คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : อัพเพิ่ม
“หวาน แว่าเินสิบล้านมันมาไหม”
“มาสิน้า หวานทำานมานานี้แล้ว เินเ็บยัมีไม่ี่ล้าน ถามทำไม มีน้าหวานนานั้นรึไ ไม่มีใรบ้านานั้นหรอมั้” หิสาวหัวเราะึ้น ื่มน้ำมะนาวไม่ใส่น้ำาลเ้าไปนเือบรึ่แ้ว แม้ะอบอาหารรสหวาน แ่เพราะานและหน้าที่ึ้ออใวบุมน้ำหนัให้อยู่ในเ์เสมอ
“แล้วถ้าน้าบอว่าใ่”
“หืม? านอะไร” สไบนาเริ่มมอน้าสาวอย่าไม่ไว้ใ ราวนี้ะหาอาเสี่ยราวพ่อที่ไหนมาให้เธออี
“หลานหวาน…” ลำยอลาเสียยาว หวานหยย้อย ลอไ้ใ้น้ำเสียแบบนี้ สไบนานึรู้ไ้ทันทีว่ามันไม่ใ่เรื่อีเท่าไรนั
“น้าพูมาเลยีว่า”
“แหม เลียนัเียว นรู้ทัน” นเป็นน้าฟาเบาๆ มาบน้นแนอหลานสาว ระแอมทีหนึ่แล้วเริ่มเรื่อ “มีานสบายๆ ให้ทำ เา้าั้สิบล้าน”
“านอะไร ไม่ใ่าน่ายๆ แบบที่้อนอนแบให้ผู้ายัวหรอนะ แบบนั้นหวานไม่เอาแน่ๆ” หิสาวปิเสธั้แ่แร นลำยอ้อมอ้อน
“ั้สิบล้าน”
“ร้อยล้านหวาน็ไม่เอา”
“แ่อาทิย์เียวเอนะหวาน เศรษีน้ำมันเียวนะ เิเาถูใแึ้นมา สบายไปทั้าิ ใรๆ ็อยาไปันทั้นั้น” ลำยอพยายามหว่านล้อม สไบนาล้วหยิบเินในระเป๋า วาเอาไว้บนโ๊ะ แล้วบอเสียห้วนแบบไม่รัษามารยาท
“ไม่้อเลี้ยหวาน หวานะไปรอที่รถ แล้วหวัว่าน้าะไม่พูเรื่อนี้อี”
“นัหวาน!” ลำยอวาอย่าหัวเสีย เมื่อเห็นหลายนมอมา ึยิ้มแหยๆ แล้วเปลี่ยนโทนเสีย “หลานหวาน รอน้า้วยสิ๊ะลู”
หิสาวลับถึบ้าน้วยสีหน้าบูบึ้นนเป็นยายอไม่ไหว้อเอ่ยถาม ส่วนลำยอนั้นเพราะโรธหลานสาวึับรถออไปเที่ยวลาืนลายเรีย
“เป็นอะไรลู ทะเลาะับน้ามาเหรอ”
“็เรื่อเิมๆ แหละยาย หวานบอน้าลำยอั้หลายรั้ว่าถึหวานะน ถึหวานะ้อทำานหนััวเป็นเลียว แ่หวาน็ไม่ิะายัวให้ใร” หิสาวยืนยันหนัแน่น มือเหี่ยวย่นึลูบศีรษะที่ปลุมไป้วยเรือนผมสวย สีำสนิทนั้นอย่าเ้าใ
“อย่าไปถือสานัลำยอมันเลย มัน็แบบนี้ รัสบาย็เลยิว่านอื่นเาะพลอยรัสบายเหมือนัวเอไป้วย หวานปิเสธไป มัน็ทำอะไรไม่ไ้หรอ” ยายประนอมปลอบใ
“หวาน็ิอย่านั้นละะ ึแล้ว นอนีว่านะยาย พรุ่นี้หวานว่าะไปเยี่ยมแม่สัหน่อย ยายไป้วยันไหม๊ะ” เธอเอ่ยวน
“ไปสิ ยายเอ็ิถึนัเรือมันเหมือนัน นัเรือมันน่าสสาร วามสวยอมันมีภัย ไม่อย่านั้นไม่้อหอบหวานหนีหัวุหัวุนมา” ยายประนอมถอนหายใ รู้สึสสารลูสาวับใ ยี่สิบว่าปีมาแล้วที่้ออยู่รัษาัวในโรพยาบาลบ้า เพราะเหุในาเอ็สุะาเา
“ยาย อนแม่มา แม่พาหวานมานเียวเหรอ๊ะ”
“็มานเียวนะสิวะ มีอะไรหรือ” ยายประนอมสสัย สไบนาึรีบส่ายหน้า
“เปล่าหรอ้ะ หวานแ่ถามู เผื่อะมีใรมาส่แม่บ้า” เธอป ไม่ยอมบอเรื่ออลัยลาให้รู้ เพราะยายเอ็ไม่ไ้รู้เรื่อราวมาไปว่าที่เล่า “ยาย๊ะ แม่ถูยิ่อนเ้าโรพยาบาลหรือ”
“ฮื่อ ยาย็ไม่รู้ว่าใรมัน่าใร้ายนั มันะะเอาให้ถึาย แม่เอ็โนมันยิปาาย มันยัส่นมาาม่าถึโรพยาบาล แ่ยายลัว็เลยพามันหนีออมา่อน” ยายประนอมหลับานึถึภาพนาทีหวาหวั่นึ้นมา นในาย็ลุันึ้นไป้วย
“นานั้นเลยหรือยาย” สไบนาใับ้อมูลใหม่ที่เพิ่ไ้รับรู้ ยายประนอมเอไม่อยาะเล่าถึ เพราะอยาะลบภาพนี้ออไปาวามทรำ แ่แล้ว็เผลอหลุปาออมานไ้
“เมื่อ่อนบ้านเราอยู่สระบุรี หลัาที่นัเรือมันหอบเอ็มา มัน็เที่ยวบอว่ามีนามะ่า แ่ไม่มีใรเื่อมันสัน นอาบอว่ามันเหมือนนบ้า เที่ยวหวาระแวนเาไปทั่ว ยายเอ็เหมือนัน นัเรือมันออไปหาานทำ ลับมา้วยสภาพเลือเ็มัวไปหม แ่อนนั้นมันถูยิเียๆ ราวนี้ยาย็เริ่มเื่อมันึ้นมาหน่อย เรา็รีบย้ายบ้านันในวันนั้นเลย มันามไปที่โรพยาบาล ีนะยายพามันหลบออ้านหลั”
ความคิดเห็น