sex?...เธอคนนี่หล่อเหลือหลาย

ลำดับตอนที่ #3 : การพบเจอปีศาจ อีกครั้ง

หญิงสาว(หล่อ)เดินเข้ามาในห้องเรียนในสภาพที่โทรมหัวยุ่งเหยิงพร้อมขอบตาดำๆเดินงัว
เงียงตรง

มาที่โต๊ะ

             “งาย...เพื่อนloveมาสายเชียว…ตื่นสายเหรอ”ซีทักทายเพื่อนสาว

              “เออ”พีช ตอบเพื่อนสาวอย่างไร้อารมณ์

              “อะไร...ตอบแค่เนี้ย”

               “นี่แล้วเมื่อวานกลับก่อนทำไม...ไม่กลับพร้อมกัน”รินต่อว่าเพื่อนสาว

หญิงสาวไม่ตอบอะไร.......

               “เออ...รินมันบอกว่าหนุ่มแฝดที่มาเมื่อวานหล่อโคตร...จริงเปล่าอะ”ซีทำหน้าอยากรู้อยากเห็น

เต็มที่

เธอก็ไม่ตอบอะไรอยู่ดี

                “นี่...เป็นไร...ถามไม่ตอบ”ทั้งสองงงกับพฤติกรรมของเพื่อนสาว(หล่อ)ของตน

               “เออ...แต่ฉันได้เบอร์มาด้วยนะ”รินหันหน้าไปพูดกับกับเพื่อนสาวที่ทำท่าสนอกสนใจกว่าพร้อม

กับหยิบกระดาษใบเล็กๆขึ้นมาปัดไปปัดมา

                “จริง...ขอดูหน่อยดิ”

                “เรื่องไร”

                “โห่...อย่างิบดิ...น้า”

ควับ..............บางอย่างกระชากกระดาษใบนั้นไปจากมือของรินอย่างรวดเร็ว...ทั้งสองหันไป...

มือของพีชกำกระดาษใบนั้นอยู่...แล้วเธอก็ลุกพลุนพลันเดินออกจากห้องไป

                  “อ้าว...มันเอาไปแล้วอะ”รินพูดทั้งสองมองหน้ากันแบบงงๆ

รินขวักหน้าน้ำลูบหน้า...แล้วมองกระจกอย่างมุ่งมั่นเธอเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยพรางคิดว่า..... คอยดู

นะฉันจะทำให้ดูว่าฉันหล่อกว่านายแค่ไหน(ชักจะยังไง).....แล้วเธอก็ยิ้มที่มุมปากขวาเล็กน้อย

โดยที่ไม่สนใจคนรอบข้างด้วยเหตุเธอคงจะชินกับสายตาคนรอบข้าง

                  “เออผ้าเช็ดหน้าคะ” ผู้หญิงคนหนึ่งยื่นผ้าเช็ดหน้าให้เธอ

                “ขอบคุณ”เธอพูดหวนๆ แล้วก็หยิบมาเช็ดหน้าก่อนที่จะคืนให้ผู้หญิงคนนั้น....แล้วเดินออกจาก

ห้องน้ำมาพร้อมเสียงกรี๊ดที่ตามมา....ขนาดฉันใส่กระโปรงนะยังมีสาวกรี๊ดขนาดนี่...นายสองคน

เทียบฉันไม่ติดหรอก...เธอคิดแล้วเธอก็ยิ้มอย่างมีเล่ห์นัย...แน่นอนสาวหล่ออย่างเธอต้องมีแผน

การตอบกลับแบบแสบๆสองคนนั้น

    “ไปไหนมามิทราบ”รินทำหน้าดุ
    
                  “ โดดตั้งสองวิชา”ซีเสริม
    
                  “ไปคิดแผนการมา...อะนี่คืน”พูดจบพีชก็ยื่นแผ่นกระดาษที่ยับยู่ยีและเปียกนิดหน่อยให้ทั้งสองคน
    
                “ไมทำงี้ล่ะ...ดูซิไม่เห็นตัวหนังสือเลย”รินทำหน้ายูยี่
    
                  “เออ  น่า” พีชขมวดคิ้ว
    
                “เออออออ...ต้องเลี้ยงแม็คไถ่โทษด้วย”รินถลึงใส่เพื่อนสาวของเธอ
    
                     “O.K…เย็นนี้ไปแม็คกัน...อยากกินอยู่พอดี” ซียิ้มหน้าบาน
    
                   “อะไรยัยซี...ใครว่าฉันจะเลี้ยง”
    
                   “ไม่รู้ล่ะ” ทั้งสองพูดพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย???
    
                    “นี่ล่อซะแพงเลยนะ”พีชพูดเสียงดัง

                     “อ้าว....นั่งที่ๆ”อาจารย์เดินเข้ามาในห้องทั่งสามคนขยับย้ายกันไปนั่งที่ของตัวเองและพีช

เองก็นั่งเรียนไปยิ้มไปรอคอยวันเวลาที่จะได้แก้แค้น
..............................................................................................................................................

                    “ตังอะตัง”รินแบบมือมาตรงหน้าพีชขณะที่ซีกำลังสั่งอาหารอยู่

                       “เฮ้ย...เอาจิงดิ”พีชสดุ้งโหยง

                     “เร็ว”รินพูดห้วนๆแต่ใบหน้าซะใจอย่างแรง พีชล้วงมือไปในกระโปรงหยิบกระเป๋าตังสี

ชมพูลายหมีสีน้ำตาล ขึ้นมาแล้วควัก แบ็งร้อยออกมาสองใบ
    
รินเอามือขึ้นปิดปากพยายามกลั้นหัวเราะสุดขีดแล้วพูดว่า

                      “เห็นกระเป๋าแกทีไรมันอดขำไม่ได้อะ”
    
                        “เออ...ฉันไม่ได้น่ารักนิ”พีชค้อนควับน้อยใจนิดๆ
    
                       “โธ่อย่าน้อยใจไปเลย…หล่อนน่ะหล่อจะตาย”รินง้อตามแบบฉบับ พีชยิ้มออกมาอย่าง

เสียไม่ได้ ในใจนั้นอดกลั้นเพียงใดไม่มีใครรู้เธอถูกชมว่าหล่อมาแต่ไหนแต่ไรแล้วนี่อาจจะ

เป็นคำชมสำหรับคนอื่น แต่ในบางครั้งคำนั้นกลับซ้ำเติมเธอ รักครั้งแรกของเธอต้องร้าวราน

เพราะคนรักของเธอบอกเลิกเธอว่า “เธอหล่อ...หล่อกว่าฉันอีกฉันเบื่อ...เราเลิกกันเถอะ”เธอ

ซึมไปสามเดือนเลยทีเดียว เธอเฝ้าคิดอยู่ตลอดว่าความรักจิงๆนั้นจะป็นยังไงแต่จนบัดนี้เธอก็

ยังไม่มีคนที่ถูกใจสักที และไม่เคยมีผู้ชายมาจีบเลย(ก็เพราะมีแต่ผู้หญิงอะดิ)
        
                     “พีช...พีช”
    
                     “ห๊ะ...อืม”เธอตื่นจากความคิดนั้น
    
                       “เหม่ออยู่นั้นแหละ...ไม่กินสักที”ซีพูดพร้อมชีไปที่แฮมเบอเกอร์
    
                     “อ๊ะ.....นั่น”รินพูดออกมาเสียงดังพร้อมกับเอาหน้าและมือแนบกับกระจกร้าน(เหมือน

ตุ๊กแก)มองออกไปข้างนอก
    
                    “อะไร”ซีกับรินมองตามอย่างตื่นๆกับท่าทีของเพื่อนสาว
    
                     “นั้นไง”รินเอานิ้วจิ้มไปที่กระจกพีชมองตามและเห็นอย่างทันทีโดยไม่ต้องมองหาเลยจะใคร

ล่ะที่โดดเด่นได้ขนาดนั้นแค่คนเดียวก็คงไม่เท่าไหร่แต่...
    
                     “นั้นไงที่ฉันเล่าให้ฟัง...”รินพูดกับซีที่บัดนี้ได้กลายเป็นตุ๊กแกไปอีกคนแล้ว

ไม่มีใครสนใจเด็กผู้หญิงที่เดินอยู่ระหว่างกลางแฝดสุดหล่อสองคนนั้นเลยและนั้นล่ะคือเป้า

หมายของพีชแฝดสุดหล่อตรงมาที่ร้ายแมคโดนัลใกล้เข้ามา
    
                    “ว้ายเค้ากำลังเข้ามาล่ะ”ซีพูดขึ้นแล้วทั้งสองก็หยิบแป้งพับลิปสติกและเครื่องประทิน

โฉมออกมาพร้อมกันแบบมิได้นัดหมาย

เฮ้ยนั้น!!!ไม่ได้การพีชคิดขณะนี้เธอใส่กระโปรงอยู่ด้วย ว่าแล้วเธอก็ลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

ตรงไปที่โต็ะค้างๆคว้าคอเสื้อผู้ชายคนนึงที่อยู่โรงเรียนเดียวกันแล้วลากผู้ชายคนนั้นวิ่งตรงไป

ที่ห้องน้ำหญิง!!!

    “ถอดเสื้อออกเดี๋ยวนี้นะ”พีชสั่งพร้อมชูกำบั้นหน้าตาประมาณว่าถ้าไม่ถอดแหลกแน่
พีชเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากจัดการกับตัวเองเรียบร้อยแล้ว ที่ว่าเรียบร้อยคือ เธอ

เปลี่ยนเสื้อผ้ากับผู้ชายที่เธอลากเข้าไปในห้องน้ำเมื่อกี้ จับเขามัดโดยผ้าเช็ดหน้าผืนใหญ่ของ

เธอเองแล้วจับยัดไว้ในห้องส้วม โดยขู่ว่าห้ามร้องเพราะอะไรน่ะหรอ ก็เพราะว่าเธอจับผู้ชาย

คนนั้นใส่ชุดนักเรียนของเธอ หลังจากที่ต่อยไปสี่หมัด แล้วยังถูกมัดไว้ในห้องน้ำหญิงอีก ใคร

จะกล้าร้องล่ะในเมื่ออยู่ในสภาพนั้น

    เธอเดินออกมาอย่างกระโตกกระเตกพยายามจัดเสื้อ เธออยู่โรงเรียนนานาชาติจึงทำให้

ชุดมันปกปิดบางส่วนของเธอถึงมันจะไม่ค่อยมีก็เถอะ ให้เข้าที่โชดดีที่มันพอดีกับเธอเป๊ะเลย

ตลอดทางที่เดินมีแต่คนเหลียวหลังมองเธอ และเธอก็ชอบชุดนี้มากกว่าชุดนักเรียนหญิงที่เธอ

ใส่ซะอีกอาจเป็นเพราะมันดูตลกที่คนสูง175 ซ.มอย่างเธอจะใส่กระโปรงสั้นๆแบบนั้น

    “อ๊ะ!!!”เสียงใสๆดังขึ้นตรงหน้าพีชเธอเงยหน้าขึ้นหลังจากที่ง่วนกับการยัดเสื่อใส่

กางเกง ร่างที่ดูบอบบางยืนเงยหน้ามองเธอ

    “จำจูลได้ไม๊”เธอคนนั้นเอ่ยขึ้น ทำไมจะจำไม่ได้ล่ะ ก็เธอคือเป้าหมายของฉัน พีชคิดแล้ว

ยิ้มที่มุมปากนิดๆ

    “จำได้สิคะ...ครับ”เกือบจะหลุดออกไปแล้ว...เธอคิด...ว่าแล้วก็ยิ้ม ยิ้มแบบที่เพื่อนสาว

สองคนของเธอเคยบอกว่ามันเป็นยิ้มกระชากใจสาว

    “มานานแล้วหรอครับ...แล้วเจอรินรึยัง”พีชพูดดัดเสียงให้ดูเหมือนผู้ชายฟังดูแปล่งๆแต่

ไม่มากนักเพราะเสียงเดิมของเธอมันคีต่ำอยู่แล้ว

    “เอ่อ...เจอแล้วคะ” จูลหน้าแดงนิดๆ นั้นเป็นอาการของผู้หญิงหลังจากที่ได้เห็นรอยยิ้มนั้น
    
“มาคนเดียวหรอ”พีชถามต่อ...ถึงจะรู้คำตอบแล้วก็เถอะ

    “มากับพี่ชายคะ”

    พีชรู้สึกผิดตั้งแต่ยังไม่เริ่มแผนการเลย หลักจากที่เธอได้พูดคุยกับเป้าหมายของเธอ ช่าง

ใส่ซื่อเกินไป คงต้องเปลี่ยนแผนการเธอไม่อยากจะหลอกใช้คนดีๆอย่างนี้

    “งั้นผมขอตัวครับ”แล้วพีชก็เดินตรงไปที่โต๊ะของเธอ

    “รอด้วยคะ”

    พีชหันหลังกลับไปมองที่ต้นเสียง จูลวิ่งมาเมื่อกี้เธอกำลังจะไปห้องน้ำไม่ใช้หรอ...โอ้

ไม่! แผนการที่เธอคิดไว้มันลงล็อกซะแล้ว
    
“เฮ้นาย!”หนึ่งในแฝดพูดขึ้น ไม่ต้องสงสัยว่าเป็นใคร

“หนุ่มขี้น้อยใจ”บอลต่อก่อนระเบิดเสียงหัวเราะออกมา รอยยิ้มนั่นช่างเหมือนเด็กเล็กๆ

ที่กำลังถูกใจอะไรบางอย่าง 
        
        “หึหึ...นาย”พีชยิ้มกัดฟัน
       
         “มันก็ปากหมางี้แหละ ”แฝดอีกคนเอ่ยขึ้นทุกคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะหยุดการกระทำทุก

อย่างแม้กระทั้งบอลก็หยุดหัวเราะทันทีแล้วหันมาจับจ้องเจ้าของเสียง

        “ไหนเธอบอกว่าคนนี้เค้าเป็นใบไง”ซีกระซิบถามริน

        “โห...นายนี่รู้ไม๊ว่านายมีพรสวรรค์”บอลหันมาที่พีชหน้าตาประหลาดใจ

        “เห็นทีเราคงต้องสนิทกันไว้…ขนาดวันนี้อาจารย์ถามมันยังไม่ตอบเลย”บอลพูดพร้อม

หันกลับมามองแฝดของตนที่ตอนนี้เริ่มเป็นใบอีกรอบ

        เชอะ...ไอ้เจ้าพวกตัวประหลาดใครอยากสนิทกับพวกนาย

    พีชนอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียงนอนของเธอ มานช่างน่าเบื่อเสียเจง และเธอก็คิดไปถึง

เหตุการณ์เมื่อตอนเย็น นายนั้นก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรมากมาย (หมายถึงเจ้าชายไม่ยอมพูด) แต่

ทำไมต้องมาปกป้องเราด้วยนะ หรือว่า...อ๊ายยยยยยหรือว่าเขา...(เริ่มบ้า...นึกภาพผู้หญิง สูง

175 ดิ้นไปดิ้นมา บนที่นอน) อ๊ะ!  เฮ้ยยยยยย...คงไม่มีทางหรอกเพราะเขาเข้าใจว่าฉันเป็นผู้

ชาย...เว้นแต่เขาจะเป็นเกย์...เกย์? แล้วสาวหล่อของเราก็เป็นบ้าไปทั้งคืน...ที่ยาวนาน...(บ้า)