รวมมิตร บันทึกคนบ้า=w=;;(??)

ลำดับตอนที่ #3 : [บันทึก] เรื่องสั้นจ้า ( สายฝนเอย...)

 ตอนเเรกมาเเล้วค่ะ!!
เป็นเรื่องสั้น ยังไงก็ฝากด้วยนะคะ=w=

..............................................................................................


ท้องฟ้าเริ่มมืดลงทุกขณะ  สายฝนสาดซัดโหมกระหน่ำรุนเเรงคลอกับลมพายุ  จนหยาดฝนกระจายไปทั่วบริเวณ อากาศรอบข้างเริ่มเย็น

ลงทุกขณะ   พร้อมๆกับเมฆสีเทาขนาดใหญ่ที่เคลื่อนมาบังท้องฟ้าเรื่อยๆ

เด็กน้อยคนหนึ่งก้าวเท้าที่สั่นระริกไปบนทางเดิน  ฝ่าฝนไปเรื่อยๆ ไร้จุดหมาย

เปรี้ยง!!

ฟ้าร้องครืนลั่นประหนึ่งเสียงระฆังลั่นเตือน

ร่างเล็กที่ฝ่าฝนเงยหน้ามองฟ้าด้วยตัวสั่นเทา  เขากอดตัวเองไว้ด้วยความหนาวเหน็บ

เดินฝ่าผู้คนที่พลุกพล่านซึ่งกำลังวิ่งหลบฝนไป

ทว่า....  ดูเหมือนบุคคลเหล่านั้นจะไม่ได้ใส่ใจเด็กน้อยนัก

   หลังจากเดินฝ่าผู้คนไปได้สักพัก  เด็กน้อยก็หยุดนิ่ง   เเละเริ่มเงยหน้ามองสายฝนอีกครั้ง... 

        ดูเหมือนว่า...มันยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลงเลยเเม้เเต่น้อย    หยาดฝนยังคงไหลรินอย่างไม่ขาดสาย  

มือเล็กๆของเขายื่นไปกลางอากาศ  ท่ามกลางสายฝนนั่น    

.....................................................................................

   ' เเม่ครับ... ทำไมผมถึงเกิดมาได้ละครับ '

เสียงใสดังกังวาลเอ่ยถามร่างของหญิงสาวผู้หนึ่ง พลางเอียงคอด้วยความสงสัย มือของเขาถูกผู้เป็นเเม่กุมไว้เบาๆ

 ' เพราะลูกเกิดมาจากความรักของพ่อกับเเม่ยังไงล่ะ '

หญิงสาวตอบลูกชายของตนด้วยความเอ็นดู  มือที่กุมฝ่ามือของอีกฝ่ายอยู่คลายออก ก่อนจะเลื่อนมาลูบหัวด้วยความรักใคร่

ใบหน้าของเธอยิ้มเเย้มเเต่เเฝงความเศร้าสร้อยไว้  ริมฝีปากอมชมพูระเรื่อ คลี่ยิ้มบางๆ

 ' เเม่อย่าร้องไห้สิ '

ใบหน้าไร้เดียงสา เอ่ย  ก่อนเลื่อนมือของตนมาปาดหยาดน้ำเล็กๆที่กำลังรื้นอยู่บนดวงตา  เขามองผู้เป็นเเม่ด้วยความสงสัยอีกครั้ง

' เเม่ร้องไห้ทำไมครับ?  เเม่เหงาเหรอ? '

หญิงสาวยิ้มตอบ...' ไม่หรอก เเม่ไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวบนโลกนี้  เเม่ยังมีลูก ยังมีทุกคนอยู่ '

......................................................................................

...เด็กน้อยยืนยิ้มเหยียดพลางมองท้องฟ้า

(เดี๋ยวมาต่อนะคะ)

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ในวันนั้น วันที่คุณจากผมไป

ผมกุมมือของคุณ เเละถามคุณซ้ำๆว่า

" ทำไมคุณถึงปล่อยให้ผมเกิดมา..."

เเต่คุณก็ยังตอบคำถามของผมเหมือนเดิม

" เเม่บอกเเล้วไง...ว่าลูกเกิดจากความรักของพ่อกับเเม่..."

หึ...ความรักอย่างนั้นเหรอครับ?

ความรักของคนที่ทิ้งเเม่ไปอย่างนั้นเหรอ!!

คุณอย่ามาโกหกผมหน่อยเลย...ความจริงคุณก็ไม่อยากให้มันเป็นเเบบนี้ไม่ใช่หรือไง?   

คุณเองก็อยากให้ผมตายไปตั้งเเต่วันนั้นเเล้วสินะ

คุณจะปล่อยให้ผมเกิดมา...เเละอยู่ตัวคนเดียวบนโลกใบนี้เพื่ออะไร?

ผมเข้าใจ... ว่านั่นอาจจะเป็นหน้าที่ของคนที่ได้ชื่อเป็นเเม่

เเต่ว่า...

............

ความคิดความรู้สึกที่สั่นไหวเอ่ยขึ้นจากห้วงความทรงจำ  เด็กน้อยยังคงยืนอยู่ตรงนั้นไม่ได้ขยับเขยื้อนไปไหน  เขากำหมัดเเน่น  ก้มมองพื้น  ปล่อยให้สายฝนซัดสาดใส่เขาจนเปียกปอนยิ่งกว่าเก่า   

ปล่อยให้สายฝนชะล้างน้ำตาไปจนหมด.....

เสียงสะอื้นเบาๆดังคลอกับเสียงหยดน้ำที่ตกกระทบลงบนพื้น  

ภาพสะท้อนในดวงตาของเด็กน้อยเริ่มพร่ามัวลงทุกขณะ 

ฉับพลันนั้นเอง....

หญฺิงสาววัยเเรกรุ่นคนหนึ่งก็เดินผ่านมาตรงนั้น เธอสังเกตุเห็นเด็กตัวเล็ขๆคนหนึ่งกำลังยืนตากฝนอยู่คนเดียว ด้วยความที่เธอสงสัย  เธอจึงเดินตรงไปที่เด็กน้อยคนนั้นทันที

" หนูน้อย...เธอมาทำอะไรที่นี่น่ะ?"

เสียงหวานใสเอ่ยถาม  ก่อนจะยื่นร่มคันเล็กๆที่เธอถืออยู่ให้  " ฝนตกหนักอยู่เลย ทำไมถึงมาเดินเล่นล่ะ ??"

เด็กน้อยรู้สึกได้ถึงเสียงนั้น เเต่ก็ยังไม่เงยหน้าขึ้นมา " ผม..."

พูดได้เพียงเเค่คำหนึ่งคำ เด็กน้อยก็เงียบไป  เเววตาของเขาจ้องมองไปที่เงาของหญิงสาวที่ทอดยาวออกมาตามเงาของร่ม

หญิงสาวเห็นดังนั้น ก็ยิ้มบางๆ  เธอลูบหัวเด็กน้อยด้วยความเอ็นดู

" เหงา...อย่างนั้นละสินะ? "

เด็กน้อยถึงกับผงะทันทีหลังจากที่ได้ยิน..

" อย่างนั้นเหรอครับ?  คุณคิดเเบบนั้นจริงๆหรือ? "  นำเสียงตะกุกตะกักตอบอีกฝ่านเเทบจะทันที " ของเเบบนั้นน่ะ  มันไม่มี...มาตั้งเเต่เเรกเเล้วล่ะ "

" เข้มเเข็ง...จังเลยนะ เธอเนี่ย..."  หญิงสาวกล่าวขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะกอดเด็กน้อยเบาๆ

" คุณนี่มัน...งี่เง่าที่สุดเลยครับ..."

...เสียงสะอื้นท่ามกลางสายฝนดังขึ้นเพราะควบคุมมันเอาไว้ไม่ได้อีกเเล้ว...


จบ____________________. . .


เอ่อ จบเเล้วค่ะ(??) เรื่องสั้น

ตอนเเรกก็อัพเมื่อตอนที่ฝนตก= =;;  เเต่ไปๆมาๆดันตันซะงั้น

สุดท้ายก็เลยจบเเบบมึนๆไปT_______________T

ถ้ามันมึนๆมั่วๆสั่วๆไปหน่อย(??) ยังไงก็ขอโทษด้วยนะคะT^T

ขอบคุณที่ติดตามค่ะT^T

.....................................................................................................................................

ฝากถึง :

ไม่มีใครในโลกนี้ ใช้ชีวิตเพียงลำพังคนเดียวได้หรอก...



ปล.  ประกาศค่ะ  หากท่านผู้ใดเป็นสาววาย จิ้มค่ะ!! 



 http://www.facebook.com/pages/Fujoshi-%E0%B8%AA%E0%B8%B2%E0%B8%A7%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%A2yaoi/165448690203761