คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 8
ภายหลัาที่ยทัพไปรบับฮิปไทน์ามำท้ารบออีฝ่าย อทัพทั้สอมีำนวนนและฝีมือใล้เียันทำให้ินเวลายืเยื้อไปนานถึหเือน แ่ในที่สุแล้วอทัพปีศาอันเรียไรอฟาโรห์อเมเนมเฮแห่อียิป์บน็เป็นผู้นะไปามที่าหมาย
ฮิปไทน์ที่เยเป็นเมือึ้นออียิป์มา่อนนั่นหรือะสามารถเอานะอทัพที่มีแม่ทัพอย่าฟาโรห์อเมเนมเฮและอธนูอย่าูฟ่า
ื่อเสียอฟาโรห์พระอ์นี้เป็นไปในทาร้ายและทาีเือบะเท่าๆ ัน ทาร้ายเพราะหลายฝ่ายลวามเห็นว่า ทรเป็นฟาโรห์ที่มีวามระหายสรามและมีพระอุปนิสัยรุนแร ราวับพายุทะเลทรายที่พร้อมะพัผ่านและทำลายล้าเมือที่อยู่ใล้ให้วอวาย
แ่ในทาีนั้น พระอ์ไ้ึ้นื่อว่าเป็นผู้ที่มีพระปรีาสามารถทา้านารรบและศาสร์แห่ษัริย์ เพราะยามเมื่อมีศึสราม็เอานะไ้ทุรั้ไป
เมื่ออทัพไ้ยพลึ้นมาถึเแนแห่อียิป์ เหล่าประานที่ทราบ่าว็ออมารอถวายพระพรและโห่ร้อ้อนรับันอย่ายินี
หลายนที่มีนในรอบรัวออทัพรั้นี้้วย็รีบมารอรับบุลอันเป็นที่รั้วยวามปราบปลื้ม ส่วนนที่ายในสนามรบนั้น ฟาโรห์ทรโปรให้มอบปูนบำเน็ให้อย่าาม และโปรให้รับลูายอระูลมารับราารภายในราวั หาเ็นนั้นและรอบรัว้อาร
“ฟาโรห์ทรพระเริ!....ฟาโรห์ทรพระเริ”เสียแ่้อสรรเสริ ัึ้นไปทั่วสารทิศ ้วยวามปราบปลื้มถึพระปรีาสามารถอษัริย์แห่น ฟาโรห์หนุ่มโบพระหัถ์ะทรอาาสีาวปรอัวให่้วยท่วท่าส่าาม
“เิเส็พ่ะย่ะ่ะ”ูฟ่าัอาาเ้ามาเทียบเียและทูลอัเิให้เส็เ้าไปพัผ่อนยัมหาราวั หลัาที่้อเหน็เหนื่อยับารออรบมานานถึหเือน
แ่็นับว่าใ้เวลาน้อยว่าทุรั้ เพราะราวที่ผ่านมาทรใ้เวลาเือบสอปีเลยทีเียว ฮิปไท์ไ้รับวามบอบ้ำมามายในรั้นั้น แ่็สามารถฟื้นัวไ้ในเวลารวเร็ว นั่นเพราะมีอำนาทาเศรษิ และษัริย์พระอ์ใหม่ทรเี่ยวา้านาร้า
“ีเหมือนัน เราเอ็เหนื่อย อยาพัเ็มแ่ เ้าไปแ้แ่เหล่าทหารทั้หม ว่าให้ไปพัผ่อนอยู่ับรอบรัว วันพรุ่้าะัานเลี้ยให้อย่ายิ่ให่ที่สุ ื่มินันให้เ็มที่ ให้สมับวามเหนื่อยยาอเรา”ฟาโรห์หนุ่มรับสั่พลาระุ้นเ้าอาาู่พระทัยให้เส็ไปทามหาราวัที่ยิ่ให่ สิ่่อสร้าระาราเ่นระห่านปราแ่สายพระเนร
ทราไปนานพอสมวร ไม่รู้ว่าทาอาาัระยัเรียบร้อยีหรือไม่ โยเพาะพระสนมที่ทรให้น่าวบอให้ประทับอยู่ที่นูเบีย่อนนว่าพระอ์ะใล้ลับมา
ึ่พระอ์ไม่ไ้รับรู้เลยว่าพระสนมเฮอนีทนั้นทรวาแผนร้ายในใอย่าไรบ้า พระนาับู้รัวาแผนร้ายที่ะฮุบราบัลลั์มารอบรอ ึ่ารที่ฟาโรห์อเมเนมเฮออรบรั้นี้พระสนมพอพระทัยยิ่นั เพราะมีแ่ไ้ับไ้
เพราะหาฟาโรห์อเมเนมเฮนะศึ อียิป์บน็ะยิ่ให่ เหนือนานาประเทศในแถบนี้ แ่หาโีอเมเนมเฮสิ้นพระนม์ พระนา็ะลายเป็นผู้สำเร็ราาร
ึ่ไม่ยาเลยที่ะให้มาเลีะฮุบอำนาเอาไว้ไ้ทั้หม เพราะมีพระนาหนุนหลั เมื่อแรนั้น พระนาเพียแ่ิหลอลวมาเลี หวัใ้เสน่หาอพระนามัใเาเป็นเรื่อมือ
แ่เมื่อผ่านไปนานวันเ้า วามรู้สึหลใหลในรสรัลายลับเป็นวามรั ผูพันนยาะถอน เพราะมาเลีนั้นปิบัิับพระนาัเ่นนรัพึมี่อัน มิใ่สัมผัสเย็นืเพราะเิาวามเย็นาัเ่นที่เยไ้รับาอเมเนมเฮ
และทันทีที่พระนาทรทราบ่าวว่าฟาโรห์อเมเนมเฮเส็ลับมาอย่าปลอภัย ็ให้รู้สึัเือในพระทัยยิ่นัแ่็ำเป็น้อออมารับหน้า
รอให้ถึเวลา่อนเถอะ เมื่ออเมเนมเฮประมาทหรืออ่อนแอล เมื่อนั้นอทัพทะเลทรายแห่นูเบียะบุเ้ายึอำนาทั้หม
เมื่อมาถึฟาโรห์หนุ่ม็ระโลาอาาสีาวปรอ และมอบให้นูแลนำไปเ็บไว้ที่ออมัน พลาวาสายพระเนรมอหาพระสนม ึ่พระนาเอ็เร่รุหน้ามาเฝ้า้วยสีพระพัร์ระรื่น่อนะุพระานุลทำวามเารพแทบบาท
“หม่อมันีใเหลือเินเพะที่ทรปลอภัย”พระนารับสั่พร้อมับแหนพัร์ึ้นสบ้วยประายอ่อนหวาน และห่วใยลึึ้
“อบใเ้ามา เอ๊ะ….”ฟาโรห์หนุ่มมวนมุ่น เมื่อสายพระเนรสีเหล็ปะทะเ้าับอุทรนูนเ่นสะุาอพระนา ึ่เมื่อแรนั้นยัมิทันไ้สัเ
“ลูอเราเพะ ใล้ะลอแล้ว”พระนาทูลึ้นทำเอาฟาโรห์อเมเนมเอประทับยืนนิ่ึ้วยวามพระทัย
ะเป็นไปไ้อย่าไร ในเมื่อพระอ์ไ้ประทานิ่อาเียให้นาไปแล้ว และนาทาสผู้รับำสั่็ยืนยันเป็นมั่นเหมาะว่าพระนาเสวยให้เห็นับา
“เ้าท้อหรือ เป็นไปไ้อย่าไรัน”
“แล้วทำไมถึะเป็นไปไม่ไ้เล่าเพะ ไม่ทรีใเลยหรือ ที่โอรสแห่สุริยเทพไ้มาุิ”พระนาย้อนถามสุรเสียบ่บอถึวามน้อยพระทัยยิ่นั
“แ่้าเอา….”ฟาโรห์หนุ่มะัพระโอษ์เอาไว้เพียเท่านั้นเมื่อพระสนมทำท่าแปลพระทัย่อนะย้อนถาม
“เอาอะไรหรือเพะ”
“ปละ…เปล่าไม่มีอะไร”ทรรัส่อนะประอพระสนมให้ลุึ้นประทับเีย้า หาโอรสในรรภ์อนาเป็นลูอเราริ ็เป็นเพราะทวยเทพอำนวยให้เป็นไปอย่านั้น เพราะถือว่าไ้ทรป้อัน ปป้อทุวิถีทาแล้ว
“เ้าั้รรภ์ั้แ่เมื่อใ”ทรรับสั่ถามะเส็เีย้าันไปประทับยัพระำหนั พระสนมทำท่าวยเิน่อนรับสั่
“แหม…็้อหลัาืน่อนที่ะทรเส็อรบ แล้วหม่อมันไปนูเบียสิเพะ ไม่อย่านั้นหม่อมันะั้รรภ์ไ้อย่าไร”
“แล้วหลัาืนนั้น เ้าไ้ินยาบำรุที่เราให้ไปหรือไม่”
“ยา? อ๋อ….ยาที่ทรให้นาทาสนำมาให้หรือเพะ หม่อมันื่มไปนิหน่อย แ่ยัไม่ทันไ้ลืน็้อายทิ้เสียหม เพราะู่ๆ ็เิลื่นไส้ึ้นมาเสียเยๆ”พระสนมเฮอนีทรับสั่พระพัร์เย ราวับไม่รู้ไม่ี้สิ่ที่พระสวามี้อารทราบ
“มิน่าเล่า”
“หืม”
“ไม่มีอะไรไปเถอะ ใล้ะลอแล้ว็เินระวัๆ”ฟาโรห์หนุ่มประอพระสนมเ้าไปยัำหนัอย่าเห็นพระทัย หาพระนาลอบุรออมาเป็นโอรส ถึอย่าไร็้อมอบำแหน่ราินีให้เป็นารอบแทน ะทำเ่นไรไ้เล่า เมื่อทวยเทพประสาทพรมาเ่นนี้
แล้วแ่น้ำพระทัยแห่ท่าน!
ทา้านอียิป์ล่านั้น ็ถึราว้อระส่ำระส่าย เพราะฟาโรห์นาร์เมอร์ทรมีพระราภาพและเพลานี้็ทรประวรหนั
ภายในห้อบรรทมนั้น ทรประทับบนพระแท่น้วยท่าทาอิโรยระนอ่อนแร ราวับว่าาหรือพระวิาำลัะปลิปลิวระนั้นไม่ไลาแท่นบรรทมนั
บรรานในราวศ์ทั้หลาย ่ามารุมล้อมษัริย์แห่อียิป์ล่าับ้วยสีหน้าระทท้อเมื่อเห็นฟาโรห์นาร์เมอร์นอนพระอ์สั่น โยมีพระราินี เ็อ์ให้มิไ้า พระวิสูรถูปิมืสนิทนอาาศูอึมรึมสลัว ทั้ที่เป็นเวลาลาวันแท้ๆ
“เอาผ้าห่มออเถอะเพะ”เนเฟอร์รูเรรับสั่ึ้นอย่าทนไม่ไหว เมื่อเห็นพระราินีสั่ให้นาทาสเอาผ้าห่มผืนหนามาลุมอ์ให้ับพระบิามามายหลายั้น เพื่อหวัให้เิวามอบอุ่น
“เนเฟอร์รูเร….เ้ามิเห็นหรือว่าฟาโรห์หนาว”พระราินีนีทวาลั่น แ่เนเฟอร์รูเรยัทำท่าัใ นป่วย้อให้วามร้อนระบายออ่าหา มิใ่อบวามร้อนเ้าไป
“พ่อหนาวริๆ เนเฟอร์รูเร”ฟาโรห์นา์เมอร์ทรรับสั่ึ้น้วยสุรเสียาห้ว พระทน์ระทบันึๆ ้วยวามหนาวเหน็บไปทั่ววรายหนา
“แ่ลูิว่าเราวระเอาผ้าห่มออ ปล่อยให้วามร้อนไ้ระบายออเสียมั่ ไม่อย่านั้นไ้ะลไ้อย่าไร”
“เ้าเป็นหมอั้แ่เมื่อไหร่เนเฟอร์รูเร”เ้าหิเรเนสอรนทนไม่ไหว้อแย้ึ้น้วยวามหมั่นไส้ แม้แ่หมอหลวเอ็เถิยัะยั้นะยอให้นป่วยห่มผ้าหนาๆ อยู่นั่นเอ
เ้าหิเนเฟอร์รูเรัพระทัยยิ่นั เพราะำไ้ว่า เมื่อรั้ที่ไม่สบายพอห่มผ้าไ้ไม่เยล พอเ็ัวและเปิผ้าห่มออ นอนหลับไป เี๋ยวเียวไ้็ล
“ั้น็เปิหน้า่า”ทรไม่ยอมแพ้
“นป่วย้ออยู่ในห้อมืๆ”เ้าหิเรเนสเถียลับ เนเฟอร์รูเรำหัถ์แน่น พระพัร์แ่ำ้วยวามริ้ว เวลานี้อาารป่วยอพระบิาสำัที่สุ พระอ์ะไม่ยอม่ายๆ
ทรสาวพระบาทไปทรุอ์เีย้าพระแท่น หัถ์เรียวเพราะเริ่มเริันษาเ็มัวในวัยสิบหันษาแะไปบนพระนลาอพระราบิา พลัน้อะัและถลับอย่าพระทัยเพราะพระนลานั้นร้อนราวับไฟ
“หมอ! ทำไมเส็พ่อถึัวร้อนอย่านี้ ไม่ิะทำอะไรั้นหรือ”เ้าหิเนเฟอร์รูเรเบือนพัร์ลับมาทาแพทย์หลว้วยวามร้อนพระทัยยิ่นั
หาฟาโรห์นาร์เมอร์ผู้เป็นบิา เส็ลเรือทอไปเฝ้ามหาเทพ พระอ์ับพระมาราะทำเ่นไร พระราินีนีทโฮเทปะไว้ีวิหรือ
“ไม่มีประโยน์หรอลูรั พ่อมีเวลาอีไม่มา โีที่พิรามิอพ่อเสร็เรียบร้อยและสวยามยิ่นั พ่อไม่เป็นไรหรอ เพียแ่าลาไปรอทุนในโลหน้า สัวันเราะ้อลับมาพบันอีแน่”ฟาโรห์ราพยายามยหัถ์หนาึ้นไล้อัสสุลให้ับพระธิาอ์โปรแผ่วเบา
สร้ารอยริษยาให้เิับเ้าหิเรเนสยิ่นั ูเอาเถอะนาทรประวรหนัถึเพียนี้ แ่ลมหายพระทัยเ้าออยัเป็นเนเฟอร์รูเรอยู่นั่นเอ
“แ่ลูะไม่ยอมให้เส็พ่อไปไหน”เ้าหิเนเฟอร์รูเรพระทัยนั ทรเลือลิ้พระพัร์ไปบนอุระหนานั้น้วยวามเสียพระทัยระนห่วหาอย่าสุึ้
นับั้แ่ำวามไ้ พระราบิาือทุสิ่ในีวิ เมื่อรั้ยัเยาว์ ยามเมื่อพระบิาทรรถศึ ยัอุ้มพระอ์ออไป้วยแทนที่ะเป็นเ้าายเนป ทรผูพันับพระบิามาเสียยิ่ว่าพระมาราอย่าฮออาร่าเสียอี
“ไม่มีใรฝืนลิิไ้”
“แ่….”ยัมิทันะล่าวสิ่ใ ฟาโรห์นาร์เมอร์็โบพระหัถ์เป็นเิห้าม่อนะเบือนพัร์ไปหาเ้าายเนป
“เนป มาหาพ่อทีลู”รับสั่เรียหา ทำให้พระราินีรีบุนพระปฤษา์พระโอรสเ้าไปใล้ๆ พระแท่นทันที
“พระเ้า่ะ”
“ลูะ้อึ้นเป็นฟาโรห์อ์่อไป ะเป็นฟาโรห์นาร์เมอร์ที่ 2 ่อาพ่อ เ้า้อปรอบ้านเมือให้ี และ้อูแลพี่น้อทุนแทนพ่อ ำำพ่อเอาไว้ อย่าทิ้พี่น้ออเ้าเอ เมื่อาอพ่อออาร่า ทุนอยู่ในมืออเ้า พ่อฝา….”
“พ่ะย่ะ่ะ”เ้าายเนปรับสั่ไ้เพียเท่านั้น เมื่อน้ำอัสสุลหยารินและสุรเสียสะอื้น็แล่นเ้ามาุที่พระศอ เ่นเียวับนอื่นๆ
“พ่อหนาวริ….”
“ลูะให้เส็พ่อสูลิ่นไออแม่น้ำไนล์ และรับพลัาแสแห่วอาทิย์ เทพเ้าะประสาทพรให้ทรหายี”ไม่รับสั่เปล่า แ่เนเฟอร์รูเรสาวพระบาทไปเปิพระวิสูรออว้าเพื่อให้เิแสสว่า แสสว่าาสุริยเทพราสา้อวรายหนานั้นนเิแสเรือรอ
เวลานี้ทุนอยู่ในอาารเศร้าสร้อยนไม่มีใริะห้ามปรามารระทำอเนเฟอร์รูเร และูเหมือนนเ็บะพอพระทัยที่ไ้รับวามอบอุ่นแห่เทพ
“เรื่อราินีอเนป….”ระแสรับสั่นั้นเนิบนาบแ่ทำให้หลายนหันวับไปมอ้วยวามั้ใฟั เพราะนั่นหมายถึะาีวิแห่วามรุ่โรน์และ่ำ ระหว่าพระราินีนีทโฮเทปับเ้าหิเนเฟอร์รูเร “แล้วแ่เ้าะเลือใรแ่้อเป็นเรเนสหรือเนเฟอร์รูเรเท่านั้น”
“ทำไม้อเลือ ในเมื่อเรเนสมีุสมบัิรบถ้วนทุอย่า ที่สำันามีสายเลือบริสุทธิ์”พระราินีนีทโฮเทปแย้ึ้น
แม้ะทรเสียพระทัยที่พระสวามีำลัประวรหนัแ่ถึอย่าไร็ะ้อปป้อพระราอำนาอพระอ์เอเอาไว้่อน
หาเนเฟอร์รูเรไ้เป็นพระราินี มีหรือที่พระนาะไ้อยู่อย่าสบสุ ในเมื่อเนเฟอร์รูเรเลียพระอ์เ่นเียวับที่พระอ์เอ็เลียนา
“วามรั….ไม่อาห้ามไ้”ทรรับสั่เพียเท่านั้น็เบือนพัร์ลับไปสบพระเนรับพระโอรส ทรรู้ีว่าเนปะเลือใร
และหาเลือเนเฟอร์รูเร็ะเบาพระทัย เนป อ่อนแอและไม่เ็า ะ้อมีราินีอย่าเนเฟอร์รูเรอยู่เบื้อหลั อียิป์ล่าึะปลอภัย
เวลานี้อียิป์ล่าอยู่ระหว่าปาเหว มีอาาัรรอบนออย่าอียิป์บน นูเบีย ลิเบียและฮิบไทน์อย้อะรุบ แม้ผืนแผ่นินะเล็ว่าอียิป์บน แ่ทว่าอุมสมบูร์ มีินอนสามเหลี่ยมที่เป็นัยภูมิเหมาะสมแ่ารเพาะปลู
“อย่ายื้อแย่ วามสามัีเท่านั้นึะทำให้อาาัรอเราอยู่รอ”ทรรับสั่สุรเสียาห้ว พระพัร์ที่แ่ำ้วยพิษไ้เมื่อรู่ลายลับเป็นีเผือ อาารหายพระทัยัและเริ่มหอบนัวโยน ท่ามลาวามใอทุน
“หมอเร็ว!”เนเฟอร์รูเระโน้อแ่พระบิาโบพระหัถ์เป็นเิห้าม
“อย่า….พ่ออยาไปอย่าสบ มหาเทพโอสิริสมารอรับพ่อแล้ว อรั้สุท้าย อย่ายื้อแย่และสามัี”ทรรับสั่ไ้พียเท่านั้น็แน่นิ่ไปในบัล พระวิาหรือาไ้ล่วหายออไปาร่าเสียแล้ว ทุนร่ำไห้อย่าเสียใสุึ้
“เส็พี่”
“เส็พ่อ”เสียร่ำรวัึ้นไปทั่วมหาราวั เนเฟอร์รูเรแม้ะเสียพระทัยหนั หาแ่อัสสุล็แห้เหือไปอย่ารวเร็ว
ในเมื่อทุนอ่อนแอ และอยู่ในอาารโศศัลย์ันหมแม้แ่ว่าที่ฟาโรห์อย่าเนป พระอ์ะ้อยืนหยัเป็นเสาหลั
“เส็ไปีเถิ”ทรรับสั่เพียแ่นั้น่อนะประทับุมพิบนลาเย็นืนั้นแผ่วเบา แ่พระราินีับพระสนมเ็นาพีลนั้น่าอวรายีเียวและรรแสอย่าทำพระทัยไม่ไ้ สุรเสียอพระราินีโหยหวยวนสะเทือนใับผู้ที่ไ้ยิน
ฮออาร่าลานเ้ามาราบพระบาทเพียห่าๆ ถึะึ้นื่อว่าเป็นสนม หา็ไม่เยมีใรลืมว่านาเป็นเพียนาทาสั้น่ำ
เนเฟอร์รูเรเห็นเ่นนั้นึสาวพระบาทเ้าไปใล้และทรุอ์ลอพระมาราเอาไว้แทนารปลอบใและทรบนิ่อยู่เ่นนั้นเนิ่นนาน
แม้ไม่พูแ่พระมาราย่อมรับรู้ ธิาเสียพระทัยแ่ไหน หาอัสสุลไม่ไหลรินอีเพราะวามเ้มแ็่าหา
“ไปแ้แ่นับวเถอะ”เนเฟอร์รูเรประทับยืนึ้นมาสั่าร้วยสีพระพัร์ราบเรียบ ระแสนั้นทรอำนาเสียยิ่ว่าเ้าายเนปึ่เอาแ่เศร้าโศนไม่ิะยืนหยัเป็นหัวเรี่ยวหัวแร ในารัทำพิธีศพให้สมพระเียริฟาโรห์ที่ยิ่ให่….นาร์เมอร์ที่ 1
“พระเ้า่ะ”ผู้รับำสั่รีบรับบัาและลานปราๆ ออไปอย่ารวเร็ว ทหารทุน ยอมรับและเื่อใเนเฟอร์รูเรยิ่ว่าเ้าายเนป
นั่น่าหาือสิ่ที่ราินีนีทโฮเทปรับไม่ไ้ หาเนเฟอร์รูเรไ้รับารแ่ั้เป็นราินี แน่นอนว่าพระราอำนาย่อมถูลิรอน
“้อทำอย่าไร่อไป”พระราินีแม้ะไม่อบพัร์ลูเลี้ยแ่ยามับัน ทุนย่อมิถึเนเฟอร์รูเรมาว่านอื่นรวมทั้พระนาเอ
“หม่อมันะัารเอ”สุรเสียนั้นทรอำนานพระราินี้อรับสั่ห้วน
“แ่เนปะเป็นฟาโรห์”
“ไม่้อห่วหรอ หม่อมันแ่ัารอยู่รอบนอ ในพิธีปิพระโอษ์ภายในมหาวิหารและในพิรามิย่อมเป็นสิทธิ์อฟาโรห์นาร์เมอร์ที่สอ”ถ้อยำรัสแ่มัและมั่นนั้น ่อยทำให้พระราินีนีทโฮเทปลายัวล เพราะอย่าไรเสียเนป็ะไ้ึ้นเป็นฟาโรห์
พิธีรรมเี่ยวับพระศพ เนเฟอร์รูเระเป็นผู้บัาให้ศาสนัรัาร แ่พิธีปิพระโอษ์และอบำถามแห่เทพอนูบิสที่สำัยิ่ ย่อมเป็นอว่าที่ฟาโรห์อย่าเนป
พิธีศัิ์สิทธิ์ที่ะเป็นเรื่อี้วัว่าพระศพะไ้รับารทำมัมมี่และเ็บเอาไว้ภายในพิรามิที่ทร่อสร้าั้แ่เริ่มึ้นรอราย์
ยามเมื่อหัวใอผู้ายถูวัออมาั่วับนน หาเบาว่านนเท่านั้นพระศพึะถูทำพิธีรรม
และหัวใะเบาว่านนไ้เมื่อทายาทอบำถามในัมภีร์มระไ้รบทั้ 42 ้อ หาไม่ทรหลออ์เอนเินไปนั พระราินีย่อมรู้ี ทรไม่ไว้วาพระทัยในพระโอรสเท่าเนเฟอร์รูเร
เอาเถอะ….แล้วแ่น้ำพระทัยอทวยเทพ เพราะพิธีรรมนี้แม้พระนาึ่เป็นราินียัไม่ไ้รับสิทธิ์ให้เ้าไป ทุอย่าึ้นับวามสามารถอเ้าายเนป
ความคิดเห็น