คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Point 4 : อาการ งอน มักใช้กับคน ที่เราให้ความสำคัญ Part 2
“พี่น้อง?!!!...ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลย ว่าแทมีพี่ชาย แถมเค้ายังหน้าละอ่อน แบบนี้อีก!” เจสสิก้าเอะอะโวยวาย ประหนึ่งว่าหลุยส์ วิตตอง ออกคอลเลคชั่นใหม่ แล้วเธอ…ไม่-รู้!!!
“บ้านนี้ ก็แวมไพร์ กันทั้งบ้านนั่นแหละ...ดูหนังหน้าของไอ้แทดิ...อายุ 27 ยังกะอายุ 17 ส่วนพี่ยุน ก็แกกว่าแท แค่ปีกว่าๆเอง” ทิฟฟานี่แถลงไข ด้วยใบหน้าเฉยเมย ราวกับว่าเรื่องนี้ ไม่ใช่เรื่อง สลักสำคัญอะไร...แต่สำหรับเจสสิก้าน่ะ…มันไม่ใช่นะ...มัน-ไม่-ใช่!!!
“แล้วทำไมแทยอน ถึงได้ถูกส่งตัว มาอยู่ที่โซล แค่คนเดียวละ...นี่ฉันผิด!...ที่ตีสนิทกับแท น้อยไปใช่ไหม?...ไม่ได้การละ!...ฉันต้องทำตัว เป็นว่าที่ลูกสะใภ้ที่ดี...คุณพ่อคุณแม่ของแทชอบโสมไหม?!”
เยอะ!!!
“ไอ้แท มันชอบต่อยตี กับชาวบ้านเค้าไปทั่ว...พ่อแม่ของมัน ก็เลยส่งตัวมัน ให้มาอยู่ที่โซลกับคุณยาย...แต่ว่าวายร้าย จอมวางแผน หาเรื่องแกล้งชาวบ้าน ตัวจริงน่ะ คือพี่ยุน...พี่ยุน ก็เลยรอดตัวมาตลอด / แทยอนคนแมน! แต่ไอ้โหย่งนั่น แสบมาก!...คอยดูเถอะ...ฉันจะแก้แค้น แทนแท!”
ที่จริง...ก็แก้แค้นให้ตัวเองนี่-แหละ!...ก็เพราะว่ามัน บังอาจมา...ก็เพราะว่ามัน บังอาจมา...โอ๊ย!!! เรื่องนี้แทยอน จะต้องไม่รู้!
“...พี่น้องอะไร นิสัยต่างกัน ราวกับฟ้ากับเหว!” ทิฟฟายักไหล่ประกอบ ความเห็นของเพื่อน
“ก็พี่ยุนน่ะ แสบจะตาย...ถ้าแกหาทางแก้เผ็ดเค้าได้...มันจะเป็นพระคุณอย่างยิ่งเลยละ...รู้ไหม ว่าตอนเด็กๆ...เวลาที่ พ่อแม่ของแท พาฉันไปเที่ยวที่ไร่ทีไร...พี่ยุน ก็ชอบไล่แกล้งฉันทุกที...คิดดูสิ ว่าเขา อุตส่าห์ไล่จับแมลงไปทั่วไร่ เพื่อที่จะเอามัน...มาหย่อนใส่เสื้อฉัน...จนฉันต้องวิ่งกรี๊ด ลงไปในบึงอะ แกคิดดู.../ โถ~”
“ไม่เป็นไร ฉันโอเค”
“…เจ้าแมลงตัวน้อย...ที่น่าสงสาร~ / สงสารฉัน ก่อนไหมละ?!!!” ทิฟฟานี่ หันไปค้อนคมๆ วงเบ่อเริ่ม! ใส่เพื่อนรัก
“...แล้วนี่...แกไปได้ตัวพี่ยุน มาเป็นนายแบบได้ยังไง”
ตายแล้ว...ใครมาเม้นท์ไอจี ของเราน้าาาาาา~
“อ้าว~...แรดเงียบซะงั้น” สไตล์ลิส สุดเฟี้ยวฟ้าว ขมวดคิ้วใส่บอสเจ ก่อนที่เธอจะหันไปมองสองพี่น้อง ที่กำลังกอดคอกัน ด้วยความคิดถึง...ปานจะกลืนกิน กันไปทั้งตัว!!!
“น้องสาวของพี่~...พี่ยุนขอหอมแก้มหน่อยน้า~ ฟอด~...ดูสิ ยิ่งโต ก็ยิ่งสวย เดี๋ยวพี่ให้เงิน ไปทำนม กับตัดพวงทิ้งนะจ้ะ / ปล่อยนะเว้ยไอ้พี่ยุน!...ไม่อย่างงั้น ฉันจะกระทืบพี่จริงๆด้วย!”
“โถๆ...น้องสาวของพี่…อุตส่าห์ออกจากป่าทั้งที่...แบบนี้มันน่า โทรไปบอกแม่ไหมล่ะฮ่ะ?!!!” แทยอนตาลุกวาว...แม่เหรอ? ไม่เอานะ ไม่เอา
“ถ้าพี่ ฟ้องแม่...ฉันก็จะฟ้องแม่เหมือนกัน ว่าพี่โดดงาน มาหลอกฟันหญิง ที่โซล!”
“ฉันเปล่านะ เค้ามาเอง!...และตอนนี้งานของฉัน ก็ไม่ได้วุ่นด้วย! / หลอกแม่ ว่ามาติดต่อลูกค้าอีกอะเดะ!”
“ฉันก็ดีกว่าแก ที่หายหัวไปเฉยๆล่ะวะ...ขนาดกลับมาแล้ว แกยังไม่ยอมส่งข่าว ไปบอกคนที่บ้านเลย...คราวนี้ แกได้เจอไม้เรียวแม่แน่!...ไอ้ลูกพิศวาสสุดขาดใจ!!!”
“เฮ้ยๆ ฉันว่าพวกมัน จะล็อคคอกันตายละ...ไปห้ามดิ ไปห้ามๆ!” ซูยองรีบสั่งลูกน้อง ให้ไปหยุดความรัก ของพี่น้องตระกูลคิม โดยไว!
“กรุณาปล่อยคุณแทยอน ด้วยเถอะครับ”
นี่~มีพระเอกมาปกป้องกูด้วย...ช่วยด้วยๆ ใครก็ได้ช่วยด้วยๆ
แชะ!
“เอียงขวานิด...อย่าทำหน้าโง่ดิพี่ / ไอ้เตี้ยแท”
แชะ!
“ทำหน้าโกรธๆแบบนี้แหละ พี่จะด่าฉันก็ได้นะ...เฮ้ยพี่ ฟังฉันหน่อยดิ”
“ฟังอะไรเล่า!...ฉันทำตัวไม่ถูกแล้วเนี่ย!”
ก็คนมันเขินกล้องนี่นา
“กลับบ้าน ไปเลี้ยงม้าไหม? / แกก็ถ่ายๆ ไปเหอะน่า...ไอ้ฉัน มันหล่อทุกองศาอยู่แล้ว...ฉันสูง ฉันเท่ห์ และฉันก็ฮอต กว่าแกด้วย...นี่ๆ...ท่าเด็ดสุด” ยุนอาเก็บท่าหล่อแบบสามัญ และขมวดคิ้ว แบบเต็มสตรีมให้แทยอนดู...โอเค เปลี่ยนเป็นแฟชั่น อนุบาลกวางน้อย ได้-เลย
และทันใดนั้น บอสสาวก็ดีดนิ้วเรียก ความสนใจ...หลังจากที่เธอ ต้องทนรำคาญ มองความเงอะงะของเขามานานมากๆ!แล้ว...เพราะถ้าเป็นเรื่องงาน เธอจะเข้าสู่โหมดซีเรียสขึ้นมาทันที
และนี่แหละ...ที่ทำให้เธอ ดูมีเสน่ห์ขึ้นมาเป็นกอง
“นาย...เอ้ยคุณ...ก้มหน้าลงหน่อย เอามือจับปกเสื้อแบบนี้...โอ๊ย~ ไม่ใช่แบบนั้นสิ...แอคท่าตามฉันเข้าใจไหม ตามองกล้อง…คุณจะยิ้มมุมปากก็ได้นะ เพราะหน้าของคุณ มันดูเจ้าเล่ห์ดี” หญิงสาวเข้าไปเทรนด์ให้นายแบบ ตัวต่อตัว และเข้าไปจัดความเรียบร้อยที่ผม ให้กับเขา
“อะ...อืม.../ แบบนั้นแหละ เอามือล้วงกระเป๋าซิ...เยี่ยม...อ้าวแท ไม่ถ่ายต่อเหรอ”
ดวงตาคมจ้องมองเพื่อน (ที่โดยบังคับ ให้สนิท) สลับกับพี่ชาย และยกกล้องขึ้นมาถ่าย...ทั้งๆที่เขายังคงพิจารณาท่าที ของพี่ยุนอาไม่เลิก
เพราะปกติ...พี่ยุน มันฟังใครง่ายๆ ที่ไหนกัน...โดยเฉพาะกับการตกปากรับคำ ถ่ายแบบแบบนี้...ยิ่งเป็นไปไม่ได้เลย สำหรับคนอย่างคิมยุนอา...และท่าทางเกาแก้มแบบนั้น
คงจะไม่ใช่แบบที่เขาคิดหรอก...ใช่ไหม?
“ป้า~ เปลี่ยนชุดให้หน่อย~”
“ใคร?! ใครป้า?! คุณแก่กว่าฉัน...ยังจะกล้าเรียกฉันว่าป้าอีก?! / มายเลิฟ~”
และหลังจากที่ถ่ายแบบเซตแรกเสร็จ แทยอนก็ต้องส่ายหน้าให้กับความกวนประสาทของพี่ชาย...และเขาก็ได้ยิน ไอ้พี่ยุน มันเถียงเจสสิก้า ว่าคิดไปเอง อะไรสักอย่าง โดยมีคุณยูริ คอยมองตาม ด้วยรอยยิ้มละมุน...เอิ่ม...นี่แกไม่คิด ที่จะหึงเมียตัวเอง บ้างหรือไง
ช่างภาพหนุ่ม มอง CEO ภาพลักษณ์ดี ด้วยสายตาเหยียดๆ ก่อนที่เขาจะกวาดสายตา มองหาใครบางคน ที่แสดงท่าทางมึนตึง ใส่กันตั้งแต่มา...จนกระทั่งตอนนี้ เธอก็ยังคงยืนการ ที่จะทำเช่นนั้นต่อไป
แล้วตอนนี้...ยัยจอมมารบู หายไปอยู่ที่ไหนกัน
“ว๊าย! ไอ้แท...เล่นบ้าอะไรของแกเนี่ยๆ!” หญิงสาวร้องวีดวาย และทุบไหล่ของเขาไม่หยุด...หลังจากที่เธอ ได้ถูกดึงตัว ให้เข้ามาอยู่ในห้องลองเสื้อแคบๆ
“หนีหน้า? / หนีบ้าอะไร ฉันช่วยยัยเจสทำงานอยู่ ไม่เห็นเหรอ?!!!”
“หลบสายตา? / เปล่า!!!” ทิฟฟานี่สะบัดหน้า มาเผชิญสายตา กับแทยอนอย่างท้าทาย ...และการกระทำเช่นนั้น ก็ทำให้แทยอน ต้องถอนหายใจออกมา ด้วยความเหนื่อยใจ...พร้อมกับแสดงกริยา...ซึ่งตรงกันข้าม กับสิ่งที่ทิฟฟานี่ต้องการ...ด้วยการซบหน้าผาก ลงบนไหล่ของเธอแทน
“...อะ...ไอ้แท..แกจะทำอะไรน่ะ....ปล่อย-นะ...” สไตล์ลิสสาวไม่สามารถ เอ่ยปากไล่เขา ได้อย่างเต็มเสียง...เนื่องจากเธอ กำลังรู้สึก...เกร็ง...เอามากๆ ที่ต้อง อยู่ในสถานที่แคบๆ กับเขาตามลำพัง...อีกทั้งกริยา เรียกต่อมเขินพวกนี้...มันก็...บ้าๆๆ
แต่เธอกำลังเคืองมันอยู่นะ!!!
“แท...ปล่อย... / ไม่เอาอะ...อยากพักสายตา”
ให้ตายเถอะ...มันต้องฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องแล้ว แน่ๆ...เพราะยิ่งเธอเอ่ยปากไล่เขา...แทยอนก็ยิ่งขยับกาย เข้ามาประชิดร่างของเธอ...จนคล้ายกับว่า เราสองคน กำลังเบียดกายกอดกัน
“อยากพักสายตา...ก็ไปหาที่นอน ดีๆสิ” ทิฟฟานี่ละ อยากจะตบปากของตัวเองนัก ...ทั้งๆที่เธอคิดว่า ตัวเองจะดุดัน และหนักแน่นกว่านี้แล้วแท้ๆ แต่ทว่าน้ำเสียงของเธอ มันกลับเบาหวิว และอีโนเซนท์สิ้นดี!...แต่ไม่ได้!!!...เธอจะต้องด่ามัน!
“...หรือถ้าหิว...ข้าวกล่อง เค้าก็มีเลี้ยง ตั้งเยอะตั้งแยะ...หรือว่าแก อยากจะกินอะไร ร้อนๆก่อนไหมละ...เดี๋ยวฉัน ออกไปซื้อ มาให้”
นั่นประไร!...ไหนว่าจะด่าๆ มันไง
ด่าเจ็บมาก เลยนั่น!!!
ขณะเดียวกันแทยอน ก็ต้องฉีกยิ้มออกมา...เนื่องจากว่าแม่สาวแสนงอน กำลังเป็นห่วงเป็นใยเขา...เพราะต่อให้เธอ จะโกรธเขาอย่างไร...เธอ ก็ไม่เคยหยุด เป็นห่วงเขาได้เลย
เพื่อนของเขานี่ช่าง...น่ารักมากจริงๆ
“ขออยู่แบบนี้สักพักจะได้ไหม...แค่-สักพัก” ช่างภาพหนุ่มเอ่ยปากขอ ทั้งที่ยังซบไหล่ ของทิฟฟานี่อยู่...หากแต่เขา...คงจะไม่รู้...ว่าน้ำเสียงที่เขาเลือกใช้...มันช่างออดอ้อน งอแง และทำลายความมั่นใจของทิฟฟานี่ ไปแบบไม่มีชิ้นดี...และสุดท้าย...เธอก็ต้องจำยอมยืนนิ่งๆ ให้คนเอาแต่ใจ ได้พักพิง
เฮ้อ~ เคยมีความพยายาม ที่จะง้อกันดีๆ...สักครั้งไหม?
โอเค...เธอรู้ดี ว่าคิมแทยอน เป็นคนปากแข็งมากแค่ไหน...เพราะฉะนั้น...การง้ออ้อมๆ...จึงเป็นวิถีที่เขาเลือกปฏิบัติมาโดยตลอด...แต่รู้ไหม...ว่ายิ่งเขาทำแบบนี้
ความอบอุ่น...ก็ยิ่งแผ่ซ่าน อยู่ในทุกอณู ความรู้สึกของเธอแล้ว
ความอบอุ่น...ที่พิเศษเหนือใครๆ
และหลังจากนั้น...จังหวะหัวใจของเธอ ก็ต้องเต้นหนักขึ้น และแรงขึ้น...เมื่อเธอรู้สึกได้ถึง สัมผัสของปลายจมูก ที่กำลังไล่คลอเคลีย จากหัวไหล่มน มาที่ฐานคอของเธอ อย่างเชื่องช้า และอ้อยอิ่ง
คล้ายกับว่า...คนกระทำ จะไม่รู้ตัวเลยสักนิด...ว่าตัวเอง กำลังทำอะไรลงไป
เพราะตอนนี้ ระบบสมองของเขา มันรับรู้เพียงแต่ว่า...กลิ่นกาย ของทิฟฟานี่ มันช่างหอมหวาน และช่างเย้ายวน จนทำให้เขา...ไม่เป็นตัวของตัวเอง...ก่อนที่ใบหน้าหล่อเหลา จะผละขึ้นมา มองริมฝีปากสีพีชของเธอ ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยน อบอุ่น และเว้าวอน อยู่ในที
อย่ามองฉันแบบนี้นะ...โอ้...
ร่างบางไม่รับรู้อะไรอีกแล้ว นอกจากจะยืนนิ่งๆ ให้แทยอนฝั่งจมูกลงมาที่แก้มนวล ทั้งสองข้าง...อีกทั้งความรู้สึกบางอย่าง ก็บอกให้เราทั้งคู่ ต้องปิดเปลือกตาลง...พร้อมกับแรงดึงดูด ที่ทำให้ฝ่ายชาย ต้องเคลื่อนใบหน้า เข้าหาฝ่ายหญิง เพื่อให้ลมหายใจ ได้สัมผัสกับลมหายใจ...และตามมาด้วยการแตะสัมผัสแบบผิวเพิน ของริมฝีปาก...จนกระทั่ง...
“โว้วๆ!!!”
ทิฟฟานี่รีบผลักอก ของแทยอนออก!...ก่อนที่เธอ จะแทรกตัว ออกไปจากห้องลองเสื้อในทันที!!!...แต่อีกแค่ นิดเดียวเอง...อีกแค่นิด-เดียว!!!!...อ๊ากกกกกกกก~!!!!!
“จะเล่นกันในนี้เลยเหรอ?!!.../ หุบปากไปเลยนะ ไอ้พี่ยุน!!!...เราไม่ได้ทำอะไรแบบนั้นกันสักหน่อย!” แทยอนแสดงอาการหัวฟัด หัวเหวี่ยงออกมาอย่างชัดเจน!...ก็ทำไมไอ้พี่ยุน มันจะต้องมา...ก็ทำไมมันจะต้องมา...
โอ๊ยยย! รู้ไหมว่าโอกาสแบบนี้...มันไม่ได้หากันได้ ง่ายๆ!!!
“แต่ถ้าฉันมาช้ากว่านี้...มันก็ไม่แน่ใช่-ม้า~” ยุนอาทำท่า...กริ้วๆ น่าไม่อาย ล้อเลียนน้องชาย...ที่กำลังกำหมัดแน่น ก่อนที่แทยอนจะตัดสินใจ ตรงเข้าไปกระแทกไหล่ ของคนเป็นพี่แบบเต็มแรง! “โอ๊ย!!! ฉันเป็นพี่ของแกนะ!!!...อะโด่~...แค่ไม่ได้งับปากแค่นี้ ทำมาเป็นพาล...อยู่ด้วยกันทุกวัน แกก็จับกดฟานี่ ไปสักวันสิ...เดี๋ยวเคลิ้มๆ ฟานี่ก็ยอมแกเองแหละ...ฮะ...เฮ้ย...วางไม้กวาดลงเลยนะไอ้แท...อะ...ไอ้แท!!!...เหวอ~!!!”
วิ่งสิครับ รออะไร!!!
ขณะเดียวกันทิฟฟานี่ ก็เดินออกมาสงบสติอารมณ์ ข้างในสตูดิโอ เพราะอย่างน้อยๆ แอร์ในนี้ ก็เย็นพอ ที่จะดับความร้อนในร่างกายของเธอได้...ฟู่~ เกือบไปแล้วไหมล่ะ!
“เนี่ยคะบอส ซี่รี่ย์เรื่องนี้ ยิ่งดู ก็ยิ่งหมั่นไส้นางเอก...ทั้งๆที่ตัวเอง ก็รักพระเอก มาตั้งนานแล้วแท้ๆ...แต่ยังจะปากแข็ง เล่นตัวอยู่นั่นอะ!” คนมาใหม่หันไปสนใจ วงสนทนา โดยเฉพาะกับซีรี่ย์ที่ฮโยยอน เพิ่งจะเล่าออกมาหยกๆ...เพราะว่าเนื้อเรื่อง...มันคุ้นๆนะว่าไหม
“...คอยดูเถอะ...ฮโยจะแช่งให้ผู้หญิงคนอื่นมา แย่งพระเอกไป!”
ทำไมทิฟฟานี่ ฟังแล้ว ถึงได้เสียวสันหลังวาบๆ
จริง-จังกันไปเปล่า~
“ก็โง่ไง!!!”
หืม?
“เป็นฉันนะ ลูกสองไปตั้งนานละ!”
แรงตล๊อด~
“...และดูๆ..ฉากนี้นางจะได้จูบกับพระเอกอยู่แล้วแท้ๆ...แต่ว่านาง กลับทำเป็นเล่นตัว!”
ไม่ม้าง~...มีคนเข้ามาขัดก่อนหรือ-เปล่า~
“ทำเป็นสะดิ้ง...ใจจริงนะ ฟาดมาเลยคะๆ”
นี่ก็ พูดแรงเกิน-ปายยยยย~
“นังแพศยา!”
พูดแบบนี้...ก็ตบกันเลยดีกว่า?!!!
ทิฟฟานี่ชะงักเท้า ที่กำลังจะปรี่เข้าไป กระชากหัวของเพื่อนทิ้ง!…แล้วนี่เธอ จะของขึ้นทำไมเนี่ย?!...แต่ไม่ได้!...เธอจะต้องท้วงความยุติธรรม ให้กับนาง-เอก!!!
“เจส...แทยอน ให้แกไปหาที่ห้องลองเสื้อน่ะ / แทยอนจ๋า~!!!”
พลั่ก!
โดนขัดขาอย่างดาย ก่อนที่คุณบอสเจ จะล้มหน้าคว่ำ...ลงไปฝั่งใบหน้า อันงดงาม อยู่ที่หว่างขาของใครบางคน ที่กำลังนั่งอ่านหนังสือ อยู่บนเก้าอี้ของเขาดีๆ!..จนทำให้ทุกคน ได้แต่ปิดปาก...อึ้ง! และทึ้ง!...กันเป็นแถบๆ!
อุ๊บส์!!! ฟานี่มิได้ตั้งใจ
“ฟานี่นะฟานี่!...ไม่รู้จะชวนนายนั่นมาด้วยกันทำไม แทนที่เราจะได้ดื่มด้วยกันสนุกๆ...และไอ้บ้านั่น ก็ดูมีความสุขเสียเหลือเกินนะ ที่ได้มาร่วมวงกับพวกเราน่ะ!” ทิฟฟานี่ เดินตามเจ้าภาพของงาน เข้ามาในผับ พร้อมกับยักคิ้วอย่างมีแผนการ
“ก็เนี่ยละที่สนุก...ลองเหล้าเข้าปาก ธาตุแท้ของคนเรา มันก็ออกมาทั้งนั้นแหละ...บางที...เค้าอาจจะลุกขึ้นมาเต้น I will servive ก็ได้นะ...แกสงสัยว่าเขาจะ...ใช่...ไม่ใช่เหรอ?” เจสสิก้าพยักหน้ารับ “...หรือว่าแก เกิดติดใจ...กล้วย...ของเขา เข้าให้แล้ว / อีบ้า!!!”
“ไม่รู้หนิ...ก็เห็นแก ซบหน้าซะเพลินเลย” เจสสิก้าชูมือ ขู่เพื่อนรักฟ่อๆ...เพราะฉันอึ้งค้าง อยู่หรอกยะ!...แต่พอคิดถึงสัมผัสตรงนั้น มันก็..ขนลุกขนพอง!!!...หน้าแดง ตัวร้อน...โอ๊ย!!! อัปยศ อดสู!!!
“ใช่” ซูยองเอามือล้วงกระเป๋า และก้าวเท้าขึ้นมาสมทบด้วยท่าทางเท่ห์ๆ “วันนี้พวกเรา จะเปิดโปงเกย์! / ยอดเยี่ยม!...แต่เดี๋ยวค่ะ...พี่ซูยองมาเกี่ยวอะไรด้วยคะ!”
“เมียสั่งจ้ะ...แต่เดี๋ยวซันนี่ ก็ตามมานะ...เราจะได้ช่วยๆกันไง”
“แต่นั่น...เจ้านายใหญ่ ของพี่เลยนะคะ / เมีย ใหญ่กว่าเจ้านายจ้ะ” ซูยองตอบเพื่อนของภรรยา โดยไม่ต้องเสียเวลาคิด
“แล้วเราจะเริ่มกันเลยไหม?”
“เริ่มเลยค่ะ...แต่เดี๋ยวนะ!...คุณมาเกี่ยวอะไรด้วยคะ...คุณคิมยุนอา!!!”
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน...แต่เล่นอะไรกันอะ ผมเล่นด้วยคนดิ....เฮ้ๆๆ...ขอผมเล่นด้วยคนสิ...เฮ้ป้า!~.../ บอกแล้วไง ว่าไม่ให้เรียกฉัน ว่าป้า!”
“ยาหยี~ / กลับมาเรียกฉันว่าป้า! เหมือนเดิมเถอะ!”
ทิฟฟานี่ส่ายหน้าให้กับพี่ชายคนสนิท...เพราะพอเขามาถึงปุ๊บ วงสนทนาก็แตกปั้บ...แต่พอเธอ หันไปเห็นหน้า ของใครอีกคน ที่กำลังเดินเข้ามา เธอก็เตรียม ที่จะเดินหนีเขาทันที!
หมับ! “งอนไม่เลิกนะฟานี่”
“ใครงอนแกมิทราบ!”
“ไม่งอนก็ดี...งั้นวันนี้ ดวล one shot กัน”
“อย่าท้าฉันนะ...คราวที่แล้ว แกต้องเต้นรูดเสา ยังไม่เข็ดอีกหรือไง?!”
“แล้วคราวก่อนโน้น แกต้องจูบปากกับปลา แบบมองตาปิ๊งๆ แกจำได้ไหมล่ะ” ทิฟฟานี่กำหมัดแน่น...เพราะมันบังอาจมาจุดไฟแค้นของเธอได้!!!
“ได้!!! งั้นครั้งนี้ถ้าแกแพ้...แกจะต้องแก้ผ้ากลับบ้าน!”
“ได้...แต่ถ้าครั้งนี้ฉันชนะ...เรามามีเซ็กส์กัน”
..........................................................................................
ทอร์คครึ่งหลัง : แทยอนคนบ้าๆ ท้าอะไรก็ไม่รู้ แต่คู่นี้ก็พ่อแง่แม่งอนกันจริงๆ
ฮ่าๆๆๆ แอบสงสารเจสสิก้านะ ตัวเองเม้าส์ละครของตัวอยู่แท้ๆ กลับโดนฟานี่แกล้งซะงั้น (หากมีอะไรทะลึ่ง ตึงตัง ก็ต้องขออภัยไว้ก่อนนะคะ)
ส่วนใครที่คิดว่าแทยุนเป็นพี่น้องกันนั้น ถูกต้องแล้วล่ะค่าาาา!!!
แต่เรื่องนี้ขอให้ยุนอา เป็นพี่แทยอนบ้างเหอะนะ เนื่องจากตัวใหญ่กว่า 5555 ไม่เกี่ยวๆ แต่ถึงจะเป็นพี่ แต่ยุน นิสัยจะเด็กๆ และกวนๆ แบบโจ่งแจ้งกว่าแทค่ะ
ส่วนยูริ ก็ยังคงอยู่ในข่ายผู้ต้องสงสัยต่อไป 55555+
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ ^^
ความคิดเห็น