คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
บทนำ
“พี่จงอุน พี่จงอุน อย่าวิ่งหนีผมสิ”เด็กชายตัวเล็กพยายามวิ่งตามเด็กชายตัวโตแก้มป่อง
“แน่จริง นายก็ตามมาสิ”แล้วเด็กชายตัวโตก็วิ่งหนีหายไป
“อุค อุคกี้”เด็กหนุ่มตัวเล็กตื่นขึ้นจากความฝัน หลังจากได้ยินเสียงเรียกของพี่ชาย
“ฮะ พี่ยองอุน ผมตื่นแล้ว”เด็กหนุ่มตะโกนตอบพี่ชาย “เฮ้อ~นี่ฝันอีกแล้วหรอ เมื่อไหร่จะหายไปสักทีนะ”เด็กหนุ่มลุกขึ้นแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
“พี่จงอุน เมื่อไหร่นะที่เราจะได้เจอกันอีก ผมไม่อยากฝันถึงพี่อีกแล้ว แต่ผมอยากเจอพี่”เรียวอุคบ่นกับตัวเองเบาๆก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำไป
“อรุณสวัสดิ์ฮะ พี่ยองอุน”
“เช่นกันอุค มาๆกินข้าวเร็ว พี่อุ่นให้แล้ว”คิมยองอุนพี่ชายตัวโตใจดีของคิมเรียวอุค
เรียวอุคเดินเข้าไปนั่งฝั่งตรงข้ามกับพี่ชาย พี่ยองอุนทำอาหารไม่เป็นแต่อุ่นอาหารกล่องให้น้อง
“พี่ฮะ ผมฝันอีกแล้ว”ยองอุนเงยหน้ามองน้องชาย
“อีกแล้วหรอ? ไม่เป็นไรนะ อุคกี้”
“ฮะพี่ยองอุน ผมคิดถึงเค้า”
“เฮ้อ ~ พี่ก็ไม่รู้จะช่วยยังไงด้วยสิ เค้าไปแบบไม่ลาเลยนะ”พูดไปก็สงสารน้องชาย(?) คิมจงอุนคนที่น้องชายตัวเองแอบรัก ตั้งแต่เด็กยันโต จากไปอยู่อเมริกาโดยไม่เอ่ยคำลากับเรียวอุคน้องชายตัวเองสักคำ จงอุนเป็นทั้งเพื่อนเค้า และคนที่น้องชายตนเองรัก
“ผมว่าเรากินกันเถอะฮะ ^ ^ อย่าพูดถึงเลย บรรยากาศเสียหมด”น้องชายตัวดีนิสัยไม่เคยเปลี่ยนในใจเป็นทุกข์ แต่กับชอบยิ้มกลบเกลื่อน คงไม่อยากให้ใครกังวลเพราะตัวเองสินะอุคกี้น้องพี่
“อุค อย่ายิ้มทั้งที่ในใจทุกข์สิ พี่รู้นะว่านายกำลังทุกข์ เพราะนายเป็นน้องพี่นะ”
“พี่ยองอุนฮะ T T พี่จงอุนเค้าคงไม่กลับมาแล้ว”
“อุค นี่ผ่านมา 8 ปีแล้วนะอุค พี่ว่ายังไงจงอุนเค้าต้องกลับมา”เฮ้อ~คนเป็นพี่อย่างเราคงทำได้แค่ให้กำลังใจน้องเท่านั้นแหละ
“ขอบคุณฮะพี่ ผมรักพี่นะ ผมไปก่อนนะฮะพี่ยองอุน”เรียวอุคพูดจบก็เดินออกจากบ้านไป
“อุค พี่คงช่วยได้เท่านี้ ขนาดเรื่องของพี่เอง พี่ยังจัดการไม่ได้เลย”
.
.
.
หลังจากเดินออกจากบ้านมาแล้ว เรียวอุคก็เจอคนที่มาคอยยืนรอทุกวัน “คยู” คนที่ถูกเรียกชื่อหันตามเสียงเรียก
“อันยองครับ พี่อุค”เด็กหนุ่มโค้งตัวเคารพ
“อันยองคยู ไปกันเถอะ”เด็กหนุ่มตัวเล็กเดินไปกับเด็กหนุ่มตัวโต โจวคยูฮยอนเป็นรุ่งน้องที่สนิทกัน ครอบครัวทั้งสองก็สนิทกัน คยุฮยอนมีพี่ชายบุญธรรม ชื่อปาร์คจองซูหรือลีทึก
“ขอบคุณนะคยู ที่มาส่ง”คยูเดินมาส่งเรียวอุคทุกวันถึงห้องเรียน
“ครับพี่อุค ป่านนี้พี่ทึกกี้กับพี่คังอินคงออกจากบ้านกันแล้วมั้งครับ”
“อืม พี่ก็ว่างั้น คยูไปได้แล้ว เดี๋ยวก็เข้าห้องสายหรอก”
“ครับ ผมไปแล้วนะ ตอนเย็นเจอกันที่เดิมนะครับ”คยูฮยอนพูดจบก็เดินไปห้องเรียนของตนเอง เรียวอุคไม่เข้าใจ ทำไมคยูฮยอนถึงไม่เรียกพี่คังอินว่าพี่ยองอุน แต่เพราะคยูไม่บอกอุคก็ไม่อยกถาม
“อุคกี้ ~~ ~ ~ ~”เรียวอุคหันไปตามเสียงเรียกพบกับเพื่อนสนิทส่งเสียงเรียก
“ว่าไง ปลาเน่า”
“นี่ฉันยังไม่ได้ว่านายเลยนะ ชิส์ - -“
“ง่า งอนแล้วหรอ อย่างอนนะๆๆๆ >^<” เรียวอุคกับดงเฮเล่นกันจนอาจารย์เข้าห้อง
“คิมเรียวอุค ลีดงเฮ นั่งที่ได้แล้วนะ”
“หวา อาจารย์มาแล้วนั่งเถอะ อุคกี้ ^-^”ดงเฮกับเรียวอุคกลับไปนั่งที่อาจารย์ประจำชั้นก็เริ่มบ่น(สวดมนต์) ให้นักเรียนฟัง ก่อนจะเริ่มแนะนำเพื่อนใหม่
“อันยองครับ ผมลีซองมินครับ ^ ^”เด็กหนุ่มที่เดินเข้ามาใหม่ภายในห้องส่งยิ้มหวานๆให้เพื่อน
“ซองมิน เธอไปนั่งข้างๆเรียวอุคนะ เอาล่ะหมดชั่วโมงโฮมรูมแล้ว ฉันไปล่ะ”
“เย้ๆๆๆๆๆๆ แม่มดไปแล้ว”นี่คือเสียงของทุกคนในห้องหลังจากอาจารย์ประจำชั้นเดินออกไป
.......................................................
ความคิดเห็น