คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Real Love 9 ความรู้สึกที่ชัดเจน
19.00 น ณ ล๊อบบี้
"ทำไมยังไม่มากันอีกนะ"คริสเริ่มบ่น
"หรือว่าจะไม่มากันเเล้ว"เฉิน บ่นตาม
"รอนานแล้วนะ ลูลู่" เซฮุนบ่นต่อ
"นั่นๆมาแล้ว โห่ น่ารักจ้าดด"เทาพูดพร้อมเเซวเหล่าเคะ
เลย์ ใส่เสื้อเชิ้ตพอดีตัวสีม่วงอ่อนแขนยาวและปลดกระดุกด้านบนสองเม็ดเพื่อโชว์สร้อยเงินรูปยูนิคอร์นพร้อมกับกางเกงขาสั้นเหนือเข่าสีเนื้ออ่อนและรองเท้าผ้าใบสีเดียวกับเสื้อ
แบคฮยอน ใส่เสื้อมีฮูดสีแดงแขนยาวถกแขนและใส่นาฬิกาสีดำพร้อมกางเกงสีดำขาสั้นเหนือเข่ารองเทาผ้าใบสีเดียวกับเสื้อ
ซูโฮ ใส่เสื้อยืดสีขาวแขนสั้นคอวีพอดีตัวใส่สร้อยเงินรูปดาวแปดแฉกและกางเกงขาสั้นสีฟ้าอ่อนพับขารองเท้าผ้าใบสีขาวลายฟ้า
ซิ่วหมิน ใส่ฮูดแขนสั้นสีเหลืองอ่อนมีเชือกตรงคอพร้อมสร้อยข้อมือลูกประคำ 4 เส้นเล็กๆ กางเกงขาสั้นสีขาว รองเท้าผ้าใบสีขาว
ลู่หาน ใส่เสื้อกล้ามสีดำทับด้วยเชิ๊ตเเขนยาวลายสก๊อตสีฟ้าขาวกางเกงสีขาวขาสั้นใส่สร้อยเงินรูปลูกฟุตบอลสั้นเกือบติดคอ รองเท้าผ้าใบสีขาวลายฟ้าเหมือนเสื้อ
ดีโอ ใส่เสื้อยืดแขนยาวพับแขนสีเทาคอวี กางเกงสีแดงเข้มกุหลาบ รองเท้าสีเทา พร้อมสร้อยเงินคู่เส้นเล็กรูปแม่กุญแจที่ไคซื้อให้
ตะลึงงงง!!!กันเป็นแทบๆ 0_0:; ไม่ลงไม่รอแล้วน่ารักอย่างนี้ลุยเลยละกัน 5 เสียงตะโกนพร้อมกันในใจ
"น้องสาวไปนั่งกับพวกพี่มั้ยจ้ะ"เฉินเดินเข้าไปหา ซิ่วหมิน ที่เพิ่งเดินมาจากบันได
"ไม่ต้องพูดมากละ น้องไม่มีสิทธิปฏิเสธ"เฉินว่าพร้อมลากแขนของซิ่วหมินออกไปโดยไม่ทันได้ตั้งตัว
"ไปนั่งด้วยกันนะลูลู่"เซฮุนเดินไปหาลู่หานพร้อมเอื้อมมือออกไปให้ลู่หานจับก่อนจะเดินไปพร้อมกัน
"พี่หมอ..วันนี้ผมมีอะไรจะบอกกับพี่ไปทางนู่นกับผมหน่อยสิครับ"เทา เดินมาหา ซูโฮ ก่อนเดินออกไปพร้อมกัน
"แฟนอย่าช้าๆมานี่มา"ไคเดินมาโอบดีโอก่อนเดินออกไปอีกคู่
"หมาน้อยไปหาไรกินกัน วันนี้ยกให้หมดเลยไม่แย่งละ เดี๋ยวคนน่ารักกินไม่อิ่ม"ชานยอล เดินมาพร้อม กวนประสาท แบคฮยอน ไปด้วยก่อนลากคนตัวเตี้ยตามออกไป
"ไปกันหมดเลยแหะ..ไปตรงนู่นดีกว่า"เลย์กำลังจะเดินไปแต่มีคนมาดักหน้าก่อนพร้อมดอกทิวลิปสีขาวช่อใหญ่
"ผมให้ครับ เลย์" คริสพูดพร้อมยื่นดอกไม้ให้เลย์
"อะ อืมมมม ขอบคุณนะ"เลย์ ตอบกลับไป แต่จู่คริสเดินเข้ามาใกล้ๆก่อนจะเอื้อมมือไปติดกระดุมที่เลย์ไม่ได้ติดไว้เพื่อปิดหน้าอกขาวเนียน คริส ก็ไม่รู้ว่า ทำไมถึงทำแต่เค้าแค่รู้สึกหวงคนตัวเล็กตรงหน้านี้มากก็เท่านั้น
"ติดไว้อย่าปลดผม..หวง"คริสบอกตามจริง
"อะ อื้มมมม"เลย์ ตอบอย่างตะกุกตะกักก่อนจะเดินเขินออกไปนั่งโต๊ะ
ด้าน เฉินหมิน
"ซิ่วหมินคุณรู้ใช่มั้ยว่าผมคิดอะไรกับคุณ ผมไม่รู้หรอกนะว่าเรื่องราวต่อจากนี้จะเป็นอย่างไรแต่ขอผมดูแลคุณได้มั้ย..คบกับผมนะ"เฉินบอกความในใจออกไปพร้อมขอคบ
"เฉิน..ไม่ใช่ว่าฉันเกลียดนายเลยนะตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันรู้สึกดีมาตั้งแต่วันที่นายมาขอเบอร์วันที่เราเจอกันครั้งแรกแล้ว..คบกันแล้วอย่านอกใจฉันนะ"ซิ่วหมิน บอกความจริงกับเฉินเหมือนกันตั้งแต่วันแรกที่พบซิ่วหมินก็รู้สึกดีๆกับเฉินเช่นกัน
"ขอบคุณนะ ^^"เฉินพูดพร้อมรอยยิ้ม
ด้านฮุนฮาน
"ลูลู่ ลูลู่ รู้มั้ยว่าผมรู้สึกกับลูลู่อย่างไร?"เซฮุน เกริ่นเข้าเรื่อง
"ผมแสดงมันชัดเจนพอมั้ย ถ้าไม่พอผมอยากบอกว่า...ผมรักคุณนะลู่หาน"เซฮุน พูดพร้อมเปลี่ยนสรรพนามชื่อเพราะเริ่มจริงจัง
"ขอผมดูแลคุณนะให้ผมเข้าไปเป็นส่วนเติมเต็มในชีวิตคุณได้มั้ย"
"ขอบคุณนะเซฮุนนา ขอบคุณที่เข้ามาเป็นส่วนเติมเต็มให้ลูลู่ เป็นแบบนี้ตลอดไปนะ"ลูลู่ รู้สึกขอบคุณตามที่พูดออกไปจริงๆ
ด้านชานแบค
"แบคฮยอน ผมไม่รู้ว่าคุณจะเกลียดขี้หน้าผมหรือป่าวที่ชอบแกล้งคุณ แย่งกินขนมแต่ผมอยากบอกว่า ผมมักชอบแกล้งคนที่ผมชอบอยู่เสมอ แล้วแบบนี้มันแปลว่าผมชอบคุณหรือป่าวนะ?"ชานยอลถามออกไป
"แล้วฉันจะรู้มั้ยล่ะ"แบคฮยอน ตอบ
"งั้นผมบอกให้ ผมชอบคุณนะ...ไม่สิมันรักเลยมากกว่าผมรู้ว่ามันอาจจะเร็วไปแต่ผมรู้สึกแบบนั้นจริงๆ ผมอยากบอกให้รู้ไว้ เพราะกลับไปผมไม่รู้จะได้เจอคุณอีกหรือป่าวแต่ถ้าวันนี้คุณปฏิเสธผม ผมก็พร้อมยอมรับและเดินจากไป"ชานยอล บอกพร้อมดราม่านิดๆ
"โอ้ยยยย นายนี่เยอะนะ ถ้าบอกว่ารักฉันแล้วนายทนได้หรือที่ต้องอยู่ห่างกัน...เอาเป็นว่าฉันรับรักนายและนายก็ห้ามทิ้งฉันไป กลับไปจากนี้เราก็ยังเป็นแฟนกัน และยังเป็นแบบนี้ตลอดไป เพราะฉะนั้นอย่าเศร้า นายเหมาะกับรอยยิ้มมากกว่านะ"แบคฮยอน ว่าเสร็จก็เอื้อมมือไปดึงแก้มชานยอลให้ยิ้ม
"ขอบคุณนะ หมาน้อย^^"ชานยอล พูดพร้อมสายตาที่กลับมายิ้มแบบเดิมแล้ว
ด้านไคโด้
"เห้ออ แผนนี้จะรอดมั้ยนะ ไค?"ดีโอ ถามไค ก็งานวันนี้เค้าทั้งคู่วางแผนกันให้เพื่อนๆเปิดใจ เปิดความรู้สึกตัวเองเคลียให้เสร็จก่อนที่จะกลับจากที่นี้ไป
"สำเร็จละ ฝีมือเค้าซะอย่าง"ไคคุยอวด
"ฝีมือเค้าด้วยนะ ฮ่ะๆ"ดีโอ อวดบ้าง
"ฮ่ะ ฮ่ะ!"ทั้งสองหัวเราะพร้อมกัน
ด้านเทาโฮ
"พี่หมอผมมีเรื่องจะถามพี่หมอ พี่เป็นหมอประจำตัวให้ผมกี่ปีแล้วครับ"เทาถามเกริ่นนำ
"อื้ม 3-4ปีมั้ง ตั้งแต่วันแรกที่เทาบาดเจ็บเข้ามาความจริงพี่ต้องออกเวรเเล้ว แต่พี่ก็รับเคสเทา พี่แค่รู้สึกว่าพี่ให้เทาเป็นอะไรไปไม่ได้"ซูโฮ พูดพร้อมรำลึกถึงวันแรกที่เจอกัน
"วันนั้นผมสาหัสมาก คนอื่นบอกว่าผมไม่รอดแน่แต่พี่ก็ช่วยผมไว้จนมีผมในวันนี้และพี่ก็สลบไป2วันหลังจากช่วยผมจนหักโหมเกินไป ผมขอบคุณมากนะครับ"เทาพูดอย่างจริงใจ
"เทาพี่ขออย่างนึงได้มั้ยอย่าทำให้ตัวเองเจ็บอีกพี่ว่าคนรักเทาก็คงรู้สึกไม่ดีหรอกที่เห็นเทาเจ็บ"ซูโฮ พูดออกไปเพราะยังคงเชื่อว่าเทามีแฟนแล้ว
"ผมบอกพี่เเล้วว่าผมไม่มีแฟนจริงๆ ส่วนเจ้าของหัวใจของผม ผมให้หัวใจเค้าไปตั้งแต่ 3ปีก่อนแล้วเค้าคือคนที่อยู่ตรงหน้าผมนี่ คนที่นำชีวิตกลับมาให้ผมใหม่ คนที่เป็นเจ้าของทั้งตัวและหัวใจของผม ก็คือพี่ซูโฮนะครับ"เทาพูดออกไปถึงความลับของหัวใจที่ปิดบังมานาน
"ฮึก ขอบคุณมากนะเทา"ซูโฮ กล่าวพร้อมน้ำตา จากนั้นเทาก็ดึงซูโฮเข้ามาในอ้อมกอดอยู่อย่างนั้นนานแสนนานเพื่อซึมซับความอบอุ่น
ด้านคริสเลย์
"คุณยังมีมุมมองความรักแบบเดิมอยู่มั้ย คริส?"เลย์ ถามขึ้น
"ไม่ครับ มุมมองของผมเปลี่ยนไปตั้งแต่วันที่ได้คุยกับคุณที่ร้านกาแฟนั่น"คริสตอบ
"เเล้วคุณรู้หรือยังว่ามันไม่ได้เลวร้ายแบบที่คุณคิด ถ้าคุณเจอใครที่เค้ารักคุณในทุกอย่างที่เป็นคุณเก็บรักษาเค้าไว้ให้ดีนะ"เลย์ บอก
"ผมไม่รู้หรอกว่ามีหรือป่าวคนที่รักผมในที่ผมเป็นผม แต่ผมรักคนๆหนึ่งในที่เค้าเป็นเค้าทุกอย่างรวมกันเป็นเค้า ผมรักหมด"คริสตอบ
"คุณรู้จักความรักแล้วผมดีใจด้วยนะจากนี้ไป เราอาจจะไม่ได้เจอกันอีก ขอให้คุณโชคดีนะ"เลย์ พูดและเตรียมเดินจากไป แต่คริสรั้งไว้
"เลย์ คุณไม่สงสัยบ้างหรอว่าผมให้ดอกไม้คุณทำไม ผมติดกระดุมเสื้อให้คุณทำไมสิ่งที่ผมแสดงออกมันชัดเจนไม่พอหรอ ผมรู้จักความรักแล้ว คุณเป็นสอนผม ผมรักคุณหมดหัวใจแล้ว สอนผมแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆนะ ตลอดชีวิตเลยก็ได้ ผมยินดี"คริส สารภาพออกไปแล้ว
"คุณพูดจริงหรอ?? ขอบคุณนะคริส"เลย์ ขอบคุณคริสในทุกๆเรื่องที่ผ่านมา
"ขอบคุณเช่นกันครับเลย์"คริสบอกก่อนจะค่อยๆโน้มตัวลงไปประกบริมฝีปากกับเลย์เนิ่นนานก่อนจะผละออกมา กลับไปใช้ชีวิตแบบเก่าแต่มาพร้อมรักครั้งใหม่ก็น่าสนเหมือนกันนะ
Talk:รีดคงคิดว่า อิ่ไรต์มันอู้แน่เลยเเต่งให้รักกันเร็วขนาดนี้ 5555 เร็วม้ะ ไรต์ว่าไม่ ?? หรือว่าใช่ ?? 5555 ไรต์จะไปเกาะช้างเพื่อจะเจอแบบนี้บ้างใครจะไปกับไรต์ขอให้ยกมือขึ้นนนน //ไม่มีเลยยย แซดดด ไปคนเดียวก็ได้ > < ฮิฮิ
ความคิดเห็น