คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #35 : อัพเพิ่ม
พรรัมภาเพิ่ะหย่อนสะโพลับเ้าอี้
โทรศัพท์็ัึ้น
เป็นสายาเลาฯ
อภูนะที่โทรมาอยเลินัารสัมภาษ์ที่บ้านเาในเ้าวันเสาร์นี้
เร็วว่าที่พรรัมภาิเอาไว้เสียอี
“่ะ” หิสาววาสายหอยๆ
ทำให้น้ำเพรที่พอะเาออว่าอะไรเป็นอะไร ะโหน้าออมาาพาร์ิั่นที่ั้นโ๊ะทำานอัวเอให้เป็นสัส่วน
แล้วถามเสียอ่อนหวานล้ายเป็นห่วเป็นใย
“พี่พี…ทำไมหน้าีอย่านั้นล่ะะ ไม่สบายหรือเปล่า
เอายาไหมะ เี๋ยวเพรไปถามแม่บ้านให้”
สุ้มเสียอ่อนหวานแ่าพราวระยับทำให้พรรัมภาเ็บใ
“ไม่้อ”
“เพรอยาูแลพี่่ะ
เพราะอีหน่อยเรา็ะไม่ไ้ทำานร่วมันแล้ว อุ๊ย…” น้ำเพรยมือึ้นมาปิปา
“เพรพูอะไรออไป็ไม่รู้”
พรรัมภาลืนน้ำลาย
ท่าทาอน้ำเพรถือไพ่เหนือว่าเธอ หรือว่า…
“ภูนะยอมให้เธอสัมภาษ์เหรอ”
ว่าะถามออไป้วยเสียราบเรียบแล้ว แ่ปลายเสีย็ยัสั่นให้อีฝ่ายับไ้ว่าเธอำลัหวาหวั่น
“็…เสาร์นี้่ะ สี่โมเ้า แบบ…เป็นส่วนัว”
วามโรธพุ่ปรี๊ึ้นไปถึสมอ
ับเธออ้อนวอนสารพัเา็ไม่ยอมแ่พอโนวามสวยอน้ำเพรเ้าหน่อย็ยอม่ายๆ
่าไม่ยุิธรรมับเธอเลย
“เอาอะไรเ้าแลล่ะ”
อย่าอไม่ไ้ที่ะประออไปแบบนั้น แ่น้ำเพรไม่ไ้มีทีท่าสะทสะท้านเลยแม้แ่น้อย
ร้ามลับหัวเราะิัพอใ
“อะไรที่ว่าพี่พีแลไม่ไ้็แล้วัน่ะ”
“เธอ…”
“อุ๊ย…เพรอโทษ่ะ
ไม่ไ้ั้ใะบอว่าพี่พีไม่สวยนะะ โอ๊ย…ายๆ ไม่ใ่่ะ
เพรพูผิ” น้ำเพรแ้ัวพัลวันแ่็ยัวนเวียน้วยวามหมายเียวัน
“เพรหมายถึุภูเาอบผู้หิสวย
มีเสน่ห์ เวลาสัมภาษ์มันสบายา สบายใน่ะ่ะ ึ่พี่พี…”
แม้พูไม่บแ่พรรัมภา็รู้สึเหมือนถูรี้วยมีแหลมๆ
ที่ทำให้เธอเ็บั้แ่ศีรษะปลายเท้า มือึำแน่นนไหล่สะท้าน
“ันไม่เยเอาัวเ้าแลาน”
“ไม่เยเอาัวเ้าแลเพราะไม่อยาแล
หรือว่า…ไม่มีใรยอมและพี่พี”
น้ำเพรหัวเราะร่วน มอรุ่นพี่ทั้ัวแล้วหมุนัวเินออไป
ลอทาที่เินไปห้อน้ำผ่านโ๊ะทำานอหนุ่มๆ
หลายนที่มีเสียทัทายหวานหูมาามทา
“น้อเพร
ให้พี่ไปเป็นเพื่อนไหมรับ”
“น้อเพร ลาวันนี้ทาน้าว้วยันนะ๊ะ”
“พี่ื้อนมเ้าัมาฝา้วย้ะ”
หลาย่อหลายเสียทัทายันเรียวราวอย่าที่พวหนุ่มๆ
เหล่านั้นไม่เยทัทายสาวๆ นไหนในสำนัพิมพ์มา่อน ทำให้หลายนอหมั่นไส้ไม่ไ้
“หมั่นไส้”
เสียอสายธารนั่นเอที่ลอยามลมมาัๆ
่อนลุึ้นยืนแล้วระแทหินทับระาษัปัให่ทำให้หนึ่ในหลายหนุ่มหันมามอแล้วแหย่
“อิาน้อเพรเหรอเ๊ธาร”
“เอะ…อย่าันน่ะเหรอะอิาแม่นนั้น
ไม่เห็นะมีอะไรน่าอิา ระวัพวเธอเอาไว้เถอะ แฟนเาะเอาปืนมารอปา”
สายธารู่เสร็็สะบัหน้าพรืออไปหาเพื่อน แล้วะัเมื่อเห็นพรรัมภานั่นิ่ึ
มือำแน่นอย่าพยายามวบุมอารม์ัวเออยู่ “พี…”
สายธารเรียอยู่หลายหนว่าที่พรรัมภาะรู้สึัว
าแๆ อเพื่อนรัทำให้นเรียใ
“พี! เป็นอะไร”
ความคิดเห็น