คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Harry Potter [dm/hp] ll ON HOLIDAY (3) END
[dm/hp]
ดวงตาสีมรกตของแฮร์รี่เบิกกว้างเมื่อได้ยินสิ่งที่เขาไม่เคยคาดคิดว่าจะได้ยินในชาตินี้...อะไรนะ... มัลฟอยบอกว่าอะไรนะ...
“มัลฟอยนาย...”
“ใช่ ฉัน รัก นาย ได้ยินรึยังแฮร์รี่?” ร่างสูงเน้นที่ละคำช้าๆหนักๆให้ร่างบางที่ทำหน้าอึ้งได้ยิน
“ชัด... ชัดมากเลย” แฮร์รี่พึมพำกับตัวเอง
มัลฟอยมองท่าทีอึ้งๆนิ่งๆของแฮร์รี่แล้วตีความหมายไปว่าแฮร์รี่คงกำลังช็อคอย่างมากที่จู่ๆก็โดนเขาบอกรักซะงั้น ...คงจะรังเกียจฉันใช่มั๊ยแฮร์รี่ ฉันมันคงบ้าใช่มั๊ย? ร่างสูงนึกอย่างปวดใจ ส่วนแฮร์รี่นั้นช็อคก็จริงแต่ในความหมายกลับกันน่ะนะ
นี้มัลฟอย... รักเขาจริงๆเหรอ? ไม่อยากจะเชื่อ...
“นายคงคิดว่าฉันบ้าสินะ... ช่างเถอะถ้านายไม่อยากยอมรับเรื่องนี้แกล้งทำเป็นว่าไม่เคย...”
“นานแค่ไหนแล้ว?”
“หะ?”
“นายแค่ไหนแล้วที่นายรักฉัน?” แฮร์รี่เงยหน้าขึ้นมาใบหน้าใสทำท่าจริงจังแต่กลับซับเลือดเป็นสีแดงระเรื่อที่มองเห็นได้ชัดถึงแม้จะมีเพียงแค่เสียงจันทร์ ดวงตาสีมรกตมองจ้องลงไปในดวงตาเทาหม่นของมัลฟอย ก็... เขาอยากรู้นี้หน่า
มัลฟอยเมื่อเห็นปฏกริยาที่ไม่คาดคิดจากร่างบางก็พลั้งปากออกไปว่า
“คงตั้งแต่... ออกจากห้องต้องประสงค์”
“...” แฮร์รี่พูดอะไรไม่ออกได้แต่เบิกตาจ้องมองชายหนุ่มเท่านั้น
“ตั้งแต่นายช่วยฉันออกมา... ฉันก็เริ่มรู้สึกแปลกๆ...”
“แล้วที่นายทำกับฉันมาตลอดเจ็ดปีล่ะ?” แฮร์รี่ถามเสียงแผ่วเบา
“ฉัน...ยอมรับนะว่าตอนเด็กฉันอาจจะหมั่นไส้นาย... แต่ตอนนี้ฉันเปลี่ยนไปแล้ว... จริงๆนะ!” มัลฟอยเมื่อพูดถึงตอนนี้ก็ทำหน้าจริงจังขึ้นมาเล็กน้อยเล็กน้อย “แล้วที่นายมาถามฉันแบบนี้นี่หมายความว่ายังไง?”
“อึก เอ่อ...” จากที่เคยเป็นฝ่ายถามตอนนี้แฮร์รี่ก็นิ่งเงียบไปบ้าง ใบหน้าเลิ่กลักพูดไม่ออกบอกไม่ถูก เมื่อมัลฟอยเห็นดังนั้นจึงยิ้มออกเขาพอจะรู้แล้วล่ะว่าคนตัวเล็กมาถามเขา... ทำไม
“ว่าไงแฮร์รี่” จากใบหน้าจริงจังตอนนี้เปลี่ยนเป็นสีหน้าหยอกเหย้าที่เจ้าตัวถนัดซะแล้ว ร่างสูงเริ่มรุกร่างบางหนักขึ้นเพื่อเค้นเขาที่ต้องการได้ยิน “นายอย่างรู้ไปทำไม... รึว่า นายก็รักฉันเหมือนกัน?”
“บ้า!” แฮร์รี่ตาโตทันทีเมื่อได้ยินคำว่ารักอีกครั้ง ทำท่าจะลุกหนี แต่ยังไงก็ไม่เร็วเท่ามือของเดรโก ส่งผลให้แฮร์รี่โดนดึงกลับมาที่หัวเตียง เมื่อเห็นว่าสู้ไม่ได้แฮร์รี่จึงยกหมอนใบนุ่มมาป้องกันตัว ซุกหน้าไว้กับหมอนนิ่งไม่ยอมโผล่หน้าไปหามัลฟอยซักนิด
“แฮร์รี่ แฮร์รี่” มัลฟอยเพียรเรียกร่างบางอยู่พักหนึ่งก็เห็นว่าไม่ได้ผลแน่ๆ มัลฟอยจึงตัดสินใจใช้วิธีการขึ้นเด็ดขาดคือ...
“อื้อ.... อืม.... อ๊ะ!”
“บอกฉันมากแฮร์รี่”
“อ๊า... อะ อะ เอามือนายออกไป!”
“แฮร์รี่....”
“อ๊ะ อ๊ะ มัลฟอย อย่านะ อย่าทำฉัน! อย่า อ๊า~”
“อย่างนายน่ะมันต้องทำแบบนี้แหละ” มัลฟอยยิ้มยั่วพลางกระซิบลงที่ใบหูขาว
“หยุด หยุดนะมัล...ฟอย อย่าจับตรงนั้น อย่า พอได้แล้ว อ๊ะ” ร่างบางปล่อยหมอนทันทีแล้วก็พยายามหนีอุตลุดจากมือซุกซนของร่างสุงที่คอยจักกะจี๊เขาอยู่
จนในที่สุดแฮร์รี่ก็ต้องยอมแพ้แล้วมานั่งประจันหน้ากับมัลฟอยเหมือนเดิม ซึ่งคราวนี้หนีไม่ได้แล้วเพราะมัลฟอยจัดการโอบเขาไว้หลวมๆแต่เขาก็สู้แรงหมอนี้ไม่ได้เลย ให้ตายซี...
“แฮร์รี่จ้องตาฉัน...”
“...” แฮร์รี่ยังคงไม่ยอมแพ้ง่ายๆ
“ถ้าไม่มองตาฉัน ฉันจะจูบนาย!” มัลฟอยพูดเสียงแข็ง ส่งผลให้ร่างบางจำต้องจ้องตาเขาอัตโนมัติ
“...” แต่ก็ยังคงไม่ยอมพูดอะไร
“บอกฉันทีแฮร์รี่ นายรักฉันบ้างรึเปล่า?” มัลฟอยมองเข้าไปในตาของแฮร์รี่ทั้งน้ำเสียงและแววตาที่ปรกติจะมั่นใจอยู่ตลอดเวลาของเขาตอนนี้มันมีแววเว้าวอน ซึ่งนั้นเล่นเอาหัวใจแฮร์รี่อ่อนยวบในพริบตา
“ฉัน... ร....”
“อะไรนะ?”
“....”
“แฮร์รี่...” มัลฟอยส่งเสียงแข็งออกไป
“...” แฮร์รี่กัดริมฝีปากอย่างชั่งใจ ก็บอกไปแล้วนี้! จะให้บอกซ้ำสองรึไง จะให้บอกด้วยมั๊ยล่ะว่าเขารักมันมาตั้งนานก่อนหน้านั้นอีก ไอ้หัวซีดจอมบงการต้องการะไรจากเขากันแน่เนี่ย! (ก็ต้องการคำบอกรักอีกรอบไงจ๊ะ)
เดรโกหันหน้าออกไปยิ้มกับตัวเอง เขาได้ยินแล้วนะจริงๆแต่แค่ต้องการความแน่ใจ ก็เท่านั้น...
(อ้อ ไม่ใช่ว่าอยากแกล้งแฮร์รี่หรอกเหรอ//ไรต์)
“ฉันจะจูบนายจริงๆนะถ้านายไม่ยอมพูด” ไม่พูดเปล่าเขยิบหน้าเข้ามาใกล้ด้วย...
“ฉันก็รักนาย” ในคราวนี้แฮร์รี่พูดออกมาด้วยเสียงอันหนักแน่น ร่างสูงเมื่อได้ยินดังนั้นก็ยิ้มกว้างแล้วดึงแฮร์รี่เข้าไปกอดอย่างดีใจทันที ร่างทั้งสองคนกลิ้งลงไปบนเตียงโดยมีมัลฟอยโอบแฮร์รี่เอาไว้ ใบหน้าหวานในอ้อมกอดแกร่งตอนนี้ทั้งแดงทั้งร้อนฉ่าเหมือนจะละลายไปซะตรงนั้น ทั้งอาย...ทั้งดีใจ...
ทั้งสองเงียบกันไปพักหนึ่งดื่มด่ำกับความรู้สึกฟูฟ่องในหัวใจที่ได้รู้ว่าคนที่ตนแอบรักก็รักตนเช่นกัน และก็เป็นมัลฟอยที่ทำลายความเงียบขึ้นมาก่อน
“นานเท่าไหร่แล้วที่นายเริ่มรักฉัน?”
“หะ?” แฮร์รี่สดุ้งเมื่อจู่ๆมัลฟอยก็จู่โจมเขาด้วยคำถามนี้
“เอ้า นายรู้ไปแล้วฉันก็อยากรู้มั่งสิ”
“อืม... ฉันไม่รู้ ฉันจำไม่ได้...” บอกมันไปได้อายตาย-///-...
“คิดดีๆสิแฮร์รี่ นะ นะ” มัลฟอยเริ่มอ้อน ฮึ่ย... อย่านะเขาไม่ใจอ่อนหรอก...
“เอ่อ... อืม... เมื่อปีสามมั้ง?” ซะเมื่อไหร่...
“หือ?”
“มั้งนะ... เหมือนกับว่าอยู่ๆมันก็เริ่มชอบนายขึ้นมา...”
“หึๆ” มัลฟอยหัวเราะอย่างมีเลิศนัยทำให้แฮร์รี่ต้องเงยหน้าขึ้นมามอง
“หัวเราะอะไร?”
“ก็... นายเริ่มชอบฉันเพราะว่าฉันในตอนนี้น่ะสิ”
“ห๋า? นี้นาย.... อ๊ะ นายทำอะไรกับตัวฉันนะ บอกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ” แฮร์รี่เริ่มเสียงเขียวแต่มัลฟอยก็ไม่ได้กลัวร่างบางสักนิด
“ฉันก็แค่... บอกไปว่านายกับฉันเป็นแฟนกันเท่านั้นเอง” ร่างสูงพูดอย่างสบายๆ
“นะ นี้นาย...” แฮร์รี่เริ่มเชื่อมโยงเรื่องทั้งหมดได้ “นี้นายแกล้งฉันเรอะ? ห๋า มัลฟอย!!นายมาหลอกให้ตัวฉัน... โอยย ปล่อยเลยนะมัลฟอย” แล้วก็เริ่มโวยวายทันที
“เรียกฉันว่าเดรโกสิแฮร์รี่ ไมงั้นฉันไม่ปล่อยนะ” มัลฟอยพูดเสียงหยอกเหย้า
“มัลฟอยปล่อยฉัน โอ๊ย... เดรโก!! ปล่อยฉันนะ เดรโก!!!” แฮร์รี่เน้นเสียงแต่มัลฟอยก็ไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยดิ้นอยู่นานสองนานก็ระลึกได้ว่าคงต้านแรงความของไอ้ซีดนี้ไม่ได้เลยยอมพักเมื่อเริ่มเหนื่อยแล้วในที่สุดร่างบางเมื่อโจมตีด้วยแรงไม่ได้จึงเริ่มจิกกัดเบาๆ
“คนเจ้าเล่ห์”
ร่างสูงยิ้มมองคนในอ้อมกอดก่อนจะก้มหน้าไปใกล้แล้วถามว่า
“เจ้าเล่ห์แล้วรักไหมล่ะ?”
“ชิ...”
“ว่าไง”
แฮร์รี่ทำหน้ายุ่งก่อนจะตอบไปแบบเหวี่ยงๆแต่ก็อดหน้าแดงเองไม่ได้ว่า...
“ก็รักไปแล้วจะทำยังไงได้ล่ะ ไม่น่าหลวมตัวเลย...”
…นั้นสินะก็รักไปแล้วจะให้ทำยังไงได้ล่ะ
...จริงไหม?
-THE END-
- - - - - - - - - - - -
ไรเตอร์ อยากจะ talk
แหะๆๆ ไรต์กลับมาแล้วค่ะทุกๆคน ขอโทษอย่างจริงใจ(เอาหัวโขกพื้นT^T) พอดีเน็ตโดนตัดค่ะเลยมาอัพไม่ได้ ขอโทษจริงๆ
และแล้ว ON HOLIDAY ก็จบจนได้ฟิคสั้นๆเรื่องนี้หวังว่าจะสร้างความบันเทิงให้ไรต์ทุกคนได้นะคะ^
ซึ้งจังที่มีคนชอบ ปรกติเขียนอยู่คนเดียวอ่านอยู่คนเดียวเลยอยากรู้ว่าถ้าเอาออกมาจะมีคนชอบไหม ฮ่าๆ
ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง? หวานพอไหมคะ? ไรต์รู้สึกว่าตัวเองเขียนบทหวานๆไม่ค่อยเก่งเลย ฮา~
จบเรื่องนี้ไม่ได้หมายความว่าเราจะจบกันนะคะโฮะๆ เดี๋ยวจะมีเรื่องต่อไปแน่นอน
ตอนนี้ยังลังเลอยู่ในช่วงตัดสินใจว่าจะเอาเรื่องใสๆหรือมี NC ดี ว่ายังไงกันบ้างล่ะคะ? อยากอ่านแบบไหน? คู่ไหน? ลองรีเควสมาได้แค่รี่เป็นเคะเท่านั้นไรต์ปั่นด้ายยย 5555+(แต่ไม่สัญญาว่าจะได้แน่นอนเพราะตอนนี้เรื่องเก่ายังไม่เสร็จเลย ><)
ถ้าแต่งใหม่คงต้องใช้เวลาหน่อย ช่วงนี้กะว่าจะทะยอยเอาฟิคที่แต่งแล้วมาลงเรื่อยๆก่อน ไรต์อาจจะหายไปบ้างอะไรบ้างแต่ไม่ทิ้งแน่นอนค่ะ ยิ่งช่วงเปิดเทอมช่วงแรกๆอาจจะไม่ได้มาอัพเพราะติดรับน้องแต่ถ้าว่างเมื่อไหร่จะมาอัพแน่นอนค่ะ!
รักรีดทุกคนนะคะ จุ๊บๆ ฮา~
xoxo
ป.ล.อ่าน - เมนท์ -โหวต = เริ่ดค่ะ!!
ความคิดเห็น