คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Harry Potter [ss/sb] ll YOU Again!! (3)
[SS/SB]
---บ่ายแก่ๆวันต่อมา---
ที่ทะเลสาบของโรงเรียน
ตูมมมมม เสียงน้ำกระจายตูมใหญ่ ฝีมือใคร? ยังต้องถามอีกเรอะก็เจ้าเก่าเจ้าเดิม...
“ซิเรียสสสสสส” เชมัสตะโกนหลังจากตะเกียกตะกายขึ้นมาลอยตัวบนผืนน้ำได้สำเร็จ มองดูคนบนฝั่งที่กำลังหัวเราะเขาแบบไม่เกรงใจ ก่อนจะเบนสายตาไปเพ่งเล็งร่างเพรียวที่พึ่งประทับรอยเท้า ถีบเขาส่งลงมาในทะเลสาบนี้ “เห็นตัวบางๆ ลูกถีบหนักใช่ย่อยเลยนะเนี่ย”เชมัสพึมพำ
“หึๆ จะดูถูกฉันไปแล้วนะเชมัส สำหรับที่บอกว่าฉัน ‘สวย’! สวย หมายถึงผู้หญิง เคยมีผู้หญิงถีบนายแรงจนหน้าทิ่มขนาดนี้รึเปล่าหะ”
เมื่อ 10 นาทีก่อน
หลังเวลาเลิกเรียน ตอนนี้เหล่านักเรียนก็พากันแยกย้ายไปทำเรื่องของตัวเอง แต่ตัวแสบที่มีชื่อว่าซิเรียส แบล็คยังคงอยากรำลึกความหลัง จึงลากสามเกลอไปที่ทะเลสาบใกล้ๆป่าต้องห้าม โดยมีเชมัสกับดีนตามไปด้วยเพราะเห็นว่าน่าสนใจดี
ทั้งหกคนนั่งคุยนั่งเล่นอะไรกันไปเรื่อยเปื่อย และคนที่จุดประเด็นนี้ขึ้นมาก็คือรอน
“นี้ๆ นายว่าไหมแฮร์รี่ ฉันว่าสำหรับผู้ชายนายน่ะก็ตัวเล็กแล้วนะ แต่ซิเรียสน่ะไม่ได้เรียกว่าตัวเล็กหรอกนะ(เพราะซิเรียสก็สูงอยู่) แต่จะว่าไงล่ะตัวบางงั้นเหรอ? ใช่ๆซิเรียสน่ะตัวบางมากเลยนายว่ามั๊ย ”
“นั้นสินะ”แฮร์รี่ที่ถึงจะตงิดกับต้นประโยคของเพื่อนนิดๆก็รำพึงพร้อมกับพิจารณารูปร่างของพ่อทูนหัววัยหนุ่มของเขาอย่างถี่ท้วน ก็ตรงตามที่รอนบอก ซิเรียสสูงกว่าเขา(นิดหน่อยเองน่า....)แต่ก็เอวบางคอดหยั่งกะผู้หญิงแลดูน่าถนุถนอม...
“นอกจากเอวบางแล้วนะ ฉันว่าซิเรียสยังหล่อด้วยนะ ดูสิ หน้าก็ใส ตาก็โต คิ้วเฉียบ จมูกโด่งได้รูป ริมฝีปากอิ่มเป็นกระจับสีแดงระเรื่อ ผิวเนียนละเอียด ผมสีน้ำตาลเข้มดูดี....”
เฮอร์ไมโอนี่เริ่มร่ายทีละอย่างๆ จนสามหนุ่มเริ่มกลืนน้ำลาย เมื่อไล่สายตาไปตามร่างกายของซิเรียสทีละส่วนๆ และเริ่มรู้สึกว่ามันร้อนแปลกๆและก็คิดว่าอย่างซิเรียสเนี่ยไม่ได้หล่อละม้าง อย่างซิเรียสสำหรับพวกเขาเนี่ยต้องบอกว่า...
“สวย นายนี้สวยจริงๆนะซิเรียส” จู่ๆเชมัสที่กำลังมองหาสิ่งแปลกปลอมในทะเลสาบอยู่ข้างๆซิเรียสพูดขึ้น
“เออ นั้นแหละ!” แฮร์รี่ รอน ดีนพูดขึ้นพร้อมกันเมื่อเชมัสเลือกคำได้ตรงใจพวกเขาเหลือเกิน
“ห๋า?” ซิเรียสคิ้วกระตุก แล้วเหตุการณ์ต่อไปก็อย่างที่ทุกท่านทราบ
“ใช่ๆ เชมัสนายไม่น่าไปบอกซิเรียสแบบนั้นนะ” ดีนเสริม เดินเข้าไปกอดคอซิเรียส“ฉันว่าซิเรียสน่ะ ‘น่ารัก’ มากกว่า... ว๊ากกกกก”
ตูมมมมม ไม่ทันขาดคำก็มีเสียงน้ำกระจายตูมใหญ่ดังขึ้นอีกครั้งด้วยฝีมือคนคนเดิม แต่เหยื่อต่างกัน
“ไอ้พวกนี้นิ้ ไปเล่นมวยปล้ำกับปลาหมึกยักษ์เลยไป๊!!” ร่างเพรียวตวาดฉุนๆ
ระหว่างที่ซิเรียสกำลังบ่นพึมพำนั้นเอง เชมัสกับดีนก็มองหน้ากันแล้วยิ้มชั่วร้ายเมื่อคิดแผนดีๆ(?) ได้ไวเท่าความคิดนั้นเองสองตัวแสบจัดการดึงร่างเพรียวลงมาเปียกกับพวกเขาด้วยคน
ตูมมมมม
“อ๊ากกกกก” ซิเรียสโวยวายเป็นการใหญ่หลังจากผุดขึ้นมาจากน้ำ สภาพเปียกแบบลูกหมาตกน้ำ ใบหน้าที่บางคนบอกว่าสวยบางคนบอกน่ารักแสดงสีหน้าที่ตอนนี้ทุกคนนิยามได้ว่า... องค์ลง!! “เชมัส ดีน....” ซิเรียสพูดสียงเย็น “พวกแก.... ตายยยยยย”
หลังจากนั้นสามเกลอที่ยังอยู่ดีบนฝั่งก็หัวเราะท้องคดท้องแข็งเมื่อร่างหนาๆ สองร่างหนึ่งขาว หนึ่งดำ ของเชมัสและดีนต้องว่ายน้ำหนีซิเรียสหัวซุกหัวซุน เมื่อมือเรียวคว้าได้ก็ทั้งต่อย ขวน ทึ้ง จิกทุกอย่างเท่าที่จะทำได้เพื่อระบายอารมณ์ เสียงเจี๊ยวจ๊าวนั้นเรียกความสนใจของคนที่บังเอิญผ่านมา (เหรอ?) ได้อย่างดี ใบหน้าคมเข้มของเซอเวอรัส เสนปหันไปทางต้นเสียงแล้วตาของร่างสูงก็ต้องเบิกกว้างเมื่อเห็นร่างเพรียวนุ่มนิ่มที่เมื่อคืนยืนนิ่งหมดฤทธิ์อยู่ในอ้อมกอดของเขา กำลังว่ายน้ำไล่ฆ่าเพื่อนร่วมชั้นสองคนอย่างไม่ลดละ โดยไม่สนใจว่าจะต้องเสี่ยงตายกับเจ้าปลาหมึกยักษ์ผู้อาศัยอยู่ในทะเลสาบราบเรียบนี้แม้แต่น้อย
“เหอะ ลุยน้ำเย็นๆอย่างนั้นเดี๋ยวก็เป็นหวัดจนได้” ร่างสูงรำพึงเบาๆและยืนดูร่างเพรียวในเงาไม้ต่อไป และต้องอารมณ์สะดุดเป็นระยะๆเมื่อเห็นเจ้าพ็อตเตอร์ส่งสายตาไม่น่าไว้ใจให้ซิเรียสของเขา(?)
สิบห้านาทีต่อมา เหมือนลมและน้ำเย็นๆของทะเลสาบจะทะลุเข้าไปช่วยให้ซิเรียสเย็นลงได้ ร่างเพรียวจึงทำสิ่งที่ทุกคนคาดถึงไม่ถึง และยิ่งคนขี้หวงที่แอบดูอยู่ข้างๆถึงกับร้อง เฮ้ย!! เลยทีเดียว
“เอาฉันไปส่งที่บกหน่อย” ซิเรียสบอกเนือยๆด้วยความเหนื่อยเมื่อตะโดดขึ้นหลังเชมัส แขนเพรียวกอดคอเด็กหนุ่มเเน่นเอาคางมนเชยอยู่ที่บ่ากว้าง ส่งเสียงเนือยๆกระตุ้นเป็นระยะ “ไปเซ่~”
“คร้าบๆ”เชมัสที่ตอนแรกงงๆก็หน้าบาน ส่งสายตายเยาะเย้ยดีนที่ทำสีหน้าเสียดายอยู่ข้างๆ ก่อนจะกระชับร่างของซิเรียสด้านหลังแล้วเดินจ้ำขึ้นฝั่งไป
“ทำไมไม่ขึ้นหลังฉันล่ะซิเรียสสส”ดีนพูดเสียงละห้อย ใบหน้าใสหันมามองเด็กหนุ่มอีกคนก่อนจะอธิบายเนือยๆอย่างเคย
“ก็เจ้าเชมัสเนี่ย” นิ้วเรียวจิ้มไปที่หัวสีทราย “เป็นคนทำให้ฉันเหนื่อย เพราะฉะนั้นก็ต้องลงโทษมันเพิ่มซะหน่อย”
ลงโทษงั้นเรอะ... เสนปคิดเยาะในใจอย่างหงุดหงิด “ไม่เห็นรึไงว่าหน้ามันบานดีใจไปถึงฮอกมีดส์แล้วน่ะ”ร่างสูงพึมพำ รู้สึกอยากตัดคะแนนกริฟฟินดอร์ตะหงิดๆ เมื่อเห็นมือของเชมัสมือไม่พยุงเฉยๆบางครั้งก็แอบไล่ไปที่สะโพกมนบ้างที่ต้นขาบ้าง ไอ้เจ้าแบล็คนี้ก็ยังเฉยไม่รู้ตัวอะไรซักอย่าง!
“แล้วฉันล่ะ นายไม่เหนื่อยบ้างเหรอ” ดีนยังพูดแบบมีความหวังนิดๆ ที่จะได้แนบชิดกับร่างเพรียวบ้าง ซิเรียสกลอกตาแล้วก็ตอบว่า “พอกันนั้นแหละ” และส่งลูกถีบปิดท้ายให้เด็กหนุ่มหน้าหงายลงไปในน้ำอีกรอบเพาะความรำคาญ
พอถึงฝั่งเชมัสทำท่าจะหิ้วซิเรียสไปต่อ แต่โดนมือเรียวตบหัวเอาซะก่อนจึงต้องปล่อยร่างเพรียวลงอย่างเสียดาย
“ขอบคุณเชมัส” ซิเรียสบอกแบบประชดนิดๆ ก่อนจะกระโดดลงมา
“โอย... หนาวๆๆ” ร่างเพรียวบ่นก่อนจะกระตุกเนคไทสีแดงทองขว้างทิ้งอย่างไม่ไยดี ตามด้วยเชิ้ตตัวบางสีขาวสะอาด และเข็มขัดเป็นอย่างสุดท้าย
หยดน้ำไหลลู่ตามแรงโน้มถ่วงตั้งแต่ ผมสีเข้มที่ยิ่งเข้มเมื่อเปียกน้ำลู่ลงไม่เป็นทรงที่แนบกับแก้มใสที่แดงระเรื่อเพราะความหนาว ไล่ลงตามสันจมูกได้รูป กลีบปากอิ่มสีแดงจัด ตัดกับผิวขาวเนียนละเอียดของเจ้าตัวที่ตอนนี้ใสจนเหมือนจะเรืองแสงได้จนถึงคางมน ไปตามทางคอขาวผ่อง ทางหนึ่งแยกลงไปตามแขนเพรียวที่มีกล้าเนื้อพองาม อีกทางก็ลงไปเรื่อยตามหุ่นฟิตได้รูปของเด็กหนุ่มผ่านหน้าทองแบนราบ เอวคอดบางน่าสัมผัส จนไปรวมกับหยดน้ำหยดอื่นๆที่ขอบกางเกงสีเข้มซึ่งหย่อนลงจนแทบเห็นสะโพกมนเพราะไร้เข็มขัด
“เอื้อก” เสียงใครบางคนกลืนน้ำลาย เมื่อซิเรียสเริ่มขยี้ผมตัวเองให้แห้ง แล้วไล้มือขาวไปตามตัวพร้อมกับบ่นเบาๆประมาณว่า เฮ้อ เปียกหมดเลย
พวกแฮร์รี่ที่ตอนแรกหัวเราะกับความบ้าเลือดของซิเรียสตอนนี้จึงกับเงียบกริบ อึ้งกิมกี่ รอนนี้ท่าจะหนักสุดเพราะหน้าแดงแจ๋เลือดกำเดาแทบจะพุ่งอยู่รอมร่อ แต่คงเทียบไม่ได้กับดีนที่เพิ่งเดินขึ้นจากน้ำมาเมื่อเห็นซิเรียสเปลือยท่อนบนเท่านั้นแหละ เลือดกำเดาพุ่งเลยทีเดียว!
“แฮร์รี่ ขอยืมเสื้อคลุมหนอ่ยสิ”
“เอาเสื้อคลุมผมก็ได้ซิเรียสแฮร์รี่มันเตี้ย แอ๊ฟ!” รอนถึงกับจุกเมื่อโดนแฮร์รี่ศอกเขาที่ท้องเต็มแรง ก่อนจะหันไปยิ้มหวานให้ร่างเพรียวด้านหน้า พร้อมกับจะถอดเสื้อคลุมให้ ถึงอย่างนั้นก็ยังช้ากว่าใครบางคน...
พรึ่บ อยู่ๆเสื้อคลุมสีดำตัวใหญ่โคร่งก็ลอยมาคลุมศรีษะของร่างเพรียว พร้อมกับเสียงคุ้นๆของอาจารย์ประจำวิชาปรุงยา ที่โผล่มาจากไหนทั้งหกคนยังสงสัย
“ศ.เสนป” แฮร์รี่พูดเสียงต่ำด้วยความไม่ไว้ใจเมื่อเห็นว่าใครเป็นเจ้าของเสื้อคลุม
แต่ร่างสูงไม่สนใจอีกห้าคนไม่แต่น้อย สายตาของร่างสูงมีแต่เจ้าตัวป่วนที่ยืนเปลือยท่อนบนอยู่ในเสื้อคลุมของเขาเท่านั้น
“ตัด 10 คะแนนจากกริฟฟินดอร์โทษฐานทำตัวยั่วยวนในที่สาธารณะ” เสนปพูดเสียงเย็น
“ห๋า!!!!” เสียวใสแหวทันทีพร้อมกับกระชากเสื้อคลุมตัวโคร่งออกจากตัวและหัว ในขณะที่ร่างสูงก็แย่งมันมาแล้วคลุมมันลงไปบนร่างเพรียวใหม่อย่างรวดเร็ว
“ทะ ทำไมล่ะ อย่ามาตัดคะแนนกันซี้ซั้วอย่างนี้เซ่ ฮะ ฮัดชิ้วว”
ซิเรียสโวยไปจามไป
“นั้นไงคุณแบล็ค ไม่เจียมจนเป็นหวัดแล้วฉันถึงต้องมาดูแลเธออีกเนี่ย”
“อ่าว เฮ้ยยยย”(ใครขอร้องกันเนี่ย)
“พวกเธอก็ระวังตัวล่ะถ้ายังก่อเรื่องอีกโดนแน่ๆ งั้นฉันขอตัวคุณแบล็คไปให้มาดามพรอมฟรีย์ก่อนล่ะ”
เมื่อพูดเองเออเองจบเสนปก็คว้าร่างเพรียวมาอุ้มในท่าอุ้มเจ้าสาว เดินฉับๆไปทางปราสาทอย่างรวดเร็ว เล่นเอาทุกคนอึ้งไปตามๆกัน ที่งงที่สุดคงจะไม่พ้นร่างเพรียวอ้อมแขนนี่ล่ะ
“นี้มันอะไรกันเนี่ยเสนป นายจะทำอะไร ฮะ ฮะ ชิ้ววว”
“เงียบไปเลยน่า ยังจะมาทำเก่งอีก” เมื่อก้าวเข้าไปในตัวปราสาทชายหนุ่มก็ยิ่งกระชับอ้อมกอดกับผ้าคลุมให้แน่ใจว่ามันคลุมตัวร่างเพรียวมิดจริงๆ เพราะเขาไม่ยอมให้ใครมาเห็นผิวเนียนๆของเจ้าตัวยุ่งนี้หรอกนะ
ทางซิเรียสถึงจะงงก็ตามแต่ก็ปล่อยไปเลยตามเลยเพราะอยู่ในอ้อมกอดเสนปอย่างนี้ก็สบายดีเหมือนกัน อุ่นดี....
และในไม่นาน “ฟิ้... ฟี้...” เสียงหายใจสม่ำเสมอดังออกมาจากในเสื้อคลุมก็บอกได้ว่าเจ้าตัวยุ่งคงหลับไปเรียบร้อยแล้วใบหน้าเคร่งครึมก็ผ่อนคลายลง เท้าก้าวเร็วๆไปทางคุกใต้ดินแทน ไม่ใช่ห้องพยาบาล!!...
- - - - - - - - - - - - - - -
ไรเตอร์ อยากจะ talk
ปัปปัปปะดา~ ไรเตอร์กลับมาแล้วจ๊า~ คิดถึงรีดจัง เห็นคอมเมนท์แล้วดีใจยิ้มเหมือนคนบ้า เก๊าบอกแล้วว่าคู่นี้น่ารัก เอร๊ยยยย (สะบัดพู่) ป๋าอุ้มซิเรียสขึ้น(ลง)ห้องแล้วววว โอว อ่านโทษฐานการตัดคะแนนของป๋าทีไรก็อดคิดไม่ได้ว่ามันปัญญาอ่อนทุกที ฮ่าๆๆ แหม... ของของใครใครก็หวงเนอะ เล่นไปโชว์ของดีสะขนาดนั้น แน่นอนว่าเจ้ารี่ที่ทุกคนคิดถึงยังคงสเตตัสหนุ่มแว่น(ความสูง)น้อยเหมือนเดิม ส่วนพ่อเดรนั้นเนื่องจากไม่ใช่ตัวละครหลักดังนั้นพ่อจึงยัง... ไร้ตัวตน5555 (โดนFCเดรตบ!!)
ที่มาอัพ(สั้นๆ)เพราะจะบอกว่าไรเตอร์นคงจะหายหัวไปเป็นช่วงๆ ช่วงแรกคือ 3 วันต่อจากนี้ไรเตอร์จะไปสงบจิตสงบใจที่ต่างจังหวัด 3 วันเพราะฉะนั้นอย่างเพิ่งทิ้งเก๊านะ T^T อาจจะได้มาอัพอีกตอนตอนวันเสาร์-อาทิตย์นี้ แล้วก็คงจะหายหัวไปอีกช่วงสัก 1 อาทิตย์ เพราะเปิดเรียน-รับน้อง-ทำงาน... ชีวิตอับเฉา หลังจากนั้นคงพอปลีกตัวได้ แต่ก็ไม่แน่นะถ้าไรเตอร์เกิดมานั่งอ่านคอมเมนท์แล้วคิดถึงรีดที่น่ารักอาจจะพักงานมาอัพก็ได้(อินี้นิ! งานมาก่อนเซ่... แล้วที่กองอยู่ข้างหลังแกนี้ไม่ใช่งาน? ...แหะๆๆ เดี๋ยวกลับไปทำจ๊า)
เอาล่ะบ่นพอประมาณ... รักรีดนะจ๊ะ !
ความคิดเห็น