คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Mission 7 : Event Not Unexpected 100%
Mission 7 : Event Not Unexpected
เหุาร์ที่ไม่าิ
“อฮยอน!!”ยฮวารีบลไปูอฮยอนที่นั่ออยู่ที่พื้นทราย
“็บอแล้วไว่าให้ระวั”ยฮวาเินเ้ามาหาเธอ ไม่่วยเธอแล้วยัะ้ำเ้าไปอี
“ทำไมนายไม่บอัน ว่ารนี้มันเป็นพื้น่าระับ”อฮยอน้อหน้ายฮวาเม็
“บอไม่ทัน ..เธอเอไม่ใ่หรอที่เินไป เป็นไนไ้เรื่อ”
“เออ..ันผิเอแหละ”
อฮยอนพูบ็ลุึ้นาพื้นทราย และรีบเินรไปหาฮิที่ยืนมออยู่้าหน้าทาเ้าบ้าน
“เป็นอะไรหรือเปล่า”ฮิถามน้อสาว้วยวามเป็นห่ว
“อไม่เป็นอะไร่ะ..เ้าบ้านันเถอะะ”
เธอเินูมือฮิเ้าบ้าน โยที่ไม่หันไปสนใยฮวาที่ำลัเรียเธออยู่้านหลัเลยสันิ ยฮวาพยายามเรียเพื่อที่ะอโทษอฮยอนที่พูไม่ไ้ิ
“พี่่ะ..อิถึัเลย”พอเ้าไปถึร่าบา็วิ่ไปอพวพี่ ๆ อเธอ้วยวามิถึ
“มาแล้วหรอ๊ะ พี่็ิถึเธอน่ะ”เสสิ้าพูับอฮยอน้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม
“อิถึทุนเลย่ะ”เธอมอไปที่ทุนอนนี้มารับออันอยู่ที่ห้อรับแ
“มา้อนรับอหรอ่ะ?”อฮยอนถาม้วยวามอยารู้
“พวพี่มาประุมวาแผนสำหรับพรุ่นี้นะ”ฮยอนบอับเธอ และูมืออฮยอนมานั่ลบนโฟา้าๆับเา
“หรอ่ะ..ั้น็เริ่มันเลย อพร้อมฟัแล้ว”อฮยอนนัู่เอสารที่ร่าแผนารในส่วนอพรุ่นี้เอาไว้
“ออ่านไป่อนล่ะัน รอยฮวา่อนแปปนึ”ฮิบอับอฮยอน เธอึนัู่เอสารรหน้า่อไป สายาหวานมอไปที่เอสารพร้อมับรอยยิ้ม
“โห้..เป็นแผนที่ีมาเลย่ะ”อฮยอนหันมายิ้มว้าให้ับทุน
“ใรเป็นนวาแผนหรอ่ะ เ่ริๆเลย ..พี่แทยอนใ่ไหม่ะ ..หรือว่ามินฮยอ”เธอหันไปหาแทยอน ่อนที่ะหันไปหามินฮยอ
“พวเรา่วยันทุน้า..แร์วามเห็นัน”มินฮยอพูบ้า
“ริหรอ..เ่ันัเลย”อฮยอนยยิ้มภูมิใับแผนารนี้อย่ามาที่สุ
“เอาแหละ ั้นเรามาเริ่มประุมันเลย็แล้วัน”ยฮวานั่ลับ้าับอฮยอน โยมีฮยอนนั่อยู่้วย ส่วนอีโฟาหนึ่็มี ยุนอา มินฮยอ แทยอนและ็ินเฮ ส่วนอันสุท้าย็มี ฮิ อินและเสสิ้า นั่อยู่ รวมแล้วทั้หม 10 น
“เอาแหละ ผมว่า..เรามาัู่ันใหม่ีว่าไหม? เพื่อที่ะไ้ทีมเวิร์ทีีมาึ้น”ยฮวาบอับทุนที่นั่ฟัอยู่
“ะัทำไม ็เอาแบบเิมนั่นแหละ”อฮยอนทัท้วึ้นมา
“อยู่เยๆ ผมิไว้แล้ว ไม่้อมาแสวามิเห็น”ยฮวาหันไปมออฮยอน
“เออ”อฮยอนอบับไปและหันหน้าไปทาอื่นแทน
“อฮยอน พูาับร้อยเอยฮวา แบบนั้นไ้ยัไ มันไม่สุภาพ”เสสิ้าหันมาเออฮยอน
“็ูเาพูสิ่ะ”อฮยอนเริ่มหน้ามุ้ย
“ไม่เป็นไรหรอ เสสิ้า ผมไม่ถือ”ยฮวาห้ามเธอ
“แ่อฮยอนทำแบบนี้ไม่ถูนะ่ะ ุยฮวาเป็นถึร้อยเอ”เสสิ้าแย้ึ้นอีรั้
“ใ่่ะ..นอเราพูาแบบนี้มันไม่สุภาพ่ะ อฮยอนอโทษร้อยเอเี๋ยวนี้เลย”แทยอนหันไปบออฮยอน
“พี่ฮิ..พี่ฮยอน พี่เสับพี่แท บอให้ออโทษเา อไม่อยาอโทษ หือ หือ..”อฮยอนเริ่มื้อ ร้อไห้ออมาเป็นเ็ๆ
“อฮยอนเธอไม่ใ่เ็แล้วนะ ..ะร้อไห้แบบนี้ไม่ไ้”เสสิ้าว่าเธอ
“อฮยอน ..ไม่เป็นไรอย่าร้อไห้นะ เี๋ยว็ไม่สวยันพอี”ฮยอนที่นั่อยู่้าๆ็ปาน้ำาให้เธอ
“หือ.หือ พี่ฮยอน พี่เสับพี่แท..มะ..รั..ะ..อ แล้ว หือ”อฮยอนร้อไห้หนัมาึ้น นอฮยอน้ออเธอเอาไว้ เพราะเารู้ว่าอนนี้อฮยอนอายและไม่อยามอหน้าใรอี
“ไม่เป็นไรหรอ..อฮยอน ทำไมพวพี่อเธอะไม่รัเธอล่ะ เาหวัีันเธอ ถึไ้พูแบบนั้นไ”ฮิเินมาหาอฮยอนและมอหน้าเธอทีุ่อยู่บนไหล่อฮยอน
“หือ..พี่เาไม่รัอแล้ว ..เารันอื่นแล้ว”อฮยอนยัร้อไห้ไม่หยุ
“พี่ยฮวา ทำไมไปพูาับเธอแบบนั้นล่ะรับ”มินฮยอรู้สึเสียใแทนอฮยอนึ้นมา
“พูอะไร..มันเรื่อริ ็ันิไว้แล้ว ะมาัอะไรอีล่ะ”ยฮวาบอ้วยน้ำเสียที่ริั
“็พี่น่าะพูับเธอีๆว่านี้นะ”อิน่วยพูอีแร
“ยฮวา เธอทำแบบนี้็ไม่ถูนะ เธอพูไม่ีับอฮยอน่อน อฮยอนึพูแบบนั้นับเธอ”ินเฮ่วยพูอีแร เพราะเธอไม่อยาให้อฮยอนเสียใไปมาว่านี้
“อฮยอนไม่เป็นอะไรนะ..ยัไม่ันอยู่้าๆเธอ”ยุนอาเินมาหาเธออีน
“เอาเ้าไป ..ะร้ออะไรันนัหนา มีนสะิแ่นี้ถึับ้อร้อ และอย่านี้ะไปสู้ับพวโรไ้ยัไ”ยฮวามอไปที่ร่าบาอย่าเอาเรื่อ
“ใ่่ะ!!”สอเสียอแทยอนและเสสิ้าพูออมาพร้อมัน
“หือ..หือ เห็นไหม พี่เาไม่รัอแล้ว”ไม่วายที่อฮยอน้อร้อออมาอีรั้
“ั้นันอไม่ร่วมโปรเนี้นะะ ันอโทษ้วยที่ทำให้เิปัหา เี๋ยวันะไปบอุพ่อเอ พวพี่ไม่้อัวล ว่าะมีอะไรเิึ้นับพวพี่ ันรับรอไ้่ะ ..อบุนะะทีู่แลันมาลอ”อฮยอนผละาอ้อมออฮยอน และพูออมา
“อฮยอนะไปไหน..ไม่ไ้นะ”ยุนอาะโนเรียอฮยอน เพราะร่าบาเินออไปแล้ว
“อฮยอน อย่าไปเลยนะ”มินฮยอ็ะโนเรียอีน
“เอาแล้วไ..อฮยอนไปแล้วะทำไล่ะเนี้ย มีหวัโนพ่อุแน่เลย”ฮยอนถึับเรีย
“เสสิ้า แทยอน ทำไมถึพูแบบนั้นล่ะ เธอ็รู้นี่ว่าอฮยอนเป็นนยัไ”ฮยอนหันมาว่าทั้สอนที่ยืนมออฮยอนที่เินออไป
“็อฮยอนพูแบบนั้นมันไม่ถู เี๋ยว็ะิเป็นนิสัย ึ่ันให้เธอทำแบบนั้นไม่ไ้”เสสิ้าหันมาทะเลาะันฮยอนบ้า
“แ่อฮยอนเป็นนี้น้อยใ ี้หว และเป็นเ็ื้อ เธอ็รู้นี่ อฮยอนรัพวเธอ และที่อฮยอนพูว่าพี่ไม่รัเธอแล้ว เพราะอฮยอนเ้าใไปเอว่า พวเธอสนใยฮวามาว่าอฮยอนนะสิ”
“พวเราไม่ไ้สนใยฮวานานั้นนี่หนา ..พวเราแ่อยาะสั่สอนเธอบ้า อะไรวระพูอะไรไม่วรพู ปิเธอไม่่อยพูาแบบนี้นี่”แทยอน่วยเสสิ้า่อว่าับฮยอน
“เอาแหละ..พอเถอะ ในเมื่ออฮยอน็ไปแล้ว เรา้อทำานันแ่นี้แล้วแหละ”ฮิพยายามสบศึพวเาให้เลิทะเลาะันสัที
เปรี้ย
เสียสายฟ้าฟาลมา ทำให้ทุนใ อีระทั่ฝนทีู่่ลมาอย่าแร
“ใหมเลย”แทยอนวัเสียใมาที่สุ
“อ่าว..”ทุนพูพร้อมัน เพราะไฟลับับึ้นมา
“แล้วอฮยอนล่ะ ะทำยัไ เธออยู่ไหน ใรรู้บ้า”ฮิเริ่มะเป็นห่วน้อสาวสุสวยใะาแล้ว อฮยอนลัวเสียฟ้าร้ออี้วย
“ไม่มีใรามเธอไปเลย่ะ”ินเฮบอในวามมื
“ั้นเี๋ยวันไปามเอ”ยฮวาลุึ้นและวิ่ออาบ้านไป
“ยฮวา หาอฮยอนให้เอนะ!!”ฮิะโนามหลัเามา
“อฮยอน อฮยอน อยู่ไหน!”ยฮวาะโนเรียเธอ
“อฮยอน อฮยอน!!!!”เาเินไปเรื่อยๆและะโนเรียเธอ แ่็ยัไม่เออฮยอนสัที
ยฮวาเินหาเธอไปเรื่อย มันเป็นเพราะว่าฝน บรรยาาศ็มืมา ทำให้เามอไม่่อยเห็นอะไร อีอย่าเสียฝนที่ลมาอี่าหา เาลืมาแทบไม่ไ้เลย
“อฮยอน อยู่ไหน อฮยอน”เายัะโนเรียเธออยู่อย่านั้น
“หือ..หือ”เสียนร้อไห้ ยฮวาึเินไปู้า้นไม้ให่ มีผู้หินหนึ่เอามาปิหูทั้สอ้า ำลัร้อไห้ พร้อมับหยาน้ำฝนลมาไม่าสาย
“อฮยอน”เานั่ล้าๆเธอ และเอ่ยน้ำเสียแผ่วเบา
“ไปเลยนะ นใร้าย อย่ามายุ่ับัน!”เธอหันไปบอ่อนที่ะทุบลที่อแร่หลาย่อหลายรั้
“พี่ไม่ไป พี่มาามหาเธอ แล้วพี่ะไปไ้ไ”
ยฮวาบอพลา้อมอร่าบาที่เอาหน้าุับเ่าที่ั้ันึ้น
“นายไม่ใ่พี่ัน ออไป!”อฮยอนผลัยฮวาให้ออไปาที่เานั่อยู่
“ทำไมเธอถึไ้ื้อนานี้ล่ะ เพราะเป็นแบบนี้ไ เอาแ่ใัวเอ ถึไม่มีใรรั”ยฮวาหมวามอทน ไ้ทีใส่ร่าบาไม่ยั้
“ัวเอทำผิเอ แทนที่ะอโทษ และพี่เป็นร้อยเอ เธอแ่พูาให้ี็แ่นั้น ไม่เห็นะยา”
“ันไม่อยาฟั ไม่อยาฟั”อฮยอนยมือึ้นปิหูไว้ แ่ยฮวาลับึมือเธอออ
“เธอ้อฟั”
“็ันไม่อยาฟัไ”อฮยอนหันไป้อหน้าเา
“นี่นะหรอ..ร้อยรีอฮยอนที่มีแ่นรันอบ แสแสร้่อหน้าผู้นนะสิ พออยู่ับพี่น้อ ็เอาแ่ื้อ ะมีแฟนลับนไหนรู้บ้าไหมว่าอฮยอนัวริเป็นแบบนี้”
ยฮวา้อร่าบาที่น้ำไหลลมาอีรั้ เาสสารเธอ แ่ทำไไ้ เธอ้อหันเรียนรู้ให้มาว่านี้ ไม่ใ่เอาัวเอเป็นให่
“ันเลียนาย!”วาที่แ็ร้าว้อมอเา อย่าเอาเรื่อ
“แ่พี่ะทำให้เธอรัพี่ให้ไ้”ยฮวาพูออมาเสียั
“ันไม่มีทารันาย เป็นอันา”
“เี๋ยวเธอ็รู้ อฮยอน”ยฮวาส่ยิ้มรุ้มริ่มให้เธอ
“ออไปนะ ออไป!”อฮยอนไล่ยฮวาให้ออไป
“ผมไม่ไป”
เปรี้ย
เสียฟ้าฟาลมาอย่าแร ทำให้อฮยอนุหน้าลไปที่อแร่อเา อย่าห้ามไม่ไ้ ยฮวาเห็นัึรีบโอบอเธอไว้
อฮยอนเริ่มรู้สึัว ว่าเสียฟ้าเียบไปแล้ว เธอ็ำลัะผละออาเา แ่ยฮวาลับอเธอไว้แน่นมาึ้น
“นาย ปล่อยันไ้แล้ว”อฮยอนพูอู้อี้อยู่บนอแร่
“็เธอลัวไม่ใ่หรอ เี๋ยวพี่ะอเธอไว้อย่านี้แหละ”ยฮวาบอพร้อมับโอบอให้มาึ้นเ้าไปอี นทำให้อฮยอนเริ่มหายใไม่ออ
“ปล่อยไ้แล้ว มันอึอั”
“อื้ม..อยู่เยๆเถอะน้า”ยฮวาพูบ ริมฝีปาหนา็แะลที่เรือนผมที่เปียุ่มไป้วยน้ำฝน
“เธอลับไปอโทษ พี่เธอเถอะ และ็ไม่้อออาโปรเนี้ เพราะพี่เป็นผูุ้ม มียศให่ว่าเธอ เพราะะนั้นพี่ะเป็นนัสินเอ”
“แ่ถ้าพี่เสสิ้า ับพี่แทยอนเาบอให้มาอโทษนายล่ะ”อฮยอนถามเา ทั้ๆที่ัวเออยู่ในอ้อมออเา
“็้ออโทษามที่พี่เธอบอนั่นแหละ แ่เี๋ยวพี่ะทำโทษเ็ื้อแบบเธออีทีหนึ่”ยฮวาบออย่าอารม์ี
“พวพี่อเธอ เาอยาให้เธอพูาีๆับพี่ อยาให้เธอฝึพูให้มันเพราะๆ มันะไู้น่ารั นส่วนให่ที่มอะไ้รัเธอ เ้าใไหม”
“เี๋ยวันะไปอโทษพวพี่ๆ”อฮยอนันัวเอออายฮวา
“มาให้พี่ทำโทษเ็ื้อ่อน”ยฮวาพูบ รั้หน้าเรียวเ้ามาใล้และมอบูบที่แ้มป่อออฮยอนทั้สอ้า
“้านี้พี่ทำโทษเธอที่เธอพูาไม่ีับพี่ ส่วนอี้าทำโทษที่เธอ้อให้พี่ออมาามหานพี่เปียฝน ส่วนอันนี้พิเศษ”ยฮวาพูบ็้มลูบที่ริมฝีปาบาอย่าแผ่วเบา วามเย็นอหยาฝนไม่ทำให้ทัู้่สะทบสะท้านไ้ เมื่อริมฝีปาอุ่นแะลบนริมฝีปาบา ทำให้ร่าายอทัู้่เหมือนไ้รับวามร้อนเ้ามาในร่าาย และยฮวา็ถอนูบออมา
“พิเศษไหมล่ะ?”ยฮวาถามร่าบาที่นั่อึ้ พูไม่ออ
“อีาบ้า..นายรัแัน”อฮยอนั้สิไ้ใ้ฝ่ามือเรียวทุบีเา
“โอ๊ย..พี่เ็บนะ หยุเรียพี่ว่านายไ้แล้ว ้อเรียว่าพี่เท่านั้น ถ้าเธอไม่เรียพี่ะทำมาว่าูบอี้วย พี่พูรินะ”ยฮวาทำท่าะเ้ามาูบร่าบา
“ยะ..อย่านะ”อฮยอนให้มือปิปาเาไว้ ยฮวา็เลยูบเ้าที่ฝ่ามือแทน
“พี่ยฮวา!”อฮยอนใ รีบึมือออ
“ีมา แบบนี้สิ น่ารัหน่อย”ยฮวาพูบ้อนัวหิสาวึ้นมาอุ้มไว้
“พี่่ะ..ปล่อยันนะ”อฮยอนิ้นอยู่ในอ้อมออเา
“ถ้าเธอิ้นพี่ะูบ”ผู้ายอารม์ียิ้มร่า เมื่อผู้หิที่เาอุ้มยืนยอมให้เาอุ้มีๆ
“ให้มันไ้อย่านี้สิ ูฮยอน”วามมออฮยอนอย่าเอ็นู
“รีบๆเลย่ะ เี๋ยวันเป็นหวั”อฮยอนยมือปิใบหน้าเธอไว้ไม่ให้โนฝน
“รับ..ุหนู”ยฮวาพูบ็รีบวิ่อย่ารวเร็ว ทำให้ร่าบาที่เาอุ้มอยู่ลัวว่าัวเอะลมารีบล้อไปที่ออเาเพื่อยึัวเอไว้ไม่ให้
ระหว่านั้นพวเาเินทามาถึแล้ว ทุน่าใว่าทำไมยฮวาถึ้ออุ้มอฮยอนมา้วย และยัไม่มีใรล้าะถามเลยสัน
“พี่เสสิ้า พี่แทยอน ออโทษ ่อไปนี้อะไม่ื้ออีแล้ว่ะ หือ..หือ”ยฮวาวาเธอล อฮยอน็รีบวิ่เ้าไปอทั้สอนอย่ารู้สึเสียใ
“ราวหน้าอย่าื้อ อย่าพูาแบบนั้นอีล่ะรู้ไหม”เสสิ้าลูบหัวน้อสาวอย่าเอ็นู
“อฮยอน ้อเป็นเ็ีรู้ไหม ไม่ใ่เป็นเ็ที่้าวร้าวแบบนี้”แทยอน็บอับน้อสาวที่เธอรัยิ่ว่าสิ่อื่นใ
“่ะ..่อไปอะไม่ทำแบบนั้นอีแล้ว พวพี่ยัรัออยู่เหมือนเิมหรือเปล่า่ะ”อฮยอนร้อไห้ออมา
“พวพี่็ยัรัอฮยอนมาเหมือนเิม และะมาว่าสิ่ใในโลนี้้า”
“อิว่าพี่ะไม่รัอแล้ว”อฮยอนลายอ้อมอและบอับพวเา
“รัสิ พวเรา็รัอฮยอนนะ”เสสิ้าับแทยอนพูพร้อมัน และทุน็พูประโยสุท้ายออมา โยไม่ไ้นัหมายันไว้
“ริๆนะะ อ็รัทุนเหมือนัน่ะ”อฮยอนยิ้มว้า เพราะทุนรัเธอและเธอ็รัพวเา
“้า”ยุนอาหันมายิ้มให้เธอ
“แ่อนนี้เธอ้อไปอโทษยฮวาะ่อน”แทยอนพูึ้นทำให้อฮยอนรู้สึถึวามเย็นที่แผ่่าน
“พี่ยฮวา ันอโทษนะะ”อฮยอนพูโยไม่มอเา และ้มหน้าอยู่อย่านั้น
“้อมอหน้าพี่้วย”ยฮวาอมยิ้มเล็น้อย
“พะ..พี่่ะ..ันอโทษ”อฮยอนมอหน้าเาพร้อมับท่าทาทีู่ประหม่าเล็น้อย
“อะไรนะ”ยฮวาทำเป็นไม่ไ้ยิน
“พี่ะ ันอโทษ”อฮยอนพูอีรั้
“อะไรนะ”ยฮวาทำเป็นหูทวนลม
“พี่ะ ันอโทษ่ะ!”เสียัึ้นมาหน่อยทำให้ยฮวายิ้มว้า น่ารัะริ “ยัยเ็ะโปโล”
***************100 %***************
มา่อแล้ว หลัา้ามานาน ^^
เม้น เม้น เม้น ให้้วย่ะ
YONGSEOFOREVER
ความคิดเห็น