คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #35 : ตอนที่ 10
แ่ภาพนั้นมัน็ทำให้เานึไปถึหิสาวาวไทยอีน เาเยพาพิมอรมาที่นี่ เธอ็ยืนมอพระอาทิย์้วยอาารแบบนี้
เาับพิมอรเ้าันไ้ี เาอบนรๆ ไม่มีริะร้านอเธอ แม้วามสวยะพราวไปทั้ัวราวับนาแมวยั่วสวาท็าม เานึถึบทรัแสนหวานที่เาและเธอมีให้แ่ัน่อนที่เธอับเาะทะเลาะันรุนแร บทรัที่ทำให้เาสุล้ำอย่าไม่เยไ้รับมา่อน
าร์เมียยมือึ้นประอใบหน้าามอพิมอรพร้อมับใ้นิ้วหัวแม่มือเลี่ยลีบปาสีแสนั้นอย่าหยอเย้า ลิ่นแอลอฮอล์าๆ าริมฝีปายั่วเย้านั้น่วยระุ้นอารม์ในายอเาให้ลุโน เสน่ห์ที่พราวไปทั้เนื้อทั้ัว
“ผมอบุมานะพิมอร” ายหนุ่มระิบหวาน่อนะทาบทับริมฝีปาไ้รูปอัวเอลมารอบรอเรียวปาทีุ่่มื้นอพิมอรที่เผยอรอท่า
เาูับเอาวามหอมหวาน เอิบอิ่มเอาไว้อย่านหิวระหาย พร้อมๆ ับที่มือหนาอเาลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลัาวนวลในุันูราแบบอาหรับ เธอทำให้เาแทบลืมหายใเพราะวามลั่ไล้วามรู้สึะเลิไปไลนยาะระับ
เาูบเธออย่าูื่ม หัวใอพิมอรวาบลึ แม้นภายนอะมอว่าเธอ๋าั๋นเพียใ แ่เธอ็ยัไม่เยมีแม้แู่บแร มีเพียแ่สัมผัสเล็ๆ น้อยๆ เท่านั้น แู่บอย่าูื่มแทบะลืนินิวิาอเธออย่านี้ยัไม่เย
หิสาวยมือึ้นโอบรอบอนั้นเอาไว้ เพราะไม่สามารถทรายเอาไว้ไ้อี เมื่อาร์เมียบเล้าริมฝีปาอเาับเรียวปาอเธอหนัหน่วยิ่ึ้น
มือหนาอเาเลื่อนไปรอรับศีรษะอเธอเอาไว้และูบร้อนแรนเธอเผลอราออมาอย่าวบุมไม่อยู่
ปลายนิ้วอาร์เมียลูบไล้ไปามสาบเสื้อ่อนะระาออไปให้พ้นทาเ็มแร เผยให้เห็นเรือนร่าเปลือยเปล่า เนียนสะอาาัเน
อ้อมแนอายหนุ่มโอบระับร่าบานั้นให้มาิใล้มายิ่ึ้น ่อนะ้อนร่าบาแนบอแล้ววาบนเียแผ่วเบา พิมอรรู้สึัเินที่้อเปลือยาย่อหน้าายอื่นทำให้เธอ้อยมือึ้นมาปิบัทรวออวบอิ่มสล้านั้นแ่มัน็่วยอะไรไม่ไ้มานั
“อย่าอายเลยที่รัอผม” าร์เมียยัระิบอ่อนหวานเมื่อเห็นอาารเหนียมอายอเธอ เาลุึ้นยืนและถอเสื้อผ้าอัวเออออย่าใเย็น่อนะทาบทับร่าเปลือยเปล่าำยำอัวเอเ้าไปิลีบปาบาถูปิลอีรั้อย่าหนัหน่วรุนแร
ฝ่ามือร้อนๆ อเาลูบไล้ไปามผิวายเนียนละเอียแทบะทุารานิ้ว นับั้แ่ไหล่ลมลึ ท่อนแนเ่ึระเรื่อยไปถึสะโพลมลึ หนั่นแน่น ปลายลิ้นอุ่นๆ แสนหวานแทรผ่านเรียปาไปแะปลายลิ้นอเธออย่า่ำอ
ปลายลิ้นเรียวถูวัรัรึไปมานพิมอร้อแอ่นายึ้นรับอย่าอไม่ไหว เสียร้อนรวราอเธอยิ่ระุ้นอารม์อเาให้ระเิระเิ
“อืม” หิสาวราอย่าพอใ รู้สึออร้อนแปลๆ บริเวท้อน้อย เป็นวามรู้สึโหยหาอะไรบาอย่าเพื่อมาับวามร้อนลุ่ม
ฝ่ามือหนาไล้เลื่อยมาั้แ่หน้าท้อแบนราบไร้ไมัน มานถึทรวออิ่มสล้า ่อนใ้นิ้วบีบเม้มยอปทุมถันสีมพูระเรื่อประุเม็ทับทิม ึ่ทำให้พิมอร้อแอ่นอเพื่อรอรับสัมผัสนั้นให้มาึ้น ในะที่มือหนึ่หยอเย้ายอปทุมถัน อีมือหนึ่็ทำหน้าที่สำรวรวราเรือนร่าอหิสาวไปทุารานิ้ว ทุอทุมุมนพิมอร้อบิายเร่าๆ
ายหนุ่ม่อยๆ ถอนริมฝีปาออมาเพื่อมออาารเร่าร้อน โหยหาอเธอ เารปลายมูลบนพวแ้มอย่าอ้อยอิ่ ่อนเปลี่ยนเป็นลาลิ้นุ่มไป้วยวามหวานผ่านไปามใบหน้า ออที่ำลัแหนรับทุสัมผัสอเาอย่าเ็มอิ่ม เาทิ้รอยรัเอาไว้ในทุผืนายอเธอ ร่าสวยบิไปมา้วยวามวาบลึ ฝ่ามือเลื่อนไปลูบไล้แผ่นหลัเปลือยเปล่าอเา บารั้บาราว็ิเล็บไปเ็มแรเพราะยั้อารม์เอาไว้ไม่ทัน อีมือศีรษะอเาให้แนบแน่นับทรวออเธอมาึ้น
าร์เมียผละลุึ้น ยืนผาเ็มวามสู ส่วนนั้นอเาับึ ยายเ็มที่นพิมอรื่นะลึ แ่็นอนาปรือรออย
ายหนุ่มทาบทับร่าหนาลบนร่าบา มือหนาเลื่อนไปยับเรียวาอเธอให้แยออาันอย่าเบามือ ่อนประสานแทรทุส่วนในร่าายผนึเป็นหนึ่เียวับเธอ
เมื่อิมาถึรนี้าร์เมียถึับถอนหายใยาว้วยวามรู้สึปวร้าว บทรัอเธอับเาเร่าร้อนไปทุท่วท่า เาับเธอเ้าันไ้ี
พิมอรไม่น่าเบื่อเหมือนผู้หิอื่นๆ ที่เาเยรู้ั แ่เา็ผิเอ เพราะวามอบเาถึไ้อทนับวาม้อารทาเพศที่รุนแรอัวเอ แ่มัน็ไ้เพียไม่นาน เมื่อเาไม่อายุยั้บทรัที่รุนแร
ถูแล้ว เาเป็นาิสึ่ม….
วาม้อารอเารุนแร เา้อารเห็นู่นอนอัวเอเ็บปว ยิ่เห็น วามสุล้ำในรสรัยิ่มีมาึ้น เาพยายามแล้ว พยายามหยุเมื่อเอพิมอร เาอยาทะนุถนอมเธอ ไม่้อารให้เธอเ็บปว แ่…เาลืมัว ลืมัวไปริๆ
เามัมีวามสุที่ไ้เห็นู่นอนอัวเอเ็บปว ทุ์ทรมาน ยิ่เวลาที่ไ้เห็นารัที่รุนแร ุเือ หรือารที่ไ้เห็นู่รัเ็บปวทรมานที่เิาารร่วมรัันะทำให้รู้สึพลุ่พล่านอย่าวบุมไม่อยู่ เาเผลอลมือับพิมอร
เธอรับารระทำอเาไม่ไ้เพราะเริ่มหลรัเาริๆ ัๆ แล้วนั่นเอ หาเธอมาเพื่ออบโยเินทออย่าที่ั้ใเอาไว้แ่แร อาะยอมัฟันทนเพื่อเิน แ่เมื่อเป็นายที่ัวเอรัและหลละเมอไปว่าเาะรัและริั้วย เธอึรับไม่ไ้
รายอื่นๆ เาไม่มีปัหามานั เพราะเมื่อไ้เินทุอย่า็บลที่วามพอใ วามลับยัเป็นวามลับ บาน็มีรสนิยมในวามรุนแรเ่นเียวัน แ่ับพิมอร หลัาที่เธอาไปแล้ว แม้เาะยัมีผู้หิผ่านเ้ามาเรื่อยๆ แ่เาลับิถึเธอลอเวลา
“สวยเหลือเินนะะ มิน่าเล่านถึไ้ั้น้นมามทะเลทรายันนั ที่เมือไทยนะะ นานิยายเี่ยวับทะเลทราย อียิป์หรืออาหรับยัายี” ินวลีละสายาาวอาทิย์เบื้อหน้าเพื่อหันมาทาเา แม้สีหน้าะยิ้มแย้มลอเวลา แ่เธอระมัระวััวอยู่ลอเวลาเ่นัน
ความคิดเห็น