คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : rainy in love::I(Re:::)
Rainy in love :: I
+Hinata Part+
ซ่าๆ ๆๆ
ฉันมองออกนอกหน้าต่างที่บัดนี้มีหยาดฝนเกาะติดคล้ายกับตุ๊กแก ทั้งๆที่ตั้งใจว่าวันนี้จะกลับบ้านเร็วแท้ๆ วันนี้ฉันเลยจะต้องมานั่งรอพี่เนจิในห้องทำงาน ไม่ต้องสงสัยหรอกนะค่ะว่าพี่เนจิเป็นใคร เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องกับฉันค่ะ เขาอาสามารับมาส่งทุกวัน(ความจริง มันเป็นทางผ่าน)
ฉันนั่งรองานที่เพิ่งปริ้นท์ออกมาทาง E-mail เฮ้อ...ทำไมพวกนักเขียนต้องส่งงานให้ฉันตอนดึกๆ แถมยังต้องใช้กระดาษของบริษัทอีก ไหนจะค่าไฟ ค่าหมึก ค่าซ่อมเครื่องปริ้นท์ยักษ์นี่ หมดไปเดือนๆหนึ่งก็เกือบ 2 แสน (TOT ซื้อบ้านเค้าได้หลังหนึ่งเลยนะ :: Writer) แต่ก็ยังโชคดีที่งานที่ตีพิมพ์ออกไปได้ผลตอบรับดีทะลุเป้าทุกครั้ง โดยเฉพาะของอิโนะจัง...
Arrrrrrrr~~ครืดๆๆ~~~
เสียงริงโทน บวกกับเสียงสั่นของโทรศัทพ์ดังขึ้น อ่า...ตายยากจริงๆ - -*
“ฮัลโหล สวัสดีค่ะ”
(ฮินาต๊าาาาาา~~) เสียงใสๆของอิโนะจังดังขึ้น
“อ่า...รวมสายอีกแล้วเหรอค่ะ?”
(Yes ,sir !)
(ยัยหมูเสียงเธอดังมากเลยนะรู้ไหม?) ดูจากท่าทางการพูดแล้ว ต้องเป็นซากูระจังแน่ๆเลยค่ะ
(ซาอิคูงงงงงง เสียงฉันดังขนาดนั้นเลยเหรอ) เสียงไม่ค่อยเบา เอ่ย..ถามคนข้างๆ แต่เสียงที่ฉันได้ยินซาอิคุงตอบมันดูหงิงๆยังไงไม่รู้สิ
(อิโนะ เมื่อไหร่เธอจะเงียบๆ เหมือนคนปกติสักทีนะ...)น้ำเสียงเรียบๆ สบายๆ เอ่ย แต่ดูเหมือนจะแฝงไปด้วยความอาฆาตพยาบาทอย่างรุนแรงไว้ด้วย
(เทมจังก็...) อิโนะเอ่ยอย่างเศร้าๆ
(หยุดเรียกชื่อฉันแบบนั้นนะ อิโนะ...ไม่งั้นแม่จะเชือดคอไก่ให้ดู) เสียงประโยคสุดท้ายเอ่ยอย่างแผ่วเบา
“เมื่อกี้เทมาริจังพูดว่าอะไรนะค่ะ”
(เปล๊าาาาาาา) เสียงต่ำซะ = = ฉันค่อยๆหยิบงานที่ปริ้นท์เสร็จแล้วมาอ่าน พร้อมกับคุยกับพวกอิโนะจังไปด้วย
“เมื่อไหร่อิโนะจัง จะส่งต้นฉบับซักทีค่ะ”
(เอ่ออ...คือ...)
(ยัยหมูกำลังท้องอยู่ เธอไม่รู้เหรอฮินาตะ)ประโยคที่ซากูระจังเอ่ยทำเอาฉันแทบตกเก้าอี้เลยค่ะ หลังจากที่งานแต่งงานของอิโนะจัง ตอนนี้ก็ 3 เดือนแล้ว อะไรจะติดลูกเร็วขนาดนั้น -0-
(จะ..จะบ้าเหรอ >//[]//<!!)สิ้นเสียงของอิโนะจัง พวกเราก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน โดยมิได้นัดหมาย
(กี่เดือนแล้วล่ะ) เทมาริจังเอ่ยถาม
(ก็..2 เดือนแล้วน่ะ ... กรี๊ดดด ฉันพูดอะไรออกปายยยยยยย)
“2 เดือนแล้วเหรอค่ะ O_O”
(หยุดๆ >//< )
(คิกๆ ฉันจะได้มีหลานให้อุ้มด้วยล่ะ)
(ซากูระ แล้วซาสึเกะล่ะ คบกันตั้งนานแล้วหนิ เมื่อไหร่จะแต่งงาน)น้ำเสียงล้อเลียนของเทมาริจังดังขึ้น
“นั่นสิค่ะ...ฉันก็รอรับบัตรเชิญอยู่นะค่ะ J”
(พอๆ ไม่คุยด้วยแล้ว ตู๊ด) แล้วซากูระจังก็ตัดสายไปเสียเฉยๆ
(ยัยโหนก ยัยบ้า! อย่าเพิ่งตัดสายสิย้าาาาาา ตู๊ด)แล้วอิโนะจังก็ตัดสายตาม
(จริงสิฮินาตะ...เธอจะทำละครเรื่องใหม่นี่น่า)
“อ้อ..ใช่ค่ะ”
(ถ้ายังไม่มีนางเอก เอาฉันไปเล่นก็ได้นะ)เทมาริจังพูดติดตลก
“ค่ะ ไว้จะรอเรื่องต่อไปนะค่ะ”
(เฮ้ย..!! เดี๋ยว..)
“ตู๊ด” ฉันวางสายก่อนจะโดนบ่นจนหูชา ตอนนี้ก็ 3 ทุ่มแล้ว พี่เนจิยังไม่มาอีกเหรอเนี้ย ฉันค่อยๆเลื่อนดูรายชื่อในโทรศัพท์ก่อนจะกดโทร.หาพี่เนจิ
(ขอโทษครับ ท่านฮินาตะ กำลังจะถึงแล้วครับ)
“มะ..ไม่ต้องเรียกท่านก็ได้ค่ะ พี่เนจิ” พี่เนจิมักเรียกฉันว่าท่านอยู่เสมอ
(ครับ...ตอนนี้อยู่หน้าตึกแล้วนะครับ ลงมาเลยครับ) ฉันรีบวางสายก่อนจะเก็บข้าวของ แล้วดิ่งพสุธาลงไปทันที(ฉันไม่ได้กระโดดทางหน้าต่างลงไปนะค่ะ)
เช้าวันถัดมา
ซ่าๆๆๆ
ตอนนี้..พายุเข้าค่ะท่านผู้ชม >o< แล้วอย่างนี้จะออกไปทำงานได้ไหมเนี้ย T_T ความรู้สึกตอนนี้บ้านมันโยกไปโยกมายังไงไม่รู้สิ ไม่น้าาาาา บ้านที่สร้างด้วยหินอ่อนเกือบทั้งหมด ไม่มีทางที่จะพังง่ายขนาดนั้นแน่ๆค่ะ แต่ในใจก็หวั่นๆอยู่นะค่ะเนี้ย
จริงสิ...เขาบอกว่าถ้ารู้สึกสั่นๆ(เขาเรียกว่าแผนดินไหวนะ ฮินาตะ :: Writer) ให้มุดลงใต้โต๊ะ ฉันค่อยๆกระดืบๆเข้าไปใต้โต๊ะอย่างทุลักทุเล สาเหตุน่ะเหรอค่ะ เพราะ ใต้โต๊ะฉันมีแต่ต้นฉบับอะไรไม่รู้กองระเนระนาดอยู่เนี้ยย
“ท่านฮินาตะทำอะไรอยู่ครับ” สายตาที่พี่เนจิมองมาตอนนี้ คือ สายตาเอือมระอากับการกระทำของฉัน ToT เค้าไม่ผิดนะตัวเอ๊งงง
“อ่า..คือ...”
“เข้าใจแล้วครับ = =” เฮ้ย! พูดเป็นเล่น พี่เนจิเป็นริวจิตสัมผัสเหรอเนี้ยย O_o สงสัยฉันจะแสดงออกท่าสีหน้ามากไปหน่อยทำเอาพี่เนจิแทบจะเอาหัวโขกกำแพง เพราะ ความคิดตื้นๆของฉัน
“ไปทำงานเถอะครับ - -”
“แล้ว..พายุล่ะค่ะ?”
“รอให้มันหยุดคงไม่ต้องไปทำงานแล้วล่ะครับ” อ่า...ก็จริงนะ ฉันเตรียมของก่อนจะทำใจ ไปเผชิญหน้ากับบุคคลที่สามารถทำให้ฉันอยากฉีกเขาเป็นชิ้นๆได้ เฮ้อ...ขี้เกียจจัง(เฮ้ยๆ นางเอกเราติดเชื้อจากชิก้า รับมาฉีดยาด่วนๆเลยซากุร้าาาาา::Writer)
และแล้วตอนนี้ก็ต้องก้าวเข้าไปในห้องที่ทำให้ฉันอึดอัดแทบบ้า ซึ่งก็คือ ห้องประชุม นี้เป็นการประชุมครั้งสุดท้ายก่อนจะเริ่มถ่ายทำ
“จบการประชุมค่ะ” ประตูที่ถูกปิดมานานร่วม 3 ชั่วโมง บัดนี้มันได้เคลื่อนตัวแล้ว พร้อมกับมี Zombies นับสิบค่อยๆก้าวออกจากห้องประชุมอย่างอาลัยอาวร(?)
“เฮ้อ...” ฉันนั่งลงที่เก้าอี้ ก่อนจะนวดขมับเบาๆ และฉันก็เพิ่งสังเกตเห็นอะไรเหลืองๆอยู่ในห้อง
“ถอนหายใจ 1 ครั้ง ชีวิตจะหดลง 1 ปีนะ J”
“ขอบคุณสำหรับความห่วงใย ฮ่า ฮ่า” ฉันทั้งพูด และหัวเราะแบบประชดๆ ไปให้
“ยินดีอย่างยิ่ง ยัยผู้หญิงพันหน้า” -0- อ้าว! ไหงมาด่ากันเงี้ยอ่ะ
“ไอ้หน้าแมว ไปไกลๆ ชิ่วๆ” ฉันพูดพลางโบกมือไล่ แต่ดูเหมือนฝ่ายตรงข้ามจะไม่สะท้นสะท้านแต่อย่างใด คนเขาไล่แล้วยังไม่ไปอีก หน้าด้าน! อุ๊ย!...ดันลุดปากพูดจาไม่ดีซะแล้วสิ ดีนะที่แค่ความคิดไม่งั้นฉันตายแน่ๆเลย T_T
“ฉันจะต้องทำให้ทุกคนรู้ให้ได้ ว่าเธอน่ะ ไม่ได้เรียบร้อยอย่างที่เขาคิดกัน”
“อยากทำอะไรก็ทำ” ฉันพูดปัดๆ ก่อนจะออกจากห้องที่ทำให้รู้สึกมาคุขั้นรุนแรง ชักอยากจะเป็นเมฆซะแล้วสิ(ซากูร้าาาา ฉันบอกให้เธอฉีดยาป้องกันฮินาตะไง::Writer)
+Naruto Part+
ให้ตายสิครับ ท่านผู้อ่านที่เคารพรักยิ่งของผม ทำไมยิ่งพูดกับเธอแล้วรู้สึกอยากจะขัดใจเธอ อยากให้เธออารมณ์เสียใส่ ทำไมผมต้องหาเรื่องใส่ตัวด้วยเนี้ยยย
ผมเดินกลับบ้านอย่างสลด เพราะรถที่ผมเพิ่งซื้อมาดันเสียซะงั้น โถ่...รถเบนซ์ของโผ้มมม
“อ่ะ...พี่นารูโตะ ^^” เสียงใสๆของเด็กที่น่าอันตรายที่สุดในบ้านเอ่ย
“ฮ่ะๆ ว่าไง ว่างมากถึงขั้นกลับบ้านได้แล้วเหรอ?”
“-3- ก็ขอลาหยุดน่ะ คราวที่แล้วทำภารกิจอันตรายมากกกกก เลยขอพักผ่อนบ้าง นี้ดีนะ ที่เขาเป็นเพื่อนของพี่น่ะ ไม่งั้นหนูคงไม่ได้หยุดแน่ๆเลย T_T” ว่าแล้วน้องสาวตัวดีของผมก็วิ่งมากอดผมก่อนจะ เดินไปรดน้ำต้นไม้ต่อ
เห็นผมเป็นอย่างนี้ ผมก็เป็นคนรักครอบครัวนะครับ ผมเตรียมตัวเพื่อจะเดินทางในวันพรุ่งนี้...อยากเอานานะไปด้วยจังเลย T_T นานะที่ว่าคือน้องสาวผมเองครับ ตอนนี้เธอเพิ่งเรียนจบแล้วก็ได้เป็นตำรวจฝีมือร้ายกาจมากกก
I’m Sexy babe.~~
เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น ปรากฎเบอร์ของคนที่ผมอยากจะคุยด้วยอยู่พอดี
‘Hinata’
“What’s up,baby?”
(ไม่ต้องมาพูดภาษาอังกฤษเลย...)
“ทำไม? แปลไม่ออก?”
(หุบปาก แล้วทำตามที่ฉันบอกซะ - -) น้ำเสียงไม่สบอารมณ์ของฮินาตะ ทำให้ผมรู้สึกกระชุ่มกระชวย J
“อ่ะๆ...ให้ทำอะไร”
(ทางค่ายนายน่ะ เสนอให้นายพาใครสักคนมาด้วย ใครก็ได้แล้วถ้าเกิดเขามีงานทางเราจะส่งสารไปให้ทางหัวหน้าของคนที่นายจะพามา)
“สาเหตุ?”
(จะไปรู้เหรอ! นายไปถามคาคาชิเองสิ)
“พูดจาไม่มีสัมมาคาระวะเลยนะ”
(ชิ..! พรุ่งนี้เอาตัวมาด้วยเลยก็แล้วกัน โอ๊ยยย! ทำไมงานมันต้องมากองกันวันนี้ด้วยว่ะเนี้ยยยย…ตรู๊ดๆๆ)ปลายสายจิปากเล็กน้อย ก่อนจะสบถด้วยการแร๊พอย่างมืออาชีพ(?) ดูเหมือนนานะจะไปด้วยได้แล้ว T..T โอ้...God ขอบใจมากมายยย
I’m Sexy babe.~~
โอ๊ยยย! ไอ้โทรศัพท์เฮงซวย! คนจะหลับจะนอนก็ร้องอยู่นั่นแหละ หักซิมทิ้งซะดีไหมว่ะเนี้ยยย ผมค่อยๆคว้านหาโทรศัพท์อย่างไรจุดหมาย อยู่ไหนนี่ -*-
“หาอันนี้อยู่เหรอ”
“อือ...o_-” ผมค่อยๆลืมตา ก่อนจะตาสว่างจนลูกกะตาแทบกระเด็นออกจากเบ้า น้องสาวสุดที่รักของผมกำลังถือโทรศัพท์ผมอยู่ ถ้าเธอรู้ว่าผู้หญิงโทร.มา ไอ้เม็ดที่อยู่ในปืนของนานะต้องเปลี่ยนมาอยู่ที่หัวผมแน่ๆเลย
“ผู้หญิง ?” น้ำเสียงที่นานะเอ่ย ทำเอาผมขนลุกขึ้นมาเต้นระบำกันเลยที่เดียว
“ฮัลโหล…” มือนานะกดรับก่อนจะคุยกับปลายสาย ม่ายน้าาาาาา
“อ้อ...ค่ะ ....ค่ะ ได้ค่ะ แค่นี้นะค่ะ” เมื่อคุยเสร็จน้องที่น่ารักเหล่ตามาทางผมก่อนจะยิ้ม...ยิ้มอย่างชั่วร้ายยยย ม่ายยยน้าาาาา โตะยังไม่อยากตายยยย
“พี่ - - รีบๆหน่อย หนูอยากไปดูที่กองถ่ายแล้วนะ” เอ๋ ? เธอไม่ฆ่าผม...กองถ่าย ? หรือว่า...ฮินาตะโทร.มา โชคดีที่ไม่ใช่คนอื่น T..T ต้องขอบคุณเธออีกครั้งงงง
= = = = = = = = = = = = = = = =
มาแล้ววววว พร้มกับตอนที่ไม่ค่อยจะรู้เรื่อง - - นานะที่ว่านี้ ตอนแรกว่าจะตั้งว่า โยโย่ (ก็ตั้งเป็นตัวเองนั้นแหละ) แต่เปลี่ยนใจเอาชื่อนี้ดีกว่า 555 จะแนะนำ นานะให้ได้รู้จักกันนะค่ะ
Uzimaki Nana
น้องสาวเพียงคนเดียวของนารูโตะ หวงพี่ชายมากๆ แต่ไม่ค่อยจะได้อยู่บ้านหรืออ่านนิตยสารทำให้ไม่รู้ว่าพี่ชายเป็นPlayboy ด้วยความที่เธอเพิ่งเรียนจบหลักสูตรตำรวจ แถมยังมีความสามารถมากทำให้เธอไต่เต้ายศต่างๆได้อย่างรวดเร็ว ทำเอารุ่นพี่ต่างหวาดเกรงกับความสามารถอันน่าสยดสยองนี้
“พี่ค่ะ...หนูจะไม่ให้ผู้หญิงหน้าไหนเข้าใกล้พี่เด็ดขาด”
naru
ความคิดเห็น