ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [บันทึก] ฟิค ( สิ่งที่รอคอย... ) // บทที่ 1
สวัสดีค่ะ ท่านผู้อ่านทุกท่าน...>/\<
นี่คือฟิคเรื่องเเรกของบทความนี้นะคะ^^ เป็นฟิค ปริ๊น ออฟ เทนนิส ค่ะ
เป็นฟิคชายหญิงผสมวายนะคะ^O^//โดนตบ
ขอฝากด้วยค่ะ......
หมายเหตุ : เรื่องนี้เป็นพล็อตไดอารี่ ภาคที่หนึ่งนะคะ (เนื่องจาก ข้าน้อยมีความคิดจะเเต่งฟิคฤดูกาล...เเต่มันก็เเค่ฝันลมๆเเล้งๆเท่านั้นเอง...)
................................................................................................................................................................................................
อ๊ะ....ใครอ่านไดอารี่ของฉันกันน่ะ...?
ไดอารี่ของคนอื่นน่ะ...เขาห้ามเเอบอ่านนะรู้ไหม?
เเต่ก็ช่างเถอะ...ช่วยไม่ได้นี่นะ....รู้ความลับหมดเเล้วละสิ....
ฉันชื่อ " ริวซากิ ซากุโนะ " ใช่เเล้วล่ะ ฉันเป็นเจ้าของไดอารี่เล่มนี้ ที่พวกคุณกำลังอ่านกันอยู่ไงล่ะ
ฉันเป็นหลานสาวของอาจารย์ริวซากิ...คุณย่าของฉันเป็นโค้ชชมรมเทนนิสเซงาคุของโรงเรียนเซชุนที่ฉันกำลังเรียนอยู่
เเต่ว่า...ด้วยเหตุผลนี้เเละ...ที่ฉันได้มาเจอกับ"เขาคนนั้น"
ถึงจะรู้อยู่เเก่ใจดีว่า...มันไม่มีวันก็ตามที....
................................................................................
วันที่ : 16 พฤษภาคม xxxx
อากาศในช่วงนี้ร้อนชะมัดเลย ให้ตายสิ นี่ขนาดใส่เสื้อเเขนสั้นเเล้วน้า ยังเหงื่อเเตกเหมือนปอาบน้ำเลย
โทโมกะจังเอง ก็บ่นกระปอดประเเปดไม่ต่างกัน=3=;;;
ฉันได้ยินที่พวกรุ่นพี่ในชมรมเทนนิสพูดกันว่า มีเด็กใหม่เข้ามาในชมรม เห็นว่าเก่งสุดๆเลย
ถึงจะพูดอย่างนั้นก็เถอะ น้ำเสียงของพวกรุ่นพี่ ดูไม่ค่อยจะชอบใจเท่าไหร่เลยเเฮะ นี่ละน้า
อากาศที่ร้อนในตอนบ่าย.... ฉันได้ยินเสียงอึกทึกดังขึ้น
ฉันรีบเดินตรงไปที่คอร์ดเทนนิสที่กำลังมีคนมุงกันอยู่.....อ๊ะ...นั่นใช่เด็กใหม่คนนั้นหรือเปล่านะ??
เส้นผมสีเขียวอมดำ .... เเล้วก็นัยน์ตานั่นอีก....ดูสะดุดตาไม่น้อยเลยนะเนี่ย
ดูจากภายนอกเเล้ว...คงเป็นเด็กปีหนึ่งสินะ....
......เสียงโหวกยังดังไม่หยุดหย่อน ผู้คนเบียดเสียด จนฉันทำได้เเค่ ยืนมองอยู่ห่างๆ
คนๆนั้น เริ่มสังเกตุเห็นความผิดปกติชั่วขณะ.....เขาหันมามองทางฉันเล็กน้อย....
จนฉันรู้สึกเหมือนตกอยู่ในภวังค์..... นี่มันอะไรกันเนี่ย??
บ้าจริง...เขาไม่ได้มองฉันสักหน่อย...เขาหันไปมองพวกรุ่นพี่เท็ตสึกะที่กำลังเดินมาต่างหาก...
............................................................................................................................................................................................................
วันที่ : 17 พฤษภาคม xxxx
ข่าวลือของเด็กปีหนึ่งที่เก่งกาจ(ในหมู่ผู้ชาย) เป็นที่โจษจัณฑ์กันไปทั่วทั้งโรงเรียนทันที หลังจากวันนั้นไม่นานนัก
ใช่เเล้วล่ะ ฉันคิดไม่ผิดจริงๆ เขาคนนั้นละ คือเด็กใหม่ที่ว่า รู้สึกจะชื่อ เอจิเซ็น เรียวมะ สินะ?
ดูเหมือนว่าโทโมะจังจะชอบเรียวมะคุงมากเลยล่ะ ท่านเรียวมะๆๆ ทั้งวันเชียว= =;
เรียวมะคุง...งั้นสินะ? เขาเรียนอยู่ห้องข้างๆฉันนี่เเละ ไม่ไกลเท่าไหร่เลย
เเละที่หน้าตกใจก็คือ เขาเป็นเด็กปีหนึ่งคนเดียวในชมรมเซงาคุที่เป็นตัวจริง! สุดยอดไปเลยเเฮะ
ถ้าเทียบกับฉันเเล้ว...ฉันคงเป็นเเค่เศษฝุ่นสินะ....เฮ้อ
เเต่ถึงจะพูดอย่างนั้นก็เถอะ ทุกคนเองก็ไม่ได้รังเกียจอะไรเรียวมะคุงเลย
ทุกคนดีกับเรียวมะคุงมากๆ^_________________^
ดีจังเลยน้า.....
.................................................................................................................................................................................................
วันที่ : 14 มิถุนายน xxxx
วันนี้ฉันจะต้องไปซื้อเเร็คเก็ตกับเรียวมะคุงล่ะ......>O<
เอ่อ...รู้สึกเหมือนคุณย่ากำลังด่าฉันว่ายัยโง่ ยังไงไม่รู้เลยเเฮะ= =;;
ตื่นเต้นจัง.....ตื่นเต้นจนถึงขนาดเลือกชุดมาใส่ออกนอกบ้านจนกองเต็มที่นอน=__________=;; ง่ะ...มันไม่สวยสักตัว
เฮ้อ...เหนื่อยใจ ใส่ๆไปสักตัวดีกว่า...ทำอย่างกับไปเด็ตกับเรียวมะคุงอย่างนั้นเเละ....
อ๊ะ...เดตงั้นเหรอ? ...คิดบ้าอะไรอยู่เนี่ย เราไปซื้อเเร็คเก็ตต่างหาก...
..................เเร็กเก็ต...เเร็กเก็ต....เเร็กเก็ต....ท่องไว้สิ!!!
โอย...จะบ้าตายยยยT{}T
เเค่ไปกันสองคนเเค่นี้...ใจสั่นซะเเล้ว...เเย่ที่สุดเลย
มีคนเข้าใจผิดด้วยว่าฉันไปเดตกับเรียวมะคุง...ก็จะใครล่ะ...รุ่นพี่โมโมะ กับคุณลุง...ไม่สิ พ่อของเรียวมะคุงน่ะ=___=
นี่.....ฟังหน่อยสิ ฉันไม่ได้มาเด็ตกับเรียวมะคุงสักหน่อยน้าาา!!!!T______T
ถึงจะ...หวังอยู่ลึกๆก็เถอะ.....
................................................................................................................................................................................................................
วันที่ : 7 กรกฎาคม xxxx
วันนี้เป็นวันลงชื่อเเข่งน่ะ.....โอ๊ย...เเย่เเล้วล่ะ.....
ทำไมน่ะเหรอ...ก็เรียวมะคุงยังไม่มาน่ะสิ!!!!! ตายๆๆๆๆ
ถ้าสิบโมงเช้ายังไม่มา กรรมการจะถือว่าสละสิทธิ์ เเต่นี่มันเหลือเเค่อีกหกนาทีเองนี่นาT^T อ๊ากกกกก
ขอให้มาทันด้วยเถิด....เพี้ยง....>/\<
เอ่อ...ดูเหมือนว่าพวกรุ่นพี่จะเเก้ปัญหาโดยจับโฮลิโอะคุงเเต่งตัวเป็นเรียวมะคุงไปลงชื่อเเทนก่อนน่ะ =________=;;
เเต่ปัญหามันอยู่ที่...โฮลิโอะคุง ดันไปพูดโม้ซะดังจนคนที่มาลงเเข่งที่อยู่คอร์ดข้างๆหมั่นไส้ ท้าเเข่งเพื่อเเสดงฝีมือ= =;;
โชคดีที่เรียวมะคุงมาทันเวลา....
เเต่ตอนเเรกดูเหมือนจะไม่ยอมช่วยนะ....ฉันขอร้องอยู่สักพักเเน่ะ...เรียวมะคุงถึงยอม...=3=
เเละวันนี้...ก็ผ่านไปได้ด้วยดี....หรือเปล่านะ???=_________=;;
.........................................................................................................................................................................................................
วันที่ : 10 กรกฏาคม xxxx
เนื่องจากวันนี้ เรียวมะคุงลงเเข่ง เเล้วโทโมะจังบอกฉันว่า เรียวมะคุงต้องการกำลังใจอย่างมาก
ก็เลยเเต่งคอสตูมพิเศษ เชียร์ลีด เเละปอมๆ ลงมาที่คอร์ด = =;
เเต่....ทำไมต้องจับฉันเเต่งด้วยล่ะ...กระโปรงมันสั้นเกินไปเเล้วน้า...ขาฉันไม่สวยT{}T
เเล้วนอกจากนี้...ฉันยังปล่อยไก่ไปเต็มที่....
ซากุโนะ...เเกเอาความกล้าเเบบนั้นมาจากไหนหาาาาาาาาาา!!!
ไปตะโกนเชียร์ปาวๆ อยู่ริมสนามเเบบนั้นได้ไงเนี่ยยT____T!!
อับอายๆๆๆๆๆๆๆๆ!!! ฮือออ.......
................................................................................................................................................................................................................
วันที่ : 20 กรกฏาคม xxxx
วันนี้ทุกคนต้องเเข่งกับโรงเรียนฟุโดมิเนะล่ะ...สู้ๆนะคะทุกคน!!!>O<
เเล้วก็...วันนี้เรียวมะคุงก็เเข่งกับอิบุ ชินจิ เเห่งฟุโดมิเนะด้วยล่ะ
เเต่ว่า......ตอนที่กำลังเเข่งกับ อิบุ ชินจิ
จู่ๆเรียวมะคุงเกิดอาการเเปลกๆขึ้น อยู่ๆ ก็กำมือไม่ได้....
นี่มันอะไรกันเนี่ย....เกิดอะไขึ้น...?
รุ่นพี่อินูอิที่กำลังมองอยู่บอกพวกเราว่า นั่นคือ อาการสป็อต ซึ่งเป็นผลมาจากท่าไม้ตายของอิบุชินจิ....
เเละที่ร้ายกว่านั้นก็คือ...
ตอนที่เรียวมะคุงกำลังเหวี่ยงเเร็คเก็ตเพื่อตีลูกโต้กลับ เเร็คเก็ตในมือของเรียวมะคุงหลุดจากฝ่ามือ เพราะกล้ามเนื้อของเรียว
มะคุงไม่มีเเรง
มันเหวี่ยงไปโดนกับขอบเน็ตตรงหัวมุมที่ทำจากเหล็ก จนเเตกเป็นชิ้นเล็กชินน้อย
ส่วนที่เเตกออกมาส่วนหนึ่ง...กระเด็นออกมาโดนตาของเรียวมะคุง!!
เลือดไหลออกมามาก...จนบางส่วยหยดลงตรงสนามเนื่องจากมือของเรียวมะคุงรับปริมาณมันไม่ไหว...
เหมือนฉันในตอนนั้นจะขาดการควบคุมไปเเล้ว...
ฉันตัดสินใจกระโดดลงไปที่คอร์ดเทนนิสทันที พร้มกับดึงโบว์เสื้อนักเรียนไปให้.....ด้วยความเป็นห่วง
เเต่ว่า เรียวมะคุงผลักมือของฉันออกไป พร้อมกับด่าฉันเรื่องที่ฉันเข้ามาในสนามโดยพลการ
คุณย่าที่กำลังมองเหตุการณ์อยู่ เดินเข้ามาหาฉันเเล้วบอกให้ฉันออกไปจากสนามซะ
ฉันพยายามทัดทานเเต่ก็ไม่เป็นผล สุดท้าย ฉันก็ยอมเเพ้...เเล้วเดินจากไป...
เรียวมะคุงฝืนเเข่งต่อทั้งๆที่ตาเจ็บ เเต่ก็สามารถคว้าชัยชนะกลับมาได้
เเต่ฉันก็เข้าใจนะ....เพราะในการเเข่งครั้งก่อน รุ่นพี่คาวามูระ ฝืนลงเเข่งจนข้อมือได้รับบาดเจ็บ
เรียวมะคุง...คงไม่อยากให้ความรู้สึกของรุ่นพี่เเละทุกๆคนเสียเปล่า
เอ...หรือจะบอกว่า ตอบรับความรู้สึกดีนะ??
ไม่สิ....อยากต่อสู้...ละมั้ง?
เอาเถอะๆ คิดไปก็มึนหัวตัวเอง....เอาเป็นว่า
ว่านี้ทุกคนมาฉลองที่ร้านซูชิที่บ้านของรุ่นพี่คาวามูระ เอร็ดอร่อยกันน่าดูเชียว=__________=;;;
...โดยเฉพาะรุ่นพี่คิคุมารุ เเล้วรุ่นพี่โมโมะ สนุกกันน่าดู
วันนี้ คุณน้าจิบะ มาขอเรียวมะคุงถ่ายรูปด้วยล่ะ...อิจฉาจังT^T
ฉันได้เเต่มองห่างๆ...ชีวิตฉันหนอT________________T
เเต่...เหมือนโชคเข้าข้างหรือสวรรค์เริ่มเมตตาก็ไม่รู้....
รุ่นพี่คิคุมารุกับรุ่นพี่โมโมะ เซล้มลงมาทับหลังฉัน จนร่างของฉันกระเด็นไปโดนเรียวมะคุง
จนคุณน้าจิบะกระเด็นออกนอกกล้อง...เลยกลายเป็นว่าฉันถ่ายรูปคู่กับเรียวมะคุงซะงั้น=[]=///
ว่าเเต่....รุ่นพี่คิคุมารุ...อาการเผ็ดวาซาบิซูชิของรุ่นพี่ฟูจิเมื่อกี๊...มันหายไปไหนหมดเเล้วละคะ?=___=
ปล. วันนี้ เขียนยาวจัง= =;;
..........................................................................................................................................................................................................
วันที่ : 29 กรกฏาคม xxxx
วันนี้เรียวมะคุง เเข่งกับรุ่นพี่อาคุสึ จากโรงเรียน ยามาบุกิล่ะ
เเล้วก็...ชนะตามเคย บิงโก!!!!>_____<
เเต่ว่า.......
ไม่กล้าเเม้เเต่จะไปเเสดงความยินดีกับเรียวมะคุง...ขี้ขลาดจริงๆ เนอะ?
ตอนที่เเข่งเสร็จ ทุกคนพากันไปเเสดงความยินดีกับเรียวมะคุงกันหมด...ล้อมหน้าล้อมหลังเลยล่ะ
....เเต่ฉันยืนมองอยู่ห่างๆ ไม่กล้าเข้าไป งี่เง่าจริงๆ
คุณน้าจิบะที่เห็นฉันยืนอยู่ห่างๆ ได้พูดกับฉันว่า....
เสียงเชียร์เป็นสิ่งสำคัญสำหรับนักกีฬา.....
ฉันได้สติคิด มันจริงเหมือนที่คุณน้าพูดจริงๆด้วย...
เเต่เสียงเล็กๆเเผ่วเบานี้...เรียวมะคุง...คงจะไม่ได้ยินหรอกเนอะ...
ช่างเถอะ...ต่อจากนี้...ฉันจะส่งเสียงภายในใจให้ดังที่สุดเลย!!....
..........................................................................................................................................................................................................
กร๊าซซซซซซซซซซ
จบเเล้วภาคเเรกT^T
น้ำตาจะเล็ด...เเง้.........
ทำไม....ฉันเห่ยเยี่ยงนี้T__________T
นี่คือฟิคเรื่องเเรกของบทความนี้นะคะ^^ เป็นฟิค ปริ๊น ออฟ เทนนิส ค่ะ
เป็นฟิคชายหญิงผสมวายนะคะ^O^//โดนตบ
ขอฝากด้วยค่ะ......
หมายเหตุ : เรื่องนี้เป็นพล็อตไดอารี่ ภาคที่หนึ่งนะคะ (เนื่องจาก ข้าน้อยมีความคิดจะเเต่งฟิคฤดูกาล...เเต่มันก็เเค่ฝันลมๆเเล้งๆเท่านั้นเอง...)
................................................................................................................................................................................................
อ๊ะ....ใครอ่านไดอารี่ของฉันกันน่ะ...?
ไดอารี่ของคนอื่นน่ะ...เขาห้ามเเอบอ่านนะรู้ไหม?
เเต่ก็ช่างเถอะ...ช่วยไม่ได้นี่นะ....รู้ความลับหมดเเล้วละสิ....
ฉันชื่อ " ริวซากิ ซากุโนะ " ใช่เเล้วล่ะ ฉันเป็นเจ้าของไดอารี่เล่มนี้ ที่พวกคุณกำลังอ่านกันอยู่ไงล่ะ
ฉันเป็นหลานสาวของอาจารย์ริวซากิ...คุณย่าของฉันเป็นโค้ชชมรมเทนนิสเซงาคุของโรงเรียนเซชุนที่ฉันกำลังเรียนอยู่
เเต่ว่า...ด้วยเหตุผลนี้เเละ...ที่ฉันได้มาเจอกับ"เขาคนนั้น"
ถึงจะรู้อยู่เเก่ใจดีว่า...มันไม่มีวันก็ตามที....
................................................................................
วันที่ : 16 พฤษภาคม xxxx
อากาศในช่วงนี้ร้อนชะมัดเลย ให้ตายสิ นี่ขนาดใส่เสื้อเเขนสั้นเเล้วน้า ยังเหงื่อเเตกเหมือนปอาบน้ำเลย
โทโมกะจังเอง ก็บ่นกระปอดประเเปดไม่ต่างกัน=3=;;;
ฉันได้ยินที่พวกรุ่นพี่ในชมรมเทนนิสพูดกันว่า มีเด็กใหม่เข้ามาในชมรม เห็นว่าเก่งสุดๆเลย
ถึงจะพูดอย่างนั้นก็เถอะ น้ำเสียงของพวกรุ่นพี่ ดูไม่ค่อยจะชอบใจเท่าไหร่เลยเเฮะ นี่ละน้า
อากาศที่ร้อนในตอนบ่าย.... ฉันได้ยินเสียงอึกทึกดังขึ้น
ฉันรีบเดินตรงไปที่คอร์ดเทนนิสที่กำลังมีคนมุงกันอยู่.....อ๊ะ...นั่นใช่เด็กใหม่คนนั้นหรือเปล่านะ??
เส้นผมสีเขียวอมดำ .... เเล้วก็นัยน์ตานั่นอีก....ดูสะดุดตาไม่น้อยเลยนะเนี่ย
ดูจากภายนอกเเล้ว...คงเป็นเด็กปีหนึ่งสินะ....
......เสียงโหวกยังดังไม่หยุดหย่อน ผู้คนเบียดเสียด จนฉันทำได้เเค่ ยืนมองอยู่ห่างๆ
คนๆนั้น เริ่มสังเกตุเห็นความผิดปกติชั่วขณะ.....เขาหันมามองทางฉันเล็กน้อย....
จนฉันรู้สึกเหมือนตกอยู่ในภวังค์..... นี่มันอะไรกันเนี่ย??
บ้าจริง...เขาไม่ได้มองฉันสักหน่อย...เขาหันไปมองพวกรุ่นพี่เท็ตสึกะที่กำลังเดินมาต่างหาก...
............................................................................................................................................................................................................
วันที่ : 17 พฤษภาคม xxxx
ข่าวลือของเด็กปีหนึ่งที่เก่งกาจ(ในหมู่ผู้ชาย) เป็นที่โจษจัณฑ์กันไปทั่วทั้งโรงเรียนทันที หลังจากวันนั้นไม่นานนัก
ใช่เเล้วล่ะ ฉันคิดไม่ผิดจริงๆ เขาคนนั้นละ คือเด็กใหม่ที่ว่า รู้สึกจะชื่อ เอจิเซ็น เรียวมะ สินะ?
ดูเหมือนว่าโทโมะจังจะชอบเรียวมะคุงมากเลยล่ะ ท่านเรียวมะๆๆ ทั้งวันเชียว= =;
เรียวมะคุง...งั้นสินะ? เขาเรียนอยู่ห้องข้างๆฉันนี่เเละ ไม่ไกลเท่าไหร่เลย
เเละที่หน้าตกใจก็คือ เขาเป็นเด็กปีหนึ่งคนเดียวในชมรมเซงาคุที่เป็นตัวจริง! สุดยอดไปเลยเเฮะ
ถ้าเทียบกับฉันเเล้ว...ฉันคงเป็นเเค่เศษฝุ่นสินะ....เฮ้อ
เเต่ถึงจะพูดอย่างนั้นก็เถอะ ทุกคนเองก็ไม่ได้รังเกียจอะไรเรียวมะคุงเลย
ทุกคนดีกับเรียวมะคุงมากๆ^_________________^
ดีจังเลยน้า.....
.................................................................................................................................................................................................
วันที่ : 14 มิถุนายน xxxx
วันนี้ฉันจะต้องไปซื้อเเร็คเก็ตกับเรียวมะคุงล่ะ......>O<
เอ่อ...รู้สึกเหมือนคุณย่ากำลังด่าฉันว่ายัยโง่ ยังไงไม่รู้เลยเเฮะ= =;;
ตื่นเต้นจัง.....ตื่นเต้นจนถึงขนาดเลือกชุดมาใส่ออกนอกบ้านจนกองเต็มที่นอน=__________=;; ง่ะ...มันไม่สวยสักตัว
เฮ้อ...เหนื่อยใจ ใส่ๆไปสักตัวดีกว่า...ทำอย่างกับไปเด็ตกับเรียวมะคุงอย่างนั้นเเละ....
อ๊ะ...เดตงั้นเหรอ? ...คิดบ้าอะไรอยู่เนี่ย เราไปซื้อเเร็คเก็ตต่างหาก...
..................เเร็กเก็ต...เเร็กเก็ต....เเร็กเก็ต....ท่องไว้สิ!!!
โอย...จะบ้าตายยยยT{}T
เเค่ไปกันสองคนเเค่นี้...ใจสั่นซะเเล้ว...เเย่ที่สุดเลย
มีคนเข้าใจผิดด้วยว่าฉันไปเดตกับเรียวมะคุง...ก็จะใครล่ะ...รุ่นพี่โมโมะ กับคุณลุง...ไม่สิ พ่อของเรียวมะคุงน่ะ=___=
นี่.....ฟังหน่อยสิ ฉันไม่ได้มาเด็ตกับเรียวมะคุงสักหน่อยน้าาา!!!!T______T
ถึงจะ...หวังอยู่ลึกๆก็เถอะ.....
................................................................................................................................................................................................................
วันที่ : 7 กรกฎาคม xxxx
วันนี้เป็นวันลงชื่อเเข่งน่ะ.....โอ๊ย...เเย่เเล้วล่ะ.....
ทำไมน่ะเหรอ...ก็เรียวมะคุงยังไม่มาน่ะสิ!!!!! ตายๆๆๆๆ
ถ้าสิบโมงเช้ายังไม่มา กรรมการจะถือว่าสละสิทธิ์ เเต่นี่มันเหลือเเค่อีกหกนาทีเองนี่นาT^T อ๊ากกกกก
ขอให้มาทันด้วยเถิด....เพี้ยง....>/\<
เอ่อ...ดูเหมือนว่าพวกรุ่นพี่จะเเก้ปัญหาโดยจับโฮลิโอะคุงเเต่งตัวเป็นเรียวมะคุงไปลงชื่อเเทนก่อนน่ะ =________=;;
เเต่ปัญหามันอยู่ที่...โฮลิโอะคุง ดันไปพูดโม้ซะดังจนคนที่มาลงเเข่งที่อยู่คอร์ดข้างๆหมั่นไส้ ท้าเเข่งเพื่อเเสดงฝีมือ= =;;
โชคดีที่เรียวมะคุงมาทันเวลา....
เเต่ตอนเเรกดูเหมือนจะไม่ยอมช่วยนะ....ฉันขอร้องอยู่สักพักเเน่ะ...เรียวมะคุงถึงยอม...=3=
เเละวันนี้...ก็ผ่านไปได้ด้วยดี....หรือเปล่านะ???=_________=;;
.........................................................................................................................................................................................................
วันที่ : 10 กรกฏาคม xxxx
เนื่องจากวันนี้ เรียวมะคุงลงเเข่ง เเล้วโทโมะจังบอกฉันว่า เรียวมะคุงต้องการกำลังใจอย่างมาก
ก็เลยเเต่งคอสตูมพิเศษ เชียร์ลีด เเละปอมๆ ลงมาที่คอร์ด = =;
เเต่....ทำไมต้องจับฉันเเต่งด้วยล่ะ...กระโปรงมันสั้นเกินไปเเล้วน้า...ขาฉันไม่สวยT{}T
เเล้วนอกจากนี้...ฉันยังปล่อยไก่ไปเต็มที่....
ซากุโนะ...เเกเอาความกล้าเเบบนั้นมาจากไหนหาาาาาาาาาา!!!
ไปตะโกนเชียร์ปาวๆ อยู่ริมสนามเเบบนั้นได้ไงเนี่ยยT____T!!
อับอายๆๆๆๆๆๆๆๆ!!! ฮือออ.......
................................................................................................................................................................................................................
วันที่ : 20 กรกฏาคม xxxx
วันนี้ทุกคนต้องเเข่งกับโรงเรียนฟุโดมิเนะล่ะ...สู้ๆนะคะทุกคน!!!>O<
เเล้วก็...วันนี้เรียวมะคุงก็เเข่งกับอิบุ ชินจิ เเห่งฟุโดมิเนะด้วยล่ะ
เเต่ว่า......ตอนที่กำลังเเข่งกับ อิบุ ชินจิ
จู่ๆเรียวมะคุงเกิดอาการเเปลกๆขึ้น อยู่ๆ ก็กำมือไม่ได้....
นี่มันอะไรกันเนี่ย....เกิดอะไขึ้น...?
รุ่นพี่อินูอิที่กำลังมองอยู่บอกพวกเราว่า นั่นคือ อาการสป็อต ซึ่งเป็นผลมาจากท่าไม้ตายของอิบุชินจิ....
เเละที่ร้ายกว่านั้นก็คือ...
ตอนที่เรียวมะคุงกำลังเหวี่ยงเเร็คเก็ตเพื่อตีลูกโต้กลับ เเร็คเก็ตในมือของเรียวมะคุงหลุดจากฝ่ามือ เพราะกล้ามเนื้อของเรียว
มะคุงไม่มีเเรง
มันเหวี่ยงไปโดนกับขอบเน็ตตรงหัวมุมที่ทำจากเหล็ก จนเเตกเป็นชิ้นเล็กชินน้อย
ส่วนที่เเตกออกมาส่วนหนึ่ง...กระเด็นออกมาโดนตาของเรียวมะคุง!!
เลือดไหลออกมามาก...จนบางส่วยหยดลงตรงสนามเนื่องจากมือของเรียวมะคุงรับปริมาณมันไม่ไหว...
เหมือนฉันในตอนนั้นจะขาดการควบคุมไปเเล้ว...
ฉันตัดสินใจกระโดดลงไปที่คอร์ดเทนนิสทันที พร้มกับดึงโบว์เสื้อนักเรียนไปให้.....ด้วยความเป็นห่วง
เเต่ว่า เรียวมะคุงผลักมือของฉันออกไป พร้อมกับด่าฉันเรื่องที่ฉันเข้ามาในสนามโดยพลการ
คุณย่าที่กำลังมองเหตุการณ์อยู่ เดินเข้ามาหาฉันเเล้วบอกให้ฉันออกไปจากสนามซะ
ฉันพยายามทัดทานเเต่ก็ไม่เป็นผล สุดท้าย ฉันก็ยอมเเพ้...เเล้วเดินจากไป...
เรียวมะคุงฝืนเเข่งต่อทั้งๆที่ตาเจ็บ เเต่ก็สามารถคว้าชัยชนะกลับมาได้
เเต่ฉันก็เข้าใจนะ....เพราะในการเเข่งครั้งก่อน รุ่นพี่คาวามูระ ฝืนลงเเข่งจนข้อมือได้รับบาดเจ็บ
เรียวมะคุง...คงไม่อยากให้ความรู้สึกของรุ่นพี่เเละทุกๆคนเสียเปล่า
เอ...หรือจะบอกว่า ตอบรับความรู้สึกดีนะ??
ไม่สิ....อยากต่อสู้...ละมั้ง?
เอาเถอะๆ คิดไปก็มึนหัวตัวเอง....เอาเป็นว่า
ว่านี้ทุกคนมาฉลองที่ร้านซูชิที่บ้านของรุ่นพี่คาวามูระ เอร็ดอร่อยกันน่าดูเชียว=__________=;;;
...โดยเฉพาะรุ่นพี่คิคุมารุ เเล้วรุ่นพี่โมโมะ สนุกกันน่าดู
วันนี้ คุณน้าจิบะ มาขอเรียวมะคุงถ่ายรูปด้วยล่ะ...อิจฉาจังT^T
ฉันได้เเต่มองห่างๆ...ชีวิตฉันหนอT________________T
เเต่...เหมือนโชคเข้าข้างหรือสวรรค์เริ่มเมตตาก็ไม่รู้....
รุ่นพี่คิคุมารุกับรุ่นพี่โมโมะ เซล้มลงมาทับหลังฉัน จนร่างของฉันกระเด็นไปโดนเรียวมะคุง
จนคุณน้าจิบะกระเด็นออกนอกกล้อง...เลยกลายเป็นว่าฉันถ่ายรูปคู่กับเรียวมะคุงซะงั้น=[]=///
ว่าเเต่....รุ่นพี่คิคุมารุ...อาการเผ็ดวาซาบิซูชิของรุ่นพี่ฟูจิเมื่อกี๊...มันหายไปไหนหมดเเล้วละคะ?=___=
ปล. วันนี้ เขียนยาวจัง= =;;
..........................................................................................................................................................................................................
วันที่ : 29 กรกฏาคม xxxx
วันนี้เรียวมะคุง เเข่งกับรุ่นพี่อาคุสึ จากโรงเรียน ยามาบุกิล่ะ
เเล้วก็...ชนะตามเคย บิงโก!!!!>_____<
เเต่ว่า.......
ไม่กล้าเเม้เเต่จะไปเเสดงความยินดีกับเรียวมะคุง...ขี้ขลาดจริงๆ เนอะ?
ตอนที่เเข่งเสร็จ ทุกคนพากันไปเเสดงความยินดีกับเรียวมะคุงกันหมด...ล้อมหน้าล้อมหลังเลยล่ะ
....เเต่ฉันยืนมองอยู่ห่างๆ ไม่กล้าเข้าไป งี่เง่าจริงๆ
คุณน้าจิบะที่เห็นฉันยืนอยู่ห่างๆ ได้พูดกับฉันว่า....
เสียงเชียร์เป็นสิ่งสำคัญสำหรับนักกีฬา.....
ฉันได้สติคิด มันจริงเหมือนที่คุณน้าพูดจริงๆด้วย...
เเต่เสียงเล็กๆเเผ่วเบานี้...เรียวมะคุง...คงจะไม่ได้ยินหรอกเนอะ...
ช่างเถอะ...ต่อจากนี้...ฉันจะส่งเสียงภายในใจให้ดังที่สุดเลย!!....
..........................................................................................................................................................................................................
กร๊าซซซซซซซซซซ
จบเเล้วภาคเเรกT^T
น้ำตาจะเล็ด...เเง้.........
ทำไม....ฉันเห่ยเยี่ยงนี้T__________T
/////กระโดดน้ำตายT_________T
(ไรท์อยู่ในระยะสติหลุดค่ะ.....)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น