Black connect

ลำดับตอนที่ #6 : 5..................

5

      ร่างบางลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนรุ่งเช้าของอีกวันหลังจากสลบไปวันนึงเต็มๆร่างบางมองไปรอบๆห้องแต่ก็ไม่พบใครสักคน

“หืม...=_=..”รู้สึกว่าจะนึกอะไรขึ้นได้[อ้ากกกกกกก!!ฉันโดนอีกแล้ว!=[]= แต่คราวนี้ยินยอมพร้อมใจด้วย!ทำยังไงดี!ทำยังไงดี!!T[]T...ฉันมันไอ้คนใจง่ายยยยTT[]TT]ก็ตะโกนโหวกเหวงในใจอย่างบ้าคลั่ง ก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงแล้วมองชุดของตัวเอง ซึ่งเป็นชุดผู้หญิงสีชมพูยาวถึงข้อเท้า ก่อนจะยกมือลูบผมของตนเองแล้ววิ่งไปหน้ากระจก ซึ่งในนั้นเป็นผู้หญิงผมยาวถึงกลางหลังสีชมพู ก่อนจะหน้าเหวอขึ้นมาทันที

“ฉันเปลี่ยนให้เอง..ความไม่แตกหรอก- -+”ก่อนจะมีเสียงหนึ่งแทรกขึ้นมา แค่เสียงก็ทำให้ร่างบางใจเต้นได้เป็นกองไม่ได้เพราะกลัว แต่เป็นความรู้สึกที่เพิ่งจะเกิด ร่างบางหันไปมองช้าๆก่อนที่ร่างสูงที่ยืนอยู่มุมห้องข้างเตียงยิ้มขึ้นมา

แต่สำหรับร่างบางนั้นคือแสยะยิ้มต่างหาก![พี่ท่านแยกเขี้ยวแล้ว!!!O[]O!ใครทำพีท่านโกรธ!!]

“เป็นอะไรของนาย ทำหน้าอย่างกับเห็นผี”[แต่พี่ท่านยิ่งกว่าผี!!TYT]

“......”ร่างบางไม่พูดอะไรออกมาแต่ยืนนิ่งเฉยๆซึ่งการกระทำนั้นทำในร่างสูงนั้นหงุดหงิด

“ถึงเวลาแล้ว...ไปกันซะที”ร่างสูงเดินมาลากแขนร่างบางที่ยืนอยู่หน้ากระจกแล้วแล้วออกจากห้องไปทันที

“เอ่อ..จ..จะไปไหนเหรอฮะ(‘ ‘ )”ร่างบางถามขึ้นอย่างกลัวๆระหว่างร่างสูงลากลงบันได

“นายไม่จำเป็นต้องรู้”ร่างสูงตอบพลางเพิ่มแรงดึงต้นแขนของร่างบางอีกครั้ง

“ได้ข่าวว่าคุณฮิบาริลากผมมาด้วยนะฮะ”ร่างบางพูดลอยๆขึ้นมาอย่างลืมตัว

“(+++- -)”

“TxT”ก่อนจะรีบหุบปากลงทันทีเมื่อเจอสายตาเชือดเฉือนจากร่างสูง ก่อนจะหันหน้าหนีไปอีกทาง ซึ่งร่างสูงก็อมยิ้มขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นดังนั้น

 

       ร่างบางมองประตูไม้สักสลักทองบานใหญ่ข้างหน้าอย่างงุนงงเมื่อร่างสูงลากมาหยุดอยู่ที่นี่ ก่อนจะหันไปมองหน้าร่างสูงเมื่อถูกแรงดึงจากร่างสูงเข้ามายืนอยู่ข้างในกลางห้องโถงโดยมีสายตานับสิบจับจ้องมา ร่างบางรีบหลบหลังร่างสูงทันทีด้วยความกลัว[เอาตูมาออกฉากเด่นอีกแล้ววว!!T[]Tตูจะได้อยู่สงบสุขกับเค้าบางมั๊ย](แกหมดความสงบตั้งแต่ที่โดนฉันถูกใจแล้วทูน่าเอ๊ย~!^W^)ร่างบางคิดอย่างวิตกก่อนที่จะมีเสียงหนึ่งแทรกมาท่ามกลางความเงียบ

“นี่น่ะเหรอเจ้าหญิงซีอาร่า รูปโฉมงดงามสมคำล่ำลือเสียจริง”อิริเอะ โชอิจิผู้เป็นเจ้าเมืองที่นั่งอยู่บนบัลลังโดยมีทหารคู่ใจยืนดูดอมยิ้มอยู่ข้างๆ พูดขึ้นหลังจากที่มองร่างบางตั้งแต่หัวจรดเท้า

“แล้วนี่เจ้าเอาเจ้าหญิงไปเก็บไว้ที่ไหนมา ถึงมาเอาป่านนี้ฮะ ฮิบาริ”ก่อนจะหันไปถามลูกชายคนเล็กของตนด้วยความสงสัย

“เอาไปขัดเกลานิสัย(?)ให้เข้ากับฉัน(ที่โหด) ทำความรู้จัก(กับความโหด)(?)กันมา-“-”ร่างสูงตอบทันทีอย่างมั่นใจ[ขัดเกลานิสัย!!...ตูทำไรผิด=,.=]ร่างบางคิดอย่างงงงวยกับคำตอบของร่างสูง

“แล้วเมื่อคืนเจ้าพาเจ้าหญิงไปพักอยู่ที่ไหน”ผู้เป็นพ่องงเล็กน้อยก่อนจะถามต่อ

“ห้องนอนของฉัน- -”ร่างสูงตอบผู้เป็นพ่อก่อนจะพูดขึ้นว่า “คืนนี้และทุกคืนเจ้าหญิงก็ต้องพักที่ห้องของฉันเช่นเดิม”เมื่อได้ฟังดังนั้นผู้เป็นพ่อถึงกับเลิกคิ้วขึ้นและดันแว่นตาทันที

“ทำไมต้องเป็นห้องเจ้า ห้องว่างๆก็มีมากมาย”ผู้เป็นพ่อถามขึ้นอย่างไม่เข้าใจในตัวของลูกชายแต่คำตอบของร่างสูงทำให้งงหนักไปอีก

“ฉันยังขัดเกลานิสัยและทำความรู้จักไม่เสร็จ....และคงไม่มีวันเสร็จด้วย”ร่างสูงตอบผู้เป็นพ่อของตนก่อนจะมองหน้าร่างบางที่ยืนอยู่ข้างๆ ร่างบางทำหน้างงๆและเอียงคอเล็กน้อย ร่างสูงเห็นดังนั้นเลือดกำเดาแทบหยด(ทำไมเวอร์ชั่นนี้ฮิบาริทั้งโหด ทั้งเย็นชา ทั้งซาดิส ทั้งเถื่อน ทั้งหื่นกว่าเคย=[]=!!)

“งั้นตอบมาดีกว่า...แกขัดเกลาทำความรู้จักที่ไหนในห้อง(คำถามส่อแววมากค่ะท่าน@_@)”อิริเอะพูดขึ้น ร่างบางรู้สึกถึงรางร้ายขึ้นมาทันที [คงไม่ใช่อย่างที่ตูคิดนะO_o]ร่างบางคิดอย่างหวั่นๆ

“บนเตียง”คำตอบของร่างสูงแทบทำให้ร่างบางสำลักน้ำลายตัวเองตายทันที[อ้ากกกกกกก!พี่ท่านพูดอะไรออกมา!0[]0พูดได้หน้าตาเฉยเลยเรอะ!!]ร่างบางคิดพลางทำหน้าใกล้จะร้องไห้เต็มที โดยเฉพาะผู้คนในห้องโถงพากันหน้าซีดช็อกกันเป็นแถวๆ

“แล้วก็หาชุดให้สึ..ซีอาด้วยฉันทำมันขาดหมดแล้ว”ร่างสูงพูดขึ้นมาเมื่อนึกขึ้นได้ ก่อนจะหันมามองหน้าร่างบางข้างๆที่บัดนี้แข็งไปแล้ว ก่อนจะมองไปที่ผู้คนรอบๆที่อึ้งแข็งกันเป็นแถบๆ

“แกรู้มั๊ยว่ามันไม่สมควรที่แกจะทำแบบกับเจ้าหญิง แล้วแกทำได้ไงพูดได้หน้าตาเฉยกับเรื่องแบบนี้”ผู้เป็นพ่อเอ่ยขึ้นหลังจากที่อึ้งไปนาน

“แล้วทำไม...อีกหน่อยก็ทำอยู่ดี..ทำตอนนี้หรือตอนไหนมันก็เหมือนกันนั้นแหละ แกยังเคยทำเลยมิใช่”ร่างสูงพูดขึ้นอย่างเย็นชา

“แต่มันไม่เหมือนกันโว้ยยย..ทำไมวัยรุ่นสมัยนี้เข้าใจยากจริง!”ผู้เป็นพ่อพูดขึ้นอย่างหัวเสีย ก่อนจะก้มหน้ากุมขมับของตน ซึ่งเป็นคำพูดที่เบียกคุรันกับมุคุโร่สะอึกกันเป็นแถบ

“ทำไมจะไม่เหมือน...ก็แค่จูบ ลูบ คลำ ถอดเสื้อผ้า คร่อม ขั้นตอนก็เหมือนกันทั้งนั้น”(นี่มันยังกล้าพูดเนอะ!=[]=)ร่างสูงเถียงผู้เป็นพ่ออย่างไม่กลัวเกรง ซึ่งร่างบางถึงกับอยากเอาหัวมุดลงพื้นเต็มแก่ เสียอย่างเดียวกลัวหัวเจ็บ

“แกจะเข้าใจที่ฉันพูดบางมั๊ยฮะ”ผู้เป็นพ่อพูดอย่างมีน้ำโห

“ฉันไม่มีเวลามากพอ..เล่นกับสัตว์กินพืชอย่างแกหรอก อยากโดนขย้ำมากนักรึไง”ร่างสูงพูดพลางเหยียดยิ้มทำให้คนรอบข้างขนหัวลุก แต่บังเอิญผู้คนตอนนี้แข็งกันหมดก่อนแล้ว

“ฉันก็ไม่มีเวลาเหมือนกันนั่นแหละ..แต่แกไม่เข้าใจที่ฉันพูดสักนิด”ผู้เป็นพ่อพูดขึ้นก่อนจะลุกจากบัลลัง

“ทำไมจะไม่เข้าใจ...ฉันอธิบายที่ฉันทำให้ฟังเลยก็ได้........................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................(ขอเซนเซอร์โดยด่วน..ก่อนจะมีการช็อกเกิดขึ้น(_ _))”

เมื่ออธิบายเสร็จ ร่างสูงก็เข้าไปซัดพ่อของตนทันที(ม..มันซัดพ่อตัวเองงงง!!TT[]TT)ก่อนที่จะเดินออกมาตั้งหลักข้างหน้าของร่างบางและเมื่อกำลังจะเข้าไปใหม่ก็โดนมือเล็กๆของร่างบางดึงไว้จากข้างหลัง

“พอเถอะ..T_T..ฉันอายจนไม่รู้จะอายอย่างไงแล้ว”ร่างบางพูดพลางทำหน้าร้องไห้ ร่างสูงสถดในลำคอก่อนจะลากร่างบางออกมา ก่อนจะหยุดแล้วพูดว่า

“ใครแข็งหรืออึ้งจะขย้ำให้แหลก..- -++”เพียงเท่านี้ผู้คนรอบๆก็มลายหายแข็ง ค้าง อึ้ง ตะลึงทันทีราวกับว่าคำพูดของร่างสูงมีมนตร์สะกด (มันก็สมควรหายแข็งนั่นแหละ~!TOT)

 

ยามค่ำคืน ณ ห้องนอนของฮิบาริ

     ร่างบางนั่งอยู่บนเตียงอย่างกลัวเมื่อถูกร่างสูงไล่มาจากโซฟา ร่างสูงมองร่างบางๆสึนะทางหางตาก่อนจะลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินมาที่เตียง

เฮือก!!

      ร่างบางสะดุ้งตกใจทันทีเมื่อร่างสูงของฮิบาริเดินมาที่ปลายเตียง แต่ร่างบางก็ต้องถอนหายใจอย่างโล่งอกแต่ก็ยังคงน่ากลัวอยู่ดี เมื่อร่างสูงเดินไปพิงผนังแล้วก็กอดอกมองมาที่ร่างบางบนเตียงก่อนจะพูดขึ้นท่ามกลางความเงียบในยามราตรี

“นายจะนั่งอยู่ตรงนั้นอีกนานมั๊ย- -”เมื่อร่างสูงพูดขึ้นร่างบางสะดุ้งนิดนึง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองร่างสูง[แล้วพี่ท่านจะให้ตูทำอะไรอีก!!T_T] “ถอดเสื้อผ้าซะ” อึก!.. เมื่อร่างสูงพูดจบร่างบางก็ถอยหลังชิดขอบเตียงทันทีด้วยความกลัวก่อนจะส่ายหน้าช้าๆ

“ถอยหนีทำไม-*-..วันนี้ฉันจะไม่ทำ(เพราะทำไปแล้ว)แต่ฉันจะเปลี่ยนใจถ้านายเข้าห้องน้ำช้าเพียงวินาทีเดียว”ร่างสูงพูดก่อนจะโยนเสื้อผ้าลงบนเตียง

ฟิ้ว~!

       จบคำพูดของร่างสูงร่างบางเล็กๆที่เคยนั่งสั่นอยู่บนเตียงหยิบเสื้อผ้าที่เตียงก่อนหายไปทันทีทันใดราวกับสายลม ร่างสูงหัวเราะในลำคอก่อนจะยิ้มบางๆที่มุมปากมองไปยังประตูห้องน้ำที่ร่างบางหายเข้าไปเมื่อนาทีก่อนหน้าก่อนจะนั่งลงที่ปลายเตียง….. นายน่ารักจังสึนะ

 

    ร่างบางที่ยืนอยู่หน้ากระจกมองเงาสะท้อนของตนก่อนจะถอดเสื้อผ้าออกก่อนจะมองรอยแดงตามไหล่ ตามบ่าที่ลามมาถึงหน้าอกเนียนๆอย่างเศร้าสร้อยพลางสมเพชตัวเองที่โดนกระทำเช่นนี้ ก่อนจะเดินไปที่อ่างแล้วเปิดน้ำสู่ร่างของตนก่อนจะร้องไห้ออกมาช้าๆพลางเอามือลูบตามรอยแดงไปด้วย

“ฮืออออ..ฮ..”ร่างบางยังคงร้องไห้อยู่อย่างนั้นจนตาบวมแดงไปหมด ก่อนจะนั่งลงแล้วเอามือกอดเข่าของตนแทนแล้วร้องไห้อย่างเงียบๆ

 

   ร่างบางเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วมองไปที่ร่างสูงที่นั่งอยู่ที่โซฟาก่อนจะหันหน้าหนี ซึ่งนั่นเป็นการกระทำที่ร่างสูงไม่พอใจอย่างมาก ก่อนจะเดินเข้าคว้าแขนของร่างบางทันที

“ปล่อยเถอะครับ..คุณฮิบาริ”ร่างบางพูดออกมาเบาๆก่อนจะชักแขนกลับแต่กลับสู้แรงของร่างสูงไม่ได้

“แล้วทำไมฉันต้องปล่อย..นายมีสิทธิ์สั่งฉันงั้นเหรอ”ร่างสูงเอ่ยออกมาอย่างเย็นชา

“ผมไม่มีสิทธิ์สั่งคุณ..แต่ผมมีสิทธิ์ในตัวผม”ร่างบางพูดพลางเอี้ยวตัวหลบพันทนาการของร่างสูงแต่ก็ไม่หลุดอยู่ดี

“สิทธิ์ในตัวนาย? งั้นฉันก็มีเหมือนกัน”ร่างสูงพูดก่อนเหยียดยิ้มเย็น

“คุณไม่มีสิทธินั้นหรอก”

“ทำไมจะไม่มี”

“สิทธิ์อะไรของคุณ”ร่างบางเริ่มถอยหลังทันทีเมื่อสัมผัสรังสีอะไรบางอย่าง แต่ก็ถูกร่างสูงดึงแขนไว้จึงหนีไม่ได้

“ก็สิทธ์ในตัวนายไงล่ะ..ซาวาดะ!!”พูดจบร่างสูงก็ผลักร่างบางลงบนเตียงทันทีก็จะขึ้นคร่อมไว้ไม่ให้ร่างบางหนี

พลั่ก!!

“อ๊ะ!!”ร่างบางอุทานออกมาเมื่อโดนผลักอย่างแรงแล้วตามมาด้วยร่างหนาของร่างสูงที่คร่อมตัวอยู่

“จำเอาไว้!ว่าร่างกายนี้เป็นของๆฉัน ฉันสามารถทำอะไรกับมันก็ได้ตามที่ฉันต้องการ!!”พูดจบร่างสูงก็ประกบริมฝีปากร่างบางทันทีแต่ร่างบางกลับดิ้นไปมาพลางใช้มือเล็กๆนั้นทุบอกของร่างสูงเพื่อขัดขืน

“อื้อ!!”ร่างสูงจึงใช้มือของตนจับที่ข้อมือทั้งสองข้างของร่างบางเอาไว้และกดลงที่เหนือศีรษะของร่างบางด้วยมือข้างเดียว และใช้อีกมือบีบที่ปลายครางของร่างบางเพื่อแทรกลิ้นเข้าไปในโพรงปากบาง

“อื้อออ!!”

“โอ๊ย!”และอยู่ๆร่างสุงก็ร้องออกมาเมื่อร่างบางกัดเข้าที่ลิ้นและใช้จังหวะนั้นถีบร่างสูงทันทีก่อนจะรีบลงกับเตียงแต่ก็โดนร่างสูงจับข้อเท้าได้ลากไปที่เตียงตามเดิม

“อ๊ะ!...”ร่างสูงใช้กุญแจมือทั้งสองคู่ที่อยู่บนหัวเตียง มาล็อกข้อมือทั้งสองข้างของร่างบางไว้กับหัวเตียงข้างละฝั่งก่อนจะกุมปากของตนเองแล้วมองร่างบางที่ดิ้นขุกขักอยู่บนเตียง ก่อนจะเปลี่ยนมาคร่อมร่างบางไว้แทน

“หึ..สงสัยชอบแบบรุนแรงสินะถึงกล้าทำกับฉันแบบนี้....ถ้าต้องการนัก..ฉันจะสนองให้!!”พูดจบร่างสูงก็ดึงเข็มขัดของตนออกแล้วฟาดไปที่ใบหน้าของร่างบางเต็มแรง

เพียะ!!

“โอ๊ยย!!ย..ยะ..อย่านะ!!!”ร่างบางร้องออกมาดวยความหวาดกลัว


.................................

จบตอนแค่นี้นะคะ