คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #39 : ตอนที่ 10
เธอพลาเอที่ไม่ไ้ถาม สาวน้อย
“เยส!” าร์ลำมือแล้วยึ้นสู เมื่อเาเินมาถึ่อนวินวษาที่ามมาิๆ แ่็ยั้าว่าเาอยู่หลาย้าว หิสาวหน้าอ้ำเพราะไม่ิว่าัวเอะแพ้
“บ้าริ”
“อย่าสบถในวัสิสาวน้อย” าร์ลหัวเราะอย่าผู้นะ
“ุะเอาอะไรล่ะ” วินวษาย่นมูแล้วถามึ้น หยุหอบอยู่พัให่เพราะ้อเร่ฝีเท้าเพื่อามเาให้ทัน าร์ลส่ายหน้า “แปลว่าไม่เอาอะไร”
“โน…อนนี้ยัไม่บอ เอาเป็นว่าาลับ็แล้วัน”
“ามใุเถอะ หรือไม่็ลืมๆ มันไปะ” นแพ้เริ่มหาทาเบี้ยว
“ันเป็นนวามำี เพราะฝึสมาธิลอ” าร์ลหัวเราะึ้น วินวษาึละวามสนใเอาไว้เพียแ่นั้น วันนี้อยสุเทพมีน่อน้าเยอะ เพราะเป็น่วบ่ายแ่ๆ แเริ่มอ่อนลแล้ว
“อยสุเทพศัิ์สิทธิ์มาเลยนะุ ถ้าใรมาอหรืออธิษานอะไรมัะสมหวัในสิ่ที่ปรารถนา อย่าลืมอละ” เธอแนะนำึ้นแล้ววนเาไปไหว้พระ้วยัน
“ันะลออู” าร์ลบอยิ้มๆ แล้วทรุัวลนั่เีย้า พนมมือแล้วอธิษานามที่วินวษาแนะนำ วาอเาับแน่วอยู่ับพระธาุ ปามุบมิบพึมพำ
เมื่อไหว้พระธาุเสร็แล้ว วินวษาึเินนำเาไปยัุมวิว ที่สามารถมอเห็นทิวทัศน์รอบเมือเียใหม่ไ้แทบะทั้หม
“ุอธิษานอะไร นานั” วินวษาถามึ้น สายาทอับวิวทิวทัศน์เบื้อหน้า เธอเยมาอนเ้าๆ ในวันที่หมอลั ทำให้ที่นี่มอแล้วไม่่าาแนสวรร์
“อให้โลสบสุ” าร์ลอบยิ้มๆ
“อย่าุเนี่ยนะ ันว่าอย่าุอให้ัวเอมีผู้หิมาหลรัเยอะๆ” หิสาวประเ้าให้ รู้สึหมั่นไส้นรหน้าึ้นมาทันทีเมื่อพูถึเรื่อนี้
“เปล่าเลย เพราะนั่นถึันไม่อ็ไ้มาอยู่แล้ว”
“แหวะ” วินวษาเบ้หน้า ่อนเินไปมวิวทิวทัศน์มุมโน้นมุมนี้นพอใึเอ่ยวนเาลับ แ่าลับพาเาไปอี้านที่มีรถราไฟฟ้าให้บริาร
“นี่…ทำไมไม่บอแ่แรว่ามีรถรา” าร์ลแทบอยาย้ำอาวๆ อนรหน้า เมื่อ้อเินมาไลนแทบลิ้นห้อยทั้ที่มีเรื่ออำนวยวามสะวแบบนี้
“อ้าว ็ุไม่ไ้ถาม” วินวษาหน้าื่อ
“เธอ…นี่มันน่า…” าร์ลมันเี้ยว หาไม่ิว่าที่นี่เป็นวัละ็ เาะทวเิมพันเมื่อรู่นี้มันเสียรนี้เลย ูิว่าะทำหน้ายัไ
“ใเย็นๆ น่า ันบอแล้วไว่ามันเป็นบททสอบวามศรัทธาอน” วินวษาบอยิ้มๆ แล้ววนเาลาเาโยอาศัยรถราไฟฟ้า
เมื่อลมาไ้ึวนเารีบลับ เพราะอนนี้ท้อฟ้าเริ่มมื วินวษาื้อโมไฟิมือมา้วยหลายอัน แ่ลืมุเสียอย่านั้น พึ่นึไ้เมื่อเาถามึ้น
“แล้วระาษอะไรอยู่หลัรถ”
“หืม ระาษ…ายริ” วินวษาใ โมไฟยัวาแหมะอยู่้าาย“ โมไฟ่ะ ั้นอรถเลย่ะ ในระเป๋าุมีไฟแ็อยู่ใ่ไหม”
“มี” าร์ลพยัหน้ารับ อรถแอบไว้้าทา บริเวที่อเป็นทาลาเาึไม่่อยมีรถราผ่านนั วินวษาเลือมุมนี้เพราะห่าไลบ้านเรือนอผู้น
“เผื่อลมพัไปบ้านนอื่น” หิสาวบอเหุผล บอให้เาุโมไฟ อธิษานแล้วปล่อยออไปพร้อมัน สอหนุ่มสาวแหนหน้ามอโมไฟที่ลอยอ้อยอิ่ัับท้อฟ้าสีำสนิท พระันทร์ลมโลอยเ่นเียู่ับโมไฟวให่
“ุอธิษานว่ายัไ” วินวษาถามยิ้มๆ เมื่อสัเเห็นว่าเาหลับานานผิปิ
“อให้เธอไม่ลืมัน หลัาที่ันลับไปแล้ว” ายหนุ่มบอเสียนุ่ม สบาเธอนิ่นาน หิสาวเบือนหน้าหนีไปทาอื่น้วยวามเิน
“พระันทร์สวยนะะ”
“ใ่ สวย สวยมา” ะพูประโยนี้วาสีมะฮอานีไม่ไ้ละไปาวหน้าอเธอเลย ใบหน้าใสไร้สีแ่แ้ม ผมสั้นระ้นอ ูเ้าันไ้ีับาเยีนายาวและเสื้อยืแนสั้นพับแน ผู้หิแบบนี้ไม่เยอยู่ในสายาอเามา่อน
“ันมีอะไรมาเอร์ไพรส์เธอเหมือนันนะ” าร์ลล้วอไม้ไฟออมาาระเป๋าเสื้อหลายอัน วินวษาาโ ำลันึอยาไ้อยู่พอี
“ว้าว”
“ุละนะ” ายหนุ่มุอไม้ไฟแล้วยื่นส่ให้เธอ
วินวษายึ้นแว่ไปมาแล้วหัวเราะเสียใส เสียหัวเราะอเธอั้อไปมาภายในหัวใอเา แสาอไม้ไฟสว่าไสวัอบฟ้าสีำ แสสีทอระยิบระยับพร่าพราว ภาพใบหน้าหวานยามหัวเราะทำให้เาอที่ะยล้อึ้นมาเ็บภาพเอาไว้ไม่ไ้
“เป็นเอร์ไพรส์ที่น่ารัมา” วินวษาุอไม้ไฟึ้นอีหลายอัน วิ่วัแว่ไปมาราวเ็ๆ ายหนุ่มเผลอมอเพลิน หัวใอเาไม่เยอยู่ใล้ใรแล้วอยาหยุเวลาเอาไว้อย่านี้มา่อน
“เอาเปรียบนี่ ันเป็นนื้อมาแล้วเธอมาุนเียวไ้ยัไ” าร์ลยื้อแย่ับอไม้ไฟ้วย มือหนาึทาบทับบนมือนุ่ม า่อาสบันนานนอไม้ไฟหม เหลือเพียวามมืและแสสว่าาวาที่มันเริ่มมีวามรู้สึบาอย่าแทรผ่าน
มือหนาเลื่อนมาปัปอยผมที่ถูลมปลิวมาบบัหน้าสวย แล้วอบุมใบหน้ามามอในระยะใล้ หิสาวฝืนัวออห่าแ่ทำไ้ไม่ีนั เพราะวาอเาราวับอาบ้วยมน์สะที่บัับใบหน้าอเธอให้หยุนิ่ิรึอยู่ับที่
“วันนี้เธอทำให้ันประทับใมาสาวน้อย”
“ุ็เหมือนัน” หิสาวยิ้มรับ แ่ไม่แน่ใว่าสิ่ที่เาทำมันือละราหนึ่้วยหรือไม่ เพราะยัไม่ลืมเรื่อพนันอเธอับเา
“สาวน้อยอัน” าร์ลบอเสียนุ่ม ุมพิเบาๆ ไปบนหน้าผามน มือหนาึัวเธอเ้ามาใล้ หิสาวหลับาลเมื่อเาเลื่อนใบหน้าลมารอบรอริมฝีปาสีมพูระเรื่อามธรรมาินุ่มนวลอ่อนโยนนเธอ้อเผลออบสนอ้วยวามเ็มใ
มือหนาเลื่อนมาับที่เอวอระับให้เนื้อัวแนบิันยิ่ึ้น วามรู้สึร้อนผ่าวเิึ้นไปทั่วร่าอวินวษา เท้ายืนแทบไม่ิพื้นึแล้วแ่เาะพาเธอโบยบินไปที่ไหน เป็นนานว่าที่เาะถอนุมพิแสนหวานนั้นออมา แม้ะเสียายแ่เาไม่อยาทำลายเธอ
ผู้หิอย่าวินวษาไม่สมวรที่เาะเ็มาอมมเล่น
ความคิดเห็น