คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 7 ...100%
บทที่ 7
I love you he is the trouble ันรันาย นายัวปัหา
ยฮวาพาเธอมาส่ที่หอพั SNSD อนนี้เธอับไปที่าเพราะเธอปวบาแผลมาึ้นเรื่อย ๆ นเธอนิ่วหน้าเพราะวามเ็บ ยฮวาเห็นแบบนั้น็นึเสียใึ้นมา และเาะูแลเธอให้ีที่สุ
“ั้นะให้ันอรถไว้ที่ไหนละ และ็เี่ยวันะึ้นไปส่เอ” ยฮวาพูและหันไปมอเธอ
“อื้ม เอาไปอทานั้นไว้่อนละัน” อฮยอนพูและี้ให้เามอ มันไม่ใ่ที่อรถ แ่มันเป็นเพียที่อั่วราวเท่านั้น
“อ่าว..ทำไมไม่ให้ันไปอที่้าในละ เี่ยวรถเธอะหายไ้นะ” ยฮวาพูแนวเป็นห่ว
“ไม่เป็นไรหรอ”
“อื้ม ั้น็ไ้ ั้นลเถอะพอเินเอไ้ไหม” ยฮวาหันหน้าไปพูับเธอและับเรื่อออารถมา
อฮยอนเปิประูออมา และพยายามที่ะลุึ้นยืนรแ่ เมื่อเธอออแรเหยียบที่ส้นเท้า ทำให้เธอเ และทำท่าะล้มล เธอลมานั่ที่เบาะามเิม
“ันไม่ไหว มันเ็บ”อฮยอนบอ
“ั้นะเป็นไรไหม ถ้าันะอุ้มเธอนะ”
“ไม่นะ ถ้าเิมีใรมาเห็นเ้าละ เี่ยวะูไม่ีเท่าไหร่”
“และะทำยัไละ าเธอ็เ็บแบบนี้ อย่าื้อเลยน่า ถ้าเิมีใรมาเห็นหรือมี่าว เี่ยวันะเลียร์เอเธอไม่้อห่วหรอ” ยฮวาพู
“ันไม่ไ้ห่วนายหรอนะ ันห่วัวันมาว่า ที่ไปเป็น่าวับนายในเรื่อไร้สาระ”อฮยอนพูแบบไม่ใส่ใเท่าไหร่
“แหม... ทำอย่าับันอยาเป็น่าวับเธออย่าั้นแหละ ยัยมันหวาน ิ”ยฮวาพูแล้วเิ ไป้า ๆ ไม่มอมาที่เธอ
“ั้นเี่ยวแปปนะ เี่ยวะโทรไปให้ออนนี่มารับ”
ระหว่าที่เธอโทรไปหาพวพี่ ๆ ยฮวายืนรอรประูอย่านั้นสัพั แ่เธอ็ยัุยไม่บสัที โทรหาเป็นร้อยนและละมั้นะ ันอยู่รนี้ทั้น แทนที่ะให้ัน่วย เหอะ ๆ
“นี่นาย ไม่มีใรว่าเลยอ่า และ็ออนนี่ ไม่ไ้อยู่ที่หอสันทำยัไีละ” อฮยอนบอับยฮวา
“ั้น็...”ยฮวาปิประูรถรที่อฮยอนนั่ และเา็รีบเินมาที่เปิประูที่นั่นับอเา และรีบับรถไปอ้านในทันที
“นายะทำอะไรนะ” ยฮวาอรถเสร็แล้ว ็เินมาฝั่ที่อฮยอนนั่อยู่และอุ้มเธอึ้น และใ้ลำัวปิประูล และเินไปที่ลิฟอหอพันี้ เาเินลอยหน้าลอยาไม่สนใว่าอฮยอนะโวยวายนาไหน เพราะเาพูว่า ‘อนนี้มือันไม่ว่ามาปิปาที่พูอยู่อเธอ ะนั้นันะปล่อยมือออาัวเธอ้านึ เธอิว่าะเิอะไรึ้นั้นหรอ’ านั้นอฮยอนเลยรีบนำมือทั้สอ้าอเธอมาล้ออยฮวาทันที ยฮวายยิ้มพอใ แ่เธอยัไม่หยุโวยวาย เาึใ้ำสั่ั้นเ็าือ ‘ถ้าเธอยัไม่หยุพูอี เธอิันะใ้อะไรปิปาเธอี อื้ม...อะไรีน่ะ’ อฮยอนใ เาะใ้อะไรปิปาเธอ มือ็ไม่ใ่ และอะไรละ ยฮวาเห็นท่าออฮยอน และหัวเราะออมา ‘นี่เธอิอะไรนะ ิไม่ออหรอเรื่อแ่นี้ นี่แหละน่านยัไม่เยมีแฟน็เป็นแบบนี้แหละ’ านั้นอฮยอน็ิ้นนเือบะ
“นี่ยัยมันหวาน อยู่เย ๆ ไม่ไ้รึไ ันบอ็ไ้ว่าะใ้อะไรปิปา เออ..ห้อไหนเนี้ย” ยฮวาถามอฮยอนหลัาที่เาึ้นลิฟมาแล้ว แ่ไม่รู้ัห้อเธอนะสิ หอพันี้เป็นหอส่วนัวสุ ๆ เพราะนละห้อเลยไม่้อเป็นรูมเมทับใรแล้ว ใน SNSD
“..อื้ม หอ..ห้อ 611รโน้น” อฮยอนพูบแล้ว็้มหัวล
“...” ยฮวาเห็นเธอเียบึยยิ้มึ้นมาอย่าพอใ เียบ็ีน่ารัไปอีแบบ
“เออ ันยัไม่ไ้บอเธอใ่ไหมะใ้อะไรปิปา...ำอบ็ือ ..ปาปิปายัไละ”ยฮวาพูบ็ทำท่าโน้มหน้าเาไปไล ๆ เธอ
“อย่านะ อย่าทำอะไรันนะ ัน็เียบแล้วไนายไม่เห็นหรอ” อฮยอนพูบ็ใ้มือ้านึอเธอผลัไปที่หัวอเา ให้ออห่าาเธอ
“ผมเ็บนะ” ยฮวาพูบ็หยุอยู่หน้าประู 611 และบอให้เธอรหัสเพื่อเ้าไป้าใน เามอเธอเาเลยรู้รหัสผ่านอเธอแล้ว
“มออะไร”
“เปล่านี่” และเา็ผลัประูเ้าไป้าใน เาเินไปที่โฟารับแ และวาเธอล และเา็เินสำรวห้อเธอไปเรื่อย ๆ ห้อนี้มีห้อรับแ และ็หน้า่าเป็นระมอเห็นวิว้านอ เาเินไปที่ห้อรัว และเปิู้เย็น ‘โห้มันหวานอะไรเนี้ย เ็มู้ไปหม’ และเาเินมาเรื่อย ๆ มีประูอยู่อี้านนึ เา็เินไปเปิ และเินเ้าไป้านใน อ่อ ห้อนอนอเธอนี่เอ ทำไมลิ่นหอมัเลย เาเินไปเรื่อย ๆ ไปเห็นห้อน้ำอเธอ และ็เปิเ้าไป ้านใน เา็เออมาถึห้อน้ำแล้ว อเ้าห้อน้ำหน่อยละัน เา็ปิประูห้อน้ำ และ็ทำธุระส่วนัวอัวเอ เสร็แล้ว มอไปรอบ ๆ ห้อ็เหลือไปเห็นุั้นใน ที่าอยู่ที่ราวในห้อน้ำ เาใมา และมอูอยู่อย่านั้น โห้เธอ็ใส่ไร์ให่เหมือนันนะเนี้ย เาเินไปูใล้ ๆ และอนนั้นเออฮยอน็เรียเา
“นี่นาย อยู่ไหนนะ มาหาันหน่อย ันลุไม่ไ้” อฮยอนะโนออไปะที่นั่อยู่ที่เิม
“อื้ม..อยู่นี่ เี่ยวเินไป” ยฮวาบอเธอและรีบเินออไปอย่ารวเร็ว
“นายไปไหนมานะ”
“อ่อเปล่าหรอันแ่เินูนั่นูนี่ นิหน่อยนะ”ยฮวาพูและเอามือเป็นลูบที่้นอแ้เิน
“เป็นอะไรรึเปล่า หน้าแมาเลย”อฮยอนถามนึเป็นห่วเาึ้นมา
“เปล่า ๆ ันไม่ไ้เป็นอะไรหรอ”ยฮวารีบปิเสธเสียสู
“อื้ม ่ามันเถอะ” อฮยอนพูแล้ว็ลุึ้น แ่เธอลุไม่ไ้เหมือนเิม
“ะไปไหนละ”
“อ่อ..ันอยาอาบน้ำ และ็ล้าแผลสัหน่อย อื้มถ้านายะลับ็ล็อประูให้้วยนะ”
“ลับอะไรละ ันยัไม่ไ้บอว่าะลับเลยนะ” ยฮวารีบพูและส่มาให้เธอ
“อะไรหรอ ส่มือมาทำไม”อฮยอนอบออไปแบบ ๆ
“อ่าว็ะพยุเธอไปห้อน้ำไ เร็ว ๆ เ้า” พูบยฮวาไม่รอ้ารีบ้มไปพยุเธอาโฟาที่เธอนั่อยู่และับเธอมาพาไปที่้นออเา และับมืออี้านึอเธอมาโอบที่เอวอเา และเา็เลื่อนมืออเามาับที่เอวออเธอเ่นัน อฮยอนูใับารระทำอเามา
“นี่นายทำอะไรนะ ปล่อยันนะ” อฮยอนอบออไป
“ไม่ปล่อย ไปเินไ้แล้ว” ยฮวาอบและำับมือที่อยู่ที่เอวอเธอให้แน่นึ้น อนนี้ถึเาและเธอิใไม่อยู่ับเนื้อับัว เพราะมันเ้นโรมรามอยู่้าใน ไม่มีทีท่าว่าะหยุปิสัที ยิ่เาใล้ับเธอมานานี้ มันเห็นับหัวใะหลุออมา เธอและเานิ่เียบันมาลอทา เพื่อพยายามทำใให้สบอยู่
“เธอ ั้นันไปรอ้านอนะ มีอะไรเรียไ้นะ เินไป่อไหวไหม”ยฮวาถามเธอ
“อื้มันเินไหว นายะลับเลย็ไ้นะ เออ..และอีอย่า ันให้นายยืมเอาลับบ้านไป่อน ไว้เราเอันที่ไหน นาย่อยเอามาืนนะ” อฮยอนพูบ็รีบปิประูห้อน้ำไป เพราะไม่อยาฟัเาพูปิเสธ ยฮวา็ ทำไมเธอถึให้เายืม ในะที่เา่าหาที่ทำให้เธอเ็บ เรื่อนี้เธอไม่โรธเาั้นหรอ ยฮวา็อบัวเอไม่ไ้เหมือนัน
หลัาที่เธออาบน้ำเสร็แล้วอฮยอนึเปิประูหน้าน้ำออมา เธอใ เพราะไม่ิว่ายฮวาะรอเธออยู่ในห้อนอนอเธออนนี้เานอนอยู่บนเียเธอ หลับาพริ้มอย่าสบาย และ็เปิแอร์ในห้อนอนเธอ้วย
“นี่นาย ื่นไ้แล้วนี่มันเียอันนะ นายมานอนไ้ไ”อฮยอนสิไปที่แน และพูับเา
“อื้ม..” ยฮวาราในลำออมา และยัไม่มีท่าทีะื่น
“นาย ื่นไ้แล้ว!!!” อฮยอนะโนออไปเสียัมานทำให้เาใ เาว้าัวอฮยอนึ้นมาทาบอยู่บนัวอเา และหลับ่อ เาอเธอไว้อย่านั้น และไม่ยอมื่น
“นาย ทำอะไรนะ ปล่อยันเี่ยวนี้นะ ไม่้อแล้หลับเลยปล่อยัน เี่ยวผ้านหนูอันหลุ” อฮยอนพูบ และิ้นอยู่บนร่าสูอเา เพราะอนนี้เธออายัวเอเหลือเิน ถ้าเิเาลืมาึ้นมา เา้อมอหน้าอหน้าใอเธอแน่ เพราะมันทำท่าะหลุ เธอใส่ถ้านหนูออมาัวเียวไม่ไ้ใส่เสื้อลุมทับออมา นึว่าเาอยู่้านอ เธอเลยใส่ออมาแบบนั้น อนนี้อฮยอนเลยใ้มือทั้สอ้าึที่หูอเาอย่าแร นยฮวาลืมาึ้นมาแล้วร้อออมาอย่าั
“โอ๊ย นี่เธอ ันเ็บนะ” ยฮวาเอามือมามาับที่หูทั้สอ้าอัวเอ และเป็นโอาสีที่ปล่อยเ็ื้อที่ิ้นอยู่บนัวเาหลุออไปอย่า่ายาย
“นี่เธอ ันไม่ยอมให้เธอัฝ่ายเียวหรอนะ ันะเอาืน”ยฮวาพูบรีบวิ่ไปหาอฮยอนทันที แ่เธอหนีไม่ทันเา เลยโนเาับัวไ้อีรั้ เาโอบอา้านหลั และทำท่าะัหูเธอ
“นี่นาย ันเป็นผู้หินะ นายะัันั้นหรอ”
“่วยไม่ไ้ ็เธอัันนะ ัน็เ็บเป็นนะ”ยฮวาพูบและ้มล้านล่า เาใมา นี่เาทำอะไรลไปเนี้ย เธอยัไม่ไ้แ่ัวเลยสันิ แถมเา็อเธออยู่้วย เาเป็นอะไรทำไมถึไ้อยาอยู่ใล้เธอเหลือเิน พอลไป็สะุ ับหน้าอที่ทรโ ที่มีแ่ผ้านหูที่ปิไว้ทั้ร่าายอเธอ เาลืนน้ำลายัเอือ และเา็รีบผละาเธอไป
“เออ...เธอแ่ัวเถอะ แ่ัวเสร็แล้วออมา้านอ้วยละ เี่ยวันทำแผลให้นะ” ยฮวาพูและเินออไป
“เป็นอะไรอเา” อฮยอนับท่าทาอเา แล้วเธอ็รีบไปแ่ัว เธอออมาพร้อมับาเาสั้นสีมพูเพราะะไ้ทำแผลสะว และ็เสื้อล้ามสีมพูอีัว เ้าันสุ ๆ
“นาย ยฮวาอยู่ไหนอ่า ลับไปแล้วหรอ” อฮยอนพูบเินไปถึโฟา
“ันอยู่นี่ ันทำโ๊อุ่น ๆ ให้นะ ทานเสร็แล้วะไ้ทานยา” ยฮวาพูและวาถ้วยลับโ๊ะอาหาร บริเวรัวอเธอ เธอ็่อย ๆ เินไปเรื่อย ๆ นถึ
“ทานเลยสิ อนที่เธอทานเี่ยวันะทำแผลให้นะ”ยฮวาพูและทรุัวลมานั่ับพื้น
“นายไม่ทาน้วยันหรอ” ยฮวาโบมือปิเสธ
านั้นอฮยอน็ทานไปเรื่อย ๆ เธอยิ้มมีวามสุ เพราะมันอร่อยมา ยฮวา็ทำแผลที่หัวเ่าเธอไป้วย บารั้อนที่ยฮวาเททิเอร์และแ้มลไปที่าเธอ เธอสะุ้หนีออห่า และเา็้อับาเธอให้หันมาอยู่ที่เิมะไ้ทำไ้สะวมาึ้น
“อ่าว เสร็แล้ว” ยฮวาบอับเธอ
“อิ่มัเลย อบุนะะสำหรับอาหารมื้อนี้ และ็อบุสำหรับวันนี้้วยะ” อฮยอนอบและยิ้มให้ับเา เป็นรอยยิ้มที่ริใที่สุ ที่เาไ้อยู่ใล้เธอ เายิ้มอบเธอ
“อื้ม ั้นทานยาเถอะ เี่ยวันะลับบ้าน่อนละันนะ” ยฮวาพูบ ็เอาถ้วยที่อฮยอนทานเสร็แล้วไปล้าให้ับเธอ เธอ็ทานยาเรียบร้อย และเาทำท่าะเินไปหาเธอ และเธอ็ลุึ้นมาเือบะเล้มลไป ยฮวารีบมาว้าเอวเธอไว้่อน แ่อนนั้นสายาอทัู้่สบาับเ้าอย่าั มอันไปมอันมา พวเาทัู้่รู้สึไ้ถึอาารแปล ๆ อหัวใ เมื่อมันเ้นเร็วึ้นเรื่อย ๆ นทั้ผละสายาออาัน และหันันไปนละทา านั้นยฮวา็อุ้มอฮยอนึ้นมา และพาเธอไปที่ห้อนอน และเา็ผ่อนร่าเธอลบนเียและห่มผ้าให้เธอ
“ันลับ่อนละัน เออโทรศัพท์เธออยู่ไหนหรอ”ยฮวาถามเธอ
“อยู่ในระเป๋าทำไมหรอ” ยฮวาฟัแล้วเินไปหยิบมันออมา
“ันอเบอร์หน่อยนะ” ยฮวาพูบเบอร์เาในเรื่อเธอและโทรไปเรื่อเาทันที
“นี่เบอร์ันนะ ถ้าเธอมีอะไร็โทรหาไ้” ยฮวาบอและส่โทรศัพท์เธอืนให้ับเธอ
“อื้ม ั้นันไป่อนละัน” ยฮวาำลัเินออไป อฮยอน็บอว่า
“นายเอารถันไปับ่อนละันนะ เี่ยวเอัน่อยเอามาืน อนนี้็ึมาแล้ว้วย มันอันราย” อฮยอนบอแล้ว้มหัวล ยฮวายิ้มับท่าทาอเธอ
“อื้ม อบุนะ ไว้ันะเอามาืนนะ” ยฮวาพูบแล้ว็เินออไป
***********************
อบุนะะ สำหรับำิม ไรเอร์แ่ไม่่อยเ่เลยอ่า
อื้ม ไรเอร์เปลี่ยนา ผม เป็น ัน แล้วนะะ ุสัาิมันหวาน อบุนะะ
รีเอร์พออ่านเ้าใบ้าไหมะ ิว่าำเนินเรื่อีไหมเอ่ย
หรือยัไม่ีเท่าที่วร โปรเ้าในะะว่ามันเป็นเรื่อแรอไรเอร์
ที่ไรเอร์ู่ ็อยาให้มาเม้นให้บ้าอ่า T T นะะ
อัพรบแล้วะ 100%
อนหน้าอย่าลืมิามนะะ
หวานันไหม อื้ม รอิามัน่อไหมะ เม้นให้เยอะ ๆ โหวให้้วย็ีนะะ
เี่ยววันนี้ ะรีบแ่และอัพให้หมอนนี้เลยะ
เป็นไบ้า่ะ รีเอร์ ยฮวาแอบหื่น ^^
มาเสริ์ฟ่อร้อน ๆ ะ อนนี้อบอัเ็ม ยาวมา
รออ่านันรึเปล่าะ ไม่่อยเม้นท์ให้ันเลยนะะ เม้นท์และโหว ให้ไรเอร์บ้านะ
ะอนแล้ว เี่ยวไม่อัพ่อนะ อิอิ (แอบู่)
YONGSEOFOREVER
ความคิดเห็น