[Reborn 8059] What am I For you ?

ลำดับตอนที่ #10 : คั่นกลางเรื่องเศร้าๆด้วยตอนพิเศษ 8059 ค่า >////

 

Tittle : First Love

 

Rate : PG

 

Pairing : 8059

 

Writher : yoyopo03

 

Note : ไม่เกี่ยวกับเรื่องหลักนะคะ แค่เอามาเพราะเห็นว่าคนเชียร์ยามะน้อยลงไปเยอะแล้วก็เท่านั้นเองน่ะคะ เผื่อจะเปลี่ยนมุมมองใหม่กันบ้าง ( ที่จริงคิดเนื้อเรื่องต่อไปไม่ออกคะ )

 

 

----------------------------------------------

 

 

ฉันเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าฉันเริ่มเหลือบมองเจ้าหมอนั่นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ นานแค่ไหนแล้วที่เริ่มทำแบบนี้ แต่พอมารู้ตัวอีกทีก็เริ่มที่จะเริ่มรู้สึก

 

อยากอยู่ใกล้.................

 

“///O O///!!”คิดแล้วก็สะบัดหัวไปมา จะบ้าเหรอ อย่างเขาเนี่ยนะจะอยากอยู่ใกล้ไอ้คนสมองไม่สมประกอบเต็มรึเปล่าก็ไม่รู้แบบนั้นแบบนั้น ไม่มีทางอยู่แล้ว 

“(> < ) ( > <) (> < ) ( > <)!!”

 

ถึงจะคิดอย่างนั้นสายตาสีมรกตราวกับทับทิมก็ยังคงจ้องมองไปที่แผ่นหลังกำยำตรงหน้าอย่างไม่อาจละสายตาออกไปได้อยู่ดี 

 

แต่ดูเหมือนทางคนที่ถูกจ้องอยู่จะรู้สึกได้กระมังจึงหันหลังกลับมามองที่ร่างบางผมเงิน

 

‘มีอะไรเหรอ มองกันแบบนั้นฉันก็เขินเป็นนะ ^ ^’ยามาโมโตะส่งยิ้มออกมาพร้อมกับเสียงกระซิบที่แผ่นเบา แม้ว่าจะไม่ได้ยินแต่โกคุเทระก็ยังพอจะอ่านริมฝีปากได้บ้างล่ะน่า ( ช่างสามารถ = =)

 

‘ใครจะไปมองแกกัน ตาฝาด!’

 

‘ไม่จริงหรอก ก็ฉันรู้สึกอยู่ตลอดเลยนี่นา ว่าใครกันนะที่ส่งสายตาหยาดเยิ้มเหมือนกับกำลังเชิญชวนฉันอยู่นี่มา’

 

‘นี่แก!!’โกคุเทระทำท่าจะลุกขึ้นไปหาเรื่องแต่ก็ต้องหยุดชะงักไว้ก่อนเมื่อรุ่นที่ 10 ของเขาฉุดรั้งมือเอาไว้ และส่ายหน้าไปมาราวกับห้ามปราม

 

‘ไม่ได้นะโกคุเทระคุง นี่ห้องเรียนนะ เราจะส่งเสียงดังไม่ได้เด็ดขาด เข้าใจไหม ชู่ว์!!!’ สึนะที่ทำท่าห้ามปรามร่างบางอยู่เอามือขึ้นมาจุ๊ที่ปากประกอบท่าทางไปด้วย และส่งสายเชิงดุน้อยๆไปให้โกคุเทระที่ซึ่งกำลังนั่งมองนายเหนือหัวของตนตาค้าง

 

น่ารักโคตรๆเลยครับรุ่นที่ 10 O//[]//O!!!

 

คิดแล้วก็หันไปหาตัวต้นเหตุที่ทำให้เขาต้องโดนรุ่นที่ 10 ดุแบบนี้อย่างอาฆาต

 

‘โชคดีไปนะแก ไอ้เจ้าบ้าเบสบอลชิ!’ว่าแล้วก็สะบัดคอเกร็งไปอีกทาง ซึ่งเรียกเสียงหัวเราะน้อยๆของยามาโมโตะได้ไม่ยาก จนเจ้าตัวต้องหันกลับมาอีกครั้ง

 

‘หัวเราะบ้าอะไรฟะ’

 

‘น่ารักจังเลย โกคุเทระ’

 

‘////OO////!!!! อะ.....ไอ้.....’

 

‘น่ารักจริงๆด้วย......น่ารักจนเผลอคิดไปแล้วนะเนี่ยว่า.....’ยามาโมโตะจงใจเว้นช่วงไว้เพื่อดูปฏิกิริยาตอบสนองของร่างบางที่ตอนนี้ดูท่าจะสนใจหัวข้อสนทนาขึ้นมาบ้างแล้ว

 

ส่วนสึนะน่ะเหรอ

 

เอาล่าเว้ย เพื่อนตรู T_T (เบี่ยงเบน)ไปเรียบร้อยแล้ว T[]T

 

‘คิดว่าอะไร............’

 

‘คิดว่าน่าจูบขึ้นมาน่ะซิ’

 

‘O////////////////////[]////////////////////O!!!!!!!’

 

‘น่ารักจัง’

 

ทันทีที่พูดจบ แววตาที่ดูขี้เล่นอยู่เสมอกลับมองมาที่ร่างบางของโกคุเทระอย่างท้าทาย โลมเลียร่างบางด้วยสายตาอันแสนลามกที่ใครดูก็รู้ได้ไม่ยากว่าไอ้นี่มันหื่น !!

 

‘อยากกินจังเลยน้า~’

 

“โว๊ยยยยย~!!!!! ไอ้บ้าเบสบอลลามก ฉันไม่ขอใช้อากาศร่วมกันกับแกอีกแล้วโว๊ยย~!!!!!” ว่าแล้วคนร่างบางก็ตะโกนลั่นสุดเสียง โดยลืมไปว่าตอนนี้ตนเองกำลังอยู่ในชั่วโมงเรียนอยู่

 

สายตาของอาจารย์ที่อยู่หน้าชั้นกับเพื่อนร่วมห้อง ต่างพากันมองมาที่ร่างบางเจ้าของเสียงแปดหลอกเมื่อซักครู่ ยิ่งเห็นอย่างนั้นโกคุเทระที่จากหน้าแดงอยู่แล้วก็ระเบิดกลายเป็นมะเขือเทศสุกไปซะเลย= =

 

“ใครลามกอย่างนั้นเหรอ โกคุเทระ” ครูที่สอนวิชานี้อยู่เอ่ยถามโกคุเทระที่มองไปทางยามาโมโตะอย่างคาดโทษ

 

“เปล่า!!”

 

“แล้วนั่นจะเก็บกระเป๋าไปไหน”

 

“กลับ!!”

 

“นี่มันยังเรียนอยู่เลยนะ!”

 

“ช่างมัน!!”

 

ไม่เถียงกับอาจารย์ให้เสียเวลาไปมากกว่านี้ ร่างบางรีบลุกออกจากที่นั่งเดินออกไปจากห้องนั้นทันที แต่ยังไม่วาย เพราะไอ้ความสามารถพิเศษที่สามารถอ่านริมฝีปากคนได้นั่นดันกลายเป็นสิ่งที่เลวร้ายที่สุดที่พระเจ้าประธานให้มาเลย

 

‘จะประกาศให้เขารู้ไปทำไมกันนะ ร้อนตัวรึไง’ทันทีที่อ่านได้ดังนั้นโกคุเทระก็กำลังจะเอี้ยวตัวกลับไปเถียงอีกครั้ง แต่ก็ดันมีประโยคน่าอายออกมาอีกจนได้ ‘ไม่เห็นต้องประกาศเรื่องของเราให้คนอื่นรู้แบบนี้เลยก็ได้นี่นา.......’

 

‘ที่รัก……’

 

 

 

 

 

O_O

 

อึ้ง...........

 

และค้าง...................

 

 



และ........

 






อ๊ากกกกกกก~>/////[]/////< !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

 

 

ไอ้คนบ้าๆแบบนี้มัน......!!!!!

 

 

 

 

 

ไม่มีทางที่ฉันจะญาติดีกับมันได้จริงๆนั่นแหล่ะ.............!!!!!!!!!

 

 

 

 

……………………………………………………

 

…………………………………………..

 

………………………………

 

………………..

 

………….

 

 

Fin.

 

 

 

 

 

 

ไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องนะคะ เอาภาคพิเศษมาดับร้อน ( และน้ำตา ) ของคนอ่าน ( และคนแต่ง ) ค่า T^T

 

 เพราะหลังจากนี้ไปอิโยโย่ก็ปล่อยเนื้อเรื่องมันไปตามกรรมแล้วล่ะนะคะ

 

 

ฟิคนี้ก็นั่งแต่งสดเหมือนกันคะ นั่งฟังเพลง สะกดใจ แล้วดันปิ๊งพล๊อตนี้ขึ้นมา เลยมานั่งแต่งสดไปด้วยฟังเพลงไปด้วยงี้ล่ะคะ

 

 

 

เน่ายังไงก็บอกด้วยนะคะ

 

มีคำผิดยังไงก็บอกด้วยล่ะ T[]T

 

 

 

รักคนอ่านทุกคนนะคะ

 

 

 

คอมเม้นต์ขอตอบตอนหน้าไปอีกนะคะ เพราะตอนนี้มันเป็นตอนพิเศษไม่อยากให้มีตอบเม้นต์อ่าคะ T T

 

 

 

 

 

 ที่เอาตอนนี้มาลงก่อนก็เพราะว่า.....

 

 

 

คิดตอนต่อไปไม่ออกโว๊ยยย~!!!!

 




ขอกราบขอบคุณและขอโทษนักอ่านทุกท่านอีกครั้งคะ T^T 


ปล.ตอนต่อไปอาจจะมาช้าหน่อยนะคะ เพราะหัวไม่ค่อยเเล่นเลยT[]T