คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Point 2 : ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนมีความหมาย โดยเฉพาะกับ...การกระทำ
Point 2 :
ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนมีความหมาย โดยเฉพาะกับ...การกระทำ
ตึก SW Town Entertainment :
“หน้าแตกเหรอ ที่ Single ใหม่ ของ RedVelVet...ทีมฉัน ได้เป็นคนจัดการ” ร่างระหงได้ยินเข้า ก็ชะงักเท้ากึก ก่อนที่เธอจะหมุนตัว กลับไปหาคนพูด ด้วยท่วงท่าที่สง่างาม และไม่หวั่นไหว ต่อสิ่งเร้าใดๆ...ถึงแม้ว่าภายในใจของเธอ กำลังเดือดพล่านอยู่ก็ตาม!
“ก็ไม่หนิ เพราะอย่างน้อย Single แรก...พวกฉันก็ทำให้เด็กๆขนมเค้ก กลายเป็นที่จดจำของทุกคนได้ / กับอีแค่กัดปลายผมให้เป็นสี และชุดเชียร์บ้านๆ นั่นอะนะ”
“แต่ทุกคนก็จำเด็กๆ ได้ จากสีผมใช่ไหมล่ะ...จะให้เป็นที่จดจำ...ก็ไม่เห็นต้องทำอะไรให้เว่อร์เลยนี่นา...แต่เธอนี่สิ ต้องรับงาน ต่อจากทีมฉันไป คงจะลำบากหน่อยนะ…เพราะว่าทีมของฉัน ทำไว้ได้ดีมากๆทีเดียว...หรือว่าเธอจะปฏิเสธ”
ทิฟฟานี่ยักคิ้วแบบจองหอง เพราะสุดท้าย...ยัยคูฮาร่า ก็เถียงเธอไม่ออก “อ๋อ...แล้วถ้าจะใช้ของในสต๊อก...ก็แปลงให้มันเนียนๆ หน่อยนะ...ใช้แล้ว ใช้ซ้ำ นำกลับมาซ้ำใหม่ คนข้างนอก เค้าไม่รู้หรอกนะ ว่าทีมเธอ ก๊อปทีมของฉันมา...คือ...มันเสียเครดิต ทั้งบริษัทน่ะ”
“Oops! โดนฮุคเข้าให้...ถ้าแผลแตก แอนตาซิลแจก เข็มละ 500~...”
“ดูสิคะ...ยัยโชรง ตั้งใจเยาะเย้ยเราชัดๆเลยอะ...เจ้ฮาร่าดูสิ!”
“เค้าไม่เกี่ยวนะ เค้าแค่ชอบร้องเพลง...Happiness~!!! La La La La.…” และยัยติ๊งต่องโบรา ก็เสนอหน้ามาทำหน้าบ๋องแบ๋วใส่พวกเธออีกคน!...แต่แบบนี้มันตั้งใจยั่วกันชัดๆเลยนี่นา!
“อย่าดิ้นสิ...เดี๋ยวเค้าจะรู้ว่าพวกเราเจ็บ...นิ่งไว้ๆ...ไม่-เจ็บ” คูฮาร่ากัดฟันอย่างอาฆาต และสะกดจิตตัวเอง ก่อนที่เธอจะสะบัดผมหางม้าไปอีกทาง!...โอ๊ะ คอเคล็ด!
“โบมี ไปกันเถอะ...เดี๋ยวพวกเราก็ตามพี่ฮาร่าไม่ทันหรอก”
“เธอพูดว่าอะไรนะโซยู เลิกได้ไหม ไอ้นิสัย พูดแบบ ลม 90% เสียง 10%น่ะ”
“ว้าว~…พี่ฟานี่ก็เคยพูดกับฉันแบบนี้ เปี๊ยบเลย / โอ๊ะ โยะ โย๋...ก็ฉันก๊อปเจ้ฟานี่มาน่ะสิ!!!” สาวเรียบร้อยทำหน้ามึนใส่เพื่อน...เธอไปทำอะไรให้โบมีโกรธอีกล่ะเนี่ย
ขณะที่อีกฝั่ง
“La La La La La La La La La La Uh, Are You Happy? Uh?...”
“กรุณาอยู่ในความสงบ จะ-ได้-ไหม?” สองคู่หู ถึงกับเอามือปิดปากกันโดยพลัน...เพราะท่าท่างของพี่ฟานี่ บ่งบอกให้พวกเธอรู้ว่า นางสามารถระเบิดอารมณ์ จนถึงขั้นซุปเปอร์โนว่าได้ตลอดเวลา!
“เจ้ไม่เล่นหรอกเหรอ หว่าไม่หนุกเลยอะ” โบราพึมพำ อย่างหมดสนุก
...นี่พวกแก กลัวฉันจริงๆหรือเปล่าเนี่ย
“อย่าซีเรียสเลยน้าเจ้...ที่ผอ.คิม เอางานของเจ้ไปให้ทีม B ทำต่อ ก็เพราะว่าเจ้ยังไม่ได้พักเลยนะ...คิดดูสิ พอ Happiness เสร็จ ก็เจอ Red Light ต่อ ที่สำคัญ รงว่า เจ้ฮีชอล...เอ้ย! ผอ.คิม คงตั้งใจจะให้เจ้ทำงาน ที่ใหญ่กว่านี้นะ...ค่ายของเรา มีโปรเจคสากกระเบือกยันเรือรบจะตายไป” สาวตาหวานสุดชิค ฟังแล้ว ก็ได้แต่ถอนหายใจ...แต่เธอก็เข้าใจอะนะ ว่านับวันค่ายของเรา มันก็จะยิ่งใหญ่ขึ้นๆ และทีม Stylist มันก็จะต้องมีมากขึ้นตามไปด้วย...แต่ยัยฮาร่า จากที่เคยเป็นแค่ลูกทีม ของเธอแท้ๆ แต่พอหล่อน ถูกแต่งตั้งให้เป็นหัวหน้าทีม ของทีม B เท่านั้นละ หล่อนกลับผยอง ตั้งตนเป็นคู่แข่งกับเธอ ในทุกๆเรื่อง!
ไม่เว้นแม้กระทั่ง...เรื่องผู้ชาย!!! ที่ยัยนั่นก็จ้อง จะแข่งกับเธอด้วย!
แบบ...แฟนใครเลิศกว่า ดีกว่า ชนะเลิศอะ!!!
“รู้อย่างงี้...เจ้อารมณ์ดีขึ้นแล้วใช่ไหม?...เอ้า! Are You Happy? Uh?”
“Shine On Me Let It Shine On Me Yeah!...เล่นไม่เลิก ใช่ไหมโบรา!...ไม่เอาแล้ว เสียงไม่ถึง” ทิฟฟานี่เก็กหน้าเข้ม หลังจากที่เธอ เพิ่งจะหลุดร้องเพลงต่อจากมันเนี่ย!
...แต่เมื่อกี้อะ ฟีลลิ่งมาเต็มเลยน้า~
ว่าแต่...ตอนนี้แทยอนจะตื่นหรือยังนะ
‘เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้’
และทิฟฟานี่ ก็ต้องเหนี่ยวคิ้ว และวาดขาไขว้ห้างด้วยความขัดใจ เมื่อเธอยังติดต่อแทยอนไม่ได้สักที เธอจึงลองใหม่...ลองใหม่...และลองใหม่อีกครั้งค่ะ
TTTttt...พรึ่บ! กดรับสายไว ยิ่งกว่าความเร็วแสง!
“ฮัลโหลแทยอน...แทยอน...รับสาย แล้วทำไมไม่พูด...ฮัลโหล ไอ้...”
เครื่องออฟฟิศนี่หว่า!!!
ทิฟฟานี่กระแอมไอแก้เก้อ เพราะสายตาของลูกน้องที่กำลังมองเธอ แบบงงงัน
“...เมื่อกี้คุยฉันกับเพื่อนน่ะ คุยเสร็จแล้ว...กำลังจะรับสายบริษัท...เข้าใจตรงกันนะ”
ยังไม่มีใครเค้าถามไร เจ้เล๊ย!
“ฟานี่พูดคะ...ค่ะ?...ผู้บริหารคนใหม่มาถึงแล้ว...อ้อได้ค่ะ...แต่ใครกันคะ ผู้บริหารคนใหม่?”
“ไม่รู้ดิ...เพราะถึงแกจะไล่เค้าไปนอนที่พื้นยังไง แต่ว่าพวกแกสองคน ก็ยังนอนร่วมห้องกันอยู่ดี...อะไรก็เกิดขึ้นได้นะ...บางที...เค้าอาจจะทำให้แกตายใจอยู่ก็ได้”
น้ำเสียงเนือยๆ เอ่ยแสดงความคิดเห็น...หลังจากที่เขา ทำตัวเป็นผู้ฟังที่ดีมาโดยตลอด ...อีกทั้งการนั่งชิวๆ กินมื้อเย็น อยู่ที่โต๊ะกระจก กลางระเบียงห้องขนาดใหญ่ ซึ่งถูกตกแต่งให้ร่มรื่น...ด้วยสวนหย่อมสีเขียวขจี และกระถางดอกไม้ แบบขั้นบันได แบบที่ทิฟฟานี่ชอบ...ก็ยิ่งทำให้เขา รู้สึกปลอดโปร่ง สบายใจ...แต่คงจะไม่ใช่ สำหรับใครบางคน
“ถ้าเป็นแบบนั้น ได้เจอลูกโม่แน่!...แต่ฉันไม่ได้เรียกร้องอะไรเลยนะ...นายนั่น เค้ารู้ตัว...เค้าก็เลย ลงไปนอนกับพื้นเอง”
“…ก็...หลอกให้แกตายใจไง...ตายใจ...แล้วทีนี่ก็...หลอก-ฟัน / แทยอนอา~ เค้าไม่มีแนวโน้มจะเป็นคนแบบนั้นสักหน่อย…” แทยอนทำหน้าตึงใส่...เพราะถ้าจะคิดเอง เออเองขนาดนี้ แล้วแกจะมาปรึกษาฉัน...เพื่อ?!
“...เค้าเป็นสุภาพบุรุษเอามากๆเลยนะ...เค้าดูฉลาด อบอุ่น ใจดี...แต่แทอย่าเพิ่งหึงเจสนะ! เจสเลือกแทแค่คนเดียว”
...โรคมโนกำเริบอีกแล้วไง
“...แต่จะว่าไป...สองแม่ลูกนั่น ก็มีอะไรหลายๆอย่าง เหมือนกับฉัน กับคุณป๋าเหมือนกันนะ…เพราะว่าฉัน ก็อยู่กับคุณป๋า แค่สองคนมาตลอด...คุณหม่ามี้ หน้าตาเป็นยังไง ฉันยังไม่รู้เลย”
ชายหนุ่มมาดเข้ม เลิกคิ้วอย่างมีซัมติ่ง เพราะว่าแค่คืนเดียว ความคิดของเจสสิก้า ก็เปลี่ยนไป...แกใจอ่อน?
“งื้อ~...แต่เค้าเครียดจังเลยอะ เค้าขอกอดแท แก้เครียดหน่อยนะ...กอดหน่อยๆ”
เนียนเชียวนะ!...แทยอนใช้เท้า ยันหน้าท้องเจสสิก้าเอาไว้ พร้อมกับทำหน้าตาย ให้เธอต้องตะเกียกตะกาย อยากจะกอดๆ
ปูโธ่เอ้ย...แทยอน ก็หวงตัว กับเธอตลอดอะ!
“ถ้าเป็นแท ก็ว่าไปอย่าง ฉันนี่จะยอมเป็นเมียของแท ตั้งแต่หน้าประตูเลยคอยดู...แต่...แทกับฟานี่ อยู่ด้วยกันมาตั้งนาน ก็ไม่เห็นจะ... / เจสสิก้า!!!”
เสียงมาก่อนตัวเลยนะ!!!
“ยัยมารความสุข! ชอบมาขัดจังหวะ ตอนที่ฉันกำลังเต๊าะแทยอนทุก-ที!” เจสสิก้ากลับไปนั่งที่เดิม พลางแสดงท่าทางกระฟัดกระเฟียด และคว้าไก่ทอด มากระชากเนื้อกินมันซะเลย!
“แหม๋ เดี๋ยวนี้จะมาห้องฉัน ไม่จำเป็นต้องบอกกันแล้วใช่ป่ะ อยากจะมาก็มาเหรอ...พวกแกสองคน ผัวเผลอ แล้วเจอกันใช่มะ...แล้วนี่อะไรเยอะแยะ ไม่กลับไปกินข้าวที่บ้านกับผัวของแกหรือไง?! / ฟานี่!...แกไล่ฉัน ให้ไปหาผัวอะ?!” เจสสิก้าทำตาโต แบบไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ!
“ไก่ทอด กับเบียร์ เจสสั่งมา...แล้วนี่อะไรอะ...จาจังเมียนเหรอ?” แทยอนเปลี่ยนท่าทีเป็นกระตือรือร้น และเข้าไปแย่งถุงพะรุงพะรังจากทิฟฟานี่ มาเปิดดู...ฮูเล่! เอาพุดดิ้ง ไปแช่ตู้เย็นดีกว่า
ในขณะที่เจสสิก้าก็กำลังเบะปาก และมองตามหลังของแทยอน ไปด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจเป็นที่สุด!…เพราะทีกับเจสอะ ขรึมเอาๆ!!!
“แกไปกินรังแตนที่ไหนมายะ...แล้วนี่แกกินมื้อเย็นด้วยเหรอฟานี่ ซื้อไรมาอะ? / ทำอย่างกับแก กินอย่างงั้นอะ!” เจสสิก้ารีบเช็ดปากกลบเกลื้อน…ทำไมต้องดุน้องเจสด้วยเล่า!
“...ที่ฉันซื้อของกินมา...ก็เพราะแทยอนหรอก...ไม่รู้ว่ามัน ตายอด ตายยาก คาห้องไปหรือยัง...โทรมาก็ไม่รับ ทั้งมือถือ ทั้งเบอร์ห้อง...เข้าป่ามากไป จนลืมเทคโนโลยีแล้วหรือไง” ทิฟฟานี่มาถึง ก็เห่าโฮ่งๆไม่หยุด
“สงสัย…แกคงจะโทรมา ตอนที่แทยอนออกไปข้างนอกละมั้ง แล้วแกดูมือถือของแทดิ...ยังเป็นแบบปุ่มอยู่เลยอะ...สี มันลอกติดมือฉันด้วยอะแก!!!”
ก็เนี่ยแหละที่โมโห!
“มีมือถือ แต่ใช้ไม่ได้ แกจะมีไว้ทำพระแสงอะไรคะ!...อย่าเทเบียร์ให้ปริ้นซ์กิน!!!...” แทยอนหยุดมือบอน และขมวดคิ้วฉับ ท้าทายทิฟฟานี่...หน็อย!
“กรี๊ด! แทยอนทำหน้าน่ารักมากเลยอะแก”
...อีนี่ก็แรดไม่เลิก!!!
“แล้วแกออกไปข้างนอกทำไม?!...นี่แกใส่ชุดเก่าหนิ...แกยังไม่ได้อาบน้ำใช่มะ?!...แล้วนี่แกตื่นกี่โมง?!” หญิงสาวเท้าเอว หาเรื่องพ่อหนุ่มติสท์แตก ที่ไม่เค๊ยไม่เคย จะทำตัวให้มีระเบียบ เหมือนกับชาวบ้านเค้าหรอก
“บ่ายสามล่ะมั้ง และฉันก็อาบน้ำแล้วด้วย...แต่ไม่มีชุดเปลี่ยน...ฉันเอาเสื้อผ้าไปซักหมด / เชื่อคนซกม๊กอย่างแก ก็ควายละ”
“แต่ฉันเชื่อนะ / ควายหนิ”
“อีหมูฟานี่!” สองสาวประลองสายตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร และสุดท้าย...อดีตคุณหนูจอง ก็ยอมจำนนไปเอง...อือหืม วิทยายุทธ์มัน แก่กล้า!
“แต่ถ้าแก จะด่าแทยอน ว่าซกม๊กนะ...แทยอน คงจะเป็นคนซกม๊ก ที่ดูสะอาดที่สุดในโลกเลยละมั้ง” ยังจะสู้!
“เออๆ...ฉันขับรถ ผ่านมาทางนี้ ก็เลยเจอแทยอน กำลังพาปริ้นซ์ไปเดินเล่นพอดี...ฉันก็เลย...สั่งไก่ทอดมากิน เป็นเพื่อนแท” เจสสิก้าพูดแบบลอยหน้าลอยตา ตามประสาเพื่อนสาว จิตใจดี…ที่สวย และรวยมาก! “เอาความจริง... / ฮึ่ย! ฉันก็ตั้งใจมาหาแทยอนนั่นแหละ เมื่อวานได้คุยกันนิดเดียวเอง...แต่เดี๋ยวซันนี่ กับพี่ซูยองก็มา ฉันไม่อยู่พลอดรักกับแท สองต่อสองหรอกน่า...ทั้งที่จะอยากก็เถอะ”
คิดผิดซะที่ไหน!
“...เว่อร์นะคะ...เคซี่ตั้งแต่เด็ก ยันแก่…ไอ้แท มันมีดีขนาดนั้นเชียว / ถึงแทจะตัวเล็กไปหน่อย...แต่แทก็รูปหล่อ หรือว่าแกจะเถียง!” ทิฟฟานี่สะอึกไปชั่วขณะ...แต่กับเจสสิก้าน่ะ เธอปลื้มแทยอน มาตั้งแต่ไหน แต่ไรละ!...และเธอก็จะขอปลื้มแบบนี้ต่อไป จนกว่าแทยอนจะยอมใจอ่อน หรือโดนเธอมอมเหล้าในที่สุด!
“...เพราะถ้าแท ไม่มีดี...ผู้หญิงไม่ตามจีบแทแจหรอก...ขนาดแททำหน้านิ่งๆแบบนั้น แทยังมีเสน่ห์เลย...และโน้นท่าไม้ตาย...แทยอนน่ะ ชอบแสดงความน่ารักออกมา โดยไม่รู้ตัว...แต่รู้ไหม ว่าคนแอบมองน่ะพัง!ขนาดไหน...”
พัง-มาก!
ทิฟฟานี่หันไปมองแทยอนที่กำลังบุ้ยปาก และเอียงศีรษะ เลียนแบบปริ้นซ์...เธอก็เกิดอาการใจสั่นขึ้นมา...ยัยโบรา ชงกาแฟให้เธอเข้มไป อีกแล้วใช่ไหม?!
“...มีแต่คนจิตใจด้านชา และตาถั่วเท่านั้นแหละ ที่จะมองไม่เห็นถึงเสน่ห์ ของแทยอน”
ทำไมทิฟฟานี่ถึงรู้สึก เหมือนถูกด่า!
และบทสนทนาทั้งหมดก็เปลี่ยนไป เมื่อแทยอน กลับมานั่งที่เดิม “ฉันก็แค่ลงไปซื้อไรกิน เพราะห้องของแก...ฉันหมายถึงห้องของฉัน ไม่มีอะไรกินเลย นอกจากผักกับผลไม้...นี่แกกลายเป็นสัตว์กินพืชตั้งแต่เมื่อไร” เจสสิก้าขำก๊าก ที่ฟานี่โดนแขวะ...แต่ว่าแกนั่นแหละ ที่เป็นคนแนะนำให้ฉันกินชีวจิต! “ส่วน ปริ้นซ์...แกติดโพสอิทบอกฉันเองไม่ใช่เหรอ ว่าให้ฉันพามัน... / เค้า!”
“เออ...ว่าให้พาเค้าไปเดินเล่นบ้าง...เราซี้กันแล้วนะ” ทิฟฟานี่เชิดหน้า รับฟังเหตุผลของแทยอนแบบจับผิด (ทำไม?!) แต่อย่างน้อย มันก็ยังพาปริ้นซ์ไปเดินเล่นอะนะ
ก็ยังดี...ที่มันยังใส่ใจ
แกร๊ก~ ฟู่ แทยอนดูดฟองเบียร์ ที่ฟูฟ่อนออกมาจากกระป๋อง และส่งกระป๋องนั้นไปจ่อที่ปากของทิฟฟานี่ ที่รับไปกินต่อหน้าตาเฉย
หืม~ มีดูแล...แบบนี่น้องเจส ควรจะระเห็จตัวเองไปอยู่ ทีมเมียน้อยใช่มะ?!
“อุ้ย!...แทจ๋า เจสปากเลอะอะ ทำไงดี” กล่องกระดาษเช็ดชู่ถูกสไลด์มาตรงหน้า แบบไม่ใยดี...โอโห สองมาตราฐาน
“ว่าแต่...แกจะมาสอบสวน พวกฉันทำไมเนี่ย?...แต่แทกลับมาแล้ว...แล้วแท จะนอนที่ไหนอะ? ...ปกติ แทนอนในห้องเก็บของใช่ป่ะ แต่ตอนนี้ห้องนั้น มันนอนไม่ได้แล้วหนิ”
“ฉันก็นอน.../ นอนบนโซฟา! ไอ้แทมันนอนบนโซฟา” ทิฟฟานี่แอบหยิกต้นขา และจิกสายตาใส่แทยอน ที่กำลังนั่งกินไก่ข้างๆเธออย่างมีความสุข เพราะถ้ายัยเจส กับยัยซันนี่ รู้ว่าเราสองคน นอนเตียงเดียวกัน ได้โดนล้อตายแน่!...หรือไม่...อีเจสเนี่ยแหละ ที่จะโวยวาย!
สงสัย...เรด้าจับผิดของเจสสิก้า กำลังสงสัย
“เมื่อคืน...พวกแกกลับห้องมาแล้ว พวกแกทำอะไรกันบ้างอะ? / ปล้ำกันเกือบทั้งคืนเลย”
หา?!!!!!!!!!!
“ปล้ำบ้าอะไรล่ะ เราแค่ฟัดกัน” ทิฟฟานี่รีบแก้ต่าง...แต่มันก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นเล๊ย!
“คือเรานัวกันน่ะ...แบบคลุกวงใน” ยิ่งฟังทิฟฟานี่พูด เจสสิก้าก็ยิ่งอ้าปากช็อก เข้าไปใหญ่...แล้วแกจะลนทำไมๆ?!
“คือ...ฉัน อัดไอ้แทมันน่ะ...ทุบมัน หยิกมัน บิดหู”
อ๋ออออออออ~
“และกัดปาก” หา?!!!!!!!!!!
“ไม่ได้กัดเหอะ” ทิฟฟานี่รีบท้วง ให้เจสสิก้าได้เบาใจ “ฉันแค่งับคางเอง!”
ตะลึง ตึง ตึง!!!...อีคุณทิฟฟานี่ขา~!!!!!
“สรุป!...คือพวกแก...ทะเลาะกัน...ใช่ไหม” เจสสิก้าถามอย่างอึ้งๆ...ดีใจนะ ที่พวกแกพยักหน้าว่าใช่
“แล้วพวกแก จะกลับมาอยู่ด้วยกันอีกงั้นเหรอ?” คุณหนูคนสวย ทำหน้าตาแบบไม่ค่อยจะเห็นด้วยสักเท่าไร เพราะถึงแม้ว่าพวกเราจะเป็นเพื่อนกัน...แต่ชายหญิง พักอยู่ด้วยกันสองต่อสอง เธอคิดว่า...มันดู ไม่ปกติ...และตอนนี้ยัยฟานี่ ก็ไม่ได้อัตคัด เหมือนแต่ก่อนแล้วด้วย...ขนาดมีตังค์ซื้อรถมินิคูเปอร์ เปิดประทุน ด้วยเงินสดๆได้ มันก็คงจะไม่ธรรมดาแล้วล่ะมั้ง!
“นี่ๆ สนใจคอนโดเปิดใหม่ ของคุณป๋าฉันไหม...พวกแกจะได้ไม่ต้องคอยโกหกคนอื่น ว่าไม่ได้อยู่ด้วยกันอีกไง...คอยกันคนเม้าส์ด้วย”
ไม่มีใครสนใจเธอเลย นอกจากจะแย่งไก่กันกิน!
“..เออๆ! ฉันรู้มาว่า...มีคนปล่อยให้เช่าห้องข้างล่างด้วยนะ โอกาสทองมาแล้ว สนใจป่ะ?!...เฮ้ยนี่ฉัน...”
“ไม่เอาอะ ห้องของใครก็ไม่รู้ / ขี้เกียจย้าย”
“ห้องนี้ก็กว้างพอ / เดี๋ยวขนของในห้องเก็บของ ออกไปก็ได้”
“ห้องข้างล่าง ต้องตกแต่งใหม่ หรือเปล่าก็ไม่รู้ / ฉันชอบห้องนี้” อดีตคุณหนูจองทำหน้าเหวอ และมองแทยอน กับทิฟฟานี่ ที่จู่ๆ ก็สามัคคีกัน หาข้ออ้าง มาปฏิเสธเธอกัน คนละข้อ สองข้อ! จนทำให้เธอฟังแทบไม่ทัน ว่าผู้ใดบ่นอะไร
เพราะพออยู่กับพวกมันทีไร เธอได้กลายเป็น ‘หมาหัวเน่า’ แบบนี้ทุกที!...ย้ำ!!!...ทุก-ที!!!
“สรุปว่าพวกแกสองคน จะอยู่ด้วยกันต่อไป เรื่อยๆอะนะ?...แล้วถ้าต่างคน ต่างมีแฟนละ...พวกแกไม่อยากมีเวลาส่วนตัวกับแฟนบ้างหรือไง?”
“คิดทะลึ่งอยู่ป่ะเนี่ย? ฉันไม่ใช่แกสักหน่อย... / เสี้ยนไง? ผัวเจส มันล้ำบึ่ก...แต่วันแรก ผัวเจสไม่ยอมทำการบ้านนะ”
“ก็จะทำได้ไงล่ะ ยัยเจส มันยังไม่ยอมให้ผัวมันลงทะเบียน...สงสัยหน่วยกิตจะแพงเกิ๊น”
“เลยต้องเข้าคอร์สปรับพื้นฐานกันก่อนอะนะ / ก็เออน่ะสิ”
เป็น-ปี่-เป็น-ขลุ่ย!...ไหงฉันถึงได้โดนรุม ได้ล่ะเนี่ย?!!!
“เออเจส มีอีกเรื่อง ที่ฉันต้องเคลียร์กับแก...ทำไมแกไม่บอกฉันวะ ว่าคุณยูริ คือ CEO คนใหม่ของ SW อะ!”
“ฉันจะไปรู้เหรอ?! ฉันไม่ใช่อาจารย์ที่ปรึกษาของมันหนิ!” โดนย้อนเลยเรา! “บ้านของเขาก็ทำบริษัทรถ จนจะยึดทั้งประเทศอยู่ละ...แล้วนี่ยังจะให้ลูกชายไปบริหารค่ายเพลงอีกเหรอ น่าหมั่นไส้ชะมัด...แต่คุ้นๆว่านามสกุลเก่า แม่เค้า คือ ‘ชเว’ น่ะ สงสัยจะเป็นญาติกับคุณซีวอน หรือเปล่า ถึงได้สอยเก้าอี้ CEO มาง่ายๆแบบนี้...ทั้งที่เค้าก็เพิ่งจะอายุ 28 เอง”
“เป็นไปได้...เฮ้ยยย~...ถ้าพรุ่งนี้ฉันโดนไล่ออกขึ้นมา ฉันจะไม่แปลกใจเลย...รู้ไหมเมื่อวาน ตอนส่งแกเข้าหอ ฉันพูดกับเขาว่าอะไร ฉันพูดกับเขาว่า ขอให้เพื่อนของฉัน เขี่ยคุณทิ้งไว้ๆนะคะ...ฉันอวยพรเค้าไปแบบนี้อะแก / ฉันชอบคำอวยพรของแกนะ”
“บ้า! ฉันตั้งใจ จะแช่งเลยล่ะ พอฉันพูดแบบนั้นไปใช่ป่ะ เค้าก็ยิ้มรับเว้ย และพอวันนี้เค้าเจอหน้าฉัน เค้าก็ยิ้มให้อีกเว้ย...ยิ้มละมุนมาก~ แต่ฉันรู้สึกว่ามันเย็นๆหนาวๆ ยังไง ก็ไม่รู้อะ...ที่สำคัญ เจ้ฮีชอล กำลังจะย้ายไปประจำสาขาที่จีน ตำแหน่งผู้อำนวยการ ฝ่ายดูแลภาพลักษณ์ศิลปินของที่นี่ ก็จะว่างใช่ป่ะ...ถ้าเป็นแต่ก่อน ฉันคงจะก้าวขึ้นตำแหน่ง ผอ.ได้อย่างสวยงาม...แต่ตอนนี้ กลับมียัยฮาร่าเข้ามาแข่งด้วย แล้วถ้าฉันทำตัวแย่ๆใส่คุณยูริ.../ ไม่ได้นะฟานี่! แกจะมาถอนตัวตอนนี้ไม่ได้นะ...แกรับปากไปแล้ว ว่าจะช่วยฉันกำจัดนายนั่นน่ะ!...Energy ในการทำลายล้างของแกหายไปไหนหมด!” ทิฟฟานี่ยิ้มแหะๆ...บอกตามตรงว่าไฟมันหมอดไปตั้งแต่เมื่อวานแล้วละ
“อ๋ออออออ~...หรือที่แกจะช่วยฉัน เพราะว่าแกกลัวว่า ตัวเองจะไม่มีใครเอาอยู่คนเดียวใช่มะ?!”
หยาบคาย!
“แต่ตอนนี้ แกมีแทยอน มาโสดเป็นเพื่อนแล้ว...แกก็เลยเปลี่ยนใจ?”
“บ้า~....ฉันก็ต้องช่วยแกอยู่แล้ว แกเห็นฉันเป็นคนยังไงเนี่ย.../ อย่างเงี้ยเลย อย่างเงี้ยๆ” ทิฟฟานี่ โดยรุก ด้วยน่องไก่ที่กำลังชี้หน้าเธออยู่ “แต่.../ ไม่มีตงมีแต่อะไรทั้งนั้น แทยอนก็จะช่วยฉันด้วยใช่...อะ...อ้าว...แทยอนอา” สองสาวหันไปมองหาแทยอน ที่ย้ายไปยืนกินจาจังเมียน อยู่หน้าทีวีในห้องนั่งเล่นตั้งแต่เมื่อไร ก็ไม่รู้!
เป็นอย่างงี้ทุกที พอไม่สนใจเรื่องอะไร มันก็ชอบเข้าสู่โลกส่วนตัว ของตัวเองทุกที
“แม่ง ไม่เคยใส่ใจเพื่อน” ทิฟฟานี่แขวะลับหลัง...ขนาดพี่ซูยอง แต่งงานกับซันนี่ไปจะเป็นปีอยู่แล้ว มันก็เพิ่งจะรู้! ก็เล่นหายหัว ไม่ติดต่อโลกซะขนาดนั้น แต่พอเธอหันหน้ากลับมา...
“กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!.../ กรี๊ด?! กรี๊ดอะไร?!...แกกรี๊ดอะไรของแก ทิฟฟานี่?!!!”
“ฉันกินไก่ทอด หมดน่องเลยอะแก!!!...กี่แคลอะ นี่มันกี่แคล?!”
“อีบ้า...ฉันก็คิดว่าเรื่องอะไร...กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!! ฉันฟาดไปเยอะกว่าแกอีก ทำไงดีๆๆ!!!” และสองสาวก็สามัคคีกันกรีดร้อง ประหนึ่งว่าพวกหล่อนเพิ่งจะพลั้งมือ ฆ่าใครมาหมาดๆ!
“แกชินหรือยังวะปริ้นซ์...อะ...เอาถุงไปครอบหูคนละใบ...โอโห้ หล่อเหมือนกันนี่หว่า”
กรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!! “เดี๋ยวฉัน ไปหาสำลีมาอุดหูให้ดีกว่าเนอะ / บ๊อก!”
สงสัยจะซื้อไว้ถมที่...
“ให้ฉันเก็บเสื้อผ้า ไว้ในตู้นี้เหรอ ไม่เห็นจะมีที่เลย”
“ตู้นี่โล่งสุดละ จะใส่ไหม เสื้อผ้าน่ะ”
“เออ ใส่ๆ...ดุยังกับหมา” แทยอนบ่นกระปอดกระแปด ให้หญิงสาว ที่กำลังนอนเอกเขนก เล่นแท็บแล็ต อยู่บนเตียง ต้องค้อนใส่
ชิ! ทำมาเป็นเช็คหุ้น...จะเก็บตังค์มากมาย ไปอัพนม ให้เท่าเอเวอร์เรสต์เลยหรือไง!
“...ลิ้นชักนี้ใส่ได้เปล่า / ตรงไหนว่างๆ ก็ใส่ๆไปเหอะน่า” แทยอนพยักหน้ารับ และเปิดโน่น เปิดนี้ดูไปเรื่อย “วิคตอเรียซีเคร็ต?”
หืม?
“เอามานี่นะแทยอน!!! แกเอาบราคนอื่น มาเล่นแบบนี้ได้ไง!!!”
“รุ่นนี้เด็ดวะฟานี่ เคยลองใส่ป่ะ ซีทรูซะด้วย... / ไอ้เตี้ยแท เอามานี่นะ!!!” หญิงสาวรีบเข้าไปแย่งบราของตัวเอง แต่แทยอนกลับแกล้งเอาบราสุดเซ็กซี่ของเธอ ไปซ้อนไว้ข้างหลัง และปล่อยให้เธอต้องขวนขวายแย่งคืนมา! ลักษณะจึงคล้ายกับเธอ กำลังกอดแทยอนอยู่...แกจะพลิกตัวหนีฉัน ทำไมเนี่ย?!
“จะเตี้ยยังไง ก็ 175 ล่ะวะ สูงกว่าแกตั้งสิบสองเซน” แทยอนยังคงยียวน ให้เธอต้องเขย่งเท้าแย่งชุดชั้นใน...จนทำให้เสื้อของเธอ เลิกสูงขึ้นมา เพราะว่าอยู่บ้าน เธอก็มักจะใส่เสื้อยืด กับกางเกงขาสั้นสบายๆ หรือถ้าจะให้แฟชั่นหน่อย ก็ใส่เสื้อคอกว้าง กับชั้นในคล้องคอ สุดเก๋แบบนี้ไง
“นับ 1 2 3 ถ้าไม่คืน ฉันจะโกรธแล้วนะ...โกรธจริงๆนะ แทยอน!!!”
“อะๆๆ...คืนให้ก็ได้” หญิงสาวกระชากของของตัวเองคืนมาอย่างงอนๆ
“ลิ้นชักนี้ห้ามเปิด! นี่ก็ด้วย...นี่ก็ด้วย ห้ามๆๆ!” แทยอนพยักหน้ารับอย่างขบขัน
“แล้วนี่แกยัดๆเสื้อผ้า อะไรของแกเนี่ย...เสื้อ กับกางเกงนี่ รีดหรือยัง?”
“รีดไมอะ...ใส่แป๊บเดียว เดี๋ยวก็ยับ” หญิงสาวยืนเท้าเอว และถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยใจ
“ไปหยิบเตารีด กับที่รองรีดข้างนอกมา”
“ต้องหยิบด้วย? / ไปหยิบมา” แทยอนทำหน้าเหวอ ในขณะที่ทิฟฟานี่ก็บ่นไป และจัดเสื้อผ้าในตู้ ให้แทยอนใหม่ไป “...จริงๆเลยแกอะ...หลบไปไกลๆเลยไป” ชายหนุ่มขมวดคิ้ว และมองทิฟฟานี่ ที่กัดยางรัดผมไว้ที่ปาก และรวบผมขึ้นเป็นมวยอย่างรวดเร็ว...ซึ่งท่วงท่าแบบนั้น มันดู...เซ็กซี่ถล่มทลายเอามากๆ...และหลังจากนั้น เธอก็ต่ออุปกรณ์ เพื่อที่จะรีดเสื้อให้กับเขา
“เฮ้ยไม่ต้อง เดี๋ยวฉันทำเอง!” ชายหนุ่มหยุดเท้าแทบไม่ทัน เมื่อทิฟฟานี่ยกเตารีดขึ้นมากันท่า...นี่แกจะเอาเตารีดนาบหน้าฉันเลยเหรอ?!
“อยู่เฉยๆเลย ฉันเรียนดีไซน์มา เรื่องรีดเสื้อแค่นี้ จิ๊บจ๊อยมาก...ไปนั่งกับปริ้นซ์เลยไป ...ชิ้วๆ / …อะ...เอางั้นเหรอ” แทยอนรับคำอย่างเกรงใจ…ขณะที่สายตาคู่เล็ก ก็เอาแต่มองทิฟฟานี่ ที่รีดเสื้อให้เขาอย่างคล่องแคล่ว และมองปอยผมของเธอ ที่หล่นลงมาจากหู...รอยยิ้มจางๆก็ปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าอ่อนวัย...แบบหุบไม่ได้เลยจริงๆ
เรื่องเล็กๆ...แต่ยิ่งใหญ่ ในความรู้สึก
“แล้วแกจะกลิ้งไป กลิ้งมา บนเตียงทำไม ฉันไม่ชอบที่นอนยับๆนะ...แทยอนอา~”
“เปล่า...ก็แค่...หมอนแกหอมดี...ฉัน-ชอบ~”
เที่ยงคืน : คฤหาสน์ตระกูลควอน
ร่างบางผงะไป เมื่อเธอเปิดประตูห้องเข้ามา แล้วพบว่าสามีของเธอ(?) กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่กลางห้อง ด้วยท่วงท่าผู้ดี๊ผู้ดี...นี่ไอ้คุณหนูอนามัย มันยังไม่นอนอีกเหรอเนี่ย? แต่ดีละ
'อันดับแรก แกต้องทำเป็นไม่สนใจเค้าเลยเว้ย' ข้อนี้สบายมาก...ไม่!-สน!-ใจ!
“คุณกลับดึกจังครับ” ...ไม่ตอบ
“ทานอะไรมาหรือยัง” ...ไม่ตอบ
“ผมว่า...ผมได้กลิ่นเบียร์นะ?” ...เข้าล็อค!!!
'อันดับที่สอง แกต้องถ่อยเข้าไว้...กลับบ้านดึก ขี้เหล้า เมายา...เพราะแก บอกเองไม่ใช่เหรอ ว่าเค้า เป็นลูกคุณหนู๊คุณหนู...ต้องดื่มนมก่อนนอนทุกคืน เพราะฉะนั้น...เค้ารับแกไม่ได้แน่ๆ!'
“เออ! ฉันไปกินเหล้ามา...ปกติก็กินแบบนี้ทู๊กกกก~วัน...มีไรมะ?!!!”
นี่~ โคตรจะกร่างอะ... เซ็นใบหย่าเลยไหมคะคุณควอน
ยิ้ม ยิ้ม?!...แล้วคุณจะยิ้มทำไมวะค่ะ?!
“คุณนี่...มีอารมณ์ขัน มากกว่าที่ผมคิดอีก นะครับ”
เผือกมาชมฉันอีก!!!
“ให้ผมทาย...คุณคงจะดื่มเบียร์มานิดหน่อย แต่ว่าคุณ คงจะดื่มมาหลายชั่วโมงแล้ว ปริมาณแอลกฮอล์ในเลือดของคุณ มันก็เลยเจือจาง จนแทบจะเป็นปกติ...หน้าของคุณไม่แดง ตาของคุณไม่เยิ้ม การทรงตัวของคุณยังคงยอดเยี่ยม ลมหายใจกับกลิ่นปากของคุณ ก็แทบจะไม่มีกลิ่นของแอลกอฮอล์เลย เพราะคุณคงจะไม่ชอบให้ตัวเองมีกลิ่น ไม่พึ่งประสงค์สักเท่าไร …คุณก็เลยอมลูกอม หรือไม่ก็เคี้ยวหมากฝรั่ง ที่มีส่วนผสมของเปปเปอร์มิ้นท์ เพื่อดับกลิ่น...ส่วนกลิ่นแอลกฮอล์ ที่ผมได้กลิ่นอยู่ตอนนี้ มันก็มาจากชุดของคุณ...ลักษณะเหมือนกับว่าคุณ...เพิ่งจะเอาเบียร์ พรมตามตัว มาได้ไม่ถึง 2 นาทีด้วยซ้ำ ดูได้จากรอยชื่นเป็นแห่งๆ จากชุดของคุณ ที่เริ่มจะจางแล้วตอนนี้”
อึ้งสิคะ!!!!!!!!!! ไอ้บ้านี่มันสแกนเธอซะ ทะลุปรุโปร่งเลย!!!
“แล้วคุณ...คงไม่คิด ที่จะอมนมเปรี้ยว มาบ้วนใส่ผม...หรอก...ใช่ไหม?” เจสสิก้าแอบโยนขวดนมที่ซ่อนอยู่ข้างหลังลงถังขยะ พร้อมกับส่ายหน้ารัวๆ...เปล่า~
“งั้นผมขออนุญาต ไปเตรียมน้ำอุ่นๆให้คุณอาบน้ำก่อนดีกว่า...ส่วนผม คงต้องออกมามาร์กหน้าก่อนนอนสักหน่อย...ดึกแล้ว พรุ่งนี้ใต้ตาของผม คงจะดำ เป็นหมีแพนด้าแน่ๆ...” ยูริอมยิ้ม และเปลี่ยนเรื่อง ให้หญิงสาวต้องกระพริบตาปริบๆ
...จะบอกว่าคุณรอฉัน จนเลยเวลานอนของคุณ ว่างั้นเถอะ?!
แต่เดี๋ยวนะ...
“มาร์กหน้าก่อนนอน?...เออดีๆ...ผิวจะได้สวยๆ...เฮ้ย!!!”
“มาร์กหน้าก่อนนอน?...ก็ไม่เห็นจะแปลกเลยนี่นา เดี๋ยวนี้ผู้ชายดูแลตัวเองกันถมไป” ทิฟฟานี่อ่านข้อความของเพื่อนรัก และพิมพ์ตอบกลับไปด้วยความเร็วแสง
“แปลกดิ แม่งตุ๊ด!” และหญิงสาวก็ต้องเหล่ตามองคนปากดี ที่ชอบขัดเธอจัง
“ด่าคนอื่น...ไม่ดูตัวเองเลยนะ / ก็ฉันโดนบังคับ!” แทยอนโดนไม้พายดีดเข้าแก้มดัง เพี้ยะ! เพราะขณะนี้...เขากำลังนอนเหยียดยาวอยู่บนโซฟา และใช้ตักของทิฟฟานี่ แทนหมอนหนุน...เนื่องจากเขา ต้องมาเป็นเหยื่อ ให้ทิฟฟานี่พอกหน้าก่อนนอนน่ะสิ!!!.
ก็โยเกิร์ต มันเหลือไง เขาก็เลยต้องซวย!!! มาพอกหน้า เป็นเพื่อนมันเนี่ย! แล้วอีที่คาดผมหูกระต่ายนี่มันอะไร...มุ้งมิ้งฉิบหาย!!!
“ฉันหน้าใส กว่าแกอีก...รอยตีนกา ก็ไม่มีแบบแก...แกเคยโชว์หน้าสด แล้วมีผู้ชายวิ่งหนีป่าราบป่ะ” ทิฟฟานี่เงยหน้าขึ้นมาจากมือถืออีกครั้ง...เดี๋ยวแม่ก็ตบคว่ำ! แต่ที่แทยอนพูด ก็เกินจริงไป...เพราะยิ่งทิฟฟานี่ แต่งหน้าน้อยเท่าไร หรือว่า ไม่แต่งเลย เธอก็ยิ่ง...น่ารัก
“...ถึงจะหน้าใสยังไง แต่หนังหน้าของแก ผ่านมลภาวะอะไรมาบ้างก็ไม่รู้...แค่เอาสบู่ฟอกตัว มาฟอกหน้ามัน ไม่พอหรอกนะ...” ทิฟฟานี่บอกอย่างฉุนๆ เพราะเธออุตส่าห์นวดหน้าให้เขาสุดฝีมือเลยนะ!
“...แล้วแกน่ะ ก็เข้าข่าย ว่าจะสาว ยิ่งกว่าคุณยูริ ซะอีก...จำได้ไหมว่ามีหนุ่มๆ ตามจีบแกกันให้พรึ่บ...บอกว่าตัวเป็นผู้ชายก็ไม่มีใครเชื่อ บอกว่าตัวเป็นเกย์ ก็ยังมีคน ตามจีบ...บอกว่าตัวเป็นหญิงแท้ๆ ยิ่งแล้วใหญ่...ไอ้มนุษย์ระบุเพศยากเอ้ย” จอมจู้จี้ ขี้บ่น เจ้าระเบียบ ขี้โมโห จอมบงการ (แทยอนเรียกทิฟฟานี่ลับหลังแบบนี้) ขุดเรื่องสมัยเรียนมหาวิทยาลัยมาเม้าส์อย่างนึกขำ...เพราะตอนนั้นแทยอน ยังไว้ผมซอย ยาวประบ่า แล้วชอบมัดผม เป็นหางเท่ห์ๆอยู่เลย...แล้วด้วยหน้าตา ผนวกกับกลุ่มเพื่อน ที่เป็นผู้หญิงล้วน...ก็ยิ่งทำให้คนอื่น เข้าใจผิดแทยอนเข้าไปใหญ่...แต่คิดเหรอ ว่าคนอย่างมัน จะแคร์ความคิด และสายตาของใครๆ
แต่อันที่จริง...แทยอนน่ะ ชอบอยู่คนเดียว มากเกินไป...ทิฟฟานี่ก็เลยต้องลากเขา ให้ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ และเธอก็ลากเขา ให้มาแชร์บ้านพักด้วยกัน ด้วยการเสนอห้องใต้หลังคา ที่เงียบที่สุด และกว้างที่สุดให้ (ความจริงคือเธอ ต้องการ จะหาตัวหารเพิ่มอะนะ)
ตอนแรกแทยอน...ก็ไม่ได้เต็มใจ ที่จะเข้าแก๊ง ของพวกเธอมากนักหรอก...คือ...พวกเธอก็เป็นก๊วนผู้หญิงนิสัยเสีย ที่ชอบเม้าส์ผู้ชายกันทั้งวัน บางทีก็มีด่าแรงๆด้วย...แต่อยู่ไปสักพัก แทยอนก็ชินไปเอง และเขาก็เริ่มที่จะเปิดใจให้ซันนี่ และยัยปลิง เจสสิก้ามากขึ้น...เพราะถึงแม้ เขาจะมีคนรู้จักมากมาย แต่เธอมั่นใจ ว่าคิมแทยอนน่ะ สนิทกับพวกเธอที่สุดแล้ว
และที่สำคัญ...แทยอนน่ะตามใจเธอที่เสมอ ถึงแม้บางครั้งเขาจะปากเสีย ก้าวร้าว กวนบาทา ชอบขัดใจเธอ แต่สุดท้าย...เขาก็ยอมใจเธอทุกที
หรือว่ามันจะตามใจเธอ เพราะตัดรำคาญนะ?!
“จำได้แค่...ชอบมีผู้หญิงมาจีบฉันก่อน” ทิฟฟานี่หันไปค้อนค้างใส่แทยอน ด้วยความหมั่นไส้ แล้วคุณเธอ ก็ยกโทรศัพท์ ขึ้นมาหามุมถ่ายเซลฟี่ตัวเอง ตอนพอกหน้าต่อ
ทำปากจู่...บ๋องแบ๋ว...ยิ้มปิดตาซะหน่อย...ว้าว คาวาอิมั่กๆ
“ดึกแล้ว...จะตัดงานต่อ ฉันลุกได้ยัง?...แกไม่รีบนอนเหรอ เดี๋ยวหน้าแก จะเหี่ยวกว่านี้เอานะ...ดูตีนกาบนหน้าแกดิ / ตีนกาอะไม่มี! แต่ตีนกูอะ มีแน่!”
“หยาบนะ” แทยอนชี้หน้าดุ...เออๆ เค้าไม่หยาบแล้วก็ได้!
“...อย่ามางอแงได้ป่ะ เสร็จแล้ว ก็รอไปครึ่งชั่วโมง แล้วค่อยล้างออก...ชิ! จะทำงาน...มีแมคบุ๊ค เอาไว้ตัดต่องาน แต่ใช้โทรศัพท์กะโหลกกะลาชะมัด”
มันแขวะเรื่องนี้อีกละ
“แทยอน มองกล้องเร็ว” แชะ!
“โห~ หน้าบานเป็นกะละมังเลย เอาใหม่ๆ”
ผู้หญิงนี่เปลี่ยนเรื่องเร็วดีจริงๆ!
“แทยิ้มดิ...ทำหน้ายังกะตูด ยิ้ม~” แทยอนฉีกยิ้ม แบบโปโรโร่ ประชด...แต่เอ๊ะ
“ฟานี่...แกอมไม้พาย ที่ใช้พอกหน้า ฉันอะ?”
ฉิบหาย...เผลอ?!
“ปละ...เปล่า...แค่เก๊กท่าถ่ายรูปเอง / เสียงสั่นๆ?...ถ้าขี้กากขึ้นหน้าฉันนะ!”
“เว่อร์ละ!...แต่โยเกิร์ตผสมน้ำผึ้ง มันอร่อยนะเว้ย / พูดแบบนี้ แสดงว่าอมแล้วชัวร์เลย...นี่แกโบกหน้าฉันเสร็จหรือยังเนี่ย?!...มานี่เลยยัยตัวดี!” ทิฟฟานี่รีบปีนโซฟาหนี แต่ไม่ทัน!
“โอ๊ยยยย...อย่านะ ไม่ได้ตั้งใจสักหน่อย!”
“อมแล้วทาๆ เพลินเลยนะ” แทยอนล็อคตัวยัยตัวดีไว้ด้วย การกอดรัดมัน ทั้งแขน ทั้งขา...จนทำให้ทิฟฟานี่กระดุกกระดิกตัวไปไหนไม่ได้เลย!...แกโดนเอาคืนแน่!!!
“แกจะทำอะไรน่ะ อย่าเป่าหูนะเว้ย...จั้กจี้ / มุกเก่า ไม่ทำหรอก อย่างแกมันต้องโดนแบบ-นี้!” ว่าแล้ว…แทยอน ก็บิดใบหน้าของหญิงสาว ให้มาเผชิญหน้ากับเขาด้วยสองมือ เพื่อไม่ให้ เธอหันหน้าหนีเขาไปไหน...ก่อนที่เขาจะใช้ลิ้น เลีย ที่แก้มของทิฟฟานี่ จนทำให้เธอต้องเบิกตากว้าง ด้วยความตกใจ
ขณะที่ลิ้นร้อน ก็ค่อยๆลามเลีย มาใกล้กับริมฝีปากของเธอ จนทำให้เธอต้องรู้สึกหวาบหวามในใจแปลกๆ...โดยเฉพาะ ตอนที่เขากดริมฝีปาก ลงมาที่มุมปากของเธอ และย้ำซ้ำๆ
ตอนนี้...หัวใจของเธอ...มันหยุดเต้นไปแล้ว
“...อร่อย...อย่างที่แกบอก จริงๆด้วย” ชายหนุ่มพูดเสียงกระซิบ และดวงตาของเราก็จ้องค้างกันเนิ่นนาน ก่อนที่แทยอนจะยกยิ้ม และยักคิ้วข้างเดียว เพื่อกวนประสาทเธอ!
“โอ๊ย!!!!! / แค่อัปเปอร์คัต...คงยังไม่พอ!!!”
...............................................................................
ตอนนี้น่าสงสารเจสสิก้านะคะ ไม่อยู่ในสายตาเลย
แต่ฟานี่...อาการออกชัดเจนนะยะเธออะ! กัดกันไปมามุ้งมิ้งๆ .gif)
และก็อย่าเพิ่งรำคาญเวลาสาวๆกัดกันนะคะ เพราะพวกนี้ยังต้องกัดจิกกันอีกเยอะ 5555+
แล้วในเรื่องนี้เจสสิก้า กับ ทิฟฟานี่ ก็จะเป็นอะไรที่ผู้หญิ๊งผู้หญิง รักสวย รักงาม มีจริตนิดๆ ทิฟฟานี่จะติดเพอร์เฟ็ค อะไรที่แทยอนทำแล้วขัด
กับสิ่งที่นางต้องการ นางก็จะขัดหูขัดตาไปหมด แต่ลึกๆ ก็มีแต่ความเป็นห่วงเป็นใย
ส่วนใครที่สงสัยว่าแทยอน กับ เจสสิก้า มีความสัมพันธ์กันยังไงเหรอ...สองคนนี้เป็นเพื่อนกันคะ แต่เจสแค่ปลื้มแทยอนแบบออกนอกหน้าเท่านั้นเอง
สนใจนางจะชอบแบบดิบ เถื่อน 55555+
และดูเหมือนว่ายัยคุณหนูจองเจสของเรา จะยังหาทางเล่นงานยูริไม่ได้สักทีนะคะ เราจะสงสารนางดีไหมล่ะเนี่ย
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ ^^
ความคิดเห็น