คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #64 : อัพเพิ่ม
“เาไม่หิวหรอ ำไม่ไ้เหรอ เาบอว่าแ่ไ้อยูู่แลุ
่อให้หิวนไส้ะาเา็ทนไ้ แมนๆ อยู่แล้วนี่ ใ่ไหมุนฤเบศ”
พอลยัิ้วให้ทำให้นฤเบศเ็บใ แ่เพราะอยาโว์แมน่อหน้าสาวึฝืนยิ้มเมื่อบอ
“ผมไม่หิวหรอรับ ่อนมานี่็ินอะไรมาหน่อยแล้ว”
“็ี ผมะไ้ินนเียว เอ…ื้ออะไรมาบ้านะ เยอะแยะไปหม
แถวนี้ลาอินเพียบเลยนะ ผมเพิ่ะอบอาหารไทย็ราวนี้ อันนี้เห็นไอ้รบอว่าเรียนมร
้าวเรียบปาหม้อ ฝอยทอ เยอะไปหม ผมอยาลอิม็เลยโหมื้อมาหมทุอย่าเลย”
พอลแะนมออมานั่ิน้วยสีหน้าอร่อยสุๆ รหน้ายัมีอีหลายถุให่
ผู้่วยพยาบาลเ้ามาวัไ้และวัวามันให้ พอลึยให้ทั้หม
นฤเบศไ้แ่มอามาละห้อย แ่ำไ้ว่าป้าเหมยื้อนมมาไว้ในู้เย็น
เายับลุะเินไปู้เย็น พอลไวว่าเินไปเปิแล้วหยิบอทั้หมออมา
“ุรับ เอานมไป้วยนะรับ”
พอลเินามมาที่ประู่อนที่ผู้่วยพยาบาลนนั้นะออไป “ทำานันนถึเ้า
ะไ้มีแร”
“อบุมาเลยนะะ อเยอะแยะไปหมแบบนี้
ินันนถึเวรบ่ายพรุ่นี้แน่เลย่ะ”
“ีรับ แล้วผมะื้อมาให้อี”
พอลโบมือลาแล้วเินลับมานั่ินนมนเียว นฤเบศบรามแน่น
พุพิาึอหัวเราะออมาไม่ไ้ แอบสะใอยู่บ้าเหมือนัน
นฤเบศทำับเธอและรีาเอาไว้มา โนเสียบ้า็ี
บาทีเาอาะเ็นไม่มายุ่ับเธออี็เป็นไ้
พอลินไม่หม เพราะอิ่มมาา้านอแล้ว แ่นอาะไม่มีน้ำใให้นฤเบศแล้วยัหย่อนอที่เหลือลในถัยะ
“อิ่มแล้ว เ็บไว้เี๋ยวบู อไปอาบน้ำ่อนนะ”
พอลหายเ้าไปในห้อน้ำ ลับมาพร้อมเสื้อสะอาัวใหม่
นฤเบศึเ้าไปอาบน้ำ่อ พอลับออมาพอล็นอนอยู่บนโฟาัวยาวที่มีอยู่แ่ัวเียว
นฤเบศละล้าละลั ไม่รู้ะนอนรไหน ึไ้แ่ไปนั่เอนัวบนเ้าอี้
นพุพิาทนไม่ไหว้อบอเา
“พี่เบศ ลับไปนอนที่โรแรมีว่านะะ”
“ไม่เป็นไร้ะ พี่เป็นห่ว ไม่อยาให้พุอยู่ับ…”
“สามี” พอล่อประโยให้ ัวเานอนระิเท้าูโทรทัศน์อยู่
แ่หูฟัทุถ้อยำอนทัู้่ พุพิาส่ายหน้า ับท้วยารหลับา
เพราะไม่อยาเห็นทัู้่ทะเลาะัน สอนนี่อยาทะเลาะอะไรัน็เิเถอะ
ใรทนไม่ไหวยอมยธาวะไ้ลับโรแรมไป
อนบ่ายแพทย์เ้าอไ้มาเยี่ยมอาาร
และเมื่อเห็นว่าหิสาวปิีทุอย่า
ไม่มีเลือออทา่อลอแล้วึให้ลับบ้านไ้ แ่ออำลัายหนัและยอหนั แ้วาพอใที่ว่าที่ลูเย่ายเิน่ารัษาทั้หมให้โยไม่อิออ
หลัออาโรพยาบาล พุพิาลับมาพัที่บ้าน นฤเบศับป้าเหมยลับไปแล้วเพราะมีาน้อทำ
แ้วาแม่เลี้ยเธอเอาอเอาใพอลับเธอ่าาทุที
โยเพาะับพอลเรียไ้ว่าอยาไ้อะไรแ่ยับปาบอประโยเียว
ไม่ถึสิบนาทีทุอย่า็มาอรหน้า
อนแรูเหมือนแม่เลี้ยเธอะไม่เื่อเท่าในัว่าพอลรวยมาถึนาะเอา่าสินสอสิบล้านมาให้ไ้อย่าที่บอ
แ่เมื่อเห็นเาสั่ให้ธนารัารื้อรถให้พ่ออเธอึ่ราามันมาถึหนึ่ล้านบาททำให้แ้วาแทบะราบรานเาเลยทีเียว
เมื่อลับมาถึบ้าน พอลยืนรานะอพัที่บ้าน้วย
พุพิามอเาอย่าไม่อยาเื่อหู
ว่ามหาเศรษีที่ใ้เินหลายล้านไ้ในวันเียวเาะยอมมาพับ้านอเธอ
“แน่ในะะว่าอยู่ไ้”
“ไ้สิุ ีออ บ้านุทำให้ผมรู้สึเหมือนลับไปเป็นเ็อีรั้”
พอลมอไปรอบๆ สีหน้าเาเหมือนเ็ายรัสนุที่ไ้ออมาผภัย
“ยัไะ?” พุพิาเลิิ้ว ไม่เ้าใว่าบ้านเธอมันทำให้เารู้สึว่าไ้ลับไปเป็นเ็ไ้อย่าไร
“บ้านันเหมือนบ้านุหรือะ”
“โอ้ย ไม่เลยุ บ้านผมไม่เล็ระิ๊ริแบบนี้หรอ” ายหนุ่มหัวเราะึ้น
เมื่อเห็นสีหน้าโรธนิๆ อเธอึยิ้มแหย “โทษทีุ
ผมแ่รู้สึเหมือนัวเอไ้มาเ้าแมป์”
ความคิดเห็น