ตอนที่ 3 : EP. 3 การฝึกฝน
คิริโตะ: เริ่มฝึกแบบจริงจังดีกว่า คิริโตะหยิบดาบออกมาจากถุง น่าจะได้ละมั้ง คิริโตะเหวี่ยงดาบใส่ต้นไม้
ตึง ต้นไม้ขาดครึ่ง ใช้ได้เลย คิริโตะชมผลงานตัวเอง แล้วคิริโตะค่อยไล่ตัดต้นไม้ทีละต้น
งานไวนะ คิริโตะ พักเที่ยงแล้ว ไปพักกันได้
คิริโตะ: ครับๆ คิริโตะลดดาบลง ไหนๆอลิซยังไม่มาส่งข้าวกลางวันงั้นขอลองไอ้นี้ก่อนอย่างอื่นได้หมดแล้ว เหลือแต่แกเนี่ยแหละคิริโตะ หันดาบออกจากตัวเอง ชี้ไปข้างหน้า คิริโตะจับดาบแน่น
เอาล่ะนะ เอนต์ฮานต์อามาเมนต์ ตู้ม ปลายดาบมีไฟสีม่วงพุ่งออกมาจน ระเบิด คิริโตะกระเด็นถอยหลังจนชนกับต้นไม้
คิริโตะลุกขึ้น ตรวจสอบร่างกายตัวเอง ยังอยู่ครบ เจ็บชะมัดเลย คิริโตะมองดาบสักพัก เอาใหม่นะ เอนต์ฮานต์อามา..... ตู้ม ตู้ม ตู้ม
คิริโตะ: เอา...ใหม่
อลิซ: จะฆ่าตัวตายหรือไง อลิซเดินเข้า แต่ ตู้ม ร่างของคิริโตะกระเด็นมาหยุดอยู่ใต้กระโปรงของเธอ
คิริโตะ: ส...สีขาว คิริโตะมองสิ่งที่อยู่ตรงหน้า
อลิซหน้าแดง แล้วรีบเอามือปิดกระโปรง ออกไปนะ อลิซใช้เท้ากระทืบท้องคิริโตะเต็มแรง
คิริโตะ: โอ้ย คิริโตะลูบท้องตัวเอง เท้าเธอเนี่ยหนักเป็นบ้า
อลิซ: ช่วยไม่ระวังเอง คราวหน้าที่มีอย่างงี้อีกนายโดนหนักกว่านี่แน่ อ่ะนี้ข้าวกลางวัน
คิริโตะ: อืม รู้แล้วน่า คิริโตะรับข้าวกลางวันจากอลิซ
อลิซ: เอาแต่ ฝึกอะไรเสี่ยงๆ พลังของเจ้านี้ก็ไม่ธรรมดา
คิริโตะ: ไม่เห็นจะเสี่ยงอะไรเลย
อลิซ: เมื่อกี้ก็เกือบตายเพราะมัน
คิริโตะ: ถึงจะเกือบตายแต่ก็คุ้มนะ
อลิซ: คุ้ม เหรอ อลิซฟาดหน้าคิริโตะเต็มแรง คิริโตะสลบทันทีเมื่อโดน คิริโตะ คิริโตะ
คิริโตะตื่นขึ้นในที่ๆไม่รู้จัก
มาอีกจนได้นะนาย เสียงชายหนุ่มเรียกคิริโตะที่นอน อยู่
คิริโตะลืมตาแล้วลุกขึ้นนั่ง พี่ชาย พี่ชายในถ้ำ พี่ชายมาอยู่นี้ได้ไง แล้วที่นี่ ที่ไหน
พี่ชาย: ใจเย็นๆสิ พี่ชายคือคนที่เป็นเจ้าของดาบคนก่อนน่ะ พี่เลยมาอยู่ที่นี่ได้
คิริโตะ: พี่ชายคือเจ้าของดาบคนก่อน งั้นพี่ชายก็รู้วิธีใช้ดาบสิน่ะครับ
พี่ชาย: ใช่คือพี่เจ้าของดาบคนก่อน แน่นอนว่าต้องรู้วิธีใช้อยู่แล้ว จะการใช้ให้เอาไหม
คิริโตะ: จริงเหรอครับ คิริโตะยิ้มอย่างดีใจ
พี่ชาย: จริงสิ เดี้ยวฉันสอนให้เอง
คิริโตะ: งั้นผมจะตั้งใจ ให้เต็มที่
แล้วหุ่นไม้มากมายก็พุดขึ้นมาพร้อมกับดาบดำและดาบไม้
พี่ชาย: นายใช้ดาบดำ ส่วนฉันจะใช้ดาบไม้เอง แล้วคิริโตะก็ไปหยิบดาบดำของเขา
คิริโตะ: โอเค พร้อมแล้วครับ
พี่ชาย: ก่อนนายต้องรู้ต้นกำเนิดของดาบก่อน จะได้รู้ถึงพลังและความสามารถของดาบก่อน
คิริโตะ: แล้วดาบเล่มนี้เกิดจากอะไรเหรอครับ
พี่ชาย: ดาบเล่มนี้เกิดจากกิ่งของต้นสนปีศาจ ที่ฉันและเพื่อนช่วยกันโค่นลงแล้วนำไปให้ชั่งตีดาบ จุดเด่นของมันคือ ความคม ความหนัก ความแข็ง
คิริโตะ: โอเคครับ คิริโตะทำความเข้าใจ
พี่ชาย: มันมาพร้อมกับวิชาควบคุมอาวุธสมบรูณ์
คิริโตะ: วิชาควบคุมอาวุธ เนี่ยมันคืออะไรเหรอครับ
พี่ชาย: วิชาที่นายใช้แล้วมันระเบิดนั้นแหละ
คิริโตะ: อ๋อ แล้วไอ้วิชาที่ว่า มันทำอะไรได้เหรอครับ
พี่ชาย: มันสามารถดูดสับแสง มาเป็นพลังให้ตัวเองได้ และมันสามารถแผ่ขยายพลังร่างต้นของดาบหรือต้นสนปีศาจออกมาได้ อย่างอื่นนายได้หมดแล้วเหลือแต่การควบคุมวิชา ให้พลังที่แผ่ออกมาไม่มากเกิน
คิริโตะ: ผมเข้าใจทุกอย่างแล้วครับ
พี่ชาย: งั้นมาเริ่มฝึกกันเถอะ
คิริโตะลืมตาขึ้น เห็นหน้าอลิซที่จ้องอยู่
อลิซถอนหายใจหลังจากคิริโตะตื่นขึ้น โล่งอกไปทีนึกว่าจะตายแล้วซะอีกคิริโตะ
คิริโตะลุกขึ้นจากตักของอลิซ ฉันสลบจนเย็นเลยงั้นเหรอ
อลิซ: งั้นเหรอรีบไปกันเถอะก่อนที่คนอื่นจะเป็นห่วงกัน อลิซลุกขึ้นปัดกระโปรงเล็กน้อย
คิริโตะ: ขอบคุณนะ ที่อยู่เป็นเพื่อนน่ะ
อลิซ: ไม่เป็นไรหรอกน่า ฉันแค่....เป็นห่วง...นาย...เฉยๆ อลิซพูดด้วยหน้าที่แดงไปยังหู
คิริโตะ: อะไรนะ ฉันไม่ได้ยิน
อลิซ: ไม่มีอะไรหรอก
คิริโตะ: เธอแค่เป็นห่วงฉันเหรอ ที่เธอพูดใช่ไหม อ้าวไปซะแล้ว งั้นเรารีบไปบ้างดีกว่า คิริโตะก็รีบวิ่งตามอลิซไป
ตอนเช้า
เอนต์ฮานต์อามาเมนต์ คิริโตะร่ายวิชาจบได้เหวี่ยงดาบใส่ต้นไม้ต้นใหญ่ที่ไม่มีใครโค่นมัน
ตึง~~ ต้นไม้ขาดครึ่งท่อน
แปะๆๆ เสียงปรบมือของคนงานที่นั่งดูคิริโตะ เก่ง มากคิริโตะคุง
ไปๆรีบไปทำงานต่อได้แล้ว
คิริโตะเปลี่ยนจากการใช้ขวานตัดไม้เป็นใช้ดาบแทนเพราะคมกว่าและตัดง่ายกว่า
คิริโตะ: ว่างจังเลยนะ คิริโตะเดินไปเรื่อยๆจนถึง แม่น้ำขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง ใครน่ะ กำลังฝึกดาบงั้นเหรอ คิริโตะเดินเข้าไปใกล้เด็กหัวทองคนหนึ่ง นี่ นายทำอะไรอยู่ คิริโตะเดินเข้าไปืกเด็กคนนั้น
อ๋อ ฉันกำลังฝึกดาบอยู่มีอะไรเหรอ
คิริโตะ: นายก็ใช้ดาบด้วยงั้นเหรอ
ป่าวหรอก ฉันพึ่งเริ่มฝึกใช้ น่ะดาบนี้มันเป็นของขวัญจากพ่อของฉันน่ะ แล้วเด็กคนนั้นก็ชู่ดาบให้คิริโตะดู มันเป็นดาบสีฟ้าทั้งเล่ม ตรงบนของด้ามดาบมีรูปดอกกุหลาบอยู่กลางของดาบ
คิริโตะ: พ่อนายคงจะรวยมากเลยนะ ให้ดาบขนาดนี้เป็นของขวัญ
ก็ไม่ขนาดนั้นหรอก555
คิริโตะ: นั้นสิน่ะ ว่าแต่นายเชื่ออะไร
ยูจีโอ: ฉันชื่อว่า ยูจีโอ แล้วนายล่ะ
คิริโตะ: ส่วนฉันชื่อ คิริโตะ ยินดีที่ได้รู้จัก
ยูจีโอ: ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน
แล้วทั้งคู่ก็นั่งคุยกันใต้ต้นไม้จนเย็น
ยูจีโอ: งั้นฉันกลับก่อนนะ คิริโตะ
คิริโตะ: ไว้เจอกันใหม่นะ ยูจีโอคุง
แล้วทั้งก็เดินกลับบ้านกัน ขณะที่พระอาทิตย์กำลังลับขอบฟ้าไป
จบ
..............................................................................
จะมาตอนละอาทิตย์ ว่างหน่อยก็2ตอน นะครับ ความหวานยังไม่มา ยังตอนเด็กอยู่เลยเล่นอะไรมากไม่ได้
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
