ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Reborn 8059] What am I For you ?

    ลำดับตอนที่ #8 : ตอนที่ 8 คำที่จะบอก+พูดคุย+ประกาศ

    • อัปเดตล่าสุด 1 พ.ค. 53



    กาลเวลาที่ไม่อาจไหลย้อนกลับไปได้

     

    กับความรู้สึกที่ไม่อาจหวนคืน

     

    นายควรจะให้ฉันทำยังไงดีล่ะ ยามาโมโตะ

     

    ---------------------------------------------------------

     

    โกคุเทระนั่งใจลอยอยู่กับภาพตัวเองที่สะท้อนอยู่ในกระจก ใบหน้าหวานที่คิ้วขมวดติดกันเล็กน้อยเป็นเชิงไม่พอใจบ่งบอกได้ดีถึงอารมณ์ที่คุกกรุ่นขึ้นมา กระโปรงสั้นเหนือเข่าสีชมพูอ่อนกับเสื้อแขนตุ๊กตาระบายริ้วสีขาวนี้ ไม่ต้องบอกก็รู้เลยว่าเป็นของผู้หญิงทั้งนั้น

     

    แต่เจ้าบ้าเบสบอลนั่นก็ยังบังคับให้เขาใส่ แต่เพราะวันนี้ต้องไปเดทด้วยกันหรอกนะ ถึงได้ยอม - -

     

    เมี้ยว~!!”

     
    เจ้าแมวตัวสีดำเข้ามาคลอเคลียที่ขาโกคุเทระอย่างออดอ้อน แต่อันที่จริงแล้วต้องพูดว่าหลงเสน่ห์ในความน่ารักของคนตรงหน้ามากกว่า ขาเรียวขาวที่ปรากฏต่อสายตา ผมซอยกระเซิงที่ถูกติดด้วยกิ๊บให้ดูเรียบร้อยขึ้นนั้น ไม่ว่าใครจะรู้ว่าคนตรงหน้านี้เป็นผู้ชาย ก็อดที่จะพูดไม่ได้จริงๆว่าคนตรงหน้านี้ช่าง..........

     

    สวย....เหลือเกิน.เมื่อได้ยินเสียงที่ 3 ที่ดังขึ้นมาโดยไม่ทันได้บอกกล่าว โกคุเทระรีบหันกลับไปยังต้นเสียงอย่างรวดเร็วโดยไม่สนใจเจ้าแมวดำที่เลียจมูกตนอย่างรักใคร่นี่เลย

     

    ยามา....โม....เมื่อคิดได้คนร่างบางก็หน้าแดงระเรื่ออย่างไม่มีสาเหตุ หันหลังกลับไปแล้ววางสัตว์เลี้ยงชั่วคราวไว้ข้างตัวก่อนจะหันกลับมาคุยกับคนตรงหน้า แกมา...ทำอะไร

     

    ก็มารับนายไง วันนี้พวกเรามีเดทกันไม่ใช่เหรอเจ้าตัวพูดพลางยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ร่างบางที่หน้าแดงจัดเพราะพิษของความเขินอาย แล้วก็ไม่คิดเลยว่าจะได้เห็นนายตอนน่ารักแบบนี้

     

    ก็แกบอกเองแท้ๆ ว่าถ้าฉันใส่ชุดผู้หญิงจะไม่เป็นเป้าสายตาคน !!”

     

    ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่นา แล้วฉันก็ชอบมากๆเลยด้วยยามาโมโตะยิ้ม ในใจก็นึกภูมิใจเหมือนกันที่แฟนสาว ( ? ) ของตนสวยขนาดนี้ เล่นเอาโกคุหน้าแดงระเรื่อขึ้นไปอีก

     

    ช...ชอบ....งั้นเหรอ.....?

     

    ราวกับรู้สึกได้ถึงก้อนเนื้อที่เต้นระรัวอยู่ภายใน รับรู้ได้ว่าเป็นอาการดีใจแล้วตื่นเต้นจากคำว่าชอบของคนร่างสูง เกือบจะเผลอยิ้มจนแก้มปริออกมา 



    ถ้าไม่ติดที่ว่า.........

     

    ภาพตอนที่ร่างสูงของยามาโมโตะ บอกรักกับรุ่นที่ 10 ผ่านเข้ามาในหัวแทบจะในทันที จนนัยตาสีมรกตสวยดูหมองลงในพริบตา

     

    ชอบ.....อะไรกัน

     

    อย่ามาโกหกหน่อยเลย........

     

    ก็แกมีรุ่นที่10 ...... อยู่แล้วทั้งคนนี่นา.......

     

    งั้นเราไปกันเถอะนะ นายก็เสร็จแล้วใช่ไหม

     

    อืม....นายออกไปข้างนอกก่อนเถอะ ฉันขอให้อาหารเจ้าปุริมันก่อน

     

    เจ้าปุริ?”ยามาโมโตะว่าพลางเหลือบมองไปที่ไอ้แมวสีดำที่คอยแต่เอาหน้าของตนไปถูไถที่ขาอ่อนของโกคุเทระอย่างออดอ้อน มีหนำซ้ำยังแลบลิ้นเลียอีกแน่ะ = = ไอ้แมวนิสัยไม่ดี น่ารักตายแหล่ะ = =*

     

    อา....รู้แล้วๆ แกหิวใช่ไหม.....ยามาโมโตะนายออกไปคอยข้างนอกก่อนก็แล้วกันนะ ...... อ้อ~! ปุริ วันนี้เดี๋ยวตอนเย็นเรากลับมาอาบน้ำด้วยกันอีกนะโกคุเทระว่าพลางยิ้มไปที่เจ้าตัวน้อยเบื้องล่างแล้วเดินจากไปเพื่อไปเอาอาหารมาให้มัน

     

    ราวกับมีเซนเซอร์ทำงาน ประสาทสัมผัสหู ( และหาง ) ของยามาโมโตะชี้ขึ้นแทบจะในทันควันหลังเสียงแว่วหวานกล่าวเสร็จไป

     

    อาบน้ำ.....O O

     

    ด้วยกัน ......O[]o!!!

     

    หมายความว่า.....T[]T!!!

     

    เมี๊ยว~~!!” แล้วตัวต้นเหตุก็เดินสะบัดหางของมันไปอีกทาง

     

    นี่ถ้ายามาโมโตะไม่ได้คิดไปเองมันก็อาจจะเป็นจริงก็ได้ ที่ไอ้เจ้าแมวดำบ้านั่นมันหันมามองทางเขา อย่างกับคนที่ได้ถ้วยแห่งชัยชนะไปแล้วยังไงอย่างงั้นเลย = =

     

    แกฟังภาษาคนรู้เรื่องด้วยรึไง แล้วไอ้ที่ยิ้มนี่มันอะไรกัน.........

     

    แกคงไม่ได้หวังจะฮุบโกคุของฉันไปหรอกนะ............. = =**

     

    ยามาโมโตะ วันนี้......ฉันมีเรื่องจะบอกนายด้วยล่ะ.....จู่ๆโกคุเทระก็เอ่ยขึ้นมาในขณะที่ตนกำลังให้อาหารสัตว์เลี้ยงตัวสีดำนั่นอยู่ เรียกความสนใจให้ร่างสูงหันไปหาแทบจะในทันที

     

    เรื่องอะไรเหรอโกคุเทระ

     

    ไว้ถึงเวลานายก็รู้เอง............

     

    สายตาสีเขียวสั่นระริกเล็กน้อยกับคำพูดของตนที่เชือดเฉือนถึงเนื้อในอกข้างซ้าย หากแต่อาการเช่นนั้นของร่างบางก็ไม่อาจรอดพ้นสายตาของร่างสูงไปได้

     

    ยามาโมโตะค่อยๆปลีกตัวออกห่างไปจากร่างบางเพื่อออกไปคอยคนรักที่นอกห้อง หากแต่ยังไม่วายหันกลับมาหาอีกครั้งเพื่อพูดคุยกันต่อ

     

    ฉันเองก็มีเรื่องที่จะบอกนายเหมือนกัน โกคุเทระมือของโกคุเทระที่เทอาหารให้เจ้าปุริอยู่นั้นหยุดกึกไปนิดหนึ่งก่อนจะทำเหมือนปกติราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

     

    ขอโทษด้วยนะ โกคุเทระ ฮายาโตะ

     

    หวังว่าเรื่องที่เราจะพูด คงไม่ใช่เรื่องเดียวกันนะ

     

    ทั้งๆที่ฉันรักแกขนาดนี้แท้ๆ ยามาโมโตะ ทาเคชิ

     

    ทำไมต้องมาบังคับให้พูดคำว่า เลิก  ด้วย

     

    .............................................................................................................

     

    No fin 





    มาแก้ไขคำผิดเฉยๆค้า T^T

    จะเอามาลงให้ภายในวันที่ 2 เมษานะคะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจคะ T[]T!!!!

    ช้าหน่อย แต่จะเอามาลงแน่นอนจ้า~

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×