[Reborn 8059] What am I For you ?

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1 คนเดียว

“รุ่นที่สิบบบบบ กลับบ้านด้วยกันเถอะครับ” ร่างบางผมเงินประกายพูดขึ้น พลางฉุดแขนเรียวของผู้เป็นานายเหนือหัวกลับบ้าน

 

“ขะ...ข..ขอโทษด้วยนะ โกคุเทระคุง วันนี้ชั้นคงกลับด้วยไม่ได้หรอกนะ พอดีมีนัดน่ะ อ๊ะ สายป่านี้แล้วเหรอเนี่ย?!”

 

ร่างเล็ดพูดขึ้นขณะดูนาฬิกา รีบเก็บกระเป๋าเพื่อจะกลับบ้าน

 

“ขอโทษนะ โกคุเทระคุง วันนี้ชั้นไม่ว่าง นายกลับกับยามาโมโตะคุงก็แล้วกันนะ”

 

“ครับ ถ้ารุ่นที่สิบว่างั้นก็ช่วยไม่ได้”

 

คนตัวเล็กที่เพิ่งวิ่งออกไปนั้น หารู้ไม่ว่าร่างบางเสียใจแค่ไหน

 

นานแล้ว ที่ไม่ได้กลับบ้านด้วยกัน

 

คนตัวเล็กก็ว่ามีนัดทุกครั้ง ทำไมกันนะ ทำไมเรื่องแค่นี้ต้องโกหกเค้าด้วย กะอีแค่เรื่องที่รุ่นที่สิบ ไม่อยากเจอหน้าเขา..............................................................

 

ถึงจะเคยถามรุ่นที่สิบแบบนั้นมาหลายครั้ง แต่คำตอบก็เหมือนเดิมทุกที

 

อะไรกัน โกคุเทระคุง ชั้นน่ะ ไม่เคยคิดกับนายแบบนั้นเลยนะ ก็นายน่ะ เป็นเพื่อนคนสำคัญของชั้นนี่นา นะ...

 

ใช่

 

คำพูดที่ทำให้เขาสบายใจขึ้น แต่แค่คำพูด ย่อมไม่สามารถปกปิดสายตานั่นได้หรอก สายตาที่บอกว่าหนักใจเวลามีเข้าอยู่ใกล้ๆน่ะ

 

ทั้งๆที่รู้อยู่แล้ว แต่ก็ยังอยากอยู่ใกล้ๆ แล้วอยากจะปกป้อง ( เออ นี่มันฟิค 8059 แน่เหรอ แน่นะ ว่าไม่ใช่ 5927 //=_= )

 

“แต่จะให้กลับกับไอ้บ้าเบสบอลนั่น ไม่เอาด้วยหรอก”

 

ถ้าสาวกฟิคมาอ่าน คงคิดแค่ว่านี่เป็นอาการซึนของเคะน่ารักๆอย่างโกคุเทระเท่านั้นใช่มั้ยคะ

 

แค่คำพูดนี้ เขาพูดออกมาจากใจนะ

 

“ก็แกน่ะ เอาแต่พล่ามเรื่องของรุ่นที่สิบ กับเจ้าบ้าคุมกฎนั่นตลอดเลยนี่นา”

 

ร่างบางว่าพลางเก็บกระเป๋าเตรียมออกจากห้อง

 

‘ฮ่ะๆๆ สึนะ กับฮิบารินี่หน้าตาน่ารักจังเลยเนาะ สึนะนี่โมเอะชะมัด พ่อชั้นยังถูกใจเลย’

 

หมายความว่าพ่อนายไม่ถูกใจชั้นอย่างนั้นซินะ

 

‘ส่วนฮิบารินี่ก็ข๊าวขาว ตอนแรกชั้นยังนึกว่าเป็นผู้หญิงเลยแฮะ แต่นิสัยโหดชะมัด แถมโดนคุณดีโน่ กับ มุคุโร่งาบไปกินซะอีก เสียดายจังนะ’

 

ใช่ซิ ผิวชั้นมันไม่สวยไม่ขาวใช่มั้ยล่ะ แถมไม่มีใครมาแย่งอีก

 

แล้วก็เป็นแบบนั้นทุกวัน พล่ามแต่เรื่องของสองคนนี้ไม่หยุด จะให้ชั้นทนกลับกับนายได้ไงล่ะ ก็ในเมื่อ ชั้นไม่อยากได้ยินเสียงเปรียบเทียบชั้นแบบนั้น

 

ทั้งๆที่ที่จริง

 

เราก็คบกันอยู่แท้ๆ

 

แต่ทำไมมันกลับไม่เหมือนแบบนั้นเลยนะ……………

 

 

ร่างบางที่กำลังออกมานอกตัวอาคารก็ต้องรีบหาที่หลบ เพราะสิ่งที่เขาเห็นตรงหน้า

 

เงาของคนสองคน

 

ที่กำลัง จูบ กัน

 

 

ถ้าหากว่าไม่ใช่เรื่องของเขา แล้วเขาจะมาหลบทำไมล่ะ

 

ไม่ใช่ ก็หัวตั้งๆเด่ๆนั่นน่ะ เขาคุ้นตาดี ทรงผมสุดเชยนั่นน่ะ มีแค่คนเดียว

 

ร่างบางตัวสั่นเทิ้ม ได้แต่ภวานาว่าอย่าให้สิ่งที่เขาคิดเป็นจริง

 

ไม่นาน ริมฝีปากของทั้งคู่ก็ผละออกจากกัน

 

“ท...ที่นี่....ไม่ได้นะ ยามาโมโตะ”

 

 

 

 

‘ย....ยามาโมโตะ....เหรอ’

 

TO BE CONTINUED