รักใสๆ หัวใจกุ๊กกิ๊ก

ลำดับตอนที่ #2 : รักใสๆ หัวใจกุ๊กกิ๊ก 2

วันที่สอง.......

วันนี้ฉันเดินเข้า รร. อย่างมาดมั่น (ถึงจะไม่สวยก็เถอะ)  ผลั่ก~!!  ฉันสะดุ้งและหันไปมอง พระเจ้าช่วยกล้วยทอด เขาหกล้ม  แถมเอกสารของเขา ปลิวละเกะละกะไปหมด ฉันรีบเข้าไปช่วย

“เป็นอะไรไหมคะ”  ฉันพยุงเขาขึ้น ให้ตายเถอะ หล่อโครตๆๆๆๆๆๆๆ

“ไม่เป็นไรฮะ พอดีรีบไปส่งงานอาจารย์เลยไม่ได้ระวัง ขอบคุณนะครับ” เขายิ้มให้ฉัน และจากไป

นี่มันอะไรกันเนี่ยยย ทำไมฉันถึงได้เจอแต่คนหล่อๆ (ชาติที่แล้วทำบุญด้วยอะไร)  ฉันตั้งสติได้และเดินไปที่ห้องเรียน

วันนี้ฉันไม่เห็น ซันเดย์มา (เป็นอะไรรึป่าวนะ)  ชั่งเถอะ เรียนๆๆๆๆ

พักกลางวัน

“แก...ดูดิ พี่ไอซ์ รุ่นพี่ ม. 4 หล่อเว่อร์”  ยัยแพทชี้ไปทางรุ่นพี่คนนั้น และดูเหมือนเขาจะหันมายิ้มด้วยแหละ อ๊ากกกกกกก เขายิ้มให้ฉานนนน และเหมือนจะเดินตรงมาที่ฉัน ตึกๆๆ ตึกๆๆ เสียงหัวใจเต้นรัวๆๆ

“มีนี่ วันนี้พี่กลับบ้านเย็นนะบอกพ่อด้วย” แล้วเขาก็จากไป

O.O  “ที่แท้เขาเป็นพี่ชายของยัยมีนี่นั้นเหรอ” ฉันอึ้งไป 5 วิ

“กรี๊ดดดดดดดดดด” จู่ๆยัยแพทก็กรี๊ดออกมา

“เป็นไร” ฉันตกใจและถามมันด้วยสีหน้าตกใจ

“โครตหล่ออ่ะ มีนี่ทำไมแกไม่บอกฉัน ว่าพี่ไอซ์เป็นพี่แก” อะไรแว้อุตส่าห์เป็นห่วง  -0-

“เค้าเป็นลูกบุญธรรมน่ะ พ่อฉันรับเขามาเลี้ยงจากXXXน่ะ ความจริงฉันไม่ชอบนายคนนี้สักเท่าไหร่”

“....ไมอ่ะ หล่อออก” ยัยแพททำหน้าสงสัย

“รู้สึกไม่ถูกชะตาตั้งแต่แรกเห็นแล้วล่ะ” แล้วยัยแพทก็เดินหนีเข้าห้องไป

ฉันยืนงงเป็นไก่ตาแตก พี่ไอซืคือ ผู้ชายที่ หกล้มเมื่อเช้า และยังเป็นพี่ชายปลอมๆของยัยมีนี่อีก ทำไมโลกมันกลมแบบนี้

โรงเรียนเลิก..

“น้ำ พรุ่งนี้ไปเที่ยวบ้านมีนี่กัน” ยัยแพทกระโดดเกาะหลังฉัน

“อื้ม จะได้ทำการบ้านด้วย”

ระหว่างทาง ฉันเห็นรถเก๋งสีดำผ่านหน้าฉันไปและจอดตรงบ้านหลังหนึ่ง ซึ่งมันอยู่ตรงหน้าปากซอยฉันเอง  ฉันยืนมองรถคันนั้น และเด็กผู้ชานคนนึง ลงมาจากรถ

“!!!!!!!!”  นั่นมันซันเดย์นี่ เขามาทำอะไรที่นี่????? เข้าไปทักดีไหมหนอ?? ไม่เอาดีกว่า ฉันยืนมอง เขาเดินลงจากรถและเข้าบ้านไปโดยไม่สนใจอะไรเลย ไม่คิดจะหันมามองเลยหรอ (อันนี้คิดในใจ)

หลังจากนั้นฉันก็เดินเข้าไปในบ้านปกติ

“มาแล้วหรอแม่ตัวดี” สียงพี่ชายฉันทัก

“มาแล้ววววว”

 ครอบครัวฉันมี 4 คน คือพ่อ แม่ พี่ เละ ฉัน แต่ว่าพ่อแม่ของฉันเขาเป็นทูต เพราะฉะนั้นต้องเดินทางตลอดเวลา ฉันก็เลยต้องอยู่บ้านกับพี่ชาย 2 คน พี่ชายฉันชื่อ กาแฟ  หน้าตาหล่อมากกกกกก แถมมีผู้หญิงมากดกริ่งที่หน้าบ้านแบบไม่ขาดสาย แต่พี่ชายฉันไม่เคยสนใจแม้แต่น้อย เพราะเขามีแฟนแล้วน่ะสิ ชื่อ เมย์ ดูท่าทางจะรักกันมาก พี่เมย์นิสัยดีเป็นกันเองและสนิทกับครอบครัวเรามากที่สำคัญเขาชอบซื้อเค้กช็อคโกแลต ของโปรดปรานของฉันมาให้กินทุกวัน (เด็กเห็นแก่กิน) แต่ก็นะ พี่เมย์ทั้ง สวยทั้งใจดีใครไม่รักก็บ้าแล้ว ><

กริ๊ง~~ !! เสียงออดหน้าบ้าน

“โอ๊ะ พูดถึงก็มาพอดีเลย ขนมเค้กฉานนนนน” วิ่งแจ้นไปหน้าบ้าน

“ไอ้น้องเห็นแก่กิน”

“น้ำมาช่วยพี่ถือของหน่อย เร็วหนักจะตายอยู่แล้ว” พี่เมย์พูดพลางยื่นของให้ถือ - -  แล้วเค้กฉันล่ะ เค้กอยู่หนายยย

“เค้กหนูล่ะ???”

“พี่ไม่ลืมหรอกน่า”

“ที่รัก..มาแล้วหรอหิวน้ำมั้ย?”  ไอ้พี่บ้าทีกับน้องทำไมไม่เป็นแบบนี้นะ

“หิวมากมาย ตัวเองเอาน้ำให้เค้าหน่อยสิ”   จีบกันอยู่นั่นแหละ อิจฉาโว้ยยยยยย

“โถ่~~ ที่รักกินแต่น้ำ สนใจกินกาแฟอย่างผมมั้ยล่ะ” -  -  หยอดอีกแล้วว

“เอ่อออ....เห็นน้ำอยู่ตรงนี้ไหมเอ่ย” 

“ไม่เห็น” พี่กาแฟตอบ แล้วทำหน้าทะเล้นใส่ อย่างนี้มันต้องเจออัด พูดไปงั้นแหละ ไม่กล้า แหมใครจะไปกล้าพี่ชายฉันน่ะเป็นนักกีฬาที่สมบูรณ์แบบมั่กๆๆๆๆ หล่อ เก่ง เพอร์เฟค ทุกอย่าง แถมเป็นสุภาพบุรุษอีกตะหาก (เห็นว่าเป็นพี่นะเนี่ย ถ้าเป็นแค่คนรู้จักจับทำแฟนซะเลย โฮะๆๆๆๆ บ้าๆๆ คิดไรเนี่ยย)

“น้ำชา...เป็นไรหัวเราะคนเดียว”  ฉันสะดุ้ง

“ป่าวๆๆ คิดอะไรเพลินๆน่ะ”

“น้ำ เค้กช็อกโกแลต ไม่กินหรอ” พี่เมย์ยื่นกล่องขนมมาให้ฉัน

“กินสิ” พอฉันได้รับขนมเค้กแล้วก็วิ่งขึ้นบ้านอย่างรวดเร็ว

“เอาไปหมดเลออ แล้วเราจะกินไรเนี่ย”

“กินกาแฟไง!!”

“บ้าๆๆๆ”

บนห้อง.....

ง่ำๆๆๆ อร่อยจริงๆเลย  ไม่มีคนแย่งด้วย แบบนี้เสร็จฉันแน่ๆ โฮะๆๆๆ ^o^

ก๊อกๆๆๆ

“เข้ามาได้เลยค่ะ”

“ยัยน้ำ กินเยอะอย่างงี๊ เมื่อไหร่จะผอมสักทีล่ะ”

“พี่เมย์ก็ น้ำหิวอ่ะ”  ^ ^ 

 “น้ำพี่จะบอกอะไรให้นะ น้ำอิจฉาคนอื่นบ้างไหม ที่เขาสวยกว่า ผอมกว่า เพอร์เฟคกว่า???”

“อิจฉาสิ”

“อิจฉาแต่ไม่รักตัวเองแบบนี้ ก็ไม่ได้นะ เอางี๊ให้พี่ช่วยมั้ย”

“ช่วยอะไรคะ”

“ลดความอ้วน!!”

“จริงอ่ะ”   O_o?

“ทำหน้าแบบนี้ไม่เชื่ออ่ะดิ” พี่เมย์พูดพลางเลื่อนจานขนมเค้กให้ห่างจากฉัน

“เอาไปไหน ยังไม่หมดเบย”

“เริ่มตั้งแต่วินาทีนี้ พี่จะให้น้ำงดอาหารหวาน และข้าว”

“ห้ะ”  พูดไม่ออกบอกไม่ถูกแต่ที่รู้ๆ ฉันคงอดไม่ได้แน่ๆ -_-;;

เช้าที่แสนงงงวย

โอ่ยยย หิมากมายยย เมื่อคืนนี้พี่เมย์เอาของกินในตู้เย็นไปทิ้งหมดรวมทั้งเค้กของหวานแสนโปรดปรานของฉันด้วย อยากเอาหัวโขกกำแพงรัวๆๆ

ตี๊ดดดติ๊ดดด~~  เสียงโทรศัพท์ดัง

“ยัยน้ำ ตื่นได้แล้ว วันนี้ไปบ้านยัยมีนี่นะ!!” เฮ้ยจริงด้วย ลืมซะสนิทเลย ตายๆๆ

“เออ เดี๋ยวๆๆ รอด้วยนะ”

ร้านปังเย็นหน้าปากซอย บ้านยัยมีนี่

“มาช้าตามเคยจ่ะ”

“โทษทีพอดี ตื่นสาย”

“ไปๆๆ ไปทำงานกันเถอะ”

“แกไปก่อนนะ ฉันขอซื้อ ขนมกินก่อน”  โฮะๆๆๆ พี่เมย์ไม่อยู่อย่างนี้ก็เสร็จโจ๋น่ะสิ

“เอาปังเย็น 2 ถ้วยค่ะ”

“แป็ปนึงนะคะ”

ฉันเดินไปนั่งรอที่เก้าอี้

“เอาปังเย็น 2 ถ้วยฮะ”  เสียงนั่นมันคุ้นแฮะ

“!!!!!”   นั่นมัน ซันเดย์นี่ ใส่ชุดบอล อย่างหล่ออ่ะ >.<

“เอ้า น้ำชา มาทำไรเนี่ย”   เฮ้ย ทักอีกแล้ววว คิดไรป่ะเนี่ยยย >////<

“อ่อ..มะ..มาซื้อปังเย็นน่ะ” เขินนนน

“เรามาเตะบอล ว่างๆ ก็ไปดูเราด้วยนะ” ทำไมวันนี้เขาดูอารมณ์ดีจัง น่ารักสุดๆเลยอ่ะ ต่างจากวันแรกที่เจอกันอย่างสิ้นเขิง ตอนแรกนิ่งๆ นึกว่าเป็นคนเย็นชาซะอีก ที่แท้เป็นร่าเริงนี่เอง >< โอ๊ยยยย จิบ้าตาย

“ได้แล้วค่ะ”

“ขอบคุณค่ะ”

“เราไปก่อนนะ เดี๋ยวว่างๆจะไป”

ฉันเดินทางไปบ้านยัยมีนี่ได้ครึ่งทางแล้ว  แต่ก็ดันมีเสียงใครคนนึงตะโกนเรียกฉัน

“น้ำๆๆๆ” ฉันหันไป แม่เจ้าซันเดย์อีกแล้วค่ะท่านผู้ช้มมมมม

“มะ..มีอะไรหรอ”

“เธอลืมตังค์ทอนน่ะ ฉันเลยวิ่งเอามาให้” เขายิ้มพร้อมทำท่าทางเหนื่อย

“กินน้ำมั้ย เรามีน้ำนะ” ฉันพูดพลางยื่นน้ำให้ซันเดย์ 

“ถือว่าเป็นคำขอบคุณละกัน ว่าแต่เธอจะไปไหนล่ะเนี่ย”

“ไปบ้านยัยมีนี่น่ะ”

“ฉันไปส่งมั้ย??”  อั๊ยยะ มีไปส่งด้วยอ่า

“อยากไปก็ไปสิ”

ระหว่างทางเราไม่ได้คุยอะไรกันเลย เพราะเขิน >//<

หน้าบ้านมีนี่...

ติ๊งต่อง~~

“เพื่อนของมีนี่ใช่ไหมครับ” พี่ชายบุญธรรมของยัยมีนี่เดินมาเปิดประตูอ๊ากกกกก ตอนนี้คนหล่อ 2 คนอยู่กับฉันค่า >///<

“เอ้า ซันเดย์มาทำไรเนี่ย” พี่ไอซ์ เอ่ยทักซันเดย์ รู้จักกันด้วยหรอเนี่ย  '_' ???

“มาส่งเพื่อนนะฮะ แล้วกะจะมาชวนพี่ไปเตะบอลด้วยกัน” รู้จักกัน!!

“ไปไม่ได้หรอกพี่ต้องอยู่เป็นเพื่อนมีนี่ พ่อกับแม่ไม่อยู่น่ะ โทษทีนะ”

“ไม่เป็นไรฮะ” เขาทำหน้าเสียดาย

“น้ำ เราไปก่อนนะ”  เขาหันมายิ้ม แล้วโบกมือ พลางเดินหันหลังและจากไป (หล่ออ่ะ><)

“ชื่อน้ำหรอ??”

“ค่ะ ความจริงชื่อน้ำชา แต่บางคนก็เรียกสั้นว่าน้ำค่ะ ” 

“เข้ามาสิ” พี่ไอซ์พูดพลางเปิดประตูให้ฉันเข้าไป

“ขอบคุณค่ะ”

“มีนี่อยู่บนห้อง เดี๋ยวพี่เอาน้ำขึ้นไปให้นะ”

“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวน้ำช่วยเอง”

“โอเค”

ให้ตายเถอะ อยู่กับคนหล่อ 2 ต่อ 2 อั๊ยยะ

“ขอบคุณนะ”  อยู่ๆพี่เขาก็เอ่ยคำขอบคุณออกมา

“ขอบคุณอะไรคะ งง??”  อยู่ๆก็มาขอบคุณ งงนะเนี่ยย

“ก็เรื่องที่พี่ล้มไง” พี่เค้าหันมายิ้มให้ฉัน (ตายค่ะตาย แค่เห็นหน้าก็จะตายละ ยังมียิ้มให้ด้วย ^///^)

“อ่อ ไม่เป็นไรค่ะ มันเป็นอุบัติเหตุ”

“แต่ยังไงพี่ก็ขอบใจนะ รับคำขอบคุณพี่สิ”

“เอ่อ...รับก็ได้ค่ะ”  เปลี่ยนจากคำขอบคุณเป็นเบอร์โทร ไลน์ หรือ เฟส ทวิต ได้ป่ะ >//<

ฉันถือถาดน้ำและขนมขึ้นไปบนห้อง โดยมีพี่ไอซ์ เดินตามหลัง ไป

ก๊อกๆๆๆๆ

“ยัยน้ำมาแล้วมั้งแก”

“เข้ามาเลยค่ะประตูไม่ได้ล็อก”

“มาแล้วจ้า ขนมกับน้ำ”

“สาวๆ พี่อยู่ข้างล่างนะมีอะไรให้ช่วยบอกพี่ได้เลยนะ”

“ไม่เป็นไร ฉันไม่อยากได้” มีนี่ทำหน้าบูด

ทุกคนในห้องเงียบหมดและหันไปมองพี่ไอซ์ ดูท่าทางเขาจะเสียใจน่าดูที่ยัยมีนี่พูดแบบนี้ ให้ตายเถอะ สองคนเค้ามีอะไรผิดคอกันรึป่าวนะ ยัยมีนี่ถึงได้เกลียดพี่ไอซ์เข้ากระดูกดำอย่างนี้ -_-^  แล้วฉันจะสนทำไมล่ะเนี่ย กินขนมดีฟ่า~  โฮะๆๆๆ ^o^

“หยุด!!” ยัยแพทตะโกนออกมา ในขณะที่ฉันกำลังตักขนมเข้าปาก  '_'

“พี่เมย์โทรมาบอกพวกฉันว่า ห้ามให้แกกินของหวาน ยกเว้น นี่!! เท่านั้น..” ยัยแพทพูดเสร็จก็หยิบกล่องข้าวมาให้ฉัน

เมื่อเปิด OMG!! มีแต่ผัก ผัก ผัก แล้วก็ผัก (ทำไมต้องทำร้ายฉันด้วยการบังคับให้ลดความอ้วนด้วยเนี่ยยย เห็นฉันคนนี้เป็นตัวอัลไลลล)

“นี่ใครเอามาให้เนี่ย” ฉันสงสัย

“พี่เมย์เค้าเอามาให้ และย้ำนักย้ำหนาว่าแกจะต้องกินมัน ถ้าแกไม่กินอันนี้พี่เมย์จะไม่ให้กลับบ้าน”

“ห้ะ บังคับเลยหรอ” O[]O

อยากตายค่ะ เห็นคนสวยคนนี้เป็นตัวอะไร มำม๊ายทำไมถึงได้บีบบังคับให้กินโน่นกินนี่ตลอดเวลา YOY

“เพื่อตัวแกเองนะน้ำ จะได้สวยเหมือนพวกฉันไงล่ะ” เฮอะไม่ค่อยจะอวยตัวเองเลยนะ

“.......” ฉันพยักหน้า

               ฆ่าฉันให้ตายเสียยังดีกว่า มันทรมาน~~ บ่นๆๆๆๆ TT^TT

                                                                 เป็นกำลังใจให้น้ำชาด้วยนะค๊าาาาาา ว่านางจะลดน้ำหนักได้หรือไม่
                                                                                               1 คอมเม้ม = 1 กำลังใจ