คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เด็กหญิงนรินสุดา 1
ลิ่นออมเลหอมๆ ลุ้ไปทั่วรัวเล็ๆ ภายในบ้านั้นเียวหลัเล็ใน่าัหวั บ้านหลัเล็แ่แสนะอบอุ่นเพราะเธอมีร่าเล็ๆ อเ็หินรินสุา วัยสามวบเอาไว้อ่อนนอนทุืนนั่นเอ
“ลิลลี่ วาโทรศัพท์ไ้แล้วมาิน้าวเ้าไ้แล้ว้ะนี”
“ว้า ำลัสนุเลย่ะ” เ็หิอบเป็นภาษาอัฤษสำเนียไม่ันัแม้ว่าเทียนทอะอยสอนอยู่ลอและบัับให้ใ้ภาษาอัฤษในารสื่อสารเวลาอยู่ับแม่ เพราะเล็เห็นว่าภาษาอัฤษเป็นภาษาที่ำเป็นมาในารสื่อสารในอนา
“เี๋ยว้อไปโรเรยนแล้ว่ะ หม่ำๆ ่อนนะ ออมเลห้อมหอม” เทียนทอูมือเล็ๆ มานั่บนโ๊ะอาหารแล้วัใส่านให้ เ็หิผูผ้าันเปื้อนเรียบร้อยแล้วและยิ้มแ่เมื่อไ้ินอโปร
“อร่อย”
“อร่อย็ินเยอะๆ ื่มนมให้หมแ้ว้วยนะะ”
“ที่โรเรียนอาหารไม่อร่อยเลย่ะ หนู้อหิ้วท้อลับมาินที่บ้านทุวันเลย ฝีมือใร็ไม่อร่อยเหมือนฝีมือแม่ หนูว่าุแม่ไปเปิร้านายที่โรเรียนอหนูไ้เลยนะะ รับรอว่าายีมาแน่ๆ” เ็หิบอทำให้นเป็นแม่หัวเราะแล้วยื่นมือมาหยิแ้มเบาๆ
“ปาหวานเหมือนใรัน”
“เหมือนแม่” เ็หิอบทำให้เทียนทอหัวเราะ ยื่นมือมายี้ผมหยิสีน้ำาลที่ถัเปียเรียบร้อยเบาๆ นรินสุา้มหน้า้มาินอาหารไปรึ่ามาม้วยนมรึ่แ้ว เทียนทอึเ้าห้อน้ำไปสำรววามเรียบร้อยในห้อน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าัวใหม่ านั้นึเร่เ็หิให้ึ้นรถ
รถยน์ันเล็เลื่อนออไปาบ้าน หลัเทียนทอปิประูรั้วนเรียบร้อย เธอแวะไปส่ลูที่โรเรียน พาไปส่ใหุ้รูแล้วหอมแ้มยุ้ยๆ ไปฟอให่
“แล้วเอันนะ”
“่ะแม่ บาย่ะ” เ็หิหอมแ้มอบ เธอึึ้นรถับออไป สถานที่ทำาน็ือโรพยาบาลที่อยู่ห่าาโรเรียนไปราวๆ สามิโลเมร ระหว่าทามีไฟแเธอึอรถ หิสาวมอออไปนอหน้า่า วามิล่อลอยไปไลถึใรบาน เ้าอีเอ็นเอบนใบหน้าอนรินสุา
นรินสุา เ็หิวัยสามวบผู้มีใบหน้าถอแบบพ่อและย่าัวเอเปี๊ยบ นิที่ว่าหามีใรที่รู้ัเามาเอลูเธอเ้า ้อมีสสัยบ้าล่ะว่านี่ลูเาหรือเปล่า
ูเถอะ…เธออุ้มท้อมาเ้าเือน แ่ทั้หน้าา ทั้สีผมลับเหมือนเานนั้น นที่เธอไม่อยานึถึ หามีใรถามเธอว่าโรธเามาเหรอถึไ้หอบลูหนีมาอยู่แบบนี้ ำอบอเธอ็ือเปล่าเลย เธอไม่ไ้โรธเา ไม่เยโรธและไม่ิะโรธ แ่ที่หนีหน้ามาเพราะไม่อยาให้เพื่อนลำบาใ
ใ่…เธอับเาเป็นเพื่อนัน เพื่อนไม่วรนอนับเพื่อนและที่สำัไม่วระมีลู้วยันแบบนี้้วย
ความคิดเห็น