ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ทัณฑ์รัก.........เกอิชา

    ลำดับตอนที่ #14 : ตอนที่ 14

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 599
      1
      10 ม.ค. 54

    นางซาวานผุดลุกผุดนั่งอย่างหวั่นวิตก เมื่อสองวันผ่านมาแล้ว นับตั้งแต่ที่ซายูริไม่สบาย อาการของหญิงสาวต่างชาติผู้นี้ไม่ได้ดีขึ้นจากเดิมเลย เนื้อตัวของหญิงสาวยังคงร้อนผ่าว

    ซาวานปล่อยให้ซายูริได้นอนพักผ่อนหลังจากที่เธอเพิ่งจะเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้ นางนั่งลงพิงหลังกับขอบกระโจมอย่างอ่อนระโหย เพราะนางเองก็อดหลับอดนอนในการดูแลซายูริมาทั้งคืน ใบหน้าของซายูริยังคงขาวซีด ริมฝีปากแห้งแตกของเธอพึมพำอะไรบางอย่างไม่ได้ศัพท์ มือเรียวขาวผ่องไขว่คว้าไปมาในอากาศ

    โธ่เอ้ย…….ซายูริ หากแกยังไข้สูงอยู่แบบนี้ มีหวังไม่เกินวันนี้แน่ๆ เมื่อไหร่ท่านอัสมานถึงจะกลับมากันนะ ตอนนี้อาการของคนเจ็บต้องการอาหารที่มีประโยชน์และยารักษาโรคนางซาวานครางอย่างสิ้นหวัง หญิงผิวดำทอดสายตามองเหม่อออกไปด้านนอก เพื่อรอคอยว่า เมื่อไหร่ชายผู้เป็นเจ้าชีวิตจะกลับมาเสียที

    หนาวเหลือเกินซายูริครางแผ่ว ทั้งที่ยังหลับตา ร่างกายของหญิงสาวสั่นสะท้านภายใต้ผ้าห่มผืนหนา ทั้งๆที่เวลานี้ภายนอกกระโจมแดดยังคงสาดทอราวกับจะฟาดฟันทุกอย่างให้มอดไหม้

    ใจเย็นๆ ไว้ซายูริ

    ปวดหัวหญิงสาวกระสับกระส่ายไปมา ลำคอของเธอแห้งระโหยและเจ็บระบมไปหมด เธอกำลังจะตายแน่ๆ ความตายมันเป็นเช่นนี้เอง ปวดร้าวไปทั่วร่างราวกับทุกส่วนในร่างกายจะแตกแยกออกเป็นเสี่ยงๆ

    หญิงสาวทำปากขมุบขมิบไปมาเพราะอาการเพ้อ  ดวงตาเริ่มพร่ามัว เวลานี้รู้สึกว่าความตายได้เริ่มคืบคลานเข้ามาเยือนเธอทีละน้อย นางซาวานแทบจะร้องไห้ออกมากับอาการของเชลยสาว

    ดวงตาของหญิงผิวสีทอดมองออกไปยังท้องทะเลทรายกว้างด้วยสายตารอคอยความหวัง หวังว่าอัสมานจะกลับมาทันเวลาก่อนที่ซายูริจะจากไปอย่างไม่มีวันกลับ

    เอ๊ะ……”นางซาวานผุดลุกขึ้นมาอย่างตื่นเต้น เมื่อมองผ่านรอยแยกของกระโจมผ่านรอยต่อของภูเขาหินออกไปเห็นเงาตะคุ่มของอะไรบางอย่าง เป็นจุดสีดำๆอยู่ไกลๆ

    คนรึเปล่านะนางซาวานขยี้ตาแรงๆ เพราะกลัวว่าตัวเองจะตาฝาดไป สีดำไกลๆ ในรัศมีราว 500 เมตร ตัดกับขอบฟ้าและทะเลทรายสีทอง จุดดำๆ นั้นมุ่งตรงมาทางนี้อย่างแน่นอน

    โอ…..อัลเลาะห์ทรงโปรด ท่านเมตตาเราแล้วนางซาวานพึมพำอย่างยินดีก่อนจะหันมาปลุกร่างบางที่นอนหายใจรวยรินอยู่ด้วยความดีใจสุดชีวิต

    ซายูริ ตื่นเถอะ เจ้าไม่ตายแล้วล่ะ นั่นจะต้องเป็นท่านอัสมานแน่ๆ นางซาวานบอกขึ้นอย่างมีความหวัง นางถลาออกไปโบกไม้โบกมือพร้อมกับกู่ร้องเสียงดังสะท้อนกลับไปกลับมาอยู่อย่างนั้น

    เงาดำนั้นใกล้เข้ามาทุกขณะ มองดูเหมือนเงาตะคุ่มของคนขี่บนหลังอูฐ ไม่ว่าใครคนนั้นจะใช่อัสมานหรือไม่ เธอไม่สนใจอีกต่อไปแล้ว ขอเพียงแค่เขาช่วยชีวิตหญิงสาวผู้นี้เอาไว้ได้ก็พอแล้ว เรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลัง

    นางซาวานวิ่งผ่านทรายอันร้อนระอุ ไปยังจุดดำๆ ที่เป็นความหวังของนางอย่างร้อนใจ จนร่างผอมดำแต่ทว่าแข็งแรงเซถลา อัสมานที่เพ่งมองอยู่นานแล้วจนแน่ใจว่าคนที่วิ่งมาทางเขาคือนางซาวานแน่ๆ จึงได้เร่งความเร็วของเจ้านาวาทะเลทรายคู่ใจองเขาให้เร็วขึ้นไปอีก ใจของเขาเองก็ร้อนรนเสียจนเกือบจะโผนทะยานไปก่อนเจ้าอูฐนั่นเสียอีก

    เกิดอะไรขึ้นชายหนุ่มกระโดดลงจากหลังอูฐก่อนที่มันจะคู้ขาของมันลงเสียอีกเพราะความร้อนใจ นางซาวานหอบหายใจแรงอย่างโล่งอกเมื่อเห็นว่าจุดดำๆ ที่นางเห็นนั้นคืออัสมานนั่นเอง

    ซายูริค่ะ นางไม่สบายมากอัสมานมองตามมือที่ชี้ไปทางกระโจมของนางซาวานเพียงแค่ครู่เดียวก็กระโจนพรวดไปจนถึงหน้ากระโจมแล้วแหวกมันออกแรงๆ

    ทันที่ที่ได้เห็นสภาพอิดโรยกับใบหน้าขาวซีดราวกระดาษของหญิงสาวเขาก็ถึงกับเข่าอ่อนขึ้นมา เขารีบก้มตัวลงช้อนร่างร้อนผะผ่าวนั้นขึ้นมาในอ้อมกอด วงแขนแข็งแรงของเขารัดร่างที่อ่อนปวกเปียกของซายูริเอาไว้แนบแน่น ชายหนุ่มก้มลงมองริมฝีปากแห้งแตกเพราะความร้อนและพิษไข้นั้นอย่างเวทนา

    สภาพของซายูริเวลานี้ดูแย่ราวกับว่าวาระสุดท้ายของเธออาจจะมาถึงในไม่ช้า……..

    โชคดีแล้วที่เขาตัดสินใจมาที่นี่ ไม่อย่างนั้นมันอาจจะสายเกินไป ในเมื่อเขามาอยู่ที่นี่แล้ว เขาจะต้องยื้อยุดชีวิตของเธอมาจากพญามัจจุราชให้ได้มากที่สุด

    ผู้หญิงในอ้อมกอดของเขาในเวลานี้คือเชลย…..จริงสินะ เธอคือเชลย แต่ทำไมหนอ หัวใจของเขาเวลานี้มันถึงได้ทุกข์ทรมานราวกับว่าเขาเป็นคนเจ็บเสียเอง

    หนาว……”ร่างบางในอ้อมกอดครางแผ่ว ทั้งที่อากาศจากภายนอกร้อนแรงไปด้วยเปลวแดด ดูเหมือนว่าความร้อนในตัวของหญิงสาวจะไม่ได้บรรเทาเบาบางไปแม้แต่น้อยเลย

    ซายูริ ไม่ต้องห่วงนะ ฉันมาแล้ว ฉันจะไม่ยอมให้เธอเป็นอะไรไปเป็นอันขาดอัสมานบอกก่อนจะวางศีรษะของเธอลงกับพื้นแล้วหันไปค้นยาในห่อสัมภาระในขณะที่ซาวานออกไปเอาน้ำมาเช็ดตัวให้

    กินยานะ…..”ชายหนุ่มกระซิบที่ข้างหูอย่างอ่อนโยนก่อนจะจัดการกรอกยาลดไข้และน้ำให้ ใบหน้างามของซายูริกระสับกระส่ายไปมาพร้อมกับอาการเพ้อ

    แม่…..แม่จ๋า

    ซายูริ……”อัสมานพึมพำรอดไรฟันออกมาอย่างแผ่วเบาแล้วกอดร่างร้อนราวกับไฟนั้นมาแนบอก ซายูริยังคงพร่ำเพ้อต่อด้วยน้ำเสียงแหบแห้งแต่ชายหนุ่มก็ยังพอจับใจความได้

    แม้ยามเจ็บ หญิงสาวยังเพ้อหาแม่ ใครกันหนอคือแม่ของเธอ ถึงได้ปล่อยให้ลูกสาวมาอยู่ต่างบ้านต่างเมืองเช่นนี้ เพื่อมาเป็นเมียของผู้ชายร่ำรวยอย่างฮัสซาร์อย่างนั้นหรือ……

    ท่านต้องช่วยตามหาแม่นะคะ แม่ของฉัน อาโออิ

    แม่ของเธอชื่ออะไรนะอัสมานกระซิบถามทั้งที่รู้ว่าหญิงสาวเพียงแค่เพ้อไปเพราะพิษไข้เท่านั้น ซายูริยกมือขึ้นไขว่คว้า ชายหนุ่มเอื้อมมือมาให้เธอจับเอาไว้แนบแน่น ซายูริยิ้มยินดีทั้งที่หลับตา

    แม่ ฉันหาแม่เจอแล้วค่ะท่านฮัสซาร์หญิงสาวดึงมือแข็งแรงของอัสมานที่เข้าใจไปเองว่าคือมือของผู้เป็นแม่เข้าแนบกับแก้มของตัวเองพร้อมๆ กับที่น้ำตาร้อนๆ ของเธอไหลริน

    อะไรกันอัสมานขมวดคิ้วอย่างสงสัย

    ฉันยินดีแต่งงานกับท่านค่ะ หากว่าท่านตามหาแม่ได้เสียงนั้นยังคงพร่ำเพ้อ อัสมานคิ้วขมวดเป็นปมหนักยิ่งขึ้นพลางก้มลงมองหญิงสาวอย่างครุ่นคิด

    เธอแต่งงานกับพ่อฉัน เพราะต้องการตามหาแม่อย่างนั้นหรือเขาครางออกมาเบาๆ ความรู้สึกที่มีต่อหญิงสาวเวลานี้ คลายความเคียดแค้นลงจนแทบจะหมดสิ้น

    ยิ่งได้ยินเหตุผลในการแต่งงานของเธอครั้งนี้ ทำให้ความโกรธเกลียดที่มีมามากมายตั้งแต่แรกแปรเปลี่ยนเป็นความสมเพชและเวทนาแทน

    ทางด้านนอก แสงแดดยามบ่ายเริ่มอ่อนแสงลง ดวงอาทิตย์เริ่มจะลาลับขอบฟ้า ท้องทะเลทรายอันร้อนแรงแห่งนี้กำลังจะหลับใหลลงอีกครั้ง ลมหนาวจากภายนอกพัดเข้ามาในกระโจมเป็นระลอก

    ฉันจะพาซายูริเข้าไปพักในบ้าน ในนั้นกันลมหนาวได้ดีชายหนุ่มบอกพร้อมกับก้มลงช้อนรางบางอ่อนระทวยของหญิงสาวขึ้นแนบอกแล้วเดินดุ่มๆ ออกจากกระโจมไปยังบ้านพักของเขา

    เอาน้ำกับผ้าเช็ดหน้าเข้ามาด้วยอัสมานออกคำสั่งกับนางซาวาน

    เจ้าค่ะนางรีบกุลีกุจอตักน้ำใส่ในชามทองเหลืองแล้วตามหลังชายหนุ่มไปอย่างเร่งรีบ

    ทานยาลดไข้ไปแล้ว ประเดี๋ยวไข้คงลดลงชายหนุ่มบอกขึ้น หลังจากวางหญิงสาวลงบนที่นอนอันหนานุ่มของเขาเอง เขาเอื้อมมือไปรับชามกับผ้าจากมือนางซาวานมาเช็ดตัวให้ซายูริอย่างอ่อนโยน

    นางซาวานมองตามอย่างไม่แน่ใจนัก ถึงอย่างไรซายูริก็เป็นผู้หญิง อัสมานจะมาถูกเนื้อต้องตัวเธอได้อย่างไร แต่เมื่อเห็นชายหนุ่มปฏิบัติต่อหญิงสาวด้วยความอ่อนโยนและบริสุทธิ์ใจจึงได้ไม่กล้าขัด

    ไปต้มชาเฮมาให้ฉันทีอัสมานเช็ดตัวให้ซายูริเสร็จแล้ว จึงได้ร้องสั่ง ร่างกายของหญิงสาวขาดน้ำอย่างรุนแรงเพราะสูญเสียความร้อนออกไปจากร่างกายจึงจำเป็นต้องได้รับความหวานจากชาแทนการได้รับจากน้ำเกลือ

    นี่ค่ะนางซาวานรีบนำมายื่นให้

    ดื่มน้ำหน่อยนะซายูริอัสมานกระซิบบอกแล้วค่อยๆ บรรจงเทน้ำจากจอกเล็กๆ ที่เจ้าตัวเป่าจนเย็นแล้วเทลงปากแห้งแตกของหญิงสาวอย่างใจเย็น

    อัสมานป้อนเสร็จก็หันมาปลดกระดุมเสื้อหนาๆ หลายตัวของซายูริออกทีละน้อยจนเหลือแต่กัมบาซตัวใน นางซาวานเห็นอย่างนั้นจึงรีบเข้าขวางแล้วร้องเสียงหลง

    ทะ…..ท่านจะทำอะไรหรือเจ้าค่ะ

    ก็ถอดเสื้อน่ะสิถามได้

    ตะ……แต่นางเป็นผู้หญิงนะเจ้าค่ะ แล้วก็กำลังหนาวด้วยนางซาวานอึกอัก

    แต่เจ้ารักษานางไม่เป็น คนเป็นไข้ก็ต้องให้ความร้อนได้ระบายออก ไม่ใช่อบตัวเอาไว้ด้วยเสื้อผ้าหนาๆ พวกนี้ แล้วอย่างนี้เมื่อไหร่ไข้จะลด ส่วนเรื่องที่นางเป็นผู้หญิง ยามเจ็บไข้ เชื้อโรคมันไม่ได้เลือกหรอกนะว่าใครจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย ใครจะเป็นเด็กหรือคนแก่อัสมานบอกอย่างไม่สนใจแล้วลงมือเช็ดตัวแรงๆ ให้ซายูริตามข้อพับของร่างกาย

    เช็ดตัวบ่อยๆ ไข้จะได้ลด

    ฉันเอานมเตรียมมาด้วย เอาไปอุ่นให้หน่อยซาวาน เติมน้ำตาลลงไปเยอะๆเขาออกคำสั่งอีกครั้งราวกับผู้เชี่ยวชาญ นางซาวานจึงได้แต่วิ่งรอกทำตามคำสั่งอย่างว่าง่าย

    เป็นอย่างไรบ้างซายูริอัสมานกระซิบถามเมื่อเห็นว่าอาการกระสับกระส่ายของหญิงสาวสงบลงไปมากแล้ว แต่ยังคงไม่รู้สึกตัวดีมากเท่าใดนัก

    อืมซายูริพึมพำตอบเสียงแผ่วพลางซุกตัวลงกับอ้อมกอดของเขาด้วยสีหน้าผ่อนคลาย อ้อมกอดที่เธอได้รับในเวลานี้ช่างอบอุ่นและมั่นคงอย่างที่ไม่เคยได้รับมาก่อนเลยในชีวิตนี้

    เหมือนเด็กๆ ไม่มีผิดรอยยิ้มอ่อนโยนผุดขึ้นเหนือริมฝีปากบางเฉียบของเขา ริมฝีปากแห้งแตกค่อยมีร่องรอยแห่งความชุ่มชื้นขึ้นหลังจากได้รับน้ำตาลจากชาเฮ ร่างบางอรชรที่เต็มไปด้วยเลือดเนื้อแห่งความสาว มือหนาของเขาลูบไล้ไปตามลำตัวร้อนผ่าวของหญิงสาวอย่างลืมตัว

    ซายูริอัสมานเรียกชื่อของเธออีกครั้ง

    หืม…..”ซายูริครางตอบ

    ริมฝีปากบางของหญิงสาวเผยอขึ้นทำให้ชายหนุ่มอดใจไม่ไหวจึงได้โน้มตัวลงเข้าไปใกล้และจุมพิตทั่วใบหน้าและริมฝีปากนั้นอย่างดูดดื่ม อ่อนโยนเป็นครั้งแรก

    ท่าน……”ซายูริเบิกตากว้างอย่างตกใจ เมื่อรสจูบที่ติดตรึงในหัวใจของเธอมานับจากวันที่ได้รับจากเขาครั้งแรกหวนกลับมาอีกครั้งและปลุกประสาทให้เธอตื่นขึ้น

    ซายูริ……”ชายหนุ่มกระซิบแผ่วๆ ริมฝีปากของเขาเลื่อนมาหยุดที่ปากของเธอและหยุดชะงักเอาไว้เพียงแค่นั้น อัสมานกดศีรษะของเธอเข้ากับไหล่ของเขา

    ขอบคุณ ที่ช่วยชีวิตฉันเอาไว้หญิงสาวพึมพำ ไม่มีปฏิกิริยาขัดขืนการคุกคามเมื่อครู่ของเขา

    เป็นเพราะฉันต่างหากล่ะ ที่พาเธอมาอยู่อย่างนี้ เป็นสาเหตุให้เธอไม่สบายจนเกือบจะเอาชีวิตไม่รอด เพราะหากฉันมาไม่ทันเธออาจจะตายไปแล้วอัสมานบอกอย่างรู้สึกผิด

    หญิงสาวเงยใบหน้าที่ชุ่มไปด้วยหยาดน้ำตาขึ้นสบตากับเขา รู้สึกอบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูกที่เวลานี้เธอมีเขาคอยดูแลอยู่ใกล้ๆ แม้ว่าก่อนหน้านี้เธอจะมองว่าเขาคือปีศาจร้ายก็ตาม

    ท่านช่วยฉันเอาไว้ต่างหากซายูริอุบอิบตอบ

    หากไม่เพราะเขาจับตัวเธอมาแล้ว เธอคงต้องกลายเป็นภรรยาคนที่สี่ของท่านฮัสซาร์โดยสมบูรณ์

    ช่วยยังไง?ชายหนุ่มแสร้งถาม ทั้งที่เขาพอจับใจความจากตอนที่เธอเพ้อเพราะพิษไข้มาได้บ้าง ซายูริแต่งงานกับพ่อเขาเพราะความจำเป็นบางอย่าง โดยมีแม่ของเธอมาเกี่ยวข้องด้วย

    เอ่อ….เปล่าค่ะ ฉันหมายถึงท่านช่วยฉันเอาไว้เมื่อครู่ซายูริรีบตอบก่อนจะผละตัวออกห่างจากอ้อมกอดของเขาอย่างขัดเขิน น่าแปลกที่อาการปวดศีรษะจนหนักอึ้งที่มีมามากมายนั้นคลายลงเพียงแค่ได้อยู่ใกล้ๆ เขา

    เธอ…..อยากได้รับอิสระหรือเปล่า ซายูริเขาตัดสินใจถามขึ้นในที่สุด ซายูริอึ้งอยู่นานกับคำถามนั้น เวลานี้เธอชักไม่แน่ใจเสียแล้วว่าตัวเธอเองต้องการอิสระอย่างที่เฝ้าเรียกร้องจริงๆ

    ท่านจะปล่อยฉันไปหรือคะหญิงสาวถามเสียงแผ่ว เกิดความรู้สึกอาลัยอาวรณ์อย่างประหลาดในกระแสเสียงนั้น หากเธอกลับไปหาท่านฮัสซาร์อีกครั้ง

     เธอจะตอบคำถามของเขาว่าอย่างไรกัน แล้วเขายังจะเชื่ออีกหรือว่าในเวลานี้ หลังจากที่หายตัวไปนานปานร่วมสัปดาห์ เธอยังจะคงเป็นนางสาวโยชิดะ สายูริ อยู่อย่างสมบูรณ์

    หากเธอต้องการ……”ชายหนุ่มหยุดเพื่อกล้ำกลืนความรู้สึกหนักอึ้งบางอย่างที่แล่นเข้ามาจู่โจมภายในหัวใจ ความรู้สึกหนักหน่วงราวกับถูกบีบอัดจากอะไรบางอย่าง

    ฉันไม่แน่ใจหญิงสาวมองสบตาเขาแล้วบอกขึ้น

    หมายความว่าอย่างไร

    ฉันไม่รู้ว่าท่านฮัสซาร์จะยังยอมรับฉันอยู่อีกหรือไม่ซายูริตอบด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย หากอัสมานขับไล่ด้วยการพาตัวเธอไปส่งและท่านฮัสซาร์ไม่ยอมรับเธอแล้วล่ะก็……

    เธอจะบากหน้ากลับไปที่สำนักเกอิชาให้ได้รับความอับอายได้อีกหรือ!

    บอกฉันได้หรือไม่ เธอรักพ่อของฉันหรือเปล่าเขาก้มหน้าลงถามใบหน้าซีดเซียวนั้น ซายูริก้มหน้าลงสะอื้นจนตัวโยน อัสมานตกใจรีบดึงตัวของหญิงสาวเข้ามากอดเอาไว้อย่างปลอบโยน

    ว่าอย่าไรล่ะ เธอรักพ่อของฉันหรือเปล่า

    ไม่…..”ซายูริส่ายหน้าพร้อมๆ กับคำตอบที่หลุดออกมา

    งั้นเพราะอะไรล่ะ เธอถึงต้องยอมแลกทั้งชีวิตของตัวเองอย่างนั้น เพราะเงินหรือเพราะว่าต้องการตามหาแม่อัสมานยังคงซักไซ้ ซายูริตกใจที่เขาล่วงรู้ถึงจุดประสงค์ที่แท้จริงของเธอ

    ท่านรู้

    ฉันได้ยินเธอเพ้อตอนไข้ขึ้น

    ค่ะ…..ฉันตกลงกับท่านฮัสซาร์ หากท่านมีข้อมูลของแม่ ฉันจะยอมแต่งงานกับเขาซายูริยอมรับในที่สุด อัสมานส่ายหน้า เห็นว่าความคิดของหญิงสาวช่างไร้สาระเหลือเกิน

    เธอยอมแต่งงานกับผู้ชายคราวพ่อเพียงเพราะข้อมูลของแม่อย่างนั้นหรือ ไร้สาระสิ้นดี

    ท่านเกิดมามีทุกอย่างเพียบพร้อม เกิดมามีครอบครัวที่อบอุ่น มีพ่อแม่อยู่กันพร้อมหน้า ท่านไม่มีวันรู้หรอกว่าการเกิดเป็นเด็กกำพร้าที่ไม่เคยได้รับอ้อมกอดจากแม่เลยสักครั้งมันเป็นยังไงน้ำเสียงของหญิงสาวเครือไปด้วยความรู้สึกอัดอั้นที่กักเก็บเอาไว้มานาน น้ำตาแห่งความอดสูไหลรินออกมาอีกครั้ง

    แต่เธอก็ไม่ควรยอมแลกทั้งชีวิตอย่างนั้น

    ไม่ว่าใครจะมองว่าสิ่งที่ฉันทำมันไร้สาระและเหลวไหลอย่างไรฉันก็ยังจะทำอย่างนั้น ขอแค่สักครั้งที่ฉันได้รู้ว่าแม่เป็นใคร ได้กอดแม่ ได้ถามท่านสักคำว่าทิ้งฉันไปทำไม ฉันก็ไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว

    พ่อของฉันมีข้อมูลของแม่เธออย่างนั้นหรือ

    ค่ะ…..แม่หนีมาที่นี่ สหรัฐอาหรับดิลิยะห์ กับผู้ชายชาวฟามาลย์ หลักฐานที่ท่านฮัสซาร์นำมาบอกกับฉันอย่างนั้น ฉันมาที่นี่เพราะต้องการพบแม่

    แล้วเธอไม่คิดว่าหลักฐานที่พ่อฉันเอามาให้ มันจะเป็นของปลอมเลยหรือชายหนุ่มยิ้มเยาะ รอยยิ้มและคำพูดของเขาสะกิดความรู้สึกของเธอเข้าอย่างจัง

    เธอไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อนเลย…….

     ไม่ทันได้คิดพิจารณาให้ถ้วนถี่เพราะความตื่นเต้นกับหลักฐานชิ้นสำคัญนั้น เธอเก็บเสื้อผ้าและความแน่วแน่ใส่กระเป๋ามาที่นี่ แล้วต้องมาตกระกำลำบากอย่างนี้ เพราะ….ฝีมือเขา

     ปีศาจร้ายที่เธอไม่แน่ใจว่าเกลียดและกลัวเขาจริงๆ!

    ฉัน…..”ซายูริอึกอัก เพราะเธอเองก็ไม่ทันคิดจริงๆ

    เธอนี่ ทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลัง ยังกับเด็กสามขวบจริงๆอัสมานส่ายหน้า ซายูริหน้าตึง ผงกศีรษะลุกขึ้นจะเถียงกับเขาแต่เพราะอาการหนักอึ้งยังมีอยู่มากเลยต้องล้มตัวกลับลงไปใหม่

    อู้ย……”หญิงสาวคราง

    อวดดีไม่เข้าเรื่อง

    ก็ท่านถือสิทธิ์มาว่าฉันก่อนทำไมล่ะซายูริหน้าบึ้ง

    พอรักษาหายแล้วก็ปากเก่งขึ้นมาทันทีเชียวนะ รู้อย่างนี้ปล่อยให้เป็นผีเฝ้าทะเลทรายไปเสียก็ดีอัสมานแกล้งว่า ซายูริเอียงหน้าหนีอย่างขัดใจ ไม่อยากจะต่อล้อต่อเถียงกับคนอย่างเขา

    ถ้าหากฉันจะช่วยเธอตามหาแม่ เธอจะยกเลิกการแต่งงานกับพ่อฉันไหมอัสมานตัดสินใจถามขึ้น ซายูริหันขวับมามองเขาอย่างแปลกใจ มองสบดวงตาสีเหล็กของเขาอย่างสงสัย

    คุณรังเกียจฉันถึงขนาดนั้นเลยหรือคะหญิงสาวย้อนถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

    อัสมานเองก็ไม่อาจตอบได้ ว่าสิ่งที่เขาตั้งคำถามออกไปนั้นเป็นเพราะความต้องการจากส่วนลึกของตัวเองหรือเพราะอยากช่วยกันซายูริให้ออกไปให้พ้นจากพ่อของเขากันแน่

    ฉันไม่อยากให้แม่เสียใจ และผิดหวังในตัวพ่อไปมากกว่านี้เขาตัดสินใจบอกขึ้น ซายูริกัดริมฝีปากตัวเองแน่นจนรู้สึกเจ็บกว่าจะยอมพยักหน้าตกลงตามข้อเสนอของเขา

    ได้……หากท่านหาแม่ของฉันพบ ฉันยินดีจะไปจากชีวิตของทุกคนที่นี่ รวมทั้งท่านด้วยซายูริบอกเสร็จก็นอนตะแคงให้เขาเป็นการตัดบทสนทนา น้ำตาของหญิงสาวไหลรินออกมาอีกครั้งอย่างไม่ทราบสาเหตุ อัสมานถอนหายใจยาวก่อนจะลุกออกไปข้างนอกปล่อยให้หญิงสาวได้พักผ่อนตามลำพัง

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×