ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : กรรมการนักเรียน !!?
"วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก อาจารย์อยากจะให้นักเรียนทุกคน.........."� ฉันเกลียดจริงจริงการเข้าแถวเนี่ยยย� = ='
แล้วยิ่งเป็นวันเปิดเทอวันแรกละก็ แน่นอนที่สุด อ. ทุกคนจะขึ้นมาพูดออกไมค์ทีละคนทีละคน และเม็ดเหงื่อของเด็ก
ก็ผุดออกมาทีละหยดทีละหยด ประเทศไทยโคตรร้อนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน !!�� แต่ฉันไม่สนใจหรอก
เพราะไม่ได้ฟังอยู้แล้ว�กร๊ากกกก�!�
"เออยุ้ย แกทำงานสังคมเสร็จยังวะ"� ป่านสกิดหลังฉันแล้วถามอย่างเอาจริงเอาจัง
"งานอะไรของแกวะ"
"ฉันว่าแล้วเชียวว่าแกต้องลืม งานที่เขาสั่งให้หาตัวอย่างข้องสอบ 150 ข้อไง"
"เออว่ะ�� -0-� ลืมเลย แกทำยังวะ"� ฉันถามเพื่อนด้วยความหวังที่จุดประกายขึ้น�� *0*
"แกไม่ทำแล้วฉันจะทำเร๊อะ� 555555555"� เออ ความหวังหายไปแล้ว� TT^TT� ระหว่างที่ฉันกำลังเสียใจกับความหวัง
อันน้อยนิดที่หายไปของฉัน เสียงของอาจารย์ท่านหนึ่งก็แว่วเข้ามาในหูว่า
"ขอให้อาจารย์ประจำชั้นของนักเรียน ม.5 คัดเลือกคณะกรรมการนักเรียนด้วย"� โห๊ะ กรรมการนักเรียนหรอ ใครเป็น
นะโคตรโชคร้ายเลย ฉันคนนึงละที่ขอบายกับตำแหน่งนี้��บ๊ายบายยยยยยยยยยย��
�������������� อ๊ากกกกกกกกกกกก� !!�� การเข้าแถวจบแล้วววว� T^T�� ขอบคุณพระเจ้า ฮื่อออ ๆ
��
"นั่งไหนดีวะ" ป่านหันมาถามฉันหลักจากที่เลิกแถว ตอนนี้เรามาอยู่ห้องเรียนแล้ว
"ตรงไหนก็ได้ แต่ไม่เอาหน้าสุดนะ 5555555"
"เอ้ออ� ฉันก็ไม่เอาด้วยหรอกวะ� ไม่ใช่แนว�� 55555555"� เราต่างคนต่างขำก่อนจะหาที่นั่งกัน เราสองคนเลือกที่นั่ง
ติดประตูหลัง� ดีนะที่ห้องนี้นั่งคู่สองพอดี� จะได้ไม่ได้ต้องมีคนอื่นมานั่งด้วย อี๋ ๆ�� ><
"เอาละค่ะนักเรียน อาจารย์ชื่อ พรเพ็ญ สวีสดิสุข นะคะ� จะมาเป็นอาจารย์ประจำชั้นของนักเรียน"
อาจารย์คนนี้มีลักษณะที่ เอ่ออ� ก็..ก็สูงนะแต่ไม่มากเท่าไหร่ แต่งตัวตามฉบับอาจารย์ทั่วไป แต่ทรงผมนี่� คือก็ไม่
แน่ใจนะว่าทรงอะไร� ออกแนวกระบังลมอ่ะ ที่มันป่อง ๆ��� 555555555
"ตุ๊กกี้ !!!!!!!!!!"��แล้วก็เหมือนมีคนรู้ความคิดฉัน��มีเสียงชายคนหนึ่งดังออกมาแต่หาเจ้าตัวไม่ได้ ทำเอาเพื่อนขำกันทั้ง
ห้อง แต่ฉันเก็บอาการไว้หน่อยนึงน่ะ� สงสารอาจารย์เขา�� 555
"เห้ยย เหมือนจริงว่ะ� กร๊ากกกกกกกกกกกกก� 555555555" แต่ไอ้คนข้างข้างฉันนี่สิ� ไม่ได้เกรงใจใครเลยจริง ๆ
ตอนนี้ปากมันกว้างพอที่จะอมแก้วกาแฟแก้วนึงได้เลยอ่ะ� -*-�� ตายละเพื่อนฉัน��
"ไอ้ป่าน เบาเบาหน่อยแก มากไปละนะ ๆ"� ฉันพูดพร้อมโยกหัวเพื่อนเบา ๆ เพื่อเป็นการเตือนสติที่ขาด�ๆ เกิน ๆ ของ
มัน� แต่มันก็ยังไม่หยุด ยังแหกปากต่อ� = ='
"ก็มันก๊ากนี่หว่า แกดูหน้าเขาดิ่ เจื่อนไปเลยอ่ะ�� 55555555555"��มันพูดแล้วขำต่อ� ตอนนี้ห้องฉันกลายเป็นห้องขำ
ประสานเสียงไปแล้ว�แต่ฟังไปฟังมามันก็เพราะดี�� 5555
"แปะ ๆๆ� เอาละ นักเรียนทุกคน"� อาจารย์ปรบมือเสียงดังเพื่อหยุดการขำแบบประสานเสียงของนักเรียน และก็ได้
ผล� ตอนนี้ในห้องเงียบกริบ� เอ้ออ� แปลกเนอะ พอจะดังก็แข่งกันแหกปาก พอจะเงียบก็เงียบแบบเงียบสนิท
"รู้กันรึยัง ว่าจะมีเพื่อนใหม่เข้ามาเรียนที่ห้องนี้" พอเด้กเงียบ อาจารย์ก็เริ่มพุดต่อ แต่เอ๊ะ�เพื่อนใหม่เหรอ ใครกัน ><
"ขอโทษที่มาสายครับ"� เจ้าของเสียงโผล่หน้ามาหน่อย ๆ� ก่อนที่จะเข้ามาแบบเต็มตัว
">/////<"�
"ถูกใจรึไง ยุ้ยยย" ป่านพูดแล้วหยิกแขนฉัน
"อะไร ถูกใจอะไรของแก" ฉันโต้ตอบแบบทันควัน
"แหม หน้าแดงขนาดนั้น� โรคหวั่นไหวต่อผู้ชายใส่แว่นกำเริบเร๊อะ" ป่านขึ้นเสียงสูงแล้วทำหน้าล้อเลียนฉัน� ก็แค่ชอบ
ผู้ชายใส่แว่นมันผิดตรงไหนกัน -..-�
"สวัสดีครับอจารย์" ชายปริศนา ก้มสวัสดีอาจารย์อย่างสุภาพ และยิ้มด้วยรอยยิ้มที่สดใส� หู่วว�น่ารักอ่ะ� >//<
"เอ้า มาพอดีเลย� มาสายตั้งแต่วันแรกเลยเหรอ แนะตัวกับเพื่อนหน่อยสิ" อ. พูดเอ็ดเขาหน่อย ๆ
"ขอโทษครับ แหะ ๆ"� เขาขอโทษ แล้วเกาหัวแบบน่ารักน่าเอ็นดู� อ๊ากกกก !� น่าร๊ากกกกก�� TT^TT
"สวัสดีเพื่อน ๆ ทุกคน เราชื่อบูมนะ� ^___^"� บรึ๋ยยยย� ละลายยยยยยยยย ~ สติหลุดแล้วฉันน โอ๊ยยย� ><
ไม่รู้ทำไมฉันถึงหวั่น ๆ กับคนใส่แว่นก็ไม่รู้สิ�ชอบมองคนใส่แว่น โรคจิตประมาณนั้น� -*-
"ตรงนั้นมีที่ว่างพอดีเลย" อ. พูดพร้อมกับชี้ไปทางที่นั่งข้างหน้าต่างที่อยู่ตรงข้ามกับที่นั่งของฉันพอดี� ><
แต่ว่า ..� คนที่นั่งข้างเขานี่สิ� ผู้หญิงคนนั้น� TT_TT� ดูทำท่าเข้าสิ กระแนะกระแหนเข้าไปเถอะ�คอยดู ๆ��ฮึ่ยยย !
โมโหอะไรเนี่ยแก้มยุ้ย� (-.- )� เลิกเพ้อได้แล้ว� ฉันตบแก้มตัวเองสองสามทีเพื่อเรียกสติกลับคืนมาก่อนจะกลับมา
ตั้งหน้าตั้งแต่เริ่มเรียนวิชาแรก� แต่ตั้งใจได้แค่ห้านาที สายตาก็กลับไปจับจ้องที่เขาต่อ และเหมือนดเจ้าตัวจะรู้
เขาหันมามองฉันแล้วยิ้มกว้างให้� เอ่ออ..�� -////-���
-------------------------------------------------------------------
จบไปอีกตอนแล้วค่า ขอบคุณที่ติดตามเด้อค่ะ� >/\<
แล้วยิ่งเป็นวันเปิดเทอวันแรกละก็ แน่นอนที่สุด อ. ทุกคนจะขึ้นมาพูดออกไมค์ทีละคนทีละคน และเม็ดเหงื่อของเด็ก
ก็ผุดออกมาทีละหยดทีละหยด ประเทศไทยโคตรร้อนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน !!�� แต่ฉันไม่สนใจหรอก
เพราะไม่ได้ฟังอยู้แล้ว�กร๊ากกกก�!�
"เออยุ้ย แกทำงานสังคมเสร็จยังวะ"� ป่านสกิดหลังฉันแล้วถามอย่างเอาจริงเอาจัง
"งานอะไรของแกวะ"
"ฉันว่าแล้วเชียวว่าแกต้องลืม งานที่เขาสั่งให้หาตัวอย่างข้องสอบ 150 ข้อไง"
"เออว่ะ�� -0-� ลืมเลย แกทำยังวะ"� ฉันถามเพื่อนด้วยความหวังที่จุดประกายขึ้น�� *0*
"แกไม่ทำแล้วฉันจะทำเร๊อะ� 555555555"� เออ ความหวังหายไปแล้ว� TT^TT� ระหว่างที่ฉันกำลังเสียใจกับความหวัง
อันน้อยนิดที่หายไปของฉัน เสียงของอาจารย์ท่านหนึ่งก็แว่วเข้ามาในหูว่า
"ขอให้อาจารย์ประจำชั้นของนักเรียน ม.5 คัดเลือกคณะกรรมการนักเรียนด้วย"� โห๊ะ กรรมการนักเรียนหรอ ใครเป็น
นะโคตรโชคร้ายเลย ฉันคนนึงละที่ขอบายกับตำแหน่งนี้��บ๊ายบายยยยยยยยยยย��
�������������� อ๊ากกกกกกกกกกกก� !!�� การเข้าแถวจบแล้วววว� T^T�� ขอบคุณพระเจ้า ฮื่อออ ๆ
��
"นั่งไหนดีวะ" ป่านหันมาถามฉันหลักจากที่เลิกแถว ตอนนี้เรามาอยู่ห้องเรียนแล้ว
"ตรงไหนก็ได้ แต่ไม่เอาหน้าสุดนะ 5555555"
"เอ้ออ� ฉันก็ไม่เอาด้วยหรอกวะ� ไม่ใช่แนว�� 55555555"� เราต่างคนต่างขำก่อนจะหาที่นั่งกัน เราสองคนเลือกที่นั่ง
ติดประตูหลัง� ดีนะที่ห้องนี้นั่งคู่สองพอดี� จะได้ไม่ได้ต้องมีคนอื่นมานั่งด้วย อี๋ ๆ�� ><
"เอาละค่ะนักเรียน อาจารย์ชื่อ พรเพ็ญ สวีสดิสุข นะคะ� จะมาเป็นอาจารย์ประจำชั้นของนักเรียน"
อาจารย์คนนี้มีลักษณะที่ เอ่ออ� ก็..ก็สูงนะแต่ไม่มากเท่าไหร่ แต่งตัวตามฉบับอาจารย์ทั่วไป แต่ทรงผมนี่� คือก็ไม่
แน่ใจนะว่าทรงอะไร� ออกแนวกระบังลมอ่ะ ที่มันป่อง ๆ��� 555555555
"ตุ๊กกี้ !!!!!!!!!!"��แล้วก็เหมือนมีคนรู้ความคิดฉัน��มีเสียงชายคนหนึ่งดังออกมาแต่หาเจ้าตัวไม่ได้ ทำเอาเพื่อนขำกันทั้ง
ห้อง แต่ฉันเก็บอาการไว้หน่อยนึงน่ะ� สงสารอาจารย์เขา�� 555
"เห้ยย เหมือนจริงว่ะ� กร๊ากกกกกกกกกกกกก� 555555555" แต่ไอ้คนข้างข้างฉันนี่สิ� ไม่ได้เกรงใจใครเลยจริง ๆ
ตอนนี้ปากมันกว้างพอที่จะอมแก้วกาแฟแก้วนึงได้เลยอ่ะ� -*-�� ตายละเพื่อนฉัน��
"ไอ้ป่าน เบาเบาหน่อยแก มากไปละนะ ๆ"� ฉันพูดพร้อมโยกหัวเพื่อนเบา ๆ เพื่อเป็นการเตือนสติที่ขาด�ๆ เกิน ๆ ของ
มัน� แต่มันก็ยังไม่หยุด ยังแหกปากต่อ� = ='
"ก็มันก๊ากนี่หว่า แกดูหน้าเขาดิ่ เจื่อนไปเลยอ่ะ�� 55555555555"��มันพูดแล้วขำต่อ� ตอนนี้ห้องฉันกลายเป็นห้องขำ
ประสานเสียงไปแล้ว�แต่ฟังไปฟังมามันก็เพราะดี�� 5555
"แปะ ๆๆ� เอาละ นักเรียนทุกคน"� อาจารย์ปรบมือเสียงดังเพื่อหยุดการขำแบบประสานเสียงของนักเรียน และก็ได้
ผล� ตอนนี้ในห้องเงียบกริบ� เอ้ออ� แปลกเนอะ พอจะดังก็แข่งกันแหกปาก พอจะเงียบก็เงียบแบบเงียบสนิท
"รู้กันรึยัง ว่าจะมีเพื่อนใหม่เข้ามาเรียนที่ห้องนี้" พอเด้กเงียบ อาจารย์ก็เริ่มพุดต่อ แต่เอ๊ะ�เพื่อนใหม่เหรอ ใครกัน ><
"ขอโทษที่มาสายครับ"� เจ้าของเสียงโผล่หน้ามาหน่อย ๆ� ก่อนที่จะเข้ามาแบบเต็มตัว
">/////<"�
"ถูกใจรึไง ยุ้ยยย" ป่านพูดแล้วหยิกแขนฉัน
"อะไร ถูกใจอะไรของแก" ฉันโต้ตอบแบบทันควัน
"แหม หน้าแดงขนาดนั้น� โรคหวั่นไหวต่อผู้ชายใส่แว่นกำเริบเร๊อะ" ป่านขึ้นเสียงสูงแล้วทำหน้าล้อเลียนฉัน� ก็แค่ชอบ
ผู้ชายใส่แว่นมันผิดตรงไหนกัน -..-�
"สวัสดีครับอจารย์" ชายปริศนา ก้มสวัสดีอาจารย์อย่างสุภาพ และยิ้มด้วยรอยยิ้มที่สดใส� หู่วว�น่ารักอ่ะ� >//<
"เอ้า มาพอดีเลย� มาสายตั้งแต่วันแรกเลยเหรอ แนะตัวกับเพื่อนหน่อยสิ" อ. พูดเอ็ดเขาหน่อย ๆ
"ขอโทษครับ แหะ ๆ"� เขาขอโทษ แล้วเกาหัวแบบน่ารักน่าเอ็นดู� อ๊ากกกก !� น่าร๊ากกกกก�� TT^TT
"สวัสดีเพื่อน ๆ ทุกคน เราชื่อบูมนะ� ^___^"� บรึ๋ยยยย� ละลายยยยยยยยย ~ สติหลุดแล้วฉันน โอ๊ยยย� ><
ไม่รู้ทำไมฉันถึงหวั่น ๆ กับคนใส่แว่นก็ไม่รู้สิ�ชอบมองคนใส่แว่น โรคจิตประมาณนั้น� -*-
"ตรงนั้นมีที่ว่างพอดีเลย" อ. พูดพร้อมกับชี้ไปทางที่นั่งข้างหน้าต่างที่อยู่ตรงข้ามกับที่นั่งของฉันพอดี� ><
แต่ว่า ..� คนที่นั่งข้างเขานี่สิ� ผู้หญิงคนนั้น� TT_TT� ดูทำท่าเข้าสิ กระแนะกระแหนเข้าไปเถอะ�คอยดู ๆ��ฮึ่ยยย !
โมโหอะไรเนี่ยแก้มยุ้ย� (-.- )� เลิกเพ้อได้แล้ว� ฉันตบแก้มตัวเองสองสามทีเพื่อเรียกสติกลับคืนมาก่อนจะกลับมา
ตั้งหน้าตั้งแต่เริ่มเรียนวิชาแรก� แต่ตั้งใจได้แค่ห้านาที สายตาก็กลับไปจับจ้องที่เขาต่อ และเหมือนดเจ้าตัวจะรู้
เขาหันมามองฉันแล้วยิ้มกว้างให้� เอ่ออ..�� -////-���
-------------------------------------------------------------------
จบไปอีกตอนแล้วค่า ขอบคุณที่ติดตามเด้อค่ะ� >/\<
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น