คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Real Love 13 ขยับเข้ามาได้มั้ย
ร้าน Xiumin Coffee n Café
กริ๊งๆ เสียงกระดิ่งหน้าประตูร้านดังขึ้นเมื่อมีคนเข้ามาภายในร้าน
"สวัสดีครับ รับอะไรดีครับ"ซิ่วหมิน ถามออกไปยังไม่ได้หันหน้ามามองเท่าไรเพราะยุ่งกับการคั่วเมล็ดอยู่
"รับบาริสต้าสองที่ครับ ทานนี่ที่นึง เอากลับบ้านที่นึงครับ ^^"เสียงของเฉินตอบกลับไปทำให้บาริสต้าหน้าใสเขินเล่นๆ
"นี่ เฉินเฉิน กว่าจะมานะ นัดตั้งแต่กี่โมงหะเนี่ย โอ้ยยย!"ซิ่วหมิน บ่นเฉินก็จะร้องขึ้นเพราะเครื่องคั่วโดนมือเพราะเฉินเข้ามากอดทางด้านหลัง
"เห้ยยย เฉินเฉินขอโทษ หมินหมิน เป็นอะไรมั้ย"เฉิน ถามกลับไปด้วยความเป็นห่วงก็จะจับมือขึ้นมาเป่าแล้วทำหน้าครุ่นคิดก่อนจะถอยหลังห่างออกไปยืนไกลๆซิ่วหมิน
"ไม่เป็นไรหรอก โดนประจำจนชินแล้ว แล้วนั่นเฉินเฉินไปยืนตรงนั่นทำไม?"ซิ่วหมิน ถามด้วยความสงสัย
"เฉินเฉิน ไม่อยากอยู่ใกล้หมินหมินเดี๋ยวจะทำให้หมินหมินเจ็บตัวอีก"เฉิน พูดออกไปอย่างรู้สึกผิด
"หืออออ??ไม่หรอกอย่าคิดมากสิ"ซิ่วหมิน พูดก่อนจะเป็นคนเดินเข้าไปใกล้ๆเฉินแล้วจับมือเฉินขึ้นมากลุ้มเอาไว้พอดีกับเสียงเพลงในร้านดัง
'ขยับเข้ามาได้มั้ย ขยับมาใกล้กัน'เป็นใจจริงๆ
"หมินหมินไม่เป็นไรหรอก ถึงจะอยู่กับเฉินเฉินแล้วเจ็บตัว หมินหมินก็ยอมนะ><"ซิ่วหมิน พูดพร้อมบิดตัวด้วยความเขินในคำพูดของตัวเอง
"น่ารักจัง"เฉินพูดเบาๆก็โน้มหน้าเข้าไปใกล้ๆจนริมฝีปากจะเเตะกันอยู่รอมร่อ
'ฟุดฟิดๆ กลิ่นอะไรไหม้??'ทั้งสองคิดในใจ
"ตายยยเเล้ว ไหม้ๆ ไหม้หมดแล้ว เมล็ดกาแฟ"ซิ่วหมิน รนรานไปปิดเครื่องคั่วกาแฟก่อนจะนั่งปาดเหงื่อ
"เกือบแล้วเชียววว จิ๊!"เฉิน บ่นอย่างทีเล่นทีจริง
"เค้าได้ยินนะ แล้วทีนี้จะขายยังไงเนี่ยไหม้หมดแล้ว "ซิ่วหมิน บ่น
"เดี๋ยวเฉินเฉินกินเอง เฉินเฉินชอบรสขม เดี๋ยวซื้อคนเดียวหมดเลยเนี่ย"เฉินไม่อยากให้แฟนตัวเองเครียดจึงบอกไปแบบนั้นแต่ความจริงแล้วเฉินไม่ชอบกินกแฟเลย
'สงสัยจะชอบก็งานนี้ละ'เฉินบ่นในใจ
ณ.โรงพยาบาลที่ซูโฮประจำการอยู่
"นี่เทาพี่มีคนไข้เยอะนะ วันหลังอย่ามากวนแบบนี้สิครับ "ซูโฮ ดุเทาเบาๆเมื่อเทามากวนเค้าหลายรอบเเล้ว ย้อนกลับไปเมื่อ30นาทีก่อน
"หือ หวัง จือ เทา ??เทาเป็นอะไรเนี่ยเมื่อเช้าคุยกันยังดีๆอยู่เลย"ซูโฮ มองคิวประวัติคนไข้ในมือก่อนจะพูดขึ้นมาอย่างงงๆ
"คุณหวัง จือ เทา เชิญที่ห้องตรวจเลยคะ"พยาบาลสาวสวยพูด
"สวัสดีครับคุณหมอ^^"เทาพูดอย่างอารมณ์ดีเมื่อพบหน้าแฟน
"เป็นอะไรนะเราเมื่อเช้ายังดีๆอยู่เลยนะ"ซูโฮ ถามออกไป
"ผมกินข้าวไม่ลงครับ เป็นโรคร้ายแรงเเน่เลยพี่หมอ"เทาบอกออกไปพลางทำหน้าเป็นคนป่วย
"ไหนๆพี่ตรวจให้ เอิ่มมม ไม่เห็นมีไรผิดปกติเลย"ซูโฮ วิเคราะห์อย่าง งง ๆ กับคนไข้รายนี้
"ผมว่าผมเป็นโรคคิดถึงแฟนจนกินอาหารไม่ลงเลย"เทากวนประสาทตอบ กลับไป
"เดี๋ยวเถอะนี้เวลางานนะ เดี๋ยวตอนเย็นก็เจอกันแล้ว กลับไปก่อนเลยเดี๋ยวพี่ต้องตรวจคนไข้คนต่อไปนะ"ซูโฮ สั่ง
"ครับๆๆ ^^"เทาลาก่อนเดินออกไปด้วยรอยยิ้มที่มีเลศนัย
"ยิ้มแบบนั้นคืออะไรน่ะ"ซูโฮ ฉงนในใจ เมื่อผ่านไปสามคนซูโฮก้มดูคิวถัดไป
'หวัง จือ เทา??อีกแล้วนะเทา'ซูโฮ คิดพร้อมนั่งมองบุคคลตัวสูงที่พึ่งเดินเข้ามา
"หมอครับ ผมเป็นไข้??"เทาเเสร้งบอกพร้อมดึงมือซูโฮมาทาบหน้าอก
"ไข้ใจนะครับหมอ แฮ่"เทาตอบก่อนหัวเราะเจื่อนๆเพราซูโฮหน้าเริ่มนิ่งเเล้ว
"ที่รัก ออกไปเดี๋ยวนี้เลย!"ซูโฮ ไล่
"ครับๆ ไปนะ^^"เทาบอกพร้อมเดินไปก่อนทิ้งรอยยิ้มแบบเดิมไว้
'อีกเเล้วรอยยิ้มนั้น' ห้าคนผ่านไป
'หวัง จือ เทา ???ย่าา!นายว่างหรือไงนะ'ซูโฮ ร้องในใจ
"หมอคร้าบบ ผมปวดท้อง"เทาเริ่มบทเดิม
"???- -*"ซูโฮ ส่งหน้าเพลียกลับไป
'เป็นไรอีกทีนี้'ซูโฮ คิด
"คิดว่ามีเด็กในท้อง ผมท้องแทนเมียครับ><"เทายังแหย่ไม่หยุด
"เอาออกมั้ยละ เดี๋ยวผ่าให้"ซูโฮ พูดก่อนปั้นหน้านิ่งไปหยิบเครื่องมือ
"ไม่ต้องครับ ไม่อยากรบกวน ไปละ^^"เทาบอกก่อนวิ่งจู๊ดออกไปพร้อมรอยยิ้มเดิม ผ่านไปอีกแปดคน
'เห้อ เทาคงหายไปแล้ว คิวสุดท้ายเเล้ว ซูโฮ ไฟต์ติ้ง!'ซูโฮ ให้กำลังใจตัวเอง
'หวัง จือ เทา อีกแล้วเรอะ??'
"หมออคร้าบบ ลูกออกไปแล้วตอนนี้คิดว่าเป็นโรคไต"เทาบอก
"ไตหาหัวจามช่ะ??"ซูโฮ ตบมุขกลับไป
"โห่ววว หมอเก่งจังเลย แปะๆ"เทาตอบพร้อมปรบมือ
"อยู่นี้เลยม่ะ ไปเอาเสื้อผ้ามาเลยไป"ซูโฮ ประชด
"ทำได้หรอครับ"เทาถามซื่อๆ
"ประชดเถอะ เห้อออ เหนื่อยจัง"ซูโฮ ตอบเทากอนจะบ่นต่อ
"แต่งงานกับผมสิ เดี๋ยวผมเลี้ยงเอง"เทาบอกไปอย่างจริงจัง
"จะบ้าเรอะ?"ซูโฮ ถามกลับไป
"แล้วลูกในท้องเค้าจะไม่รับใช่มั้ย ฮือๆๆ"เทาเเสร้งร้องไห้//ใครเมะใครเคะ สับสนหรอพวกแก กลับไปเหตุการณ์ปัจจุบัน
"เอ้าก็คิดถึงพี่อ่ะ รอตอนเย็นไม่ไหวนิ"เทาบอกตามความจริง
"โอเคๆๆ มีเทาพี่ก็ไม่ค่อยเหงาเหมือนกัน"ซูโฮ บอก ออกไป
"คิคิ ไปหาไรกินกันเถอะครับนี่ก็เย็นแล้ว" เทาชวนๆ
"ไปสิๆ พี่เก็บของก่อน"ซูโฮ หันไปเก็บของลงกระเป๋า
"ผมถือให้ๆ"เทาบอกก่อนจะเอื้อมมือไปฉวยกระเป๋ามาก่อนจะเดินไปลานจอดรถกัน
"พี่คิมวอนนั่นมันอริเก่าพี่นิ"ลูกน้องคิมวอนหัวหน้ากลุ่มที่เคยมีเรื่องกับเทาคราวก่อนเห็นเทาเลยชี้เทาให้ลูกพี่ของตนดู
"หึ สวยสิงานนี้"คิมวอนพูดก่อนเดินตรงไปหาเทาโดยยังไม่เห็นซูโฮที่ยืนอยู่ข้างๆ
"ไงมึง คราวก่อนทำไว้เจ็บมากนะ "คิมวอนชี้หน้าเทาทันทีที่เดินถึงตัว
"พี่คิมวอนน!!!ทำไมมาอยู่นี้หะ นี่โดนพ่อกักบริเวณยังไม่เข็ดใช่มั้ย!!!"ซูโฮ ตะโกนด่าคิมวอนออกไป ทำไมนะหรอก็คิมวอนคือพี่ชายแท้ๆคลานตามกันมาของซูโฮนะสิ
"ซะ ซูโฮ เอ่อออ คือ พะ พี่พาเพื่อนมาหาหมอนะ ขามันหัก"คิมวอนเป็นคนที่รักน้องมากจึงกลัวน้องมากเช่นกันตอบออกไปอย่างตะกุกตะกัก
"แล้วพี่เดินมาหาเรื่องเทาทำไม!!!"ซูโฮ ตะโกนถามอีกรอบ
"ปะ เปล่าพี่เดินมาทักทายมันน่ะ งั้นพี่ไปก่อนนะ สวัสดีครับ"คิมวอนรีบพูดก่อนจะสวัสดี(?)น้องตัวเองอย่างเคารพแล้วรีบเดินจากไป
"เอ้าลูกพี่ ไปยอมได้ไง?"ลูกน้องคิมวอนท้วง
"เผลี๊ย!! แม่คนที่สองกูอยู่นั่นเห็นไหมว่ะ อย่าหาเรื่อง ไปได้แล้วมึง" คิมวอนตบหัวลูกนอนก่อนรีบเดินให้พ้นรัศมีของ ซูโฮ
"อะไรกันวะ"เทาพึ่งได้สติสบทออกมาอย่างงงๆ
"ไปกันเถอะเทา หิวเเล้ว"ซูโฮ ว่าก่อนจะกระโดดขึ้นรถไปนั่งก่อนที่ เทาจะตามไปนั่งที่คนขับและเหยียบคันเร่งเร่งตัวออกไป
ความคิดเห็น