คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ...
INTRO
“อิแบค! มึงดูวววว พี่ลู่หล่อเวอร์อ้ะ! ><” จบประโยคอิตุ๊ดที่คิดว่าตัวเองน่ารักในปฐพี โอ เซฮุน ก็ตีแขนของบยอน แบคฮยอน เพื่อนสนิทตัวเองอย่างสุดแรงเมื่อนักฟุตบอลของโรงเรียนเดินผ่าน
มันจะแลดูน่ารักมากถ้าไม่ติดว่าหน้าหล่อๆนั้นกับกล้ามแขนนิดๆของเจ้าตัวบวกกับความสูงถึงร้อยแปดสิบสี่! ทำผู้หญิงและเคะน้อยทั้งหลายที่ผ่านมาและผ่านไปถึงกับใจแตกกันเป็นเสี่ยงๆ ประดุจดังจานกระเบื้องแตก(?)...
“มึงดูยังไงวะว่าหล่ออ้ะ! สวยยิ่งกว่านางฟ้าอีกดอกกกกกกกส์” โดนเพื่อนสุดที่รักตีไปขนาดนั้นถามแบคฮยอนเจ็บมั้ย…
เจ็บดิ๊ -_-
ถึงจะโดนตั้งแต่ประถม ใช่ว่าแบคจะชินนะเว้ย!
“กูสวยกว่า!” เซฮุนไม่ยอมหรอก อยู่ดีมาว่าสามีอนาคตของหนูได้ไง ต้องหล่อสิ! ถึงจะถูกกก
“สวยกว่าพ่องส์สิค่ะ!” แบคฮยอนมองหน้าเพื่อนรักตั้งแต่ตีนจรดหัว ย้ำ! ตีนจรดหัว ดูยังไงเพื่อนรักคนนี้ของเค้าก็ดูหล่อกว่า ลู่หาน อยู่ละวะ! หน้าตารูปร่างแบบนี้เสื อกกระแดะเป็นตุ๊ด! ถุ้ย! ฟหกดเสวง! “ต้องนี้ พี่อู๋ของกูวว รายนั้นหล่อจริงไรจริง >///<”
“แค่กๆๆ” แบคฮยอนพูดไม่ทันไร จาง อี้ชิง ที่กำลังกิจข้าวอย่างเงียบๆ ถึงกับสำลัก
“อิแบคมึงเก็บอาการหน่อยก็ด้ายย เมียพี่อู๋เค้าอยู่นี้” เซฮุนพูดพลางชี้ไปอี้ชิ้งที่ยิ้มน้อยๆ ให้กับรุ่นน้องคนสนิทของตัวเอง
ถ้าเทวดาถามเค้าสักคำว่าอยากพี่รุ่นน้องแบบนี้มั้ย อี้ชิ้งตอบได้เลยว่า...ไม่! เด็กอะไรหน้าตาสวยเวอร์แต่แรดได้โล่! อี้จะไม่ทน!
“ขอโทษนะค่ะพี่อี้ชิง” แบคฮยอนพูดแบบใสซื่อ แลดูรู้สึกผิดยิ่งนัก พร้อมก้มหัวขอโทษให้อย่างงาม แถมทำท่าว่าตัวเองใส่กระโปรงอีก
“ไม่เป็นไรๆ ^^;” ถึงแม้ว่าจะยิ้มแต่ในใจอี้ชิงแทบอยากจะเอามีดมาแทงเลยก็เหอะ! แหม! พูดมาว่าของตัวเอง ขอประทานโทษ! มึงได้กับเค้าแล้วหรอค่ะ! กูนี้ ทำมาเป็นพันครั้ง! ยังไม่พูด!
“แล้วมึงนี้ไม่กลัวกระทบจิตใจชานยอลหรอจ้ะ กูเห็นพวกมึงสวีตหวานแหววกันทู้กว้านนนนน ทุกวัน” คิมจงอินเด็กชายเพื่อนสนิทตุ๊ดทั้งหลายพ่วงด้วยรุ่นน้องอี้ชิ้ง อีกรายพูดทำเป็นกระแด๊ะ ดัดจริตเป็นตุ๊ด ขอประทานโทษ! ไม่อยากจะบอกแหม่งม่อไปทั้งโรงเรียนล่ะจ้าาา
แต่พอจงอินพูดจบเท่านั้นแหละ! เซฮุนกับอี้ชิงกลั้นหัวเราะแทบไม่ทัน แบคฮยอนหน้าเหยเกใส่ทันที!
“รักกันมากเลยยยยค่ะอิดำ! หน้าตาก็ดี แต่นิสัยกวนตีนชิปเป๋งอ้ะ! L” ณ จุดๆนี้ อิเตี้ยตุ๊ดแบบโคตรเสียดายอ้ะ! ถึงแม้ทำตัวไม่ถูกกับมันมาก็เหอะ แต่มันหล่อค่ะหล่อ แบคอยากจับขย้ำมากอ้ะ! แต่ติดที่นิสัยนี้สิ แบคฮยอนแอนตี้อย่างแรงค่ะ!
ผู้ชายอะไรหน้าตาดีซะเปล่า (ติดแค่ตาโตกับหูใหญ่เกินความจำเป็นเท่านั้นแหละ!) แต่นิสัยที่โคตะระมหาตรงข้ามกลับหน้าตาเลอะ!
“อ๋อหรอ! ปากมึงว่าแบบนี้แต่ในใจมึงเต้นร่าๆเลยล่ะสิไอ้เตี้ย” เด็กชายตัวดำพูดจบก็ผลักหัวแบคฮยอนทันทีก่อนจะวิ่งหนีไป
ใครจะอยู่ให้โง่เล่า! ถามจริง!?!
“ว่ากูแรดไม่ว่า แต่ว่ากูเตี้ย กูขึ้น อิดรรมมมมมมมมมมมส์! มึงตายยยย ย้าาาาาาาาา!” จบประโยคไอ้เตี้ยก็วิ่งไล่ตามไอ้ดำทันที
“ฮ่าๆๆๆๆๆ” เห็นดังนั้นเซฮุนก็หัวเราะอย่างไม่อายใคร
“เซฮุนๆ” อี้ชิงเรียกเบาๆ
“ฮ่ะ?”
“เมื่อกี้หลุดป่ะเนี้ย”
“หลุด? หลุดไรอ่ะพี่อี้งชิง” เซฮุนทำหน้านึกนิดก่อนจะนึกขึ้นได้แบบกระแด๊ะเวอร์ “อ่อ อุ๊ย หลุดไปนิดนึง (‘ ’)”
“ไม่นิดนะเรา ฮ่ะๆ” รุ่นพี่ผู้น่ารักและความอดทนต่อความแรดสูงหัวเราะน้อยๆให้กับความกระแด๊ะของรุ่นน้องที่รัก! (กัดฟัน!) ก่อนจะสไลด์ไอโฟนลูกรัก “ฮัลโหล ใครครับ?”
[นั้นใช่ จาง อี้ชิงป่ะ] เสียงแหลมกระแดะๆ ดังลอดออกมาจนเซฮุนได้ยิน ทำเจ้าตัวอยากกระทืบ เอ้ย! ตบ เจ้าของเสียงสุดๆ
“ใช่ แล้วนั้นใคร” อี้ชิงคิดว่าลางสังหรณ์ของตัวเองไม่ผิดแน่ ก็คงเป็นพวก...
[เลิกยุ่งกับ พี่อี้ฟานซะ! ไม่งั้นจะหาว่าไม่เตือนไม่ได้นะ!]
...โรคจิต
อี้ชิงโดนตั้งแต่เริ่มคบกันใหม่ๆล่ะ ตอนแรกก็ตกใจ ยัยพวกนั้นมันมีเบอร์เขาได้ไง แต่ก็สงสัยไปเท่านั้น ถามไปคงตอบล่ะ ไม่ใช่แฟนตัวเองไม่จัดการ แต่จัดการจนไม่หวาดไม่ไหว ส่วนอี้งชิงก็เริ่มปลงเข้าให้ แถมยังมี…
“นี้เจ๊ค่ะ เจ๊หา ‘ผัว’ เองไม่ได้หรอค่ะ! ถึงต้องหน้าด้านมาโทรมาแย่งเค้าแบบเนี้ยอ้ะ แน่จริงทำไมไม่พูดตอนพี่อี้ฟานอยู่ล่ะ ถามจริงหน้าตาเจ๊มันทุเรศมากเลยหรอ แต่คงจะใช่สินะ ดูจากนิสัยแล้วนะ พี่อี้ฟานคงเอาอยู่หรอกนะ!” แบคฮยอนแย่งไอโฟนมาปุ๊ปก็ใส่ไปไม่ยัง
แต่มันมาตอนไหนวะ?!?
[กรี๊ดดดดดดดดดด!!!] เสียงกรี๊ดนั้นทำเอาจงอินที่แมนที่สุดถึงกับทนไม่ไหว
“นี้เจ๊ครับ ผมก็ไม่ได้อยากยุ่งเรื่องพวกนี้นะหรอกนะ แต่เสียงกรี๊ดเจ๊มานี้ทำเอาขี้หูผมแหม่งเต้นรั่วเลยอ่ะ ผมว่านะเจ๊เอาเวลากรี๊ดไปหาแฟนตัวเองไปดีกว่าครับ จะได้ไม่มายุ่งกับผัวชาวบ้านอ่ะ -_-”
ก่อนจะตามต่อด้วย...
“นั้นสิค่ะเจ๊ เจ๊มัวแต่ทำแบบนี้เจ๊จะมีผัวเป็นของตัวเองป่ะ ระวังนะต้องคอยแอบขโมยเค้านะ! แต่เอ๊ะ! นิสัย ไม่สิ สันดานแบบเจ๊อ่ะ คงได้แต่มองอยู่ห่างๆแหละ ไม่มีใครเอา”
เซฮุน...
หลังจากอิเจ๊โดนของจากสามหน่อสุดที่รักของจางอี้ชิงเข้าไปเจ๊แกก็วางสายไปแทบไม่ทัน! เพราะแบบนี้อี้ชิงเลยไม่ต้องรับภาระหนักมาก โทรมาทีไรไอ้พวกนี้ก็จัดการให้ทุกที่ แต่ละประโยคเจ็บยังเหลนบวชเลยทีเดียว อี้ชิงเอาหัวของนายอู๋ อี้ฟานเป็นกระกัน!
“ขอบใจนะ”
“ไม่เป็นหรอกพี่ เรื่องแค่นี้เอง จิ๊บๆน่า” จงอินพูดพร้อมทำจิ๊บๆ แบบตุ๊กตี้ ชิงร้อยฯ
เป็นที่รู้กันอยู่ว่า จาง อี้ชิง เป็นบุคคที่นิสัยเรียบร๊อยเรียบร้อยเฉกเช่นแม่พลอย (ถ้าไม่นับเรื่องด่าในใจอ่ะนะ =_=^^) ครั้งแรกนี้พวกเขารู้แค่ว่ารุ่นพี่ของตัวเองทำหน้าเอ๋อใส่ไอโฟน จนกระทั่งอี้ฟานมาบ่นให้ฟังนั้นแล
“แต่พี่ไม่เบื่อมั้งหรอก” เซฮุนถาม
“ก็เบื่อนะ แต่ทำไงได้อ่ะ เปลี่ยนเบอร์ก็แล้ว ไลน์ก็แล้ว เปลี่ยนมาหมดล่ะยกเว้นแฟนอ่ะที่พี่ยังไม่เปลี่ยน” อี้ชิงพูดจบก็ถอนใจยาวเป็นหางว่าว
“มีสามีหล่อต้องทำใจแหละนะพี่อี้ชิง” แบคฮยอนให้กำลังใจสไตล์ตัวเอง คงไม่ต้องบอกใช่มั้ยว่าเป็นไง “แต่พี่ยังมีพวกเราอยู่นะ เดี๋ยวเราสามคนจะคอยจัดการพวกนั้นให้ เคนะ ฮ่ะๆๆ”
อี้ชิงยิ้มน้อยๆให้กับพวกรุ่นน้องตัวเอง...
ถึงแม้ว่าพวกมันจะ...แรด! กระแดะ!และตุ๊ด! มากแค่ไหนก็ตาม แต่ก็ต้องยอมรับล่ะนะว่า พวกนี้ก็เป็นรุ่นน้องที่รักเขามากที่สุด! ไม่มีพวกนี้คงเหงาแย่เลยเนอะ!
CHAPTER ONE: Hunnie’s Xiao Lu~
...คุณเคยแอบชอบใครมั้ย?
...คุณเคยหาทางคุยกับคนคนนั้นมั้งหรือเปล่า?
...แล้วคุณเคยดิ้นรนเพื่อคนคนั้น...มากแค่ไหน?
ลองเดาสิว่าชีวิตเด็กมัธยมปลายปีหนึ่งอย่าง โอ เซฮุน ทำอะไรบ้าง?
ใบ้ให้ก็ได้ว่า...ไม่ต่างอะไรกับเด็กปรกติทั่วไปนักหรอก
เรียนหนังสืออย่างหนัก?...อ่า นั้นก็ใช่เซฮุนเรียนหนัก
ไปเที่ยว? ไปห้าง? แน่นอนว่าเซฮุนเที่ยว ขนาดผับก็เคยไป พร้อมเพื่อนอีก 2 คนที่ลากคอกันไปประจำ
แต่มันยังไม่หมดหรอกนะ เหลืออีกอย่างนึ่ง...
แอบชอบรุ่นพี่…
แอบชอบงั้นหรอ? สำหรับ โอ เซฮุน เป็นกรณียกเว้นแล้วกัน เพราะกรณีแบบนี้แถวบ้านตรูไม่เรียกว่าแอบแล้วล้ะ =_=^^
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
“พี่ลู่หานฮร้าาาาาาาาาาา! ><” เสียงเล็กๆ แหลมๆ สูงๆ ตะโกนเรียกนักฟุตบอลของโรงเรียนเล่นทำเอาร่างบาง ขวัญใจเก้งกว้างตุ๊ดกระเทยควาย เกือบคะม้ำไปสวิ้ดวิ้วกับพื้นสนามขี้ตินคนผสมขี้หมาทั้งหลายแล ลู่หานสตั๊นไปเสี่ยววิก่อนจะหันไปทางต้นเสียง
“ครับ?”
“วันนี้เห็นพี่ลู่หานซ้อมหนัก ซองจงเลยเอาน้ำมาให้อ่ะคะ” คนตัวเล็กกว่า บางกว่าตอบด้วยท่างทางแอ๊บแบ๊ว แล้วก็ยื่นขวดน้ำแร่ราคาแพงชิปหา ยยิ่งกว่าวายปลวกให้
แหม่ะ บ้านรวยหรอครับน้อง ขวดหนึ่งราคาเป็นร้อยนะครับ พี่ลู่เห็นแล้วจิไม่ทน! อยากจะรีบมาแดกทันทีทันใด แต่แบบเข้าใจกูปร้ะ? ว่าภาพลักษณ์ของเสี่ยวลู่เป็นแบบกวางน้อยผู้เรียบร้อยและน่ารักไง เออ จะรีบตะปบก็ใช่เรื่องป่ะ? เพราะฉะนั้นมันต้องแอ๊บเว้ย
“ขอบคุณนะครับ” กล่าวเสร็จเสี่ยวลู่คนหล่อก็รีบรับมาทันที ส่วนรุ่นน้องผู้ร่ำรวยเขินได้แป๊ปนึงก็วิ่งหนีกลับกลุ่มเพื่อนตัวเอง
เพียงเวลาไม่นานลู่หานก็มาถึงล็อคเกอร์สุดอนาถตาโคตร สภาพเหมือนแหม่งไม่ทำความสะอาดมาตั้งแต่ไดโนเสาร์สูญพันธ์ -_-^^ คือต้องเข้าใจว่ากีฬาที่สร้างชื่อเสียง (และรายได้) ให้กับโรงเรียนไม่ใช่ฟุตบอลว่ะครับ เพราะฉะนั้นก็ต้องใช้สภาพแบบนี้ล่ะน่ะ
“แหม่ะ น่าอิจฉาจะนะพี่เสี่ยวลู่~” น้ำเสียงกวนบาทามาพร้อมแรงกดทับที่ไหล่ของลู่หาน
คิม มินซอก เพื่อนสนิทชาวเกาหลีแต่หน้าตาทำเอาลู่หานนึกว่าพ่อแม่มันเอากันที่จีนแต่พามันมาทิ้งถังขยะที่เกาหลีหรือเปล่าก็ไม่อาจจิทราบได้
“เรียกกูว่าพี่ ได้ข่าวว่ามึงเกิดก่อนอีกไม่ใช่หรอ”
“กูเปลี่ยนให้ก็ด๊ายยยยยย” มินซอกทำหน้าอยากฟาดส้นตินใส่ก่อนจะเปลี่ยนประโยค “น่าอิจฉาจังน้องเสี่ยวลู่ -_-^^”
“โอ๊ะ ดีมากกก”
“แหม่ะ ไม่ค่อยเลยนะครับ ไอ่ลู่”
“อยากเกิดก่อนนี้หว่า ช่วยไม่ได้”
ความคิดเห็น