คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 6
บทที่ 6
I love you he is the trouble ันรันาย นายัวปัหา
วันนี้ไม่มีานที่ไหนเลย อฮยอนึเลือที่ะเที่ยวพัผ่อนสัหน่อย เธอับรถไปที่สวนสาธาระที่นั้นเป็นสถานที่ที่อบไปพัผ่อนร่าาย เพราะอนนี้เธอ็เหนื่อยล้าเหมือนัน ับารทำานในวารนี้ แ่เธอิว่าเธอยัทำมันีไม่พอ เธอึสู้ เพื่อวัน้าหน้าที่ยาวไล อนนี้เป็นเวลาอโนยอิแ และวัน้าหน้า็ะเป็นโนยอิแลอไป เธอมาถึที่สวนสาธาระ เธออบิรรมที่แอทีฟ เธออบี่ัรยานมา พออรถเสร็ เธอเินไปเ่าัรยานเพื่อี่มวิวที่สวนสาธาระที่ว้าให่แห่นี้
เธอี่มาเรื่อย ๆ ฟัเพลใน MP3 อเธอไป้วย แ่ะที่เธอำลัะ้มละเปลี่ยนเพล ็มีรถัรยานันนึ ี่มาัหน้าเธอ เลยทำให้เธอี่เไปเมา และ็ล้มในที่สุ
“ริ๊ ว๊ายยยยย ่วยัน้วยะ” อฮยอนะโนออมาเมื่อเธอำลัล้มลแล้ว และรถัรยานัน้าหน้า็หยุ และลมาหาเธอ
“เป็นอะไรหรือเปล่ารับ” อฮยอนิ ็เ็บสิถามไ้ แ่เอ๊ะไ้ยินเสียนั่นทำให้เธอรู้สึุ้นหูั
“เป็นสิะ ไม่ั้นะร้อใหุ้่วยหรอ” อฮยอนพูเสียัออมา ทำให้นรอบ้าเริ่มหันมามอเธอแล้ว เธอึหันไปมอและเอาหมวอเธอที่ระเ็นหล่นาหัวเธอมาใส่ โีที่แว่นาันแอันให่ไม่ลมา ไม่ั้นนแห่มาเธอแน่
“เป็นอะไรมารึเปล่ารับ อยาให้่วยอะไร็บอไ้นะ แ่เอ๊ะทำไมหน้าเธอุ้นัเลย” ยฮวาพอะสัเเธอมาึ้นเพราะทั้หน้าา ผิวพรร เสื้อผ้าหน้าผม ที่ปิมิิแบบนี้ เหมือนะเป็นาราัไม่ั้นะปิทำไมนานี้ละ นาเายัปิเลย แ่แ่ไม่ใส่แว่นาเท่านั้น ใส่แ่หมวใบเียว
“ุ้นอะไรละ” อฮยอนอบพร้อม้มหน้าอยู่อย่านั้นยัไม่ทันไ้มอหน้านายนั่นเลยที่มานเธอ
“ผมว่าเธอลุึ้นเถอะ ไปนัุ่ยันรนั้นเถอะ” ยฮวาี้ไปที่โ๊ะม้าินในสวนสาธาระ
“อื้ม ็ไ้” อฮยอนำลัลุึ้นแ่าเธอทำไมถึเ็บนานี้ เป็นอะไรเนี้ย เธอลุยืนไม่ไหว แม่๋า่วยหนู้วย ฮือ ฮือ ยฮวาเห็นันั้น เลยรีบเอื้อมมือไปให้เธอ แ่เธอันมือเาออ และเธอ็ลุึ้นอีรั้ แ่็เป็นเหมือนเิม มันเ็บมา นน้ำาะไหลออมา เป็นเพราะอนเธอล้มหัวเ่าเธอระแทับพื้นอย่าแรมิหน่ำ่ำัรยาน็ันล้มมาทับเธออี
“ส่มือมา เธอะลุเอไ้ยัไ ็เห็นอยู่ว่ามันเ็บ อย่าื้อไ้ไหม” ยฮวาบอเธอเสียัึ้น
“ไม่ ันลุเอไ้” อฮยอนใ้แรในร่าายที่เหลืออยู่อนนี้ พยายามลุึ้นและในที่สุเธอ็ลุึ้นไ้ แ่พอลุึ้นมาแล้ว เธอเ็บที่เ่าและัวเธอ็เทำท่าะล้ม ยฮวาเลยรีบเอามือมาโอบเอวเธอไว้อย่ารวเร็วและึเธอเ้ามาใล้มาึ้น แ่เธอื้อและัืนเาอี แรอเธอที่ิ้นไปมาเพื่อให้มืออเาหลุออาเอวเธอ แ่เธอิ้นแรเินไป นทำให้หมวและแว่นอเธอหล่นลไปับพื้น ในอนนั้นยฮวาเห็นใบหน้าเธอพอี ใไม่แพ้ัน
“นี่เธอ ยัยมันหวานนี่น่า” ยฮวาพูท่าทีใ
“อ่าว..นี่..นะ..นายเอหรอ” อฮยอนพูิ ๆ ั ๆ
“โห้นี่มันวันวยอะไรอันเนี้ย อุส่าห์มาพัผ่อนี่ัรยานพอี่ไปเรื่อย ๆ ันเอใร้าหน้าที่ี่้าเหมือนเ่าเิน เลยแให้ และันทำให้เธอล้ม แ่นที่ล้มนะมันไม่น่า่วยเลยสันิ ถ้าันเห็นว่าเป็นเธออ่านะ ะบอให้...”ยฮวาำลัพู่อ
“ะบอให้อะไร บออะไร”อฮยอนันุึ้นมา
“ะบอให้ว่า ันไม่่วยหรอ 5555” ยฮวาพูบ็หัวเราะเสียั อนนี้ยฮวา็ยัโอบรัไปที่เอวอเธออยู่ลอ และแน่นึ้นเรื่อย ๆ
“...” อฮยอนยัยืนอึ้ เรียบเรียำพูอนายนั่นไม่ทัน สมอมันไม่สั่ารอะไรเลย
“นี่เธอ ไม่ไ้ยินที่ันพูเลยหรอ” ยฮวาพูและเย่าัวเธอ อนนี้เธอนิ่วหน้าเพราะวามเ็บที่เ่าอเธอ ยฮวาเห็นหน้าเธอแบบนั้นเลยพาเธอเินไปนั่พั
“ปล่อยันนะ ันไม่้อารวาม่วยเหลือานาย ถ้ารู้ว่าเป็นนายะั้แ่อนที่นัน ันะไม่อวาม่วยเหลือเลย” อฮยอนพูเสร็็ผลัยฮวาให้ออห่าาัวเธอ ยฮวาึล้มลไปับพื้นอย่าแร
“โอ๊ย นี่ยัยมันหวานันเ็บนะ เลือออรึเปล่าเนี้ย” ยฮวาพูพร้อมับูที่แนอเาทั้สอ้า และลุึ้นยืน
“นายมันอ่อนแอ ผลัแ่นี้็เ็บเหลือเิน เลือออรึเปล่าเนี้ย เหอะ นายนะมันัวปัหา” อฮยอนพูเสร็็ทำท่าะเินไปที่โ๊ะม้านั่ แ่เธอ้าวเท้าเธอ็ะล้มอี อนนั้นยฮวา็เลยรีบมาอุ้มเธอและรีบเินไปที่โ๊ะม้านั่ทันที ระหว่าเินไป อฮยอน็ร้อให้ปล่อยลอทา ทั้ทุบีเา นปวไปหม และยัว่าเาว่านวยโอาส อี แหมเ็บนานี้ยัะื้อเป็นเ็อี เี่ยวะับี้นะให้เ็ ยฮวาิไปเรื่อย ๆ และอมยิ้มออมา เาิว่าเวลาเธอื้อเนี้ย มันน่ารันะ เป็นเสน่ห์ อเธอเลยแหละ
“อ่าว...ถึแล้ว”ยฮวาพูและปล่อยเธอลไม่แรมาเพราะาเธอเ็บอยู่
“โอ๊ย นายเบา ๆ หน่อยไ้ไหม เห็นาันไหมเนี้ยเลือึมออมาแล้ว” อฮยอนพูและี้ไปให้ยฮวาู
“เออ..ริ้วยเลือึมออมา แสว่าเลือ้าในมัน้อเยอะว่านี้แน่ ๆ” ยฮวาพูและทำท่าะถลาาเเธอึ้นเพื่อูให้แน่ใมาว่านี้
“นี่นายทำอะไรนะ” อฮยอนเห็นท่าทาเาและพูึ้น
“็แ่ะูนะ ว่าเลือออเยอะไหม อูหน่อยนะ” ยฮวาพูแล้ว็ถลาเึ้น
“โห้ เลือออเ็มเลยอ่า ทำไีละทีนี้ เอาไี ไหนอูอี้าหนึ่นะ” ยฮวาูใมา และยัไม่ทันที่อฮยอนะอบ เา็รีบถลึ้นูอี้า่อน และ็ใไม่แพ้ัน
“อะไรเนี้ย เวลาเธอล้มเธอมัะเอาเ่าลั้นหรอ เลือออเยอะมาเลย ไปโรพยาบาลันเถอะนะ” ยฮวารีบบอ ทำท่าทาะมาอุ้มเธอ
“ไม่้อหรอ ันไม่อยาไป เบื่อพวนั่าวน่ะ และันไม่อยาให้แฟนลับเป็นัวลับัน้วย เี่ยวพวเาร้อไห้หนั นไม่หลับไม่นอน ไม่ิน้าว เพราะัน ไหนะรอันอยู่หน้าโรพยาบาล และอาะทำให้นอื่นเือร้อนไ้น่ะ” ยฮวาฟัเธอพูและนึอยาะอโทษเธอที่ทำให้เธอเ็บัว
“เออ..ยัยมันหวาน ันอโทษ้วยนะที่ทำให้เธอเือร้อน”ยฮวาพูแบบสำนึผิริ ๆ
“ไม่เป็นไรหรอะ ันไม่เป็นไรเี่ยว วันสอวัน็ะหาย”อฮยอนพู
“วันสอวันหรอ เธอทำอย่าับโนมีบาอย่าไอย่าั้นแหละ นี่เธอล้มนะ ูเ่าเธอสิไม่รู้ะเป็นลอยแผลเป็นรึเปล่า้วย และ็าสวย ๆ อเธอ ยัทำรายไ้ให้ับัวเอและวอเธออีนะ”ยฮวาพูลอยหน้าลอยาและมาหันมามอเธอที่นั่อยู่ั้แ่หัวลมาถึสิ่ที่ผู้หิวระมีลมาเรื่อยนถึาอเธอและสุท้ายือเท้า
“นี่นาย มออะไรนะ”อฮยอนพูและและมือปิหน้าอเธอไว้อย่ารวเร็ว
“แหม ไม่้อปิหรอไม่เห็นะมีอะไรน่ามอเลย” ยฮวาพู
“นายว่าอะไรนะ ไม่มีอะไรน่ามอนะ”อฮยอนท้วิ ำพูอเา
“เปล่า ๆ ไม่มีอะไร ไปันเถอะเี่ยวผมพาไปส่ที่บ้าน เธอเอารถมารึเปล่านะ” ยฮวาบอเธอ
“เอามา และนายละเอามารึเปล่า”อฮยอนถามเาแ่หน้าเธอหันไปที่อื่น
“เปล่านะ ผู้ัารารแวะมาส่นะ เาให้ลับหอเอนะ”ยฮวาบอับเธอ
“ั้น็ี เพราะันเ็บา ั้นนาย็ไปส่ัน้วยนะ พาันไปส่่อนเสร็แล้วนาย็นั่รถอะไรไป็แล้วแ่นายเถอะ โอเไหม”อฮยอนพูออมา แ่ในใเธอแล้ว พอส่เธอแล้วเธอะให้เายืมรถเธอับลับหอไปไว้พอ้อถ่ายรายารอพวเา ่อยให้เาับมาืน
********************************
หวานบ้าไหม ยัั ๆ ันอยู่เนอะ ไรเอร์แ่ไปเินไป อิอิ
แอบีใ ยฮวาไม่เยเปลี่ยน น้อหมาอยู่ในหอพั้วย
ยโอป้า เรียลไม่แพ้ัน
อนหน้า ยอัเ็มอีรอบีไหมะ น่าะีนะ รอิามันนะะ
อื้ม ออมเม้นท์ให้ไรเอร์หน่อยสิะ เม้นันเยอะๆ นะ ไ้โปรน่ะ
ส่วนเรื่อ เส ยัไม่เลียร์ รออีนินะะ
YONGSEOFOREVER
ความคิดเห็น