ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ระเบิดทำให้เกิดหายนะ
1
ทางด้านประเทศอิตาลี
ณ บนเรือเดินทาง(ต้องเดินทางด้วยเรือ…เครื่องบินไม่มีน้ำมัน!! T[]T!!)
ร่างบางในชุดสีชมพูนั่งอยู่บนหัวเรือสุดอย่างเหม่อลอย(รันทดใจเพราะไม่มีตังเติมน้ำมันอะดิ^0^แอ้ก!!(T[]T( )Meโดนทบเลยอ่ะ)โดยมีคู่หูคนสนิททั้งสองนั่งอยู่ข้างๆนัยต์ตาสุกใสสีน้ำตาลทอดสายตาไปข้างหน้าไร้แววกังวลใดๆทั้งสิ้นเรือนผมสีชมพูสะบัดไกวตามแรงลม
“เจ้าหญิงซีอา…เป็นอะไรหรือป่าวคะ”เสียงของโกคุเด่ดังขึ้นทำลายความเงียบ
“นั่นสิ…ซีอาเป็นอะไรเหรอ..เหม่อเชียว”เสียงของโยมิโต้เอ่ยเห็นด้วยกับโกคุเด่
“หือ..ป่าวหรอก...ฉันก็แค่มองน้ำทะเล...มันใสบริสุทธ์สะอาดสวยดี...ถ้าจิตใจคนเป็นแบบน้ำทะเลบ้างก็ดีสินะ^^”ร่างบางหันหน้ามองโกคุเด่กับโยมิโต้และกล่าวตามความคิดด้วยสีหน้าอ่อนโยน
“ฮะฮะฮะ นั่นสิเนอะ^O^”โยมิโต้พูดออกมา
“เจ้าหญิงว่าอย่างไงฉันก็ว่างั้นค่ะ^^”โกคุเด่ออกความเห็น
“ฮะฮะฮะฮ่าฮ่าฮ่า^0^”
“แกก็หยุดหัวเราะซักทีจะได้ไหมมันน่ารำคาญ!-_-++”โกคุเด่มองหน้าโยมิโต้ก่อนจะพูดออกมาเมื่อหมดความอดทน
“อ้าวชีวิตมันก็ต้องหัวเราะสิ จะได้มีสีสัน^O^ฮะฮะฮะ”
“แต่แกมันมากไปจนเหมือนคนบ้า!= =++”
“ไม่เห็นมีอะไรก็อารมณ์ดีนี่นาาา 555+”
“โอยยยยยย ตูหมั่นไส้!หยุดหัวเราะเดี๋ยวนี่นะ!!”
“55555+”
“บอกให้หยุดไงวะ!-[]-!!”
“555อย่าเครียดน่า ผ่อนคลาย ^O^”
“สำหรับแกมันผ่อนเกิน ใครมันจะเสียสติเหมือนแกวะ!!”
“5555555555555+”
“บอกให้หยุดไง!”
“5555555555555+”(กวนประสาทชัดๆ=O=)
“นี่แกกวนประสาทฉันใชมั๊ยฮะ!-[]-!อย่างนี้ต้องเป่าให้ดับ!!”โกคุเด่เริ่มหมดความอดทนควักไดนาไมล์ออกมาจากกระเป๋าจุดระเบิดเตรียมขว้างใส่โยมิโต้ทันที ส่วนโยมิโต้ก็เอาแต่นั่งหัวเราะ ร่างบางเห็นดังนั้นถึงกับหน้าเหวอรีบห้ามทันที
“เหวอออ!O_o~!โกคุเด่หยุดก่อน!แย้กกกกกกกก!!T[]Tร้อนนน!!”ดูเหมือนจะไม่ทันโกคุเด่โยนลงพื้นไปแล้ว ด้วยความรีบร่างบางเลยรีบเก็บไดนาไมล์แต่ด้วยความที่รีบเกินเลยไปจับเข้าหัวที่ติดไฟของไดนาไมล์ถึงกับร้องจ้าก
“เฮ้ยยย!!เจ้าหญิงงงงง!!O[]O!!/ซีอา!!O_O”เมื่อเห็นดังนั้นโกคุเด่กับโยมิโต้เลยตะโกนด้วยความตกใจจนร่างบางสะดุ้งสะดุดกระโปรงตัวเองล้ม
“ง่ะ =[]=!!”ร่างบางชักสีหน้าเห่ยเก[จุกอ่ะ!!T0T!!]
แผละ!จ๋อม~! ตูมมมมมมมม!!
ไดนาไมล์ที่อยู่ในมือกระเด็นลงน้ำทันทีส่วนที่ยังไม่ได้เก็บก็ระเบิดออกมาพร้อมกัน
ตูมมมมมมม!!
“เหวออออ!!O[]o~!”ร่างบาง
“เจ้าหญิง!!/ซีอา!!”
O0O!!>>>หน้าของโกคุเด่กับโยมิโต้
“แค่กกก!!T0T”ร่างบางเงยหน้าที่ดำเพราะควันระเบิดขึ้นมา ก่อนจะสำลักควันโชว์ฉอดหนึ่งก่อนจะโบกมือว่าไม่เป็นไร
[อะไรก็ตู!T[]Tตูเจ็บอีกแล้ว!!]ร่างบางคิด
“เฮ้อ ดีนะคุณรีทฝึกมาดี(_ _*)”โกคุเด่กับโยมิโต้ถอนหายใจอย่างโล่งอก
[ต้องชมตูสิ ไปชมเจ้ารีโบนทำไม!ตูคนเจ็บน้า!TOTไม่ใช่มัน!!T[]T]ร่างบางประท้องในใจ ก่อนจะยันตัวลุกขึ้นนั่งอยู่กับที่ และเมื่อหายจุกก็ลุกขึ้นหนีเข้าไปในตัวเรือ ส่วนโกคุเด่กับโยมิโต้ก็ยังยืนเถียงกันอยู่อย่างนั้น
[ถ้าตูไม่ออกมาให้พ้นจากตรงนั้นมีหวังตายแหงแก๋..T^T~!!]
ทางด้านโกคุเด่กับโยมิโต้
“เพราะแกคนเดียว!เจ้าหญิงเลยได้รับบาดเจ็บ!”โกคุเด่ตะโกนด่าโยมิโต้หลังจากที่ร่างบางหายวับไปแล้ว เมื่อเห็นดังนั้นโยมิโต้เลยย้อนถามกลับจนทำให้โกคุเด่หน้าออกสีระเรื่อ
“แต่นายไม่ใจร้ายกว่าเหรอ...คิดจะปาระเบิดใส่ฉันได้ลงคอน่ะ...โกคุเทระ”ร่างสูงแกล้งหยอกเย้าด้วยการยื่นหน้าเข้าใกล้ร่างบางพลางทำหน้าเจ้าเล่ห์ ร่างบางรีบหันหน้าขวับเพื่อปิดบังใบหน้าที่ขึ้นสีของตนแล้วว่ากลบเกลื่อน
“ใครให้แกเรียกชื่อนี้ออกมาหะ!เจ้าบ้าเบสบอล!แล้วเอาหน้าไปห่างๆด้วย!-///-!”
“แน่ใจน่ะเหรอ..ทีนายยังเรียกแบบเดิมเลยนะ^-^”ร่างสูงแกล้งเอาหน้าซุกในลำคอของร่างบางพลางพูดล้อ “ไม่ดีเลยนะโกคุเทระ...หน้าแดงแบบนี้ ฉันจะอดทนไม่ไหวเอานา”
“>///<!!”ร่างบางหลับตาปี๋ด้วยความเขินเพราะโดนรู้ทันส่วนใบหน้าก็ร้อนขึ้นเรื่อยๆอย่างปิดไม่มิด ร่างสูงเห็นดังนั้นก็แทบทนไม่ไหวกับความน่ารักของร่างบาง
[ทำไมน่ารักอย่างนี้>_<จะทนไม่ไหวแล้วนะ]
“เอาหน้าแกออกไปนะ!>///<ฉันรำคาญเสียงหายใจของแกจริงๆ-///-“ร่างบางพูดด้วยเสียงอู้อี้เพราะไม่กล้าขยับด้วยด้วยความเขิน ร่างสูงเห็นหน้าของร่างบางเลยพูดขึ้นว่า
“รำคาญหรือว่าหวั่นไหวกันแน่^-^”ร่างสูงพูดเช่นนั้นแล้วยิ้มเยาะใส่ร่างบางพลางแกล้งขบใบหูนิดๆ ร่างบางสะดุ้งแล้วพูดตอบ
“ไม่ได้เขิน-///-!นี่เขาเรียกว่าโกธร..โกรธจนหน้าแดงน่ะรู้จักมั๊ย!!-///-!!”ร่างบางยังคงปากแข็ง แล้วเฉมองไปทางอื่นด้วยใบหน้าที่แดงซ่านถึงใบหูเมื่อร่างสูงแกล้งเปลี่ยนไปขบใบหูอีกข้างแล้วจูบที่ต้นคอ ร่างบางสะดุ้งด่าทันที
“หยุดเดี๋ยวนี่นะ!!ไอ้บ้าเบสบอล!!ฉันชายเหมือนแกนะโว๊ย!>////////<!!”ร่างสูงไม่ได้หยุดแต่เริ่มรุกกว่าเดิมพลางอุ้มร่างบางพาดบ่าแล้วพูดขึ้นว่า
“ไม่เห็นเป็นไรนี้^^ฉันไม่สนอยู่แล้ว...ถ้าเป็นนาย...ไม่ว่าจะชายหรือหญิงได้หมดนั่นแหละ^^ไปต่อที่ห้องฉันกันเถอะนะ^^”ว่าแล้วร่างสูงก็จ้ำพรวดไปห้องของตัวเองทันที โดยมีร่างบางที่ดิ้นไปมาบนบ่าและร้องไปมาไม่หยุด
“ปล่อยฉันนะโว๊ย!!ไอ้โรคจิตตตต!!ฉันไม่ต่ออะไรทั้งนั้นแหละ!!ปล่อยฉันนนน!!ไอ้หื่น!!ทำไมแกหื่นอย่างนี้!!>///<!!”ร่างสูงเดินผ่านหน้าสึนะไปอย่างรวดเร็ว สึนะมองอย่างงงงวย
“อะไรน่ะO_O เกิดอะไรขึ้น”แต่ร่างเล็กก็ไม่สนใจนั่งเหมอต่อไป(และก็ขอตัดบทของทั้งสองแค่นี้เชิญจิ้นต่อกันเอาเองนะก๊ะ^////^:yuisana)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น