คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Harry Potter [ss/sb] ll YOU Again!! (2)
[SS/SB]
“สุขขีกันจริงนะพ็อตเตอร์... แบล็ค” เสนปมองดูทั้งสองคนแล้วบนพึมพำ มือแกร่งจิ้มจิ้มจิ้มแล้วก็จิ้มเนื้อไก่ที่อยู่บนจานตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่าราวกับมันเป็นแฮร์รี่ พ็อตเตอร์ ทำไมเขาถึงรู้สึกหงุดหงิดนักก็ไม่รู้ที่ไอ้เจ้าแบล็คมันโดนพ็อตเตอร์กอด เจ้าบ้านั้นก็ทำหน้าดีใจซะเว่อร์อีกแหนะ(แล้วจะให้เขาทำยังไงล่ะคะป๋า?)
อารมณ์ครุกรุ่นนั้นส่งผลความซวยไปถึงนักเรียนที่ต้องเรียนวิชาปรุงยาในวันนั้นซึ่งนั้นก็รวมถึงกริฟฟินดอร์ด้วย...
“ตรงนี้ใส่รากต้นบาเร็กครับ” แฮร์รี่ชี้ตามตำราของตนเองให้ซิเรียสดู ร่างเพียวก็ก้มลงมองอย่างตั้งใจ จนตอนนี้ใบหน้าของทั้งสองคนแทบจะชนกันอยู่ร่อมร่อ ส่งผลให้อาจารย์หัวดำๆที่นั่งเล็งพวกเขาอยู่ตั้งแต่ต้นคาบของขึ้นทันที
“หักกริฟฟินดอร์ 10 คะแนนฐานไม่ฟังที่ฉันพูดให้ดี” เสียงทุ้มเย็นเยียบดังขึ้นฝ่าความเงียบและอากาศกดดันในคุกใต้ดิน สายตามุ่งร้ายจ้องมาที่สองหนุ่มหัวสีเข้มที่หลังห้องอย่างชัดเจน
“อะไรของมันเนี่ย...” ซิเรียสพึมพำบ่นอย่างไม่จริงจังอะไร แฮร์รี่มองพ่อทูนหัวในร่างเด็กหนุ่มอย่างเห็นใจ
“ก็แบบเนี๊ยะแหละครับอย่าไปสนใจเลย”
“นี้เสนปมันโหดเหมือนหมาบ้าอย่างนี้ทุกคาบเลย?” ดวงตาสีนิลเบิกกว้างอย่างประหลาดใจ
“โหดนะมันใช่ค่ะ” เฮอร์ไมโอนี่กระซิบตอบ
“แต่วันนี้ส่งสัยอาการวัยทองกำเริบเลยโหดมากเป็นพิเศษ”รอนสมทบ
เจ้าตัวที่เป็นต้นเหตุให้อาจารย์จอมโหดเพิ่มดีกรีเป็น ‘โหดพิเศษ’ ยังคงไม่รู้ตัวหัวร่อต่อกระซิก(ในสายตาเสนป)กับแฮร์รี่อย่างไม่แคร์สายตาโหดต่อไป จนในที่สุดชั่วโมงนี้ก็จบด้วยผลสัมฤทธิ์กริฟฟินดอร์โดนหักคะแนนถล่มทลายและซิเรียส แบล็คโดนสั่งกักบริเวณหนึ่งอาทิตย์
“ไหวไหมซิเรียส?” แฮร์รี่ถามอย่างเป็นห่วงเมื่อถึงเวลาที่ซิเรียสต้องไปโดนทำโทษ
“สบายๆ อย่าลืมสิว่าฉันคือใคร” ร่างเพรียวยิ้มให้แฮร์รี่ก่อนจะเดินออกไปจากหออย่างสบายอกสบายใจ
เมื่อซิเรียสพาร่างของตัวเองมาหน้าประตูคุกใต้ดินเรียบร้อยกลับรู้สึกๆหนาวๆร้อนๆ เหมือนหลังประตูนั้นเป็นดินแดนที่เขาไม่ควรย่างกรายเข้าไปอย่างนั้น ถึงอย่างนั้นเจ้าตัวป่วนก็ทำใจดีสู้เสือเปิดประตูเข้าไปทักทายคนในห้องเสียงใส
“ผมมาตามเวลานะครับ ศจ.เสนป...” แต่ใบหน้าหล่อเหลาที่เสนปนิยามว่า ‘กวนส้น’ ต้องยิ้มค้างเพราะเสนปที่ยืนรอเขาอยู่ในห้องทำหน้าโหดราวกับเขาไปฆ่าญาติฝ่ายแม่ตัวเองเข้าให้ก็มิปาน
“นี้แค่กวนนิดๆหน่อยๆถึงกับโกรธขนาดนี้เลยเหรอฟะ แก่แล้วเครียดง่ายนะเนี่ย” เด็กหนุ่มยังคงรักษาเส้นกวนคงเส้นคงวา แต่ทว่าคนตรงหน้าไม่เล่นด้วย... ย่างสามขุมเข้ามาหาคนตัวเล็กทันที
“เฮ้ย เฮ้ย อย่าทำหน้าเครียด เซ่” เสียงใสๆเริ่มสั่นเล็กน้อยเมื่อร่างสูงยังคงสาวเท้าเข้ามาไม่หยุด เห็นท่าไม่ดีซิเรียสจึงคว้าที่จับประตูกะจะเผ่นไปตั้งหลัก แต่ตอนนั้นเสนปก็มาถึงตัวแล้วคว้าข้อมือร่างเพรียวไว้ทันก่อนที่จะเตลิดไป
“จะไปไหนแบล็ค” เสนปถามเสียงเย็น
“ก็แกเล่นทำหน้าน่ากลัวขนาดนั้น ใครไม่เผ่นก็บ้าแล้ว”
“อ้อ นี้กลัวเป็นด้วยเหรอ ในชั่วโมงไม่เห็นเกรงใจกันเลยนะ เท้า ปุย”โดยเฉพาะตอนที่ไปอิงแอบแนบชิดกับเจ้าพ็อตเตอร์นั้นน่ะ!
ด้วยซีนนั้นโผล่ขึ้นมาอีกครั้งอารมณ์ของเสนปยิ่งพุ่ง(?) ไล่ร่างเพรียวจนติดกำแพงใช้มือทั้งสองข้างกันท่าไว้ทั้งสองด้าน ใบหน้าคมเข้มเลื่อนลงมาใกล้ใบหน้าใสจนแทบจะติดกัน จากตรงนี้เห็นได้ชัดเลยว่าใบหน้าเนียนของซิเรียสกลายเป็นแหล่งรวมของเลือดไปซะแล้ว เห็นดังนั้นเสนปก็อดยิ้มบางๆไม่ได้
หันซ้าย แลขวา ทางหนี ไม่มี! ชายหนุ่มในร่างเด็กหนุ่มคิดพลางน้ำตาตกใน เมื่อไม่รู้ว่าจะทำยังไงก็ต้องแถแก้เขิน
“ละ แล้ววันนี้จะทำโทษอะไรล่ะ ศจ.”
แถเก่งเหมือนเดิม เสนปคิดในใจ เจ้าตัวไม่รู้หรอกว่าริมฝีปากอิ่มแดงระเรื่อที่ชอบเถียงชอบแถนั้นน่ะ มันน่าใช้ปากไปปิดนัก ดี... งั้นพ่อจะทำโทษเอาให้แถไม่ออกเลย! (ทำอะไรคะป๋า?)
“ทำอะไรนะเหรอ...”
ร่างสูงลากเสียงทุ้มๆที่แหบพร่าลงอย่างจงใจแกล้ง แบบที่ซิเรียสไม่เคยได้ยินมาก่อน ใบหน้าเข้มของเสนปเลื่อนลงมาใกล้คนตัวเล็กเรื่อยๆ ตอนนี้หน้าอกข้างซ้ายของซิเรียสแทบจะระเบิดออกมาแล้ว มือไม้สั่น ที่ยังพยุงตัวเองให้ยืนอยู่ได้นี้ก็ปาฏิหาริย์ เขินแบบนี้ร่างเพรียวก็เตรียมแถเอาตัวรอดตามเสต็ปแต่คนร่างสูงไม่ปล่อยให้ทำแบบนั้นอีกแล้ว
“แล้วจะลากเสียงเพอะ อื้อ.....” ดวงตากลมโตสีนิลเบิกกว้าง
ริมฝีปากบางได้รูปถูกประทับลงบนฝีปากอิ่มอย่างรวดเร็วราวกับจะไม่อยากรออยู่อีกเพียงเสี้ยววิ จากตอนแรกที่เป็นแค่การประทับรอยจูบบางเบา แต่คนร่างสูงก็เร่งจังหวะให้เร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆตามอารมณ์ของตนเอง ยิ่งจูบก็ยิ่งไม่รู้สึกพอ เพราะรสชาติความหวานจากกลีบปากอิ่มนั้นหอมหวนยิ่งกว่าอะไรที่เสนปเคยได้ชิม และมันยิ่งทำให้เสนปโมโหแทบบ้า เมื่อริมฝีปากของซิเรียสยังเม้มเป็นเส้นตรงไม่ยอมให้เขาเข้าไปกว้านหาความหวานภายในโพรงปาก
“อื้อ อื้อ!”ร่างเพรียวร้องทัดท้าน
มือเรียวตอนนี้ยังดันอยู่ที่อกแกร่ง ไม่ยอมให้จอมเผด็จการรุกล้ำเขาได้ไปมากกว่านี้ เสนปคำรามในลำคออย่างไม่พอใจ เขาจัดแจงเลื่อนมือเรียวเกะกะทั้งสองของซิเรียสออกจากอกของเขา เอามือทั้งสองนั้นไปไว้ที่แผ่นหลังแทน จากนั้นก็เริ่มปฏิบัติการรุกหนัก ด้วยการใช้มือแกร่งข้างหนึ่งของตัวเองช้อนศีรษะที่ปรกคลุมด้วยผมนุ่มๆสีเข้มของซิเรียสเข้ามาแนบตนเองอีก ส่วนมือว่างๆอีกข้างก็รวบเอวบางเข้ามาบดเบียดกับร่างกายของเขาจนเหมือนทั้งสองจะกลายเป็นร่างเดียวกันได้ ร่างเพรียวยิ่งตกใจเมื่อรับรู้ได้ถึงอารมณ์รุนแรงของเสนปจากบางอย่างที่สัมผัสต้นขาของเขา แทบไม่มีช่องวางระหว่างคนทั้งสองเลย ซึ่งตอนนี้ถือว่าร่างสูงกลายเป็นหลักของซิเรียสที่สูญเสียความสามารถในการยืนหยัดไปอย่างสิ้นเชิง ปฏิกิริยาต่อต้านในตอนแรกก็เปลี่ยนไปเมื่อเสนปกัดริมฝีปากล่าง ของใบหน้าใสเล็กน้อยเพื่อเบิกทาง แทบในทันทีกลีบปากของซิเรียสเผยอออก ลิ้นอุ่นๆของเสนปจึงได้ที เข้าไปลิ้มรสความหวานในโพรงปากของคนตัวเล็กอย่างหิวโหย
กลิ่น เย็นๆของมิ้นต์ กับรสชาติหวานๆของพายสตอว์เบอร์รี่ที่หลงเหลืออยู่ในโพรงปากของร่างเพรียวนั้นเมื่อผสมเข้ากับความหอมหวานยั้วยวนของเจ้าตัวนั้นทำให้เขาแทบจะระเบิดออกเพราะองศาความรุ่มร้อนที่ท่วมท้นในตัวตอนนี้ได้เลย
ให้ตายสิ เมอร์ลิน หมอนี้.... อร่อยเป็นบ้า!
เสนปคิดขณะที่ถอนริมฝีปากบางได้รูปของเขาออกมาแล้วเห็นสีหน้าของซิเรียส ที่ตอนนี้หอบเบาๆเพราะขาดอากาศหายใจ ผมเผ้ายุ่งเหยิง ดวงหน้าขาวเนียนซับเลือด ดวงตาหวานเยิ้ม และที่สำคัญที่สุด ริ่มฝีปากอิ่มแดงก่ำจากการถูกจูบกำลังเผยอเหมือนจะเชื้อเชิญเขาไปลงไปชิมรสชาติหวานๆของมันอีกซักหลายๆรอบ
ทำไมนายมันถึงได้น่ารักยั่วฉันอย่างนี้ฮะ!
(ใครเค้าตั้งใจไปยั่วแก๊!!! //ซิเรียส)
เสนปจ้องหน้าซิเรียสก่อนจะตัดสินใจหันหลังให้ร่างเพรียว ก่อนที่ตัวเขาจะทำอะไรเลยเถิด... ไปกว่านี้
ตุ๊บ เนื่องจากหลักยึดร่างสูงพล่ะไปแล้ว ร่างกายระทวยจึงทรุดลงที่พื้นอย่างง่ายดาย
“แฮ่ก แฮ่ก” ร่างเพรียวหอบหนัก ใบหน้าซับเลือดจางๆมุ่นคิ้วอย่างงงงวย “นายลงโทษลูกศิษย์อย่างนี้รึไงสนิฟเวลลัส”
“เฉพาะลูกศิษย์ฝีปากกล้าอย่างนายคนเดียวนี้แหละ” เสียงทุ้มตอบฉับพลัน “ต่อไปนี้ฉันจะลงโทษอย่างจริงจังแล้วนะ” พูดจบร่างสูงก็สั่งโน้นสั่งนี้เด็กหนุ่มเสียงเฉียบ โดยไม่ปล่อยให้มีเวลาว่างพักหายใจแม้แต่วิเดียว ไอ้คนทำงานก็ทำไปบ่นไป ยุ่งจนไม่ได้สังเกตว่าคนที่สั่งเขาอยู่ฉอดๆน่ะสีหน้ามีความสุขขนาดไหนกับการที่เห็นเขาเทียวไปเทียวมา และสีหน้ามีความสุขนั้นก็ไม่ได้เป็นแบบสะใจอย่างที่เคย มันเหมือน... เอ็นดูมากกว่า
“หาว... งานเสร็จแล้วศจ.เสนป” ซิเรียสรายงาน พร้อมเช็ดน้ำตาจากการหาว
ตึง ตึง ตึง ตึง ตึง ตึง ตึง ตึง ตึง ตึง ตึง ตึง เสียงนาฬิกาตีบอกเวลาเที่ยงคืน ร่างสูงปรายตามองนาฬิกาแวบหนึ่งก่อนจะสั่งให้ซิเรียสกลับไปได้
ได้คำสั่งเหมือนได้แกล้งคนซิเรียสหายจากอาการง่วงทันที แล้ววิ่งแจ้นกลับหออย่างรวดเร็ว
- - - - - - - - - - - - - - - - - -
ไรเตอร์ อยากจะ talk
มาลงเป็นช็อตที่ 2 เซิร์พๆกับจากจูบของป๋าเสนปและพ่อหนุ่ม(แต่ตัว)ซิเรียส โอว~ ป๋าจัดหนักเหมือนกันหุๆๆ
...(เงียบสามวิ) กลับไปอ่านใหม่...มันแรงไปป๊ะเนี๊ยะ!ไรต์เสียวสันหลังจริงๆ นี้แค่จูบจริงน๊าจริงๆ T^T
ตอนนี้ไรต์ยังคิดอยู่ว่าจะลง NC ยังไงดี - -? อืม... ช่างมันเถอะมันยังมาไม่ถึง 555+
ดีใจที่มีคนชอบ SS/SB นะคะบอกแล้วว่าอิแบล็คเคะมันน่ารักรักแล้วป๋าเสนปเมะมันเท่ อร๊ากกกก (เพ้ออยู่คนเดียว)
แล้วเจอกันใหม่เมื่อชาติต้องการนะคะ เอร๊ยยยย >[]<
ความคิดเห็น