My Fox รักเธอหมดใจจิ้งจอกตัวร้ายของนายปีศาจ

“...ณ  กาลครั้งหนึ่งนั้น  มีตำนานเล่าขานถึงความรักของจิ้งจอกสาวตนหนึ่งที่อาศัยอยู่บนยอดเขา  จิ้งจอกสาวตนนั้นตั้งใจบำเพ็ญเพียรตนเพื่อที่จะได้หลุดพ้นจากกิเลสตัณหา แต่แล้ววันหนึ่งจิ้งจอกสาวเกิดไปหลงรักชายตัดฟืนที่ตนพบเจอโดยบังเอิญที่แหล่งน้ำ จึงแปลงกายเป็นสาวงามเพื่อที่จะได้ครอบครองร่างกายและหัวใจของชายตัดฟืน ต่อมาไม่นานทั้งสองตกลงปลงใจที่จะอยู่ด้วยกันฉันสามีภรรยา

          กาลเวลาผ่านพ้นไปทำให้จิ้งจอกสาวเริ่มอ่อนแอลงไปเรื่อยๆเพราะอาศัยอยู่กับมนุษย์นานเกินไป จึงทำให้จิ้งจอกสาวคืนร่างเดิมกลายเป็นจิ้งจอกขาวที่มีดวงตาแดงฉานน่ากลัว เมื่อสามีรู้ว่าตนเองอาศัยอยู่กับจิ้งจอกก็ตกใจเป็นอย่างมากจึงวิ่งหนีผู้เป็นภรรยาอย่างสุดชีวิตจนกระทั่งพลาดพลั้งตกเหวเสียชีวิต

          จิ้งจอกสาวเมื่อรู้ว่าสามีของตนได้เสียชีวิตไปแล้วจึงได้แต่โทษตัวเองและเสียใจกับการตัดสินใจที่ผิดพลาดของตนทุกๆวันจิ้งจอกสาวจะออกไปนั่งเป่าขลุ่ยที่ปากเหวที่ที่สามีของตนได้เสียชีวิตลง และเมื่อถึงบั้นปลายชีวิต ร่างของจิ้งจอกสาวได้กลายเป็นหินสีขาวอยู่บนปากเหวนั้นตามคำอธิฐานก่อนตายของตนว่าจะขออยู่ที่นี่ตลอดไปพร้อมกับสามีที่เสียชีวิตไปตลอดกาล...”

ชายวัยกลางคนวางหนังสือเล่มหนาบนโต๊ะไม้ที่เก่าแก่พอๆกับตัวเขาเองก่อนจะหันมายิ้มให้กับหญิงสาวผมยาวดำขลับที่มีดวงตาเสมือนลูกแก้วสีน้ำเงินแล้วถามหญิงสาวที่นั่งนิ่งตาแป๋วตรงข้ามกับตัวเองว่า

        “เป็นยังไง โฮยอน สนุกรึเปล่าล่ะ” หญิงสาวทำหน้ามุ่ยพลางกอดอกแล้วตอบด้วยน้ำเสียงขุ่นๆไปว่า

      “จะสนุกได้ยังไงล่ะปู่ เรื่องนี้มันเศร้าซะจนปวดตับอยู่แล้วเนี่ย”

ผู้เป็นปู่หัวเราะออกมาอย่างชอบใจกับคำพูดของหลานสาวที่แสนจะไร้เดียงสาของตนก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนว่า

       “ฮะๆ งั้นหรอกเหรอ”

      “ว่าแต่...เรื่องที่ท่านปู่เล่ามา มันคือเรื่องจริงอย่างงั้นเหรอคะ” หญิงสาวถามพลางทำหน้าสงสัย

       “มันก็เป็นแค่เรื่องเล่าขานกันมาแค่นั้นแหละ”

       “งั้น...ถ้าเกิดฮายังเกิดหลงรักมนุษย์ขึ้นมาเหมือนจิ้งจอกสาวตนนั้น ฮายังก็จะไม่ตายใช่รึเปล่าคะ”

ผู้เป็นปู่ถึงกับชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะกลับมามีสีหน้ายิ้มแย้มเช่นเดิมเมื่อเห็นดวงตาที่เปล่งประกายสุกใสเสมือนลูกแก้วสีน้ำเงินของหลานสาวอันเป็นที่รัก

        “ขึ้นชื่อว่าต่างเผ่าพันธุ์ ก็ไม่สมควรที่จะอยู่ด้วยกันสิหลานรัก”

        “งั้นหรอกเหรอคะ...”หญิงสาวพยักหน้ารับเบาๆอย่างเข้าใจ ก่อนจะพูดออกมาลอยๆประสาเด็กสาวที่แสนจะขี้สงสัยและยังไม่เข้าใจความเป็นไปของโลกใบนี้มากนักเพราะไม่เคยออกไปเที่ยวที่ไหนไกลหูไกลตาของผู้เป็นปู่เลยแถมหล่อนยังเป็นหลานเพียงคนเดียวที่ปู่ของหล่อนมีและเป็นหลานที่รักยิ่งของปู่

        “แล้วระหว่างมนุษย์กับจิ้งจอกอย่างเราใครน่ากลัวกว่ากันน๊า...”

โครม!!!

ระหว่างที่สองปู่หลานกำลังคุยกันอยู่นั้น  สายฟ้าที่ลั่นลงมาอย่างไร้ความปราณี ทำให้หญิงสาวร่างบางถึงกับหน้าเหวอไปตามๆเสียงนั้นจนหางที่ซ่อนอยู่ข้างหลังของหล่อนกระเด้งออกมาตามสัญชาตญาณเมื่อตกใจ

       “อะจ๊ากกก!! “

ผู้เป็นปู่มองไปยังที่ที่ฟ้าผ่าลงมาซึ่งไม่ไกล้และไม่ไกลมากนักจากที่ที่เขาอยู่  ก่อนจะเพ่งมองอย่างพินิจและครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและบอกกับผู้เป็นหลานด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างจะเครียดว่า

        “ปู่จะออกไปข้างนอกซักพัก ระหว่างนี้หลานอย่าออกจากถ้ำนี้เด็ดขาดนะ....เข้าใจมั๊ย”

หญิงสาวพยักหน้ารับเบาๆอย่าง งงๆ พลางมองปู่ที่กำลังเดินออกจากถ้ำไปพร้อมกับไม้เท้าคู่ใจอย่างไม่กระพริบตา ก่อนที่ในหัวจะเริ่มคิดอะไรที่พิเลนๆขึ้นมาตามประสานิสัยที่อยู่ไม่เป็นสุขของเจ้าตัว

        หญิงสาวเพ่งมองหาผู้เป็นปู่ที่เดินออกไปจนลับตา ก่อนจะถอนหายใจแรงๆเพื่อรวบรวมความกล้าแล้วค่อยๆย่างกรายออกมาจากปากถ้ำช้าๆ มองซ้ายแลขวาอย่างพินิจ เพราะเจ้าหล่อนเพิ่งได้ย่างกรายออกมาจากถ้ำเป็นครั้งแรกหลังจากที่เกิดมาอยู่บนโลกใบนี้ได้ 20 ปีบริบูรณ์  จนท้ายที่สุดเจ้าตัวก็มายืนเด่นหราอยู่ที่กลางทุ่งหญ้าที่แสนกว้างใหญ่ แม้ว้าท้องฟ้าจะดูมืดมิดไร้ซึ่งดวงดาวแต่ก็ยังมีหิ่งห้อยตัวน้อยรายล้อมอ้อมตัวหล่อนอย่างมากมาย พร้อมกับดวงจันทร์ดวงโตที่ส่องแสงสาดส่องผิวกายที่ขาวนวลเหมือนปุยนุ่นที่มีชุดเดรสสายเดี่ยวสีขาวบริสุทธ์ที่ยาวคลุมเข่าปกคลุมร่างบางไว้ ก่อนที่ชายกระโปรงจะสยายบานออกเมื่อเอวบางหมุนวนพลางยื่นแขนกางออกรับลม  ริมฝีปากบางคลี่ยิ้มออกอย่างมีความสุขพลางเงยหน้าแหงนมองดวงจันทร์อย่างเต็มตา  ทำให้ดวงตาสีน้ำเงินคู่งามเปล่งประกายเจิดจรัสซะยิ่งกว่าหมู่ดาวบนท้องนภา

            “วู้ๆๆๆ!! มีความสุขจริงๆเลย!!” หญิงสาวตะโกนลั่นทุ่ง นี่คือความฝันอีกหนึ่งอย่างที่เธอต้องการจะทำมันอย่างที่จิ้งจอกตัวอื่นๆได้ทำ แต่เป็นเพราะผู้เป็นปู่ห้ามและตำหนิอยู่เสมอว่าห้ามออกมาเที่ยวเล่นข้างนอกด้วยเหตูผลที่ว่ามันจะเป็นอันตราย

            “เฮ้อ…มีความสุขซะยิ่งกว่าได้กินเนื้ออีกแฮะ”

หญิงสาวว่าพลางล้มตัวนอนบนผืนหญ้าเขียวขจี  ในดวงตาก็จับจ้องมองดูดวงจันทร์อย่างเป็นประกาย ก่อนที่ดวงตากลมโตนั้น จะค่อยๆหนักอึ้ง ขึ้นมาก่อนที่จะค่อยเผยอหลับลงอย่างช้าๆ ในความคิดของหญิงสาวมันเป็นอะไรที่มีความสุขที่สุดเท่าที่เคยมีมาก่อน เหมือนตัวเธอเองกำลังล่องลอย อยู่ในอากาศก็ไม่ปาน  ก่อนที่จะนึกถึงใบหน้าของปู่ขึ้นมาตะหงิดๆ พลางในใจก็คิดได้ว่า ถ้าเกิดปู่ของตนรู้เรื่องนี้เข้าเธอต้องโดนตำหนิมากแน่ๆ เมื่อคิดได้ดังนั้น หญิงสาวก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมาอย่างช้าแล้วลุกขึ้นจากผืนหญ้าอย่างหักห้ามใจอย่างถึงที่สุด

         “แล้วฉันจะออกมาหาแกอีกนะผืนหญ้า” หญิงสาวว่าพลางทำหน้าเศร้า ก่อนจะเดินคอตกกลับไปยังที่ๆตัวเองมา

แต่ทว่า...ทันใดนั้นเอง  ดวงตากลมโตเพ่งมองไปที่พระจันทร์ที่ดูแปรเปลี่ยนไปอย่างช้าๆ พลางสายลมเริ่มแรงและวูบไหวอย่างไม่เป็นกระแสทำให้หญิงสาวเผลอกระชับกอดอกตัวเองแน่น

     ดวงจันทร์ค่อยๆหายไปทีละนิด ร่างบางยืนอึ้งอยู่กลางทุ่งหญ้ากว้างสายตายังคงจับจ้องมองดูปรากฎการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้นและไม่กี่พริบตาดวงจันทร์บนท้องฟ้าก็พลันหายไป แต่...มีสิ่งหนึ่งที่มันเริ่มหายไปพร้อมกับดวงจันทร์

         นั่นก็คือ.....ตัวของเจ้าหล่อนเอง !!

         “น..นี่...นี่มัน...เกิดอะไรขึ้นเนี่ย...ปู่...ปู่จ๋า!! ”