คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Mission 3 : Begin mission*
Mission 3 : Begin mission
Mission change of love ภาริเปลี่ยนแปลรั
ในที่ประุมำลัเร่เรียับานนี้มา เพราะมันือภาริที่ยาริ ๆ แ่ยฮวาลับรู้สึอบ ที่ะไ้ลอท้าทายานใหม่ที่ไม่เยเอ และานนี้อาะมีผลระทบันนในประเทศอี้วย ะโนับัวไปเพื่อไปายอีี่น เหอะ! ไม่มีนสามารถรู้และหยุมันไ้ แ่ภาริทุน้อ่วยเหลือันให้เ็มที่ ทำานเป็นทีมให้ีที่สุ ผลอมัน็ออมาีและสำเร็
“ผมว่าแผนนี้ีนะรับ”ยฮวาอบออไป
“ใ่ะพวเราเห็น้วย”เสสิ้าพูและพยัหน้าให้ทุน
“รับ ั้นเอาเป็นว่าเราะใ้แผนนี้ เอาเป็นว่าแผนเลียร์ ทุอย่าลัว พรุ่นี้เริ่มภาริไ้” ผู้บัาารอบและสั่านทันที
“รับ/ะ”ทุนอบพร้อมัน และผู้บัาาร รอผู้บัาาร และำรวทุนายออไป เหลือเพียแ่ พวเาที่นั่ับอยู่เพื่อวาแผนอีรั้
“พวเรามาทำวามรู้ัันให้มาว่านี้ีว่านะรับ เพราะพวเรา้อทำาน้วยันแล้ว”ยฮวาบอับทุน
“รับ ผมว่าเป็นเรื่อที่ีเลยรับ”ฮยอนบอและยิ้มให้ทุน
“ั้นเรามานั่ันเป็นู่อพวเราันเลยีว่า ะไุ้ยันไ้่ายึ้น”แทยอนเสนอวามเห็น
“ไ้รับ/ะ”พวเาอนานั้น็ไปนั่ันเป็นู่ ้านฝั่้าย ยฮวานัู่่ับินเฮ าม้วยอิน และยุนอา และฝั่วา ฮยอนับเสสิ้า ่อ้วยแทยอนและมินฮยอ เหลืออฮยอนนเียวที่ไม่มีู่ เธอเลยเลื่อนเ้าอี้และมานั่หัวโ๊ะทันที ทุนลับท่าทาอเธอ ะน่ารัอะไรนานั้น
“ไหนพวุลอุยับู่อพวุและบอันมาสิะ ว่ามีวามสามารถอะไรันบ้า และพวุะทำานันยัไ”อฮยอนพูและไล่มอพวเาที่ละน โยใ้สายาทีุ่ัน ยฮวารีบหลบสายาเธอทันที และพวเา็หันไปุยัน
“ินเฮ เราะทำยัไีละ วาแผนยัไี เราะเลือใรีละที่เราสามารถสู้ันเาและัารับเาไ้ี”ยฮวาถามินเฮ
“เออใ่สิ ยฮวาและะทำยัไละ ัน็ไม่รู้”ินเฮแ่แบบเ็ ๆ
….
….
้านฮยอนและเสสิ้า
“ุไม่อยาู่ับันหรอะ ถึไ้ทำหน้าทำาแบบนั้น”เสสิ้าถาม เธอรู้สึน้อยใที่เาไม่อยาทำานร่วมับเธอ
“เปล่ารับ”ฮยอนบอปิเสธ
้านอินและยุนอา
“อินะเอายัไ ่วยิสิ”ยุนอาถามเา
“็ไม่เอาไ ทำอย่าที่เยทำ”อินอบแบบไม่ใส่ใเท่าไหร่นั
้านมินฮยอและแทยอน
“นูน่าฮะ เอายัไีละ เรามาเริ่มวาแผนันีว่านะ”มินฮยอถามเธอ
“อ่อ ็ไม่รู้สิ”แทยอนอบและทำหน้าเลิ้มเหมือนฝันเลยที่ไ้มาู่ับผู้ายนนี้
อฮยอนไ้ยินำสนทนาอพวเาทุู่ทั้หม เธอละเหนื่อยใริ ๆ และะวาแผนยัไละเนี้ย เธอเป็นหัวหน้าั้น็ิเอเลยละัน
“พวพี่ะ”อฮยอนพูเสียเบา
“พวพี่!”พูเสียึ้นมานิ แ่พวเา็ยัไม่สนใเธอ
“พวพี่!!”เริ่มัึ้นมาอีนิ แ่็ยัไม่มีท่าทีว่าะหันมามอเธอ
“โอ๊ย!!!!!!!!!!!!!!”อฮยอนร้อออมา มันทำให้เธอเป็นุสนใทันที
“เป็นอะไรหรือเปล่าอฮยอน”ฮยอนรีบลุึ้นและเินเ้าไปับัวเธอ
“อไม่ไ้เป็นอะไระ อแ่เรียพวพี่ แ่็ไม่เห็นะมีใรสนใอเลยอ่า”อฮยอนอบอและทำหน้ามุ้ย
“เห็นอเป็นอะไระ อนนี้อเป็นหัวหน้าและอิว่าอะวาแผนเอะ”
“’ั้น็ี๊ะ”แทยอนถามอย่าีใ
“ใ่ไหมล่ะ”อฮยอนหันไปหาแทยอน
“๊ะ”แทยอนพูและยิ้มให้ับอฮยอน
“เอาเป็นว่า เรา้อลัน่อนว่าู่ไหนะามใร ริไหมะ”
“รับ/ะ”ทุนอบ
“ั้นุยฮวาุินเฮ พวุะเลือิามใร”อฮยอนหันไปถาม ยฮวาับินเฮเลิลั ไม่ล้าสบาอฮยอน นาเธอยศน้อยว่านะเนี้ย เาลัวเธอไ้ยัไ ยฮวาถามัวเอในใ
“เออ..เออ”ยฮวาไ้แ่เออ ไม่ยอมอบ
“อบมาสิ มามัวเออ อ่อ ให้ไ้อะไร!!!”อฮยอนุยฮวา ยฮวา้มหัวลมอโ๊ะ ใเ้นึ ๆ ไม่เยมีรั้ไหนที่เาลัวไ้มาเท่าับเออฮยอนัวเป็น ๆ และในลัษะทีุ่อย่าับเสือ สมแล้วที่วันนี่เธอใส่เสื้อลายเสือมา เหมือนเสือริ ๆ
“ผมเลือยูฮยอนรับ”ยฮวาอบบอไป หันไปมอใบหน้าหวานที่มีสีหน้าุ แ่ยัไนน่ารัเหมือนลูเสือัวน้อย แ่นั้นยฮวา็ยิ้มว้าออมา
“ีมา ราวหน้าราวหลั พูให้มันัเน้วยละ”อฮยอนบอและหันไปหาอินและยุนอา่อ
“่อไป ะเลือใระ”อฮยอนหันไปถามและส่ยิ้มหวานให้ยุนอา
“พี่ิว่าะเลือมินโฮ๊ะ”ยุนอาอบอินพยัหน้าาม อฮยอนพอใและยิ้มหวานที่สามารถทำให้ผู้ายทุนละลายไปับรอยยิ้มนี้ไ้ แ่สิ่ที่ยฮวาเห็น็ยัเป็นแ่ลูเสือเท่านั้น
“่อไปะ”อฮยอนหันมาหาพี่ายและพี่สาว
“อ่อพี่เลือ ามินละัน”ฮยอนอบและยิ้มให้
“่อไปสุท้าย ้อเลือฮยอนสินะ ไม่้อถามแล้ว ิิ”อฮยอนอบและหัวเราะอออมาอย่าอบใ
“โอเไ้เลือรบแล้ว พวุวาแผนันไ้เลย ันะรอฟันะะ”อฮยอนบอและนั่เล่น
I ped อเธอ่อ และพวเา็ุยันอีรั้
“ยฮวาที่เราเลือยูฮยอนและเราะามัวเาไ้ที่ไหนละ เห็นในวีีโอทัศน์บอว่าอนนี้เาพัอยู่เมือไทยริหรอ นเียวหรือเปล่า?”
“อื้มริ เรา้อไปามัวเาที่เมือไทย พวเาไปพัร้อนัน ไปันทั้แ็์เลย”ยฮวาอบ
“อื้ม ั้นเี๋ยวันะไปสืบหาประวัิอเาอย่าละเอียอีทีละัน และ็ะไ้หาทาับเาให้ไ้ีไหม”
“โอเ เป็นวามิที่ีเลยแหละ”ยฮวาอบและยิ้มให้ินเฮ
“ยฮวานายไม่ลำบาใใ่ไหมที่้อทำานู่ับัน”
“ลำบาใอะไรันละ”
“็เป็นเพราะว่าันอบเธอ อย่าที่เยบอนั่นแหละ ันลัวว่าเธอะลำบาใ”
“ไม่นี่ ัน็ยัไม่รู้ใัวเอเหมือนันว่าิยัไับเธอ อให้เวลาเป็นเรื่อพิสูน์ละัน”ยฮวาอบเธอ้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“อื้ม ันะรอวันนั้นที่เธออบัวเอไ้”ินเฮอบยฮวาอย่าอยิ้มไม่ไ้
“เอาเถอะ เมื่อเธอหาประวัิแล้ว่อยมาุยันอีทีนะ”ยฮวาบอ้วยน้ำเสียริั
“อื้มไ้”
“ะเอายัไเสสิ้า แผนนั้นไม่ี แผนโน้น็ไม่ไ้เรื่อ เธอิเอ็แล้วัน”ฮยอนหุหิทันที
“็เอาแผนนี้ีว่านะ โอเไหมละ”เสสิา็เริ่มอธิบายแผนารร่าวๆให้เาฟั
“อื้ม ็ไ้แผนเธอีมา ั้นเอาามนั้น”
“อินนาย่วยันิหน่อยสิ มัวแ่ไปมอพี่เสสิ้า ู่อเธออยู่นี่นะ”ยุนอาว่าอิน
“รู้แล้วน่า อย่าบ่นไ้ไหม มันรำา”อินบอ
“แผนาร็เอาามที่เธอพูมา็แล้วัน”
“นูน่า แผนอผมีไหมรับ”มินฮยอถาม
“ีมา ใ่ไ้เลย แ่ว่าแผนันีว่านะ”แทยอนบอและพูแผนารให้มินฮยอฟั
“มัน็ไ้ฮะ ั้นเอาแผนอเราทั้สอนมารวมัน็ใ่ไ้แล้ว โอเเลย”
“อื้ม”แทยอนล และทั้หม็หันหน้ามาหาอฮยอนเมื่อพวเาลันเรียบร้อย อฮยอนไ้วา I ped ไว้บนโ๊ะและนอนพิเ้าอี้และนอนหลับาอยู่อย่าสบาย นาที่อนสวย และารแ่หน้าที่สบาย ๆ อเธอมันทำให้ผู้ายทั้หมมอเธอเป็นาเียว และเมื่อยฮวาไล่าอเาลมาเรื่อย ๆ ั้แ่ใบหน้าลมาถึอาวพ่อ และเสื้อลายเสื้อและอนนี้มันลมามานโว์เนินอาว ะแล้ว ยฮวาเห็นันั้น รีบลุไปสะิเธอทันที
“อฮยอนื่นไ้แล้ว”ยฮวาเรียเธอ
“อื้อ..อบุทุนนะะที่เป็นำลัใให้ันลอ ันะทำหน้าที่ให้ีที่สุไปเลยะ”อฮยอนละเมอพูออมา ทุนเียบและฟัเธอทันที
“อโทษนะะที่อุพวพี่ อแ่อยาทำให้ทุนเื่อใ และฟัามำสั่ออเท่านั้น อเหนื่อยับารฝึมามามาย แ่อ็้อทนเพื่อประเทศอเรา”อฮยอนละเมอพูออมาอีและยาวมา นทุนรู้สึื้นันถึวามั้ใอเธอ เธอละเมอหรือพูริๆเนี้ย
“อฮยอนื่นไ้แล้ว”ยฮวาสะิเธอ
“อื้ม..ุยันเสร็แล้วหรอะ”อฮยอนัวเียและลืมาื่นึ้นมา และบิัวเล็น้อย
“๊ะ พีุ่ยันเรียบร้อยแล้ว ไปเถอะลับบ้านันไ้”เสสิ้าพูและลุึ้น
“ยัะ ยัไม่ไุ้ยันเลย นั่ล่อนนะะ”
“ทำไมล่ะ”ยฮวาถามเธอ
“เถอะนะ นั่เถอะะ เี่ยวันบอเอแหละ”และแล้วทุน็นั่ล
“ือว่า พวพีุ่ยันแล้วลันแล้วใ่ไหมะ แ่ันแ่อยาะบอว่า พวเราทุน้อไปามัวนร้ายที่อนนี้อยู่่าประเทศ ั้นเี๋ยวันะิ่อเรื่อเินทาไว้ให้ พวพี่็เรียมัวละันนะะ ส่วนันเี๋ยวะามไปที่หลั วันนี้มีถ่ายแบบ่อนะะ”อฮยอนบอ ทุน็พยัหน้าเ้าใ
“วันนี้เธอมีถ่ายแบบหรอ เี่ยวพี่ไปเป็นเพื่อนนะ”ฮยอนพูและอาสาไปเป็นเพื่อนเธอ
“วันนี้และพรุ่นี้ันมีถ่ายแบบู่ับาราัะ ลีมินโฮ ันอยาะเอัวริสัที ั้นเี๋ยวันะรีบัารานอันให้พร้อม และะามพวพี่ไปนะะ”
“ไม่เป็นไระ เออ..วันพรุ่นี้ไปเรียมัวที่สนามบินไ้เลยะ เี๋ยวันะไปส่ะ อนนี้็หมหน้าที่อันแล้ว อัว่อนนะะ”อฮยอนบอและลุึ้น้มโ้ให้พวเาและเินออไป
“อะไรอเธอเนี้ย”
ยฮวาพูและทำท่าทามึน เาามไม่ทันเธอสัที ่วยลับมาพูให้เ้าใอีทีไ้ไหม เออไม่ไ้สิ เี๋ยวโนุ หาว่าไม่ั้ใฟั เราผิหรือเธอผิันแน่ นี่มันอะไรว่ะเนี้ย านั้นทุน็แยันไป เพื่อลับบ้านเรียมัารเป๋าสำหรับานวันพรุ่นี้ ที่พวเาไปเมือไทยันทั้หมเพื่อไปูลาราวเท่านั้นะไ้รู้ัและุ้นเยับพวนร้าย
และแล้ว็เ้า พวเามุ่หน้าไปสนามบินโยรถู้ันสีำและิฟิล์มำมืสนิท ระป้อันระสุน และิเรื่อยน์วามเร็วอี้วย พวเาำลัหลับใหล เพราะ้อไปสนามบินแ่เ้า ยฮวาำลันอนหลับอย่าสบาย ู่ ๆ มีเสียโทรศัพท์ัึ้นมาาภายในรถ แ่เอ๊ะ ไม่ใ่เสียมือถืออโรสัน ทุนื่นึ้นมาและมอหน้าันเลิลั ำรวที่ับรถู้บอเาว่าเบอร์อเาเอ านั้นเา็รับ มันเป็นโทรศัพท์แบบเห็นหน้า เา็เลย่อเ้าับรถยน์และเผยให้เห็นมอนิเอร์ร้านนนั่หลัเบาะนับ ที่อยู่รลา หน้าอมอนิเอร์ำลัายภาพอฮยอนอยู่
“พวพี่ถึไหนแล้วะ อมารออยู่ที่สนามบินแล้วะ”อฮยอนพูผ่านหน้าอโทรศัพท์ านั้นพวเา็มอแธอผ่านหน้าอ
“อ่อ พี่ใล้ะถึแล้ว๊ะ”ฮยอนบอเธอ
“ั้นหรอะ มาันรบหรือเปล่าเนี้ย”อฮยอนถาม ทุน็เลยโผล่หน้าออมาใหู้ มีแ่มินฮยอและฮยอนที่ยิ้มแบบเิน ๆ
“ีมาะ ั้นไว้เอันที่สนามบินนะะ โอ๊ะ..”อฮยอนพูานั้นเธอ็ทำโทรศัพท์ลับพื้นทำให้ภาพเธอหายไป
“อฮยอนเธอเป็นอะไร อฮยอน!!”ฮยอนะโนเรีย เพราะมือถือ็ไม่ไ้ับไปแ่ภาพอเธอหาย เธอะเป็นอะไรหรือเปล่า
“อฮยอน!!!”แทยอนะโนเรีย
“อฮยอน!!!!”เสสิ้าแผเสียัสิบแปหลอออมา ทำให้ทุนปิหูแทบไม่ทัน
“รีบับรถไปให้เร็วเลย ่วน!!!”ยฮวารีบพูออมา
“รับ”
“อฮยอน อฮยอนอยู่ไหน อฮยอน”พวเาเอ่ยเสียพูออมา
“อฮยอนเี๋ยวันะรีบไป่วยเธอเอนะ”มินฮยอบอ
“เร็ว ๆ สิ ับให้มันเร็วหน่อย”ยฮวาะโนบออย่าใร้อน
“ใเย็นสิยฮวา”ินเฮที่นั่อยู่้า ๆ เอ่ยออมา เธอเอ็เป็นห่วอฮยอนไม่น้อยไปว่าพวเาหรอ เธอ็อบอฮยอนเหมือนว่าเธอเป็นน้อสาวเหมือนับพวเานั่นแหละ
“อฮยอนะเป็นอะไรหรือเปล่า็ไม่รู้”
“นั่นสิ ันเป็นห่วะแล้ว”
“ผม็เป็นห่วเหมือนัน”
“ะเป็นอะไรหรือเปล่า”
“ถ้านายยัับ้าแบบนี้อี ันะไล่นายออ!!!”ยฮวาแผเสียัออมา นทำให้ทุนนั่เียบหม และทั้หม็ไม่พูอะไรอีเลย เพียแ่มอไปนอหน้า่าันหม พวเารู้ว่ายฮวาอารม์ร้อนแ่ไหน ถ้ามีใรัใเา และนั่นมันะทำให้เิเรื่อ
**********************
ยฮวาแะะโนทำไมเนี้ย
ถ้าไม่ิอะไรับเธอ
อย่าลืมเม้นโหวให้ไรเอร์้วยนะะ
YONGSEOFOREVER
ฝาอีเรื่อ้วย่ะ
ความคิดเห็น