนายด้วยข้อหาให้แหล่งกบดานกับคนร้าย"คุราปิก้าบอก
จ้องฮิโซกะไม่วางตา

"คุราปิก้า!!!กอร์นไม่เกี่ยวนะ!!"คิรัวร์ตะโกน แต่พลทหารที่ซ่อนอยู่ในบ้าน 30 คน
เล็งปืนมาทางเขาทันที

"คิรัวร์!!!"กอร์นตะโกน

"งั้น...เจอกันใหม่นะคิรัวร์"คุราปิก้าพูด สั่งเลโอลีโอจับกุมฮิโซกะและกอร์น
ก่อนจะเดินจากไปพร้อมสายฝน ทิ้งให้คิรัวร์ยืนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่คนเดียว

ตอนเย็น ฝนหยุดตกซักพักแล้วเหลือแต่พื้นแฉะๆที่หน้ากองทัพ  
และเสียงโวยวายในห้องอธิบดี

"คุราปิก้า!!นายลากกอร์นมาเดือดร้อนด้วยหมายความว่ายังไงกัน!!"คิรัวร์ตะโกนใส่
ทุบโต๊ะคุราปิก้า จนเอกสารกระจุย

"ลากมาอะไรกัน...ชั้นแค่ทำตามหน้าที่"คุราปิก้าตอบอย่างเย็นชา
แต่ใบหน้าแฝงด้วยรอยยิ้ม"ก็..นายแจ้งข่าวมาเองไม่ใช่เหรอไง"

"ฮึ้ย!!นี่นายคิดจะทำอะไรกันแน่คุราปิก้า นายต้องการอะไรของนาย!!"คิรัวร์ตะคอก
ยิ่งได้เห็นใบหน้าชวนไม่สบอารมณ์ของคู่สนทนาแล้ว ก็ยิ่งชวนลงความโมโหไปที่
โต๊ะทำงานพังๆ  

คุราปิก้ายิ้มแล้วเดินข้าวซากโต๊ะมาจับที่ไหล่ทั้ง2ของคิรัวร์แล้วพูดเบาๆข้างหู
"ชั้นต้องการนายไงล่ะ ต้องการฝีมือของนายมาเข้ากองทัพของชั้นน่ะคิรัวร์"
คุราปิก้าพูดจบก็มองปฏิกิริยาจากคู่สนทนา"ว่าไง..เป็นการแลกเปลี่ยนที่ดีนะ"

"เฮอะ...มาไม้นี้เหรอ"คิรัวร์หันหน้าหลบคู่สนทนา"จะไปเชื่อคำพูดนายได้ไงกันล่ะ"

"เฮ้อ...ดื้อจังนะ"คุราปิก้าถอนหายใจเบาๆ"เอ้า! เลโอลีโอ นายแอบฟังอยู่ใช่มั้ย?"

"รู้ด้วยเหรอ?"เลโอลีโอยิ้มแห้งๆแล้วเปิดประตูเข้ามา

"ยิงเป้ากอร์นหลอกๆแล้วปล่อยไปซะ"คุราปิก้าสั่ง

"เออ..ก็ได้ คนมีอำนาจนี่เนอะ"เลโอลีโอรับคำสั่งแล้วเดินออกไป

"เอ้า...มีปัญหาอะไรอีกมั้ยคิรัวร์?"คุราปิก้าพูด"ทีนี้...ขอให้นายให้สัญญากับชั้นหน่อย
ว่าจะจงรักภักดีกับชั้นและกองทัพไปชั่วชีวิตน่ะ"

"สะ..สัญญา"คิรัวร์กัดฟันพูดเบาๆ มองคุราปิก้าที่อยู่ในระยะประชิดแล้วคว้ามีด
ออกมาแทงตัดขั้วหัวใจคุราปิก้า"สัญญาแบบนั้น!!! ใครมันจะไปทำฟะ!!!!"

"อั่ก!! คิรัวร์..ทำไม"สิ้นคำร่างที่ถูกปักด้วยมีดราคาถูกก็ล้มลงแทบเท้า
ของนักฆ่าหนุ่มผมเงิน

"ชั้นไม่เคยยอมให้ใครคล้องปลอกคอหรอกนะคุราปิก้า"คิรัวร์ตอบกับร่างที่ไร้วิญญาณ
"ขอโทษที่ต้องทำแบบนี้ แต่ชั้นต้องช่วยกอร์น"

จากนั้นคิรัวร์จัดการทำพิธีศพง่ายๆให้คุราปิก้า  
ตั้งเทียนไว้ข้างๆและวางไม้กางเขนเล็กๆไว้ที่กลางอกแล้วหนีออกจากห้องไป

chap.2เงื่อนไข/ดำเนินเรื่อง 100% อัพ
ตอนต่อไป chap.3สูญเสีย/จบสิ้น

ปล.อยากบอกว่า แต่งให้คุราปิก้าตายแล้วมันรู้สึกขนลุกไงไม่รู้