Black connect

ลำดับตอนที่ #3 : เกิดเหตุวินาศกรรมเจ้าหญิงโดนลักพาตัว(มั้ง)บนเรือ

2

เช้าวันต่อมา(เรื่องผ่านมาอย่างเร็วแต่สองคนนั้นคงอย่างนาน^///^)

ณ ภายในเรือเดินทาง

ร่างบางที่ยังคงนอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงใบหน้าหวานยังคงหายใจสม่ำเสมอบ่งบอกว่าร่างบางนั้นยังคงนอนหลับอยู่เรือนผมสีชมพูปกปิดใบหน้าไว้เล็กน้อย โกคุเทระถอนหายใจก่อนจะหันหน้าไปพูดกับยามาโมโตะด้วยความไม่แน่ใจในตัวเอง

“แกแน่ใจเรอะว่าถ้าเจ้าหญิงรู้จะไม่โกรธเรา- -+”โกคุเทระหรี่ตามองยามาโมโตะเพื่อถามมความเห็น เมื่อเห็นดังนั้นยามาโมโตะที่ยืนพิงเสาเตียงจึงหันมาตอบอย่างซื่อๆตามนิสัยของตน

“ไม่หรอกน่า..ซีอาเค้าไม่โกรธหรอกกับความสัมพันธ์ของเราน่ะ^O^”โกคุเทระหันควับตะคอกยามาโมโตะทันทีอย่างไม่ต้องสงสัย

“นี่แกเข้าใจความหมายของฉันไม่ห๋า!!>0<”ยามาโมโตะเกาหัวแกรกๆก่อนจะหน้าแดงตอบตะกุกตะกัก โกคุเทระตะโกนคว้าหมับที่คอเสื้อของยามาโมโตะด้วยความเขินทันที

“อ้าววว น..นายไม่ได้หมายถึง ร..เรื่อง ม..ม..เมื่อคืนที่ฉัน..อ..เอ่อ..-///-นายหรอกเหรอ”

“แกจะหน้าแดงทำมาย!!>///<...ไม่ใช่เรื่องนั้น!แล้วหยุดพูดเรื่องนั้นจะได้มั๊ย!-////-เดี๋ยวเจ้าหญิงตื่นเอาหรอก”โกคุเทระพูดด้วยความอายแล้วตะคอกยามาโมโตะกลบเกลื่อนตามแบบฉบับของตน

“ฉันว่านายหยุดตะโกนเถอะ..ซีอาจะตื่นก็เพราะนายนี่แหละ=O=”ยามาโมโตะพูดอย่างปลงๆโกคุเทระเงยหน้าแดงๆของตนทันที

“นี่แกกล่าวหาฉันเรอะ!!>///<”

“เปล่า=O=;”ยามาโมโตะตอบพลางทำหน้าเหงื่อตก…[นายอย่าหน้าแดงบ่อยได้ไหมน่ารักน่ากดชะมัด>//<] โกคุเทระมองท่าทางบิดไปบิดมาของยามาโมโตะชักสีหน้าระอาก่อนจะพูดว่า

“เรื่องที่เราร่วมมือกับท่านเจ้าเมืองจับเจ้าหญิงซีอาร่าแต่งงานต่างหาก=_=”ยามาโมโตะยังไม่ทันจะพูดก็มีเสียงหนึ่งที่แอบฟังมานานแทรกขึ้น โกคุเทระกับยามาโมโตะตกใจเบิกตากว้างทันที

“อะไรนะ!!O[]Oเมื่อกี้พวกนายว่าอะไรนะO0O”เจ้าหญิงที่ตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงียจากบทสนทนาของทั้งคู่ ตาสว่างทันทีเมื่อได้ยินคำพูดที่เป็นเหมือนดั่งน้ำกรดสาดใส่ แล้วมองหน้าสองคู่หูเขม็ง

“เจ้าหญิง/ซีอา!!”ด้วยความตกใจจึงอุทานชื่อของคนตรงหน้าที่กำลังพูดถึงก่อนจะพูดว่า “เจ้าหญิงพวกเราขอโทษค่ะT_Tมันเป็นคำสั่งของท่านเจ้าเมือง เราไม่อาจขัดได้ทางฝั่งเจ้าชายเค้าก็ยินดีเป็นอย่างยิ่งนะคะ”โกคุเทระออกปากพูดทันทีหลังจากที่หายตกใจ แต่เป็นคำพูดที่อีกฝ่ายแทบร้องไห้

“แต่พวกนายก็รู้นี่!ฉันไม่ใช่ผู้หญิงจริงๆสักหน่อย!จะแต่งงานกับผู้ชายได้ไงUOU”เจ้าหญิงพูดด้วยน้ำเสียงที่ดัง และท่าทางที่ไม่ยอมอีกฝ่ายก่อนจะดึงวิกผมสีชมพูที่อยู่บนหัวตัวเองออก เฝยให้เห็นเรือนผมสีน้ำตาลที่ตั้งฟูๆให้เห็นสู่สายตา

“อันนั้นผมก็รู้..( _”_) แต่ผมขัดท่านรุ่นที่ 9 ไม่ได้จริงๆครับ รุ่นที่ 10 (_ _)(T_T)”โกคุเทระรีบก้มหัวขอโทษทันทีพลางทำสีหน้าเหมือนจะร้องไห้

“ก็ได้..แต่งก็แต่ง+_+”คนที่อยู่ในนามเจ้าหญิงพูดอย่างรับชะตากรรมของตนเอง ก่อนจะก้มไปหยิบวิกผมของตนเองขึ้นมาใส่ [ถ้ากลับตอนนี้มีหวังเจ้ารีบอร์นได้ยิงหัวกระเซิงแน่ T^T] (อิอิ รีบอร์นก็คือรีททุกคนคงรู้^O^) ส่วนโกคุเทระกับยามาโมโตะก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก

“เอ่อ..แล้วฉันจะต้องแต่งงานกับเจ้าชายเมืองอะไรเหรอ”เจ้าหญิงถามขึ้นด้วยความสงสัย ก่อนที่ยามาโมโตะจะเป็นฝ่ายตอบบ้างด้วยท่าทางซื่อๆบื้อๆตามแบบของตังเองว่า

“ก็..นามิโมริน่ะ(‘ ‘)”[นามิโมริเหรอ..คงเป็นเจ้าชายที่ชื่อ ดีโน่ สินะ ค่อยยังชั่วหน่อย(_ _)]เจ้าหญิงคิด แต่มันกลับไม่เป็นอย่างนั้น เมื่อประโยคต่อมา ร่างบางถึงกับเหวอ

“เห็นว่าชื่อ..ฮิบาริ เคียวยะ น่ะนะ^O^”

“ฮิบาริ เคียวยะ!O_o”[คนที่ทุกเมืองกล่าวว่า ทั้งโหด ทั้งเย็นชาน่ะนะ!เป็นได้ไงคงไม่ใช่นะ!!]ซีอาร่าคิดอย่างผวา แต่ยามาโมโตะก็พยักหน้าแล้วตอบออกมา ร่างบางยิ่งอกสั่นขวัญผวาอย่างหนัก

“อือ!ใช่แล้ว^O^คนๆนี้หล่อนะ เก่งด้วย!เมื่อวันที่เปิดตัวซีอาเค้าก็มาในเมืองด้วยล่ะนะ”[เอออออ มันหล่อจริง เก่งด้วยยย แข็งแกร่งอีกต่างหากกก T^T แล้วมันจะซ้อมหนูม้ายยอ่ะ TOTเมื่อวันนั้นยังจำได้นะ คุณปู่เล่าให้ฟังว่า เค้าซ่อมคนในงานที่เป็นเจ้าชายที่ไหนสักแห่งนี่แหละปางตายเลย ข้อหาเอ่ยปากชมเจ้าหญิงซีอาร่าไม่หยุดจนเค้ารำคาญT^T]ร่างบางคิดอย่างขวัญเสียปนผวา

“เออ! ใกล้ถึงแล้วด้วย^O^ เตรียมตัวได้แล้วล่ะสึนะ ฮะฮะฮะ”ว่าแล้วโกคุเทระกับยามาโมโตะก็ออกไปทันที[แย้กกกกกกกกก!!ใกล้ถึงแล้ว!!อย่าเพิ่งถึงได้มั๊ย!!TT[]TT]ร่างบางคิดอย่างกระสับกระส่าย ก่อนจะแหงะไปเห็นด้านนอกจึงลุกออกจากเตียงวิ่งไปทางนั้นทันที[ขอตายเอาดาษหน้าละกัน!ว่ายน้ำไม่แข็งก็ช่างมันเถอะ!>_<]ร่างบางคิดก่อนจะหย่อนขาลงไป แต่ก็ต้องเอาขาขึ้นทันทีอย่างเฉียดฉิว เมื่อมีจระเข้ตัวขนาดมหึมาอ้าปากรออยู่ด้านล่าง

“จ้ากกกกกกกกกกกก!O[]o”ร่างบางร้องดังลั่น เมื่อมันทำท่าจะกระโดดงับหัวร่างบาง [จระเข้!!มันมาได้งายยยย!นี่มันน้ำเค็มไม่ใช่เรอะ!แล้วมันมาได้ไง!นี่มันไอ้เข้น้ำจืดชัดๆ!!T[]T!]ร่างบางคิด แล้วจู่ๆโกคุเทระกับยามาโตะก็วิ่งเข้ามาในสภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ย(นั่นแน่!...ไปทำอะไรกันมาน่ะ!^[]^เปรี้ยง!!ระเบิดลอยมาแต่ไกล) ทั้งคู่ยืนหอบแฮ่กๆร่างบางมองก่อนจะพูดว่า

“ไอ้เข้ตัวนี่มันมาได้ไง!!=[]=ใครเอามันมาฮะ!!”ร่างบางตะโกนพลางชี้ไปที่ ‘มัน’ ที่ว่าก่อนจะหันมาจ้องทั้งสองเขม็ง

“อ้อ!เจ้าเขี้ยวง้าวน่ะเหรอครับ(ชื่อช่างสมความเป็นเข้..=A=)^^มันเป็นจระเข้ที่วองโกเล่เลี้ยงไว้ครับคุณรีบอร์นให้มันมาคุ้มครองอันตราย(กันหนี)ของรุ่นที่10น่ะครับ^^”โกคุเทระตอบพลางยิ้มชื่นชมรีบอร์นอย่างปลื้มปิติ [กันฉันหนีล่ะไม่ว่า!!กะจะให้มันกินฉันเลยสินะ!!เจ้ารีบอร์น!!>[]<]ร่างบางคิด แต่ก็ต้องพยักหน้าอย่างเข้าใจ และล้มเลิกการรคิดหนีอย่างถาวร

“อือ..เข้าใจแล้ว.....แต่ขอถามหน่อยเถอะ(‘ ‘)ทำไมเสื้อผ้าถึงเป็นงั้นล่ะ...”ร่างบางถามด้วยความสงสัยใคร่รู้ด้วยท่าทางใสซื่อบริสุทธิ์ เรียกใบหน้าที่แดงระเรี่อของโกคุเทระเป็นอย่างดี ส่วนยามาโมโตะแค่เกาหัวแกรกๆพลางฉีกยิ้มเท่านั้น

“-////-พวกเราแค่ออกกำลังกาย(?) กันเฉยๆน่ะครับรุ่นที่ 10 ”โกคุเทระตอบด้วยสีหน้าแดงนิดๆก่อนจะก้มหัวอย่างอายๆ ซึ่งสึนะก็มองอย่างงงๆ ก่อนจะไม่ได้สงสัยอะไรมากไปกว่านั้น

 

ทางด้านนามิโมริ

ฮิบาริ เคียวยะ ที่เข้าไปในปราสาทอย่างเงียบๆไม่พูดจาอะไรกับใคร และไม่คิดสนใจใครทั้งนั้นต้องหยุดชะงัก เมื่อจะก้าวขึ้นไปห้องของตนที่อยู่ชั้นบนสุด ก่อนจะหันกลับไปมองผู้ที่เรียกตนจากข้างล่างอย่างเย็นชา  อิริเอะ โชอิจิ มองไปยังร่างสูงของลูกชายคนเล็กของตน ที่ยืนอยู่ข้างหน้าเย็นชานิดๆ(แต่ไม่เท่ากับฮิบาริ)แล้วพูดอย่างใจเย็น

“ฉันมีเรื่องต้องคุยกับแก ฮิบาริ”ร่างสูงมองผู้เป็นพ่อของตนเองอย่างถือตัว ก่อนจะก้าวลงมาข้างล่างแล้วตั้งท่าเตรียมฟัดทันที แต่ก็โดนพูดขัดซะก่อน

“ฉันไม่ได้จะมาเพื่อประลองกับแก ฉันมีเรื่องจะคุยด้วยจริงๆ= =(นี่ขนาดพ่อมันนะ...มันยังคิดจะฆ่า=w=)”ผู้เป็นพ่อมองลูกอย่างระอา ฮิบาริมองพ่อของตนเองแล้วลดมือลงก่อนจะยืนเยียดตรง แล้วถามขึ้น

“มีอะไรก็พูดมา ถ้าไม่สำคัญจริงๆฉันจะขย้ำแก”ฮิบาริพูดขึ้นอย่างเย่อหยิ่งและเย็นชา อิริเอะถอนหายใจอย่างหนักหน่วงก่อนจะพูดอย่างตรงประเด็น

“แกจะต้องแต่งงาน”อิริเอะพูดก่อนจะเงยหน้าดูปฏิกิริยาของร่างสูงตรงหน้าแต่กับได้แค่การนิ่งๆของร่างตรงหน้า

“กับใคร”ฮิบาริถามสั้นๆง่ายๆได้ใจความพลางสบตากับอิริเอะ

“เจ้าหญิงซีอาร่า ลอส แมสทีส แห่งวองโกเล่ และคงจะถึงท่าเรือเย็นนี้”อิริเอะตอบตามความจริงพลางคิดว่าต้องโดนฮิบาริอัดแน่ๆอย่างไม่ต้องสงสัย แต่คำตอบของฮิบาริทำเอาอิริเอะงงเป็นไก่ตาแตก

“ตกลง เย็นนี้ฉันจะไปรับตัวมาเอง”ก่อนจะขึ้นชั้นบนทันทีทันใด อิริเอะยืนงงแข็งทื้อ ส่วนร่างสูงที่เดินขึ้นข้างบนเหยียดยิ้มกับตัวเองแล้วพูดว่า

“เราได้เจอกันอีกแล้วนะ ซีอาร่า ฉันคิดถึงเธอจริงๆ^^”ร่างสูงพูดยิ้มๆกับตัวเอง ซึ่งรอยยิ้มนั้นเป็นรอยยิ้มที่ไม่มีผู้ใดเคยพบเห็น คงมีแค่คนคนเดียวเท่านั้น

ซีอาร่า ลอส แมสทีส