คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #41 : อัพเพิ่ม
“หลับสนิทเลย่ะ ื่นมาอนเ้าทีเียวเลย
อบุมานะะ ที่อุส่าห์ให้ันพัที่นี่”
“ถึว่า ผมไปเาะห้อุ ไม่มีนเปิ”
“ะ?” บัวบูามวิ้ว
เาไปเาะห้อเธอในยามวิาลเพื่ออะไร
“อย่าเ้าใผินะรับ
ผมแ่ะถามว่าอรนภาิ่อเ้ามาอีรึเปล่า แ่ิว่าุหลับ็เลยไม่วน” เารีบบอ
บัวบูาส่ายหน้าแทนำอบ
เาไปหาเธออนเธออยู่ในห้อศิรานั่นเอ
หลัาัถามอีสอสามประโยเา็วนเธอทานอาหาร
เสร็แล้วึเอ่ยวนลับโรแรม แ่เธออให้เาไปรอที่รถ่อน
อ้าว่าทำ่าหูหล่นในห้อรัว เาพยัหน้ารับแล้วเินออไป
เธอึรีบลับเ้าไปในรัว ิ๋มำลัทำาน่วนอยู่นเียว เธอึแอบส่นามบัรให้
“อะไระุ” ิ๋มรับมาๆ
“นามบัรันเอ ันมีเรื่อะถามเธอหน่อย
รบวนโทรลับัน้วยนะ” เธอยัเินสอพันบาทใส่ในมือสาวใ้แล้วรีบออไป
ิ๋มอ่านนามบัรแล้วาโ
“เอร์รี่ เอรียา นาแบบนี่หว่า? ถึว่าหน้าุ้นๆ”
บัวบูาลับห้อพัอัวเอ
แล้วรีบเปลี่ยนเสื้อเป็นุแม่บ้านออมาาห้อ เธอ้อรีบไปรายานัวที่ห้อแม่บ้าน เพื่อัแบ่หน้าที่ประำวัน
อนนี้สายไปเือบยี่สิบนาที เธอวิ่หอบออาลิฟ์ แล้วหลบออไป้านหลั
แ่ไม่เร็วว่าสายาอนาสวรร์ ที่เห็นั้แ่บัวบูาออมาาลิฟ์
“้าวแ๋นึ้นไปทำอะไรแ่เ้า
ยัไม่ไ้ไปรายายัว” นาสวรร์เ็บวามสสัยนี้เอาไว้ในใ
เธอไปรายานัวแล้วรอบหนึ่
แ่เพราะฝาอเอาไว้ที่โ๊ะประาสัมพันธ์ั้แ่เมื่อวานึอเินออมาเอา
ทันไ้เห็นว่า้าวแ๋นออมาาลิฟ์พอี
หิสาวรีบลับออไป ทุนมาันรบแล้ว
หัวหน้าแม่บ้านำลััแบ่หน้าที่ให้ับทุน บัวบูาหน้ายุ่
เพราะเป็นเวรที่ัวเอ้อัห้อน้ำร่วมับนาสวรร์
“มาั้แ่เมื่อไรเหรอแ๋น” นาสวรร์ถามึ้น
“่อนหน้าเธอแป๊บเียวเอ”
“เหรอ ทำไมันไม่เห็นเธอ มา้านหน้ารึเปล่า”
“็้อ้านหน้าสิ ันพัโรแรมอารันี่นา”
บัวบูาไม่ไ้ิใสสัยอะไรในำถามนั้น แ่นาสวรร์หน้าเปลี่ยนสีไป
มีเหุผลอะไรที่้าวแ๋นะ้อโหเธอ
“ริ้วยนะ ั้นไปทำานันเถอะ” นาสวรร์ยัไหล่
เ็บ้าวอใส่บนรถเ็น แ่แววารุ่นิ
บัวบูาเอ็ทำาน่วนอัวเอไป ว่าะทำานเสร็็ินเวลาหลายั่วโม
อนนี้เป็นเวลาพัเที่ยอพนัาน
เธอึั้ใรุหนั้วยารวนเ้าอโรแรมไปิน้าวลาวัน
แ่้ออาศัยเอร์รี่เ้า่วย
“ไปิน้าวเถอะแ๋น” นาสวรร์เอ่ยวน
“ไป่อนเถอะ ันทำวามสะอาห้อนี้่อน”
บัวบูาบอึ้น นาสวรร์พยัหน้ารับแล้วเินออไปทา้านลิฟ์นอ
บัวบูาเห็นว่านาสวรร์ออไปแล้ว ึเสียบีาร์เ้าไปในห้อพั 704 นาสวรร์อทนรออยู่ราวๆ
10 นาที
เ้าอร่าเพรียวบาในุสวย็ออมา เธอนนั้นลลิฟ์ไป้านล่า
นาสวรร์รออยู่ไม่ไปไหน
แ่ไม่เห็น้าวแ๋นออมาสัที ึไ้ถือวิสาสะเินไปเาะประู
เาะ่อเนื่ออยู่เือบนาที็ไม่เห็นใรออมา
“้าวแ๋นไปไหนนะ เห็นเ้าไปในนั้นนี่นา”
นาสวรร์พึมพำ นับวันเพื่อนร่วมอาีพอเธอะยิ่มีอะไรแปลึ้นทุวัน
ูลับลมมในไม่น่าไว้ใ
ความคิดเห็น