รวม Drabble ของเรื่อง The maze runner by yuhankung

ลำดับตอนที่ #1 : Drabble: I'm sick.

Drabble: I'm sick.

Pairing: minho x newt

Rate: PG-15

#minewt

มินโฮรู้เพียงแค่ว่าเขาไม่อาจละสายตาจากนิวท์ได้เลย

แต่เขาไม่รู้ว่านิวท์เองก็แอบเฝ้ามองเขาอยู่เช่นกัน

มินโฮชอบนิวท์มาก และแน่นอนว่าทุกคนบนท้องทุ่งแห่งนี้ก็ชอบนิวท์มากเช่นกัน เพียงแต่ไม่ใช่ทุกคนที่จะมีอาการเช่นเดียวกับเขา

"ขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม" เสียงคุ้นหูแฝงไปด้วยความกังวลดังขึ้นข้างๆทำให้นิวท์หันไปมองอย่างแปลกใจก่อนจะพยักหน้าแล้วเดินตามมา

สีหน้าของนิวท์ดูกังวล แต่เขาเองก็กังวลแทบไม่แตกต่างกัน เพียงแต่เรื่องนี้เขาคิดว่ามันจำเป็นที่จะต้องปรึกษากับใครสักคนที่เขาไว้ใจและเชื่อใจได้

คนคนนั้นสำหรับมินโฮก็คือนิวท์

"นิวท์...ชั้นคิดว่าตัวเองกำลังป่วย"

สีหน้าฉงนบ่งบอกดีว่าอีกฝ่ายรู้สึกไม่เข้าใจแต่ก็ยังห่วงใยถามไถ่อาการ มือเรียวที่ยกขึ้นอังบริเวณหน้าผากเรียกความร้อนให้เห่อขึ้นที่ไปหน้าโดยอัตโนมัติ

"นายมีไข้รึเปล่า ถ้าอย่างนั้นนายควรจะไปหาพวกเพียกพยาบาลให้ดูอาการนะ"

ลมหายใจอุ่นๆในระยะใกล้ทำเอาเขาแทบบ้า ก้อนเนื้อในอกเต้นแรงเสียยิ่งกว่ายามที่โลดแล่นอยู่ในเขาวงกตเสียอีก

"ไม่ใช่ไข้ ชั้นรู้" มินโฮหลับตาลงเพื่อตั้งสติครู่หนึ่งก่อนเงยหน้ามาสบตาเข้ากับดวงตาสีน้ำตาลอ่อนที่มองมาอย่างเป็นห่วง

"สาเหตุมาจากนาย ชั้นหยุดมองนายไม่ได้ ตั้งแต่ที่ขึ้นมาจากกล่อง เวลาสบตากับนายก็รู้สึกเจ็บหน้าอก ... แล้วเวลานายแตะตัวชั้นมันก็รู้สึกเหมือนจะป่วยทั้งที่ชั้นก็แข็งแรงดี ... นายคิดว่าไง?"

ให้ตายเถอะ...ให้ตาย

นิวท์แทบอยากสบถแล้วจับเจ้านักวิ่งหน้าโง่ตรงหน้ามาตั๊นหน้าซักสองสามหมัดเผื่ออะไรๆในหัวมันจะเข้าที่เข้าทางขึ้นบ้าง

เจ้าบื้อมินโฮมันพึ่งจะสารภาพรักกับเขาด้วยสีหน้ากังวลแล้วบอกว่าตัวเองป่วย แถมยังเอาอาการป่วยของตัวเองมาปรึกษาเพื่อนสนิทอย่างเขา

มินโฮไม่รู้ด้วยซ้ำว่านี่คืออาการตกหลุมรัก

ดี...ดีมาก.....

"แค่นั้นเหรอ..." นิวท์รู้ว่าตัวเองกำลังยิ้ม ยิ้มกว้างมากเสียด้วยเพราะหัวใจนั้นกำลังพองโตอย่างบอกไม่ถูก

"นายบอกว่านายเจ็บหน้าอกเวลาคุยกับชั้นใช่ไหม? งั้นทำแบบนี้"

มินโฮไม่เข้าใจเลยว่าทำไมนิวท์ถึงได้ยิ้มแปลกๆแบบนั้นแต่วิธีรักษาของนิวท์ก็ได้ผลแบบทันตาเห็นเมื่อนิวท์ขยับเข้ามาใกล้ก่อนสอดนิ้วของตัวเองเข้าประสานกับมือของเขาอย่างแผ่วเบาราวกับปลอบประโลมทำให้หัวใจที่เต้นอย่างบ้าคลั่งค่อยๆสงบลง

"ดีขึ้นแล้ว" ผมร้องขึ้นอย่างดีใจ ที่แท้ก็แค่จับมือกับนิวท์ก็ไม่ต้องทนเจ็บหน้าอกแล้ว

"แล้วนายก็ยังรู้สึกหนาวๆร้อนๆเวลาชั้นโดนตัวด้วยใช่ไหม?" ริมฝีปากได้รูปยกยิ้มให้กับชายหนุ่มที่พยักหน้าตอบรับก่อนจะส่งสายตาเจ้าเล่ห์ให้

"นี่คือวิธีแก้..."

มินโฮขยับเข้าใกล้เพื่อฟังวิธีแก้ไขนั่นชัดๆแต่กลับไม่มีเสียงอะไรเล็ดลอดออกมา

อันที่จริงก็มีอยู่นิดหน่อย...แต่เป็นเสียงจากการทำสงครามอย่างเร่าร้อนระหว่างรองหัวหน้าและผู้นำนักวิ่ง

มินโฮลืมอาการหนาวๆร้อนๆไปได้เลยเพราะจูบแรกที่กำลังดำเนินอยู่ตอนนี้ก็ทำเอาเขาแทบลุกเป็นไฟอยู่แล้ว...

จบจ้ะ