คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่6 เดทครั้งสุดท้าย+ตอบเม้นต์
คงถึงเวลาแล้วซินะ ที่ฉันจะต้องเดินจากไป
ฉันก็รู้ดีว่ารุ่นที่10 หน้ารักจะตาย
เพราะงั้นฉันถึงควรบอกให้นายรู้ว่าเรากลับไปเป็นเหมือนเดิมกันไม่ได้อีกต่อไปแล้ว
ยามาโมโตะ….
..........................................................................................................
..................................................................................
.......................................................
....................................
.....................
.........
....
ร่างบางของโกคุเทระเดินเข้ามาในห้องเรียนอย่างอิจโรย หลังจากที่เขาได้ร้องไห้แล้วทำตัวแบบคนบ้ามานานแสนนานแล้ว ก็เผลอหลับไปในห้องพยาบาลโดยที่ไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่าเขาหลับไปตอนไหน
จึงกลายเป็นว่าเขาค้างที่โรงเรียนไปโดยปริยาย.......
และเรื่องนั้นเองก็ส่งผลให้เขาได้มาถึงโรงเรียนเป็นคนแรกหรือพูดให้ถูกคือมาถึงโรงเรียนก่อนเปิดเสียอีก
ทั้งๆที่เคยคิดว่าไม่มีทางมาถึงได้โรงเรียนโดยไม่มีรุ่นที่สิบมาก่อนเลยแท้ๆ
แต่กลายเป็นว่าเขานั่นแหล่ะที่หนีมาถึงโรงเรียนได้โดยไม่มีรุ่นที่ 10
แต่จะว่าไป หมอนั่นมีซ้อมเช้านี่นา….?
“อ้าว? โกคุเทระไม่ใช่เหรอนั่น?!”นั่นไงพูดถึงก็มาเลย
“แหม คนอย่างนายนี่ฉันไม่คิดว่าจะมาโรงเรียนเช้าเป็นกับเขาด้วย”
หมอนั่นพูดแล้วยิ้มตามปกติพลางเดินมานั่งที่โต๊ะใกล้ๆกับร่างแบบบางของโกคุเทระ ส่วนเจ้าตัวก็ได้แต่เสมองออกไปทางอื่น
ก็มันไม่อยากคุยด้วยนี่หว่า
“เหลือเชื่อเลยแฮะ ฉันนึกว่าฉันจะมาถึงเป็นคนแรกเสียอีก”แต่หมอนั่นมันก็มาชวนคุยแทน
“เฮอะ! ถ้าฉันมาเร็วแล้วมันทำให้ร้านซูชิบ้านนายเจ๊งล่ะก็ขอโทษด้วยแล้วกันนะ”
“ฮ่ะๆๆ ยังตลกไม่เปลี่ยนเลยนะ”
ฮึ่ย! น่าโมโหนัก ทำไมถึงกลายเป็นเขาที่นั่งอยู่กับยามาโมโตะยามเช้า 2 คนได้ล่ะเนี่ย ?!
ว่าแล้วยามาโมโตะก็ทำท่ารื้อค้นอะไรในกระเป๋า ถึงแม้ว่าร่างบางจะแสร้งมองไปทางอื่น แต่ก็กลายเป็นว่าแอบเหลือบไปมองเป็นระยะๆเหมือนกัน
หมอนั่นมันหาอะไรของมันน่ะ
แต่มีหรือที่กิริยาน่ารักๆนั่นจะหลุดพ้นสายตาของคนที่ชื่อว่ามีเซ้นส์ดีไปได้
“แหมนายเนี่ย ถ้าสนใจก็ไม่ต้องเก๊กก็ได้ โกคุเทระนี่ตลกจังนะ ฮ่ะๆ”
“ใครสนใจกันฟะ”ว่าแล้วเจ้าตัวก็หันไปอีกทาง
“เอ้า!!”แต่เจ้าหัวตั้งก็ยืนอะไรคล้ายกระดาษชนที่แขนเขาจนต้องหันกลับไปมอง
“นี่อะไรน่ะ”ร่างบางถามอย่างสงสัย
“ก็ตั๋วหนังไง”โกคุเทระก็รับมา1ใบ แล้วพลิกดูไปมา
นี่มันหนังรักระหว่างสุนัขกับเจ้าของนี่หว่า?
เขาล่ะโคตรเกลียดแนวหนังแบบนี้ที่สุดเลย
“แล้วให้ฉันมาทำไม ให้เอาไปขายต่อ?”
“ม่ายช่าย~! T^T วันพรุ่งนี้เป็นวันหยุดทั้งที เราจะได้ไปเดทกันไง”เจ้าตัวล่ะก็ ยื่นตั๋วหนังให้ดันคิดว่าเอาไปขายต่อซะงั้น แล้วร่างบางก็ชะงักไปชั่วครู่ก่อนจะร้องเสียงหลง
“เดทเหรอ!!!”
กับไอ้หนังแบบนี้เนี่ยนะ ?!~!
ก็รู้อยู่หรอกว่าไอ้บ้าเบสบอลน่ะมันบ้า แต่ไม่นึกเลยว่าจะบ้าได้ถึงขนาดนี้ เพี้ยนแน่ๆ เอาหนังรักโรแมนติกระหว่างสุนัขกับเจ้าของไปดูในวันเดท
แล้วรุ่นที่10ล่ะ......
หมอนั่นชอบรุ่นที่ 10 ไม่ใช่เหรอ..........
ว่าแล้วร่างบางก็หน้าหงอยลงไปอย่างเห็นได้ชัด เมื่อต้องคิดถึงเรื่องเมื่อวานที่ยามาโมโตะกับ รุ่นที่10 จูบกัน แถมยังพูดบอกรักกันอีก
ร่างบางทำหน้าเศร้าเหมือนพยายามตัดสินใจอะไรบางอย่างที่นอกเหนือประเด็นการเดทของวันพรุ่งนี้จนคนที่อยู่ด้วยกันเริ่มสังเกตุได้
“นี่ ยามาโมโตะ......”ร่างบางเว้นช่วงก่อนจะก้มลงมองตั๋วหนังอย่างใจลอย
“หืม มีอะไรเหรอ โกคุเทระ?” เป็นครั้งแรกเลยแฮะที่โดนโกคุเทระเรียกชื่อแบบนั้น รู้สึกใจเต้นไงไม่รู้
“ฉันว่า.....”เราเลิกกันดีไหม......
พูดไม่ทันจบ ก็มีเสียงครืดประตูจนทั้งสองสะดุ้ง จะใครซะอีกล่ะ ก็กัปตันชมรมเบสบอลของยามาโมโตะน่ะซิที่เข้ามาขัดจังหวะสวีท ( ? ) ของ2คนนี้
“เฮ้!!! ไอ้ทาเคชิ จะโดดซ้อมรึไง ไปกันได้แล้ว”
“อ๊ะ คร๊าบ!!!!!! ไปก่อนนะ โกคุเทระ”
คำพูดของร่างบางที่ยังพูดไม่ทันเสร็จก็ถูกคนขัดก่อนเสียได้ คนหัวตั้งจึงทำได้แค่หันมาส่งยิ้มให้ตามปกติก่อนจะเดินจากไปจากที่ตรงนั้น โดยทิ้งให้หนุ่มผมเงินนั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างอยู่ในห้องเพียงลำพัง
เดทงั้นเหรอ....?
ก็ไม่เลวแฮะ เดทครั้งสุดท้าย..........
......................................................................................................................................
หลังจากที่ยามาโมโตะเดินออกมาจากห้องเขาก็พยายามคิดถึงคำพูดของร่างบางแฟนหนุ่มของตนกำลังจะพูดออกมา
แต่มันก็ลงตัวที่ว่า เราเลิกกันเถอะ เพียงอย่างเดียวเท่านั้น
ไม่หรอกม้าง~ โกคุเทระน่ะเหรอจะมาบอกเลิกเรา ไม่มีทางหรอก
แต่เจ้าตัวก็อดคิดไม่ได้ ถึงแม้ว่ายังไงซะเขาเองก็ตั้งใจจะบอกเลิกโกคุเทระคุงในเร็วๆนี้อยู่แล้ว
แต่พอคิดได้ว่าทางฝ่ายนั้นอาจจะบอกก่อนที่เขาจะได้บอกก็เกิดกลัวขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ
ทำไมล่ะ ถ้าหากฝ่ายนั้นเป็นฝ่ายบอกเลิกเสียเอง ทำไมเขาถึงไม่ดีใจล่ะ
ทางตรงกันข้าม
กลับอยากยื้อให้นานกว่านี้อีกซักนิดหนึ่งเสียอีก เพราะไม่อยากให้มันจบลงแค่นี้
เสียดายงั้นเหรอ
ไม่ใช่ !!~ มันไม่ใช่ความรู้สึกธรรมดาแบบนั้น
ความรู้สึกนี้ มันลึกซึ้งเกินกว่าจะหยั่งถึง
แล้วสรุปมันคืออะไรกันล่ะ ?
ก็คงได้แต่หวังว่าวันพรุ่งนี้คงไม่ใช่เดทครั้งสุดท้ายหรอกนะ........
โกคุเทระ..........
................................................................................................................................
TO BE CONTINUED
ขอบคุณที่ยังมีคนเวียนมาเม้นต์กันอยู่นะคะ ยังไงก็ช่วยกันเม้นต์ช่วยกันโหวตหน่อยนะคะ คิดซะว่าเป็นค่าจ้างในการแต่งก็แล้วกันคะ
ตอนนี้อิโยโย่แต่งยาวขึ้นกว่าเดิมแล้วนะเคอะ ใครยังมาหาว่าอิโยโย่แต่งสั้นอีกคราวนี้อิโยโย่ไม่ยอมจริงด้วย ฮึ่ม!
แล้วที่สำคัญเริ่มหวานแล้วคะ เริ่มหวานแล้ว ฮี่ๆ
ตอบเม้นต์
oong♪fong♪ : นั่นซิ อิโยโย่ยังทึ่งตัวเองเลย ช่างกล้าเหลือคนานัก แต่อิโยโย่ว่ามันยาวแล้วน๊า T^T
aaa : ก็อิโยโย่กะจะเอาให้ยามะจมดินเลยไงคะ งุงิ
'paLdI : สั้นเหรอ อิโยโย่ว่ายาวแล้วนะ T^T ไม่ค้างหรอกค่ะ อ่านๆไปเดี๋ยวมันก็ไม่ค้าง = =a //ไม่ต้องงงคะ อิโยโย่พูดเองก็งงเอง
yuyu ♣♦—♥ϖ : ก็กะจะให้มีเรทในเร็วๆนี้ล่ะคะ รอหน่อยนะ
นินจัง : ยามะน่าสงสารจังมีแต่คนเกลียด T^T // โกคุ สงสารตรุบ้างมั้ย !!!!!
Toody : อิโยโย่พกความหน้าหนามาเต็มพิกัดคะ = = b เพราะงั้นกล้าแต่งอยู่แล้ว ( แต่ก็คอยหันซ้ายหันขวาตลอดเลย
เชอร์แตมป์IEC : แอร๊ย!!! ระวังมีสาวกมาอิโยโย่ไม่รู้ด้วยนะคะ = = น่าๆ ทำใจร่มๆไว้นะคะ ใครๆเขาก็หนับหนุน 8027 ทั้งนั้น // แล้ว 8059 ?
Yaoi_is_God : โหเม้นต์เยอะจัง ^ ^ แต่ไม่ต้องห่วงหรอกคะคุณน้องใหม่ ฟิคนี้หวานคะรับรอง ยามะเขารักของเขาแบบนี้แหล่ะ // แบบนี้แหล่ะแบบไหน ? แต่จามาลเขายังไม่เกินวัยหรอกนะคะ อย่างน้อยก็ยังไม่เสื่อม = =b
ขอบคุณทุกคอมเม้นต์นะคะ
แล้วมาเม้นต์มาโหวตกันอีกนะคะ
..................................................................................................................................................
ความคิดเห็น