ตอนที่ 9 : อยากพักร้อน
คิริโตะ: ดาบนั้นเหมือนเคยเห็นมาก่อน คิริโตะอึ้งกับดาบนั้น
คาสึโตะ: ใช่ มันคือดาบจากความทรงจำของนายไง ถึงแม้ฉันก็ไม่อยากใช้ดาบเล่ม แต่มันก็ต้องใช้ และความสามารถมันก็ออกจะมีประโยชน์ คาสึโตะมองดูดาบไปเรื่อยๆ แล้วชี้มาทางคิริโตะ
จากนั้นคิริโตะถูกโจมตีที่ท้องจนกระเด็น
คิริโตะ: ทำไมเหมือนฉันขยับไม่ได้ คิริโตะลุกขึ้นแล้วถามไป
คาสึโตะ: มันเป็นพลังของดาบเล่มนี้ยังไงล่ะ คาสึโตะตอบคิริโตะไป
คิริโตะ: พลังอะไรกันถึงได้...... คิริโตะโดนโจมตีอีกครั้งที่หลังจนกลิ้งไปกับพื้น คิริโตะยังลุกขึ้นได้
คาสึโตะ: โดนไปขนาดนั้นยังลุกได้อีก คาสึโตะชื่นชมคิริโตะที่มีทั้งแผลใหญ่ตรงหน้าท้องและกลางหลัง
คิริโตะ: แค่นี้เอง...... คิริโตะถูกแทงทะลุหน้าอก จนกระอักเลือดออกมาคิริโตะค่อยๆทรุดเขาลง
คาสึโตะ: ไว้เจอกันใหม่นะ คิริโตะคุง 5555 แล้วคิริโตะก็นอนลงเห็นก็อบบิ้นขนของเขาประตู อะไรสักอย่างก่อนที่พวกมันทั้งหมดจะหายไป คิริโตะจ้องมองบนฟ้า
คิริโตะ: ทำไมบาดแผลนี้มันเจ็บกว่าทุกครั้ง
อลิซ: คิริโตะ คิริโตะ รีบร่อนลงตรงคิริโตะ คิริโตะเป็นอะไรไหม
คิริโตะ: ไม่เป็นอะไรหรอก หนักกว่านี้ก็เป็นมาแล้ว คิริโตะพูดกับอลิซ พร้อมยิ้มแห้งๆ
อลิซ: มันใช่เวลาไหมเนี่ย รีบไปเถอะ อลิซอุ้มคิริโตะด้วยท่าเจ้าหญิงแล้วรีบบินกลับทันที
คิริโตะ: ครั้งนี้สลับกันสิน่ะ ครั้งนี้เธอเป็นฝ่ายอุ้มส่วยฉันเป็นฝ่ายโดนอุ้ม คิริโตะพูดกับอลิซ
อลิซ: สลับกันบ้างสิจะให้นายอุ้มคนเดียวมันก็เอาเปรียบสิ อลิซตอบคิริโตะ
คิริโตะ: ขอโทษนะ ที่มาไม่บอก
อลิซ: คราวหลังก็ไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้ นายเป็นอะไรฉันจะได้ช่วยทันไง
คิริโตะ: อืม เข้าใจแล้ว คิริโตะก็หลับไปด้วยพิษบาดแผล
อลิซ: ของพักร้อนคะ
คาร์ดีนาว: จะว่ายังไงดีล่ะ มันต้องขอจากพวกคณะกรรมการอีกไหนจะคนที่จะมารับงานต่อด้วย มันคงจะ...... คาร์ดีนาวพูดไปคิดไป
อลิซ: แต่คิริโตะเขาทำงานไม่พักมาเป็นเดือนแล้วนะคะ ไหนจะบาดเจ็บอีก อลิซเถียงคาร์ดีนาวไป
คาร์ดีนาว: เรื่องนั้นมัน... คาร์ดีนาวยังคงคิดหนักเพราะจะไม่มีใครมารับงานของทั้งคู่ ยูจีโอและคนอื่นๆก็กลับไปประจำประเทศตัวเองหมดแล้ว
อลิซ: ขอแค่อาทิตย์เดียวก็ได้คะ อลิซต่อรองกับคาร์ดีนาว
คาร์ดีนาว: งั้นถ้าอาทิตย์เดียว เดี้ยวฉันจะดูให้ก็ได้ช่วงอาทิตย์ก็แล้วกัน คาร์ดีนาวเสนอข้อตกลงให้อลิซ
อลิซ: แต่จะให้ระดับบาทหลวงสูงสุดมาทำอะไรอย่างงี้ อลิซพูดเสียงอ่อนลง
คาร์ดีนาว: อะไร เธอไม่เชื่อพลังของฉันเหรอ ฉันไม่ได้มีแค่พลัง พยากรณ์อย่างเดียว คาร์ดีนาวตอบกลับอลิซอย่างมั่นใจ
อลิซ: งั้นฉันจะไม่เกรงใจแล้วนะคะ อลิซทำหน้าเชิงขออนุญาติ
คาร์ดีนาว: ตามสบายๆ พักร้อนให้สนุก คาร์ดีนาวอนุญาติแล้ว
อลิซทำหน้าดีใจแล้วหันไปหาคิริโตะที่นอนหลับอยู่
ณ คอนโดของของทั้งคู่
คิริโตะ: ไปอ้อนมาจนได้ใช่ไหมเนี่ย คิริโตะพูดกับอลิซขณะที่รอเธอเตรียมอาหาร
อลิซ: ต้องขอบคุณฉันนะไม่งั้นนายไม่ได้พักหรอก อลิซพูดชมตัวเองก่อนจะวางกระทะลงเตา
คิริโตะนึกอะไรได้บ้างอย่างจึงรีบเดินไปหาอลิซแล้วจับมือเธอไว้
อลิซงงกับการกระทำของคิริโตะจึงถามไป มีอะไรเหรอ คิริโตะยิ้มให้อลิซก่อนจะจับกระทะแล้วเปิดเตาแก๊ส เธอจำใข่เจียวเมื่อวานได้ไหม คิริโตะถามอลิซไป ให้ฉันทำเองดีกว่า เมื่ออลิซได้ยินอย่างนั้นจึงทำหน้าบูดแล้วนั่งรอ
คิริโตะ: เป็นถึงอัศวินบรูภาพที่แข็งแกร่งแต่กับทำอาหารไม่เป็น คิริโตะพูดแซวเธอไป
อลิซ: ยังจะมาซ้ำเติมอีกรู้งี้ ไม่ขอวันหยุดให้ดีกว่า จะให้ทำงานจนตายเลย อลิซนอนกอดเข่าตัวเอง
คิริโตะ: น่าๆอย่าคิดมาก ทุกคนมีข้อเสียของตัวเองหมดนั้นแหละ คิริโตะปรอบใจอลิซ
อลิซ: เป็นทั้งคนซ้ำเติมและให้กำลังใจในเวลาเดียว นายนี้มัน อลิซแซวคิริโตะกลับ
55555 คิริโตะหัวเราะอย่างมีความสุข
คิริโตะ: ว่างจังเลย คิริโตะบนขึ้นหลังจากล้างจานเสร็จ
อลิซ: อยากไปเดตไหมล่ะ อลิซถามคิริโตะขณะกำลังอ่านหนังสือการ์ตูนอยู่
คิริโตะ: เดต คืออะไรเหรอ คิริโตะถามด้วยความสงสัย
อลิซ: ไม่รู้สิในการ์ตูนมันบอกมาน่ะ ว่าคนที่เป็นแฟนกันน่ะต้อง ไปเดตหรือออกเดตประมาณนั้น อลิซอ่านการ์ตูนแล้วสรุปให้คิริโตะฟัง
คิริโตะ: ก็ยังงงอยู่ดี คิริโตะก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี
อลิซ: คือการ ไปเที่ยวนอกบ้านนั่นแหละ อลิซตอบคิริโตะเพื่อคลายของสงสัยของเขา
คิริโตะ: อ๋อ ไปเที่ยวนี้เอง เข้าใจแล้ว คิริโตะทำหน้าเหมือนเข้าใจสิ่งที่อลิซพูด
อลิซ: งั้นจะไปไหมล่ะ เดตน่ะ อลิซถามคิริโตะซ้ำ
คิริโตะ: อืม ไปเดตกัน คิริโตะตอบกลับอลิซอย่างเรียบง่ายเป็นธรรมชาติ
อลิซ: อยากเที่ยวแล้วพักให้สบายๆจังเลย อลิซพูดแล้ววางหนังสือการ์ตูนแล้วไปอาบน้ำ
คิริโตะ: 555 พักบ้างก็ดีเหมือนกัน คิริโตะเช็ดมือหลังจากล้างจานเสร็จ คิริโตะเอาดาบไปแขวนไว้ที่เดิม
อลิซ: ได้ใส่ชุดปกติซักทีใส่แต่ชุดเกราะกับชุดนักเรียนตลอดเลย อลิซยืนรอคิริโตะ
คิริโตะ: พร้อมหรือยัง คิริโตะออกมาพร้อมกับกระเป๋ากับแว่นและหมวกกันน็อค
อลิซ: พร้อมแล้ว อลิซรับหมวกกับแว่นแล้วสวมมัน คิริโตะก็สวมเหมือนกัน
คิริโตะ: รู้หรือจะไปไหนน่ะ คิริโตะถามอลิซ
อลิซ: นั้นสิน่ะ คุณคาร์ดีนาวก็ขอวีซ่าไว้หลายประเทศเหมือนกัน งั้น ไปฝรั่งเศสดีกว่า ไปปารีสละกัน อลิซตอบคิริโตะ
คิริโตะ: ได้ๆ แล้วแต่เธอเลย
อลิซ: งั้นไปกันเถอะ อลิซยื่นมือไปหาคิริโตะ
คิริโตะ: งั้นจับแน่นๆนะ คิริโตะอุ้มอลิซแล้วพุ่งตัวขึ้นฟ้าอย่างรวดเร็ว
อลิซ: ถ้าถึงปลุกด้วยละกัน อลิซขอนอนหลับสักพัก
10 นาทีต่อมา
คิริโตะ: ถึงแล้ว ฝรั่งเศส คิริโตะปลุกอลิซขณะกำลังค่อยร่อนลงที่ระเบียงคอนโดของใครสักคน
อลิซ: นายพามาที่ไหนล่ะเนี่ย อลิซถามด้วยความงัวเงีย แล้วมองไปรอบๆ
นึกว่าจะมาทางประตูกัน มีเสียงของชายคนหนึ่งดังขึ้น ทั้งคู่หันไปตามเสียง
คิริโตะ: ไง ยูจีโอ คิริโตะทักทายเพื่อนของเขา
ยูจีโอ: มาเร็วดีนี้ บินมาใช่ไหมเนี่ยถึงเร็วขนาดนี้ ยูจีโอถามด้วยความสงสัย
อลิซ: ใส่สิ เจ้านี้บินมาเร็วจนฉันสะดุ้งตื่นหลายครั้งเลย อลิซตอบยูจีโอด้วยความอารมณ์เสีย
คิริโตะ: งั้นเหรอ โทษทีละกันนะ คิริโตะทำท่าลูบหัวอลิซ
ยูจีโอ: 555 มาสิมากินมื้อเช้ากันก่อน ยูจีโอพาทั้งคู่เดินไปห้องครัว
ใครมาเหรอคะ มีเสียงผู้หญิงดังขึ้นข้างหลังทั้ง3คน พวกเขาจึงหันไป เป็นหญิงสาวผมสีแดงที่ดูจากผมของเธอเหมือนพึ่งอาบน้ำเสร็จ
คิริโตะ: สวัสดี ฉัน คิริโตะนะ คิริโตะทักทายตามมารยาท
อลิซก็เช่นกัน
ยูจีโอเดินเข้าไปโอมไหล่ของหญิงสาวก่อนจะบอกว่า นีีคือว่าที่ ภรรยาของผมเองครับ
คิริโตะ: อ๋อ อย่างงี้นี้เอง
ฉันชื่อว่า ทีเซ่ คะ ยินดีที่ได้รู้จักคะ ทีเซ่แนะนำตัวกับทั้งคู่
อลิซ: ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน อลิซพูดจบก็เดินไปจับมือกับทีเซ่
ยูจีโอ: งั้นไปกินมื้อเช้าพร้อมกันเลยดีกว่า ยูจีโอเดินนำทุกคนไปที่ห้องครัว
คิริโตะ: ค่อยไปเที่ยวช่วงสายก็ได้
ยูจีโอ: ให้ทีเซ่แนะนำละกัน เธอเป็นคนปารีสเธอรู้จักหลายที่เลยละ
อลิซ: งั้นเหรอ งั้นไปเที่ยวด้วยกันหมดเลยก็ได้นี้ อลิซเสริมขึ้น
ทีเซ่: ก็ดีเหมือนกันนะคะ คุณยูจีโอจะได้พักบ้างเหมือนกัน
ยูจีโอ: นั้นสิน่ะ ไปขอลาสักวันละกัน ยูจีโอพูดขึ้นแล้วนั่งลงที่โต๊ะอาหาร
จบ
พรุ่งจะลงอีกตอนนะครับ ลองเขียนสบายๆสัก2-3ตอนดู
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
