กรงรัก เจ้าชายอสูรร้าย

ตอนที่ 22 : อีพเพิ่ม

“เพี้ยง อย่ามาเจอตอนนี้เลย ขอนังช่อซ่อนหลักฐานก่อนเถอะ” หญิงสาวยกมือจรดหน้าผากแล้วลืมตาขึ้น แต่คนที่ปรากฏตรงหน้าทำให้เธอตกใจจนผงะถอย ละล่ำละลักบอก

“ขะ…ขอโทษค่ะ ฉันกำลังจะเก็บแก้ว คะ…คือ ฉันทำแก้วแตก”

“แค่แก้วแตก ทำไมต้องทำหน้าเหมือนเห็นผีแบบนั้น” ฟาบีโอมองจ้องทำให้ช่อลันดายิ่งอยากหดตัวให้เล็กลง แม้เขาไม่ได้ต่อว่าเธอสักคำ แต่สายตาคมกริบนั่นก็ทำให้เธอนึกเกรงๆ

ไม่ว่า…แสดงว่าแก้วนี่ไม่แพง

หญิงสาวพรูลมหายใจออกมาอย่างโล่งอก เพราะตอนนี้เธอเหลือเงินในกระเป๋าอยู่ไม่กี่ดอลลาร์ และตั้งใจว่าจะทำงานให้ครบเดือน รับเงินเดือนแล้วกลับไปขอโทษป้า บางทีเงินที่จะให้ป้า อาจจะทำให้ท่านโกรธเธอน้อยลงมาบ้าง โดยเฉพาะลุงเขย

“ฉันตกใจที่เห็นคุณน่ะค่ะ”

“ฉันหน้าเหมือนผีนักหรือไง” ฟาบีโอออกอาการหงุดหงิดให้เห็นอีกแล้ว พอเห็นว่าหญิงสาวย่อตัวลงเก็บเศษแก้วและมือหนึ่งทำท่าจะปัดไปโดนจึงห้าม “เฮ้…ระวัง”

ไม่ทันแล้วเมื่อฝ่ามือเธอข้างนั้นโดนแก้วบาดเข้า ชายหนุ่มส่ายหน้า ดึงตัวเธอลุกขึ้น ช่อลันดาจึงก้าวข้ามเศษแก้วไปยืนอยู่ข้างๆ เขา

“บอกแล้วว่าให้ระวัง” เขาต่อว่า ดึงทิชชูออกมาซับเลือดให้แล้วลุกไปเลื่อนบานพับเล็กๆ ที่ซ่อนสายตาอยู่หลังแจกันใบยักษ์จึงเห็นตู้ยาที่เธอต้องการหา

ใครออกแบบกันเนี่ย…ซ่อนสายตาเสียอย่างกับที่เก็บสมบัติ ถึงว่าหาแทบตายก็หาไม่เจอ จนเธอต้องกลายมาเป็นจำเลยให้ฟาบีโอต่อว่าอยู่นี่

“คุณบอกช้าไปนี่คะ” อดไม่ได้ที่ช่อลันดาจะเถียงกลับด้วยความหมั่นไส้ พอเห็นเขาตวัดตามองก็ส่งยิ้มหวานๆ ตอบ “ฉันไม่ได้ว่าคุณนะคะ ฉันหมายถึงตัวเอง ที่เซ่อซ่าไม่ระวัง ถ้าตั้งใจเงี่ยหูฟังคุณให้ดี คงไม่โดนแก้วบาด ฉันนี่มันแย่จริงๆ”

ฟาบีโอฟังก็รู้ว่าถูกประชด สีหน้าเขาบูดบึ้งจึงคว้ามือเธอมาแรงๆ

“จะ…จะทำอะไรคะ”

“ทำแผลไง”

“คุณจะทำ?” หญิงสาวเลิกคิ้วขึ้น ไม่อยากจะเชื่อว่าผู้ชายเย็นชาอย่างเขาที่ไม่แม้แต่จะถามไถ่ลูกจ้างอย่างเธอจะใจดีถึงขั้นทำแผลให้

“ก็แล้วจะทำเองได้ไหมล่ะ ฝ่ามือขวาเป็นแผล ถนัดขวาไม่ใช่เหรอ” คนพูดไม่รอให้เธอปฏิเสธหรือแย้งอะไรก็เทยาใส่ในสำลีแล้วทามาที่แผล มันแสบจนเธอต้องสูดปาก

“อูย”

“มันมีเศษแก้วเล็กๆ ด้วย มันต้องใช้สำลีเขี่ยออก” ฟาบีโอจัดการเขี่ยเศษแก้วและทำแผลให้ เธอหลับตาแน่น เพราะกลัวว่าผู้ชายตัวโตอย่างเขาจะมือหนัก แต่ปรากฏว่ามือเขาเบามากจนตอนที่เขาปิดพลาสเตอร์ยาให้ เธอยังนึกว่าเขาทำยังไม่เสร็จ

“ขอบคุณนะคะ” ช่อลันดาส่งยิ้มให้อย่างขอบคุณ แต่เจ้านายของเธอไม่ยอมยิ้มตอบ แต่ก็ยังมีแก่ใจหายาแก้ปวดมาให้

“กินซะ หลายแผลขนาดนี้ คืนนี้ คงนอนไม่หลับ” 

“ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวรับยามา ด้วยความรีบร้อนจึงหยิบยาใส่ปากโดยที่ลืมไปว่าเธอไม่ได้ถือแก้วน้ำมาด้วย คราวนี้ยาสองเม็ดจึงติดอยู่ที่คอจนต้องไอออกมาอีกหลายทีจนหน้าแดง ฟาบีโอส่ายหน้าอย่างระอาแล้วลุกออกไปเอาน้ำมายื่นส่งให้ 

“ให้ตายเถอะ ฉันจ้างเธอมาดูแลลูกฉัน แต่ฉันกลับต้องมาดูเธอแทน”

“ขอโทษค่ะ” หญิงสาวยิ้มแหยแล้วรีบรับน้ำมาดื่มก่อนที่มันจะติดคอเธอตายไปเสียก่อน และเจ้านายของเธอไม่ได้รอถามไถ่อะไรก็เดินหน้าตั้งหลังตรงออกไป

“เหมือนจะดีนะ แต่น่ากลัวชะมัด”

ช่อลันดามองแก้วน้ำในมือแล้วอดยิ้มไม่ได้ เธอมองแผลในมืออีกครั้งแล้วหยัดกายลุกจากเก้าอี้ ความง่วงงุนที่มีอยู่หายแล้วจึงออกไปเดินเล่นนอกบ้าน และก็เป็นเหตุบังเอิญอยู่นั่นเองที่เจอเจ้าของบ้านยืนหันหลังให้อยู่ เขาจะคิดว่าเธอตามเขาออกมาไหมนี่

ตอนแรกช่อลันดาตั้งใจจะหมุนตัวกลับออกไป แต่เพราะได้ยินฝีเท้าหนึ่งเดินมาจึงรีบหลบอยู่หลังพุ่มไม้ คนที่เดินมาเป็นจีน่า ในมือมีแก้วนม หญิงสาวเดินมาหยุดด้านหลังฟาบีโอ ไม่ทันเอ่ยอะไรเขาก็หันมาพอดี

“มีอะไรจีน่า ดึกแล้วยังไม่นอนหรือ”

“ฉันนอนไม่หลับค่ะ ก็เลยออกมาเดินเล่น เห็นคุณเข้าพอดีก็เลยเอานมมาให้ นมอุ่นๆ จะช่วยให้หลับสบายนะคะ” จีน่าส่งแก้วนมให้ เมื่อเห็นเขาไม่รับไปเสียทีจึงขยับบดเบียดมาใกล้ เสียงเธอเริ่มสั่นเมื่อถาม “หรือคุณไม่ชอบนมในแก้ว จะกินนมอย่างอื่นก็ได้นะคะ”

ฟาบีโอมีสีหน้าเรียบเฉย ไม่ได้ตอบสนองกับท่าทีทอดสะพานที่ลูกสาวของพ่อบ้านทอดมาให้แต่ตวัดแก้วในมือของจีน่ามาแทน แต่เพราะหญิงสาวยื้อคืน นมในแก้วจึงหกรดหน้าอกเขาไหลเรื่อยเข้ามาในกางเกง จีน่ายกมือมาปิดปากตัวเองแล้วดึงผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดให้

“เฮ้…จีน่า ทำอะไรน่ะ” ฟาบีโอเสียงขุ่นเมื่อจีน่าสอดมือเข้าไปในขอบกางเกงชุดนอน มองจากระยะที่ช่อลันดาซ่อนตัวอยู่ เห็นแล้วชวนให้เข้าใจว่าฟาบีโอกำลังให้จีน่าทำ…

อี๋…

+++