คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 1
โรงเรียน
"โอ้ยถึงซะที"ร่างบางบ่น
"ก็แกนั้นแหละตื่นสายเกือบมาไม่ทันแล้วเห็นไมล่ะ"ร่างโปร่งพูดขึ้น
"อะไรของแกเนี่ยบ่นมากจิงๆ ยังไงก็มาถึงแล้ว ฉันรําคาญนายจิงๆ ไปหา
คิบอมดีกว่า"ร่างบางพูดอย่างเซงๆ
ทําไมหมู่นี้ไอ้คยูมันถึงบ่นมากอย่างนี้เนี่ยผมไม่เข้าใจจิงๆเลยผมก็ไม่ได้ตื่นสาย
อะไรมากมายนิ ก็แค่ตื่นเกือบแปดโมงเอง แฮะๆๆ-0-
ห้องเรียน
"คิบอม ฉันมาแล้ว หน้าขรึมแต่เช้าเลยนะคุณเพื่อน"ร่างเล็กแกล้งแซว
"มาสายอีกแล้วนะ ดงแฮ ฉันรอนายนานมากเลยรู้ไหมเนี่ย"ร่างสูงพูดพร้อมเอา
มือขยี้ผมร่างบาง
"เอาอีกและ วันนี้มีแต่คนบอกว่าฉันมาสาย ทุกทีฉันก็มาแบบนี้ ทําไมวันนี้ถึงบ่น
กันจิงๆนะ"ร่างบางพูดอย่างอารมณ์เสีย
"จะงอนอะไรนักหนาล่ะ เดี๋ยววันนี้ฉันพานายไปกินไอศกรีมดีไหม"ร่างสูงรีบ
พูดก่อนร่างบางจะงอนไปมากกว่านี้
"เลี้ยงป่ะ"
"ฉันว่าฉันก็เลี้ยงนายตลอดอ่า ถามเพื่อ"
"เรื่องของฉันน่า"
"แล้วนี่ไอ้คยูทําไมยังไม่ขึ้นมาอีกล่ะอ่ะ"
"ไม่รู้มัน ไม่ได้เดินตามมันนิ"
"ดงแฮนายนี่นะ เดี๋ยวนี้ชักจะกวนใหญ่แล้ว"
เฮ้ย ผม คิม คิบอมครับ เป็นเพื่อนกะไอ้ตัวดีนี่แหละมันกวนผมจิงๆ แต่ผมก็ชอบ
นะ55+ผมเหมือนคนบ้าไปแล้วตอนนี้
"ไอ้ดงแฮแกไม่รอฉันเลยนะเว้ย"ร่างโปร่งพูดเสียงหอบ
"ก็แกพูดมากอ่า ฉันบอกรําคาญก็ไม่หยุด"ร่างบางแผดเสียง
"แกอ่ะ ฉันอุสาไปรับแกที่บ้านไม่เคยรอกันอ่ะ"ร่างโปร่งพูดงอนๆ
"แกไม่ได้ไปรับฉัน แต่บ้านเราอยู่ติดกันโว้ย เข้าใจไมไอ้คยู"ดงแฮไม่ยอมแพ้
"โอ้ย พอกันได้แล้วโว้ย แกสองคนทะเลาะกันเหมือนเด็กๆเลยน่ะ"ร่างสูงทนไม่
ไหว ก็เพื่อนรักทั้งสองเจอหน้ากันก็ทะเลาะกันอีกและ
เมื่อสงครามเล็กๆเริ่มสงบลง ก็ถึงเวลาเรียนพอดี สรุปดงแฮก็งอนคยูไปเป็นที่
เรียบร้อย
"ดงแฮนายอย่างอนฉันเลยนะ"คยูอ้อน
"วันนี้นายต้องแบกฉันกลับบ้าน"ร่างบางเริ่มแกล้ง
"ได้ ฉันแบกนายมาตั้งแต่เด็กๆ แต่นายเลิกงอนฉันด้วยเข้าใจไมไอ้เพื่อนตัวดี"
คยูกล่าว
"เออ ฉันไม่ได้งอนนายเลยซะนิด แค่อยากแกล้งน่ะ"ร่างบางพูดอย่างเจ้าเล่ห์
"หึ ไอ้เพื่อนตัวดี นายไม่ตายดีแน่"ร่างโปร่งพูดจบก็วิ่งไล่ร่างบาง
หวัดดีครับ ผมคยูฮยอน มีเพื่อนก็คือ ไอ้ดงแฮกับคิบอม ตอนนี้เจ้าเพื่อนตัวดีของ
ผมมันกําลังกวนผมอยู่ ตอนนี้เลยเป็นสงครามย่อยๆในห้องเรียน ผมกับดงแฮ
และคิบอม สนิทกันตั้งแต่เด็กๆ ผมอยู่บ้านติดกะดงแฮส่วนคิบอมไม่ได้อยู่บ้าน
ใกล้เราสองคนแต่เรารู้จักคิบอมกันตอน ป.1 เราเลยสนิทกัน ดงแฮชอบคิบอมที่เค้า
เงียบ ๆ เพราะอะไรรู้ไมครับ ก็ไอ้ดงแฮมันพูดมากไง ส่วนผมก็พูดมากเหมือนมัน
ผลออกมาก็คือว่า ผมกับมันแย่งกันพูด55+ ตอนนี้พวกเราเรียนอยู่ ม.5 เราอายุ
17ปี กันครับ เราสามคนอยู่ห้องเดียวกันมาตลอดเลย เรารักกันมากน่ะครับ
ดงแฮเค้าเป็นคนขี้งอน แต่งอนแปปเดียวแหละ ส่วนคิบอมก็ตามสไตล์เค้า
เงียบๆแต่อยู่กับไอ้ดงแฮทีไร บ้าทุกที ส่วนผมขอไปจัดการดงแฮก่อนละกันนะ
"โอ้ยๆๆๆ เมื่อยๆๆๆ พอได้แล้วไอ้คยู ฉันแค่แกล้งนิดเดียวเอง คิบอมช่วยด้วย"
ร่างบางพูดขณะที่วิ่งอยู่และยังขอร้องให้คิบอมช่วยอีก
"พอแล้วน่าไอ้คยู"คิบอมมองดูอยู่นานเลยจับร่างบางมานั่งบนตักให้หายเหนื่อย
และห้ามเพื่อนรักอีกคน
"ก็มันแกล้งฉันนิหว่า"คยูก็เหนื่อยเลยนั่งพักบ้างแต่ก็ยังคาดโทษดงแฮไว้
"คิบอม ดงแฮเหนื่อยมากเลยอ่า"ร่างบางอ้อนร่างสูง
"เหนื่อยก็พักสิ เลิกแกล้งคยูมันได้แล้วนะ"ร่างสูงพูดขณะที่มือหยิบผ้าเช็ดหน้า
มาเช็ดเหงื่อให้ร่างบาง
"จุ๊บ ก็ได้ ไปกินข้าวกันดีกว่า"ดงแฮหอมแก้มคิบอมเต็มแรงแล้วชวนไปกินข้าว
"โฮ ไรหว่ะ ทีฉันเช็ดเหงื่อให้นาย นายยังไม่หอมฉันเลยอ่าดงแฮอ่า"คยูไม่ยอมแพ้
"ก็นายวิ่งไล่ฉันอ่า"ร่างบางก็ไม่ยอม
"ไปกินข้าวกันเถอะ"ร่างสูงพูดอย่างเรียบๆ
"ไป ฉันหิวจะแย่"ร่างบางรีบดึงเพื่อนรักทั้งสองไปโรงอาหาร
จบไปอีกตอนแล้วนะค่ะ
เป็นอย่างไรบ้าง
ช่วยติดตามด้วยนะคะ
รักคนอ่าน
ความคิดเห็น